Ruim twee uur voor eigenaar Ron Bulters bij zijn platenwinkel aankwam, stonden ze al voor de deur. Met hoop en verwachting in hun ogen; die ene speciale uitgave, die is voor mij. Anderen kwamen juist voor de bruisende sfeer, het bandjes-gevoel. “Waar het míj vooral om gaat die dag: hoe maak ik zo veel mogelijk mensen blij?”
Spotify heeft nog niet gewonnen, zo bleek zaterdag tijdens de Record Store Day bij platenzaak Pop-Eye/ Velvet Music in Alkmaar. Er blijft een groep mensen met een voorliefde voor vinyl. “Met name omdat de geluidskwaliteit gewoon beter is”, zegt eigenaar Ron Bulters aan Streekstad Centraal, “maar ook: je hebt écht wat in je handen. ‘You ówn it’, zeg ik vaak tegen jongeren.” (tekst loopt verder onder foto)
Dit jaar was er, net als het vorige, veel vraag naar een speciale editie van de band ‘The 1975’. “Ik had er maar eentje binnengekregen”, zegt Ron. “Dan is het wel sneu dat iemand eerder was en een meisje teleurgesteld naar huis moest.” (foto: Marco Schilpp)
En deze Record Store Day viel er een hoop te ‘ownen’. Naast optredens van verschillende bandjes, waren alleen op deze dag speciale edities van elpees in beperkte oplages te koop. Ron: “Mijn hele leven verzamel ik al muziek, dus ik weet hoe leuk het is als je van een bepaalde artiest houdt, en er iets speciaals uitkomt.” Iedereen blij maken is helaas geen optie, erkent de Pop-Eye eigenaar. “Als er veel vraag is, krijg ik niet altijd alles binnen. Soms kan ik honderd items bestellen en ontvang ik er maar één. Dan moet je mensen soms teleurstellen.”
Maar die beperkte oplage is ook deel van de charme, zegt Ron, “part of the game”. Met grote drukte tot gevolg. “Andere winkels laten mensen met z’n allen tegelijk naar binnen. Maar dan is het letterlijk duwen en trekken om als eerste te zijn.” Bij Ron mochten ze per tien erin, en met een nummertje. ” Klanten werden er gelukkig niet chagrijnig van, ze begrepen het. En daar ben ik trotst op. Ik heb echt de leukste klanten van de wereld.”
Platenbaas Ron: “Er zijn altijd mensen die niet komen om dingen te kopen, maar het gezellig vinden om de bandjes te zien optreden.” (foto: Marco Schilpp)
De Zevenhuizerlaan in Heiloo wordt opnieuw ingericht. De rijweg wordt smaller, er komen om en om parkeerstroken aan beide kanten van de straat, en bij alle kruispunten komen verhoogde plateaus. Het is één van de drukste wegen van Heiloo en de bewoners klagen regelmatig over te hard rijdend verkeer en gevaarlijke situaties. Ook de afwatering wordt aangepakt, zodat er minder wateroverlast is bij hevige regenbuien. De werkzaamheden starten in het najaar en zijn in de zomer van volgend jaar klaar.
Fietsers op de route van en naar Zuiderloo, vanaf de Haagbeuk naar de Breedelaan en omgekeerd, krijgen voorrang op het verkeer op de Zevenhuizerlaan. Deze route wordt veel gebruikt door schoolgaande jeugd.
Doorgaand verkeer
,,De combinatie van maatregelen zorgt ervoor dat er minder hard gereden wordt en doorgaand verkeer ontmoedigd wordt’’, zegt wethouder Rob Opdam. ,,Het wordt daarmee veiliger voor fietsers. Ook zal autoverkeer eerder voor een andere snellere doorgaande route kiezen, zoals de Vennewatersweg.’’
Er komen minder stenen en meer groen in de straat. Daardoor is er ook meer ruimte voor de wortels van bomen. De oude gebakken klinkers worden in het nieuwe ontwerp hergebruikt. Het ontwerp is samen met de bewoners en het Verkeerspanel gemaakt.
Regenwater
Ook de afwatering wordt aangepakt: er komt een aparte rioolbuis voor de afvoer van regenwater, zodat er minder wateroverlast is bij hevige regenbuien. Het wordt ook mogelijk om de regenpijpen van de woningen daarop aan te sluiten, als de bewoners daar toestemming voor geven. Het regenwater gaat dan rechtstreeks naar sloten in de buurt en hoeft niet meer gezuiverd te worden.
De aanpassingen starten in het najaar en zijn in juli 2025 klaar.
Arthur Dontje is zondagmiddag in zijn eigen strandpaviljoen Prince George onderscheiden als Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. De 65-jarige ondernemer kreeg de onderscheiding voor zijn inzet voor de lokale, regionale en zelfs internationale samenleving. Dontje zet zich al jaren in voor sport en goede doelen. Dat reikt tot in Vietnam waar hij veilige huisvesting en een opleidingsinstituut voor zijn lokale medewerkers realiseerde.
De ondernemer van onder andere chocoladefabrikant Dobla zet zich al tientallen jaren in voor sport en goede doelen. Van de sponsoring van Hargen Sail tot het organiseren van Karten Against Cancer, dat mede dankzij de inzet van Dontje is uitgegroeid tot een professionele stichting.
Ook op persoonlijke titel steunt hij gezinnen die geconfronteerd worden met de ziekte van een kind. Zijn compassie reikt tot aan Vietnam, waar hij met het bedrijf Dobla veilige huisvesting en een opleidingsinstituut voor zijn medewerkers realiseerde.
Het college van Dijk en Waard wil de komst van bijna 30 appartementen mogelijk maken aan de Taxuslaan in Heerhugowaard. Als de gemeenteraad er mee instemt, wordt het pand dat er nu staat gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw. Het plan past nu nog niet niet in het bestemmingsplan, maar wijziging daarvan maakt deel uit van het voorstel van het college aan de raad.
Het college wil de komst van 28 appartementen mogelijk maken aan de Taxuslaan 34 in Heerhugowaard. Als de gemeenteraad hier ook mee instemt, wordt het huidige pand gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw.
Het plan van Grid-vastgoed past niet binnen het huidige bestemmingsplan. Het college stelt voor het bestemmingsplan te wijzigen, waarmee de woningbouw planologisch mogelijk wordt gemaakt.
Het huidige gebouw maakte ooit deel uit van het toenmalige gemeentehuis/brandweerkazerne. Na opheffing is dit deel van het gebouw verkocht door de gemeente en is het in gebruik voor verschillende kantoorfuncties. Zo hebben er onder meer een veteranenclub, een motorclub, een praktijk voor fysiotherapie en een consultatiebureau in gezeten.
Grid-vastgoed had aanvankelijk de intentie om het bestaande gebouw te transformeren naar appartementen, maar het pand verkeert daarvoor in een te slechte stand. Daarom heeft de ontwikkelaar besloten om het pand in zijn geheel te slopen. In het nieuw te bouwen complex komen negentien vrije sector huurwoningen en negen sociale huurwoningen.
Koopappartementen
Het college wil in principe ook meewerken aan de bouw van dertien koopappartementen aan de Loopakker 3 in Zuid-Scharwoude. Op deze plek bevond zich een kinderdagopvang, waarbij ook een notariskantoor was gevestigd. Het pand is in 2021 gekocht door BBV Development voor het ontwikkelen van een appartementengebouw van vier bouwlagen. Het project kan een bijdrage leveren aan doorstroming van oudere bewoners uit de wijk die hun eengezinswoning te groot vinden en graag gelijkvloers zouden willen wonen.
Het project is in strijd met het geldende bestemmingsplan. De raad wordt gevraagd een ontwerpbesluit verklaring van geen bedenkingen af te geven. Als er geen zienswijzen worden ingediend, wordt het ontwerpbesluit omgezet in een definitief besluit.
Daarnaast legt het college het woningbouwplan Zuidwester ter inzage. Het gaat hier om een project van ontwikkelaar Segesta voor 133 huurwoningen in het Stationskwartier in Heerhugowaard, op de hoek van de N242 en de Zuidtangent.
