Categorie: nieuws algemeen

Stichting Met Je Hart Alkmaar moest bijna stoppen met het organiseren van diners voor ouderen. Deze uitstapjes zijn geliefd onder de gasten: gezellig samen uit eten in de stad, en ook het vervoer is geregeld. Maar de stichting kwam steeds meer vrijwillige chauffeurs tekort. Dankzij NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal, is dat probleem in één klap opgelost. “Wij zijn helemaal happy de peppy!”

Eenzaamheid onder ouderen. De laatste jaren is hier steeds meer aandacht voor. Er zijn senioren die genoeg te doen hebben: familie, vrienden en kennissen, hobby’s of uitstapjes. Maar dat geldt zeker niet voor iedereen. Veel ouderen zijn soms of zelfs regelmatig eenzaam en kunnen wel een (ver)zetje gebruiken. Stichting Met Je Hart organiseert daarom om de vier tot zes weken diners in restaurants, onder andere voor Alkmaarse ouderen.

“Mensen fleuren helemaal op aan tafel, en als het klikt tussen de ouderen zie je ook dat de mensen elkaar in de buurt opzoeken. Dat is helemaal mooi”, zegt Renée Rademacher van de Alkmaarse afdeling enthousiast. Ze krijgt bijval van een van de ouderen. “Als ik de hele dag alleen zit heb ik wel een beetje zelfmedelijden. Ik ben dan ook heel blij dat ze dit soort diners organiseren, echt heerlijk en gezellig allemaal!”

Maar de diners in Alkmaar kwamen op de tocht te staan omdat er steeds minder mensen waren om de gasten op te halen en na afloop weer veilig thuis af te zetten. Eind mei klopte de stichting aan bij NH Helpt om hulp te krijgen bij het vinden van nieuwe vrijwilligers. En met groot succes. Een oproep leverde maar liefst zeven nieuwe chauffeurs op.

“De ritjes kunnen weer beter verdeeld worden. En zo kunnen we nog een grotere groep ouderen blij maken!”, reageert Renée Rademacher opgetogen. “Wij zijn heel dankbaar en hopen dat jullie er net als wij heel veel voldoening uit halen.”

Kijk voor meer informatie op de website van Stichting Met Je Hart. (foto: Stichting Met Je Hart Alkmaar)

Terugrijdend naar huis stond een een automobiliste stil voor een open Leeghwaterbrug, toen twee kleine eendjes rondom de ronkende auto’s waggelden. Vastbesloten hen niet aan de verpletterdood over te geven, stapte ze uit de auto om de baby’s te vangen.

“Het was nog best spannend”, vertelt de automobiliste, “want de brug kon natuurlijk elk moment weer opengaan.” Een andere bestuurder had al tevergeefs geprobeerd de eendjes te vangen; ze verstopten zich steeds onder de auto’s. Uiteindelijk werd er één gepakt en niet veel later kon ook het broertje of zusje met zachte hand worden gegrepen. Moeder eend was nergens te bekennen.

“En toen stonden we met twee baby eendjes in de handen. En nu?” Ik neem ze wel mee, dacht de redder. “Een ritje dat ik niet snel zal vergeten.” Met geen doos om ze in te stoppen, verkenden de kuikens de auto op hun gemak. “Niet ongevaarlijk, natuurlijk. Ik dacht steeds: als er maar niet een onder m’n koppeling komt.” Gelukkig zijn alle eendjes zonder kleerscheuren aangekomen. (tekst loopt verder onder foto)

Eenmaal thuis kwam enkele uren later de dierenbescherming om de kleine eenden -die Nijlganzen bleken- ophalen. “Ze komen op een plek met allemaal andere pulletjes, waar ze lekker kunnen spelen en zwemmen”, werd er verzekerd.

Tegenwoordig stellen we hoge eisen aan veiligheid. Overal hangen camera’s, zitten sloten op deuren en staan handhaving en politie klaar om te handhaven. Wie een overtreding begaat, riskeert een fikse boete of wordt zelfs aangehouden. Maar zo was het niet altijd. “Je werd als overtreder niet alleen gebruikt als voorbeeld, maar ook als vermaak.”

Hoe ging dat vroeger? Wat was de rol van de schutterij en politie? Wie sprak er recht? En hoe werd diefstal voorkomen en bestraft? Maandagavond verzamelden zo’n tachtig deelnemers zich op het Canadaplein in Alkmaar om dáár achter te komen. Om stipt zeven uur luidden de kerkklokken en kon de wandeling ‘Veiligheid’ – georganiseerd door de Historische Vereniging Alkmaar (HVA) – van start.  Streekstad Centraal besluit mee op pad te gaan.

