Categorie: nieuws algemeen

Trefpunt No Limit wordt ‘de huiskamer’ van Nieuw-Overdie genoemd. Er wordt gekickbokst, maar de hele buurt kan hier ook terecht voor een kop koffie en een luisterend oor. Om volgend jaar weer subsidie te krijgen, moet het buurtcentrum bewijzen dat ze voor de wijk onmisbaar zijn geworden. In gesprek met mediapartner NH vertellen drie jonge mannen over hoe deze plek hun leven voorgoed veranderde.

In de gymzaal van trefpunt No Limit, aan de Lorreinenlaan in Alkmaar, werkt kickbokstrainer Aus een groep jonge mannen tussen de 15 en 35 jaar flink in het zweet. Even verderop staat Marja aan de zijlijn bij te kletsen met een jongen die zich klaarmaakt voor de volgende les. Ondertussen zet ze een sterke pot koffie. Toen sociaal-cultureel werker Marja en professioneel kickbokser Aus in 2014 samen de kans kregen een buurtcentrum in Nieuw-Overdie, te openen, ging voor hen een droom in vervulling, vertelt Marja. Samen trokken ze de ‘probleemwijk’ in en plukken de overlastgevende hangjeugd letterlijk van de straat. “We zijn op groepjes jongeren afgestapt, op pleintjes en andere hangplekken. En we gingen bij de ouders langs om ook met hen een vertrouwensband op te bouwen.”

Het duo werkt die periode ook nauw samen met de wijkagent, de gebiedsregisseur en andere jeugdorganisaties. “Op die manier kregen we niet alleen een goed inzicht van de situatie in de wijk, maar ook bij mensen thuis. Door al deze krachten te bundelen, is de overlast toen in een jaar tijd met 80 procent gedaald”, verklaart ze. Het trefpunt is bijna elke avond open, zodat jongeren niet op straat hoeven te hangen. In de sportzaal wordt de hele week door ’s avonds les gegeven. Waar jongens, meisjes, mannen en vrouwen van verschillende leeftijden aan meedoen.

De 15-jarige Yousri was een van de eerste jongens uit de wijk die bij No Limit kwam sporten. “Eerst kreeg ik les van Marja en daarna van Aus. Hier ben ik echt opgevangen, dus deze plek betekent heel voor mij. Ik verveelde me thuis vaak en de hele dag op een pleintje staan voetballen is niks voor mij.” Als het trefpunt zou verdwijnen, vreest hij dat de verveling in de wijk weer snel zal toeslaan. Met alle gevolgen van dien. “Er zijn veel jongeren in de wijk die eigenlijk niks te doen hebben. Dan kunnen ze beter hier zitten of lekker trainen, in plaats van dat ze ergens buiten rondhangen.”

De 23-jarige Ismail was vroeger meestal op straat te vinden en haalde met zijn vrienden graag kattenkwaad uit. “Zes jaar geleden ben ik hier terechtgekomen. Ik behoorde zelf ook tot de groep van overlastgevende jeugd. Als je de verveling probeert te doorbreken, doe je soms dingen waar je later spijt van krijgt”, vertelt Ismail. “Als ik in die tijd daarna in mijn bed lag, dacht ik: wat heb ik allemaal gedaan? We maakten alles kapot, en deden dat de volgende dag gewoon weer”, vertelt hij, terugblikkend op die periode in zijn leven.

Trefpunt No Limit is voor de buurt een soort veilige oase geworden, verklaart Ismail. “Dit is een plek waar we ons gezien, gehoord en vooral geaccepteerd voelen. Hier heb ik mijn identiteit en talenten heel goed kunnen ontwikkelen. Tussen jongeren van allerlei verschillende nationaliteiten. Nederlands, Turks, Surinaams en Marokkaans; het komt hier allemaal samen.” Het buurtcentrum heeft volgens Ismail dan ook een groot verschil gemaakt voor gezinnen in de wijk. En de levens van veel jongeren positief beïnvloed. “Op een gegeven moment zeiden we tegen elkaar: ‘Ey uh, gaan we trainen vandaag?’ Eerst gingen we een keer in de week, toen twee, daarna vier en uiteindelijk waren we hier elke dag. Dus dat heeft ons honderdduizend procent van de straat geholpen.”

De Alkmaarder is momenteel een van de deelnemers in House of Glory op Videoland. In dit nieuwe programma nemen talentvolle kickboksers het tegen elkaar op in team Rico of Badr. “Nu inspireer ik weer andere jongens, die hierdoor naar me opkijken en denken van: ja man, eerst was hij een straatjoch, nu is hij hier.”

Mohamed (31) komt ook al sinds het begin bij Marja en Aus over de vloer. Hij vindt dat het trefpunt juist meer subsidie moet krijgen, zodat ook de huiskamer weer open kan. “Ik kickboks nu op hoog niveau en doe ook mee aan wedstrijden. Als je je druk maakt over je leven of over werk, dan kun je er hier over praten. Of al je frustratie of woede eruit gooien en je hoofd leegmaken. En dat allemaal in met respect naar elkaar. We lopen hier allemaal als vrienden de deur uit, of je nou tien of vijftig bent. Dat is heel tof aan deze plek.”