In een tijdperk waarin milieukwesties en veiligheidsnormen hoog op de agenda staan, worden automerken voortdurend geconfronteerd met nieuwe regelgeving van externe autoriteiten. Deze voorschriften kunnen betrekking hebben op een breed scala aan aspecten, waaronder emissienormen, veiligheidstechnologieën, brandstofefficiëntie en meer. Om bij te blijven en te voldoen aan deze voortdurend veranderende regelgeving, moeten automerken proactief handelen en zich aanpassen aan de eisen van externe autoriteiten. Dit zodat de financial lease of koop van de auto zonder problemen door kan gaan. Hier zijn enkele essentiële stappen die ze kunnen nemen:
Investeren in onderzoek en ontwikkeling (R&D):
Automerken moeten blijven investeren in onderzoek naar nieuwe technologieën en innovaties die voldoen aan de nieuwste regelgeving. Dit kan onder meer de ontwikkeling van schone emissiesystemen, verbeterde veiligheidsfuncties en efficiënte aandrijflijnen omvatten. Dit om een goede Audi E-tron financial lease te realiseren
Duurzaamheid integreren:
Het verminderen van de ecologische voetafdruk wordt steeds belangrijker in de auto-industrie. Merken moeten streven naar duurzaamheid in alle aspecten van hun bedrijfsvoering, van het productieproces tot het eindproduct. Dit kan onder meer het gebruik van gerecyclede materialen, groene energiebronnen en eco-vriendelijke productiemethoden omvatten.
Samenwerken met overheidsinstanties:
Door nauw samen te werken met overheidsinstanties kunnen automerken beter begrijpen aan welke regelgeving ze moeten voldoen en welke richting de industrie opgaat. Door proactief deel te nemen aan beleidsdiscussies en regelgevingsprocessen, kunnen ze invloed uitoefenen op de ontwikkeling van nieuwe normen en voorschriften.
Flexibiliteit en schaalbaarheid:
Automerken moeten flexibele productieprocessen implementeren die hen in staat stellen snel te reageren op veranderende regelgeving. Dit omvat het ontwerpen van voertuigplatforms die gemakkelijk kunnen worden aangepast om aan verschillende normen te voldoen en het investeren in modulaire productietechnieken.
Investeren in opleiding en training:
Het is essentieel dat medewerkers van automerken op de hoogte blijven van de nieuwste regelgeving en technologische ontwikkelingen. Door te investeren in continue opleiding en training kunnen ze ervoor zorgen dat ze beschikken over de nodige kennis en vaardigheden om aan de vereisten van externe autoriteiten te voldoen.
Focus op innovatie en concurrentievermogen:
Naast het voldoen aan regelgeving moeten automerken blijven innoveren om concurrerend te blijven in de markt. Dit kan het ontwikkelen van geavanceerde technologieën, verbeterde prestaties en comfort, en het bieden van unieke functies omvatten die klanten aantrekken.
Actieve communicatie met klanten:
Het is belangrijk dat automerken open communiceren met hun klanten over hoe ze voldoen aan regelgeving en welke stappen ze ondernemen om milieuvriendelijker en veiliger te worden. Dit kan het opzetten van educatieve programma’s, het verstrekken van transparante informatie over emissies en veiligheidsprestaties, en het luisteren naar feedback van klanten omvatten.
In een tijdperk van toenemende regelgeving en maatschappelijke druk is het voor automerken van vitaal belang om zich aan te passen en te blijven voldoen aan de eisen van externe autoriteiten. Door te investeren in onderzoek en ontwikkeling, duurzaamheid, samenwerking, flexibiliteit, training, innovatie en communicatie kunnen ze niet alleen aan regelgeving voldoen, maar ook een positieve impact hebben op de samenleving en het milieu.
Kratten met levensmiddelen schuiven over de balie en op de eerste verdieping wordt tussen de kleding gezocht. Het is druk bij de voedselbank in Langedijk. Logisch, want het is een open dag. Want terwijl de armoede stijgt daalt het aantal klanten van de voedselbank. En dat is vreemd, vindt ook één van de bezoekers. “Ik vind dit initiatief een heel goed idee want ik denk dat er nog heel veel armoede is.”
Volgens Carla Danenberg is de daling gedeeltelijk te wijten aan schaamte. Ja, mensen schamen zich, je geeft toch toe dat je in armoede leeft. Maar ook toch nog steeds onbekendheid, daarom deze open dag.” Maar dat is niet het enige dat de voedselbank doet om in beeld te komen bij de doelgroep.
Heerhugowaarder en kunstenaar Fred Brocke zorgde voor een kleurrijke noot tijdens de open dag van de voedselbank. (foto: Streekstad Centraal)
“We zijn ook in gesprek geweest met de ketenpartners zoals bijvoorbeeld huisartsen. Die hebben nu vouchers die ze aan mensen kunnen geven waarvan zij denken of weten dat ze hier terecht kunnen. Met die vouchers kunnen ze zonder verdere verplichtingen toch bij ons terecht. Normaal gesproken worden er dan ook meteen gesprekken gevoerd.”
Bijzondere gast tijdens de open dag was de 91-jarige Fred Brocke. De kunstenaar uit Heerhugowaard deed zijn eigen duit in het zakje
hij doneerde een groot aantal van zijn schilderijen aan de voedselbank. Of gaf ze weg: “Ik vind dat diegene die het goed kan betalen, het moet betalen. Dan kan dat geld naar iemand die het niet niet kan betalen. Het maakt me niet uit wie ze meeneemt, iedereen mag ze hebben.”
“Met spoed hulp gevraagd.” Dat staat boven de mail die de 75-jarige Nico Molenaar stuurt naar de redactie van Streekstad Centraal. Hij heeft een plan en zoekt een weg naar het publiek. Het tekent de Langedijker. Niet lullen, maar poetsen. Zijn verhaal begint met het smokkelen van bijbels. “Dat was heel spannend, hoor. Ik had geheime plekken in mijn auto en moest soms twintig uur wachten bij de grens.”
Al jaren probeert hij – samen met dochter Maria – het leven van mensen in Roemenië te verbeteren, en wat ooit begon met het smokkelen van bijbels, is inmiddels uitgegroeid tot het helpen van Roma-weeskinderen. Tijdens de koningsdagmarkt in Sint Pancras wil hij spullen verkopen voor dát goede doel. “De kinderen zijn niet zielig. Het is alleen zielig dat ze daar zitten. Zonder ouders. Er is iets verkeerd gegaan in hun levens en nu worden ze een soort van weggegooid. Dat moet niet kunnen.”
Nico en zijn dochter kennen de Roemenen die ze helpen vaak al jaren. (foto: Stichting ChildsCareFoundation)
Molenaar grossiert in verhalen. Over de gesmokkelde bijbels. Over hoe hij zijn vrouw ontmoette in een ziekenhuis en voor zich wist te winnen. Over zijn auto die bij een cycloon zwaar beschadigd raakte. Maar vooral over zijn stichting ChildsCareFoundation. “Omdat ik christen ben, wil ik wat doen. De verhalen die je hoort en dan met name ook over hoe de overheid daar sommige mensen behandeld, daar schrik je van”, vertelt Molenaar aan Streekstad Centraal.
Het moreel, geestelijk en financieel ondersteunen van de kinderen is het doel, zo staat op de website. “Dat klinkt misschien abstract, maar we willen helpen door eten en drinken te geven, maar ook lesboeken en buskaartjes te geven. Je moet er toch niet aandenken dat meisjes moeten stoppen met hun opleiding en in de prostitutie belanden.”
De kinderen worden geholpen met onder andere schoolspullen en het betalen van tandartsrekeningen. (foto: Stichting ChildsCareFoundation)
Molenaar staat volgende week op de koningsdagmarkt in Sint Pancras. “Om precies te zijn op de Destreelaan”, vult hij aan. Van de organisatie heeft hij drie kramen gekregen voor de prijs van één. “We staan er van negen tot vijf. Ik kan nog heel wat handjes gebruiken en daarom mailde ik jullie. We zoeken mensen die willen helpen. Die het ook belangrijk vinden om voor dit goede doel bezig te zijn.”
Wat Molenaar van de koningsdagmarkt verwacht? “Als het maar wat geld oplevert”, beantwoordt hij. “Ik hoop op honderd euro of tweehonderd euro. Ik weet het niet, ik heb eigenlijk geen idee. We hopen heel wat te verkopen en niet te vergeten het verhaal te vertellen van de kinderen. Want het is zo belangrijk dat mensen weten dat ze bestaan. Ze moeten niet vergeten, maar geholpen worden.” In contact komen met Nico kan via email of telefonisch: 06-23256122.
“Van der Schaaf! Ja, hoor, hij is er! Goed je te zien, man, gaaf!” Een ferme schouderklop en stralende ogen. Een groot aantal van de bezoekers van de Kolping Boys reünieavond, ziet elkaar zaterdagochtend weer langs de lijn. Maar een enkeling heeft uren gereden om erbij te zijn. Want dat doe je zonder twijfel, voor je cluppie. “Een zwart-wit hart hebben we.”
Vrijdagavond in Oudorp, half acht, de kantine van Kolping Boys stroomt vol. Voelbare warmte en energie gonst door de ruimte. Dat komt door de hoeveelheid bezoekers, zeker, maar nog meer vanwege het enthousiaste kameraadschap dat heerst. Gevuld met foto’s van toen tot nu, is de kantine omgetoverd tot een museum van voetbalverhalen. De tap staat open, handen worden driftig geschud.
Achterin de kantine, met zicht op groene voetbalvelden waar de jeugd een balletje trapt, is het nog wél rustig. Gerard Floris (83) zit alleen aan een tafel, dromerig starend naar het grote scherm waarop zwart-wit foto’s voorbij flitsen. “Ik ken ze niet meer van naam, maar van gezicht allemaal.” Twintig jaar floot hij voor de KNVB. “En als ik vrij was, was ik hier. Ze kwamen altijd wel een scheidsrechter tekort.” Toen fluiten niet meer ging, hielp hij in de schoonmaak. Alles om deel te blijven van zijn club. Floris’ ogen lichten op als hij zijn zoon op het doek voorbijkomt. “Die heeft nog in de eerste gespeeld”, zegt hij trots. De oudgediende komt nog naar elke thuiswedstrijd van het eerste elftal. “Inmiddels met m’n Ferrari”, grapt hij, wijzend naar de rollator in de hoek. (tekst loopt verder onder foto)
Als Gerard Floris nu nog naar een voetbalwedstrijd op tv kijkt, gaat zijn hand soms automatisch naar waar zijn fluit ooit hing (foto: Streekstad Centraal)
Met het verstrijken van de uren neemt het volume toe. Bulderend gelach, afgewisseld met een aantal hard geschreeuwde “Stilte!” door bezoekers, wanneer de organisatie de meer formele momenten probeert in te leiden. Zilveren KNVB-spelden worden uitgereikt, rauwe portretten van diehard Kolping Boys onthuld, maar de aandacht ligt vooral bij elkaar. Dat doorbreek je niet zomaar.
Buiten, net naast de ingang, bij een kliko-opslagplaats annex (stiekem) rookhok, staat Dirk Molenaar (62). Aan de drukte ontsnapt voor een sigaret, groet hij elke Kolping Boy die hem passeert. “Vanaf m’n zevende loop ik hier rond, al 55 jaar. Mijn vader voetbalde hier, en ja, dan ga mee.” Eerst op het oude complex aan de Herenweg en in ’79 moest Kolping Boys verhuizen, vanwege het groeiend aantal voetballers. “Het is een grote club geworden, met 1200 leden. Maar ja, het blijft ook een dorp, hè.” Ons kent ons, iedereen gunt elkaar wat. En dat verbindt. (tekst loopt verder onder foto)
Dirk Molenaar (rechts) is naast zanger (genre: André Hazes) ook de stem van Kolping Boys. Tijdens de wedstrijden klinkt hij door de luidsprekers (foto: Streekstad Centraal)
Dat is het mooie van zo’n vereniging, vindt Molenaar. “Je kent elkaar en weet wat je aan elkaar hebt. Kinderen van mijn vrienden kwamen al met 2, 3 jaar kijken. Die jongens en meiden heb ik nog de fles gegeven. En nu voetballen ze in het eerste elftal dat ik coach. Da’s toch bijzonder.” In zijn doordringende, blauwe ogen schuilt trots en nostalgie. “Toen ik zelf jong was stonden ze voor mij langs de lijn te klappen. Nu ik ouder ben, ben ik er voor hen.