Aan de wandeling ‘Veiligheid’ van HVA deden zo’n 80 mensen mee. “Het is altijd een verrassing hoeveel mensen mee wandelen”, zegt gids Kees Verlaan. (foto: Streekstad Centraal)

Verdeeld in meerdere groepjes lopen de deelnemers met een gids door de binnenstad van Alkmaar. “Iedereen wil zich veilig voelen in zijn leefomgeving, maar de vraag is of dat altijd lukt”, begint Kees Verlaan van HVA, terwijl een politieagent langs rijdt. “Er gaat geen dag voorbij of je hoort wel geweldsdelicten, cyberaanvallen, oplichting en nog veel meer. Maar denk niet dat dat eeuwen geleden anders was dan tegenwoordig. Er waren genoeg vergelijkbare situaties. Ook vroeger sloop het dievengilde door de straten en stegen van Alkmaar.”

De route begint bij wat ooit het Stadsziekenhuis was, aan de Paternosterstraat. Vanaf daar voert de route langs de Paardenmarkt, over het Doelenveld naar het oude oefenterrein van de handboogschutters. “In de 14e eeuw is het burgerinitiatief gekomen om de stad te beschermen.” De schutters waren toen de steun van de politie, de stadsverdediging en de nachtwacht.

Op verschillende plekken wordt halt gehouden om te luisteren naar wat gids Kees te vertellen heeft. Uiteraard voert de route ook langs het Stadshuis. Ooit zat daar ook het gerechtsgebouw. “Als je na een rechtszaak aan de linkerkant van de trap afkwam – dus voor de kijkers rechts –  was je veroordeeld en liep je met twee rakkers achter je aan”, vertelt Kees.

Was de misdaad ernstig genoeg, dan werd vervolgens het schavot in de Breedstraat opgebouwd en vonden daar executies plaats. Straffen die anno 2024 in Nederland al een tijdje niet meer toegestaan zijn, maar vroeger normaal waren. “Onthoofding, ophanging, wurging en radbraken waren de gangbare straffen die door de beul uit Haarlem werd uitgevoerd.”

Maar dan was je er nog niet als veroordeelde legt Kees uit. “Daarna werd je naar het galgveld vervoerd, bij de stadspoort opgehangen of op een rad gelegd. Dat deden ze niet alleen als afschrikkend voorbeeld, maar ook voor vermaak. Er is natuurlijk helemaal niks aan om een boete in geld uit de drukken, lijfstraffen en de schandpaal waren pas leuk.”

Natuurlijk werd niet iedereen geëxecuteerd. “Was je maar een beetje stout – had je bijvoorbeeld wat gestolen – dan werd je aan de kaak gesteld.” De hele dag loop je dan rondjes en wordt je bekogeld met eieren en tomaten.

De twee uur durende wandeling eindigt op het Waagplein. Waar nog het rad van Kaeskoppenstad stond. Wat volgens Kees een goed voorbeeld is van één van de straffen die opgelegd kon worden. “Of je werd aan de kaak gesteld óf je mocht gedwongen de hele dag in het rad draaien”, zegt hij terwijl hij naar het rad wijst.

De qua leeftijd toch wel wat grijze groep laat alles nog eens bezinken voor iedereen huiswaarts gaat. Tijden veranderen, maar het overtreden van de wet en het straffen van de dader lijkt een tijdloos gegeven.

Naar school fietsen, maar vervolgens lange tijd moeten stilstaan omdat je niet durft over te steken. De negenjarige Nila en Anouk voeren actie voor een veiligere oversteekplaats. Hun moeders dragen ook hun steentje bij en zijn inmiddels een petitie gestart. “Auto’s rijden daar met vijftig kilometer per uur voorbij en vaak zelfs harder.”

Het is een bekend beeld. Kinderen, ouderen en scholieren maken tijdens de spits gebruik van het Herman Gorterpad. Richting de school of het winkelcentrum in De Mare. Op de kruising met voorrangsweg Multatulilaan is het daarom regelmatig een gekkenhuis, benadrukt moeder Racheli.

“Iedereen snijdt elkaar af, omdat je anders nooit kan oversteken”, vertelt ze aan Streekstad Centraal. Door de drukte op het kruispunt ontstaan er regelmatig gevaarlijke situaties. “Kinderen staan in de berm te wachten, omdat er ophopingen ontstaan bij de haaientanden.”

Dat het zo druk is verbaast de moeders niet. “Er was hier niet zo lang geleden nog een weiland”, vult moeder Nikie aan. Ondertussen is Vroonermeer gebouwd. Een woonwijk met honderden huizen. Om daar weg te komen moeten fietsers over het kruispunt. Een andere route naar De Mare is namelijk niet. Dat is ook te merken nu de fietstunnel voor onbepaalde tijd is afgesloten. De fietsers moeten nu een flink stuk omrijden.

“Als de gemeente toch al met de fietstunnel bezig is, kunnen ze gelijk een oplossing bedenken voor de kruising”, zegt Nikie. Op initiatief van Nila en Anouk is er een petitie gestart. De kinderen hebben flyers uitgedeeld en maken vlogs om te laten zien aan de gemeente. “We willen dat het een veilig oversteekpunt wordt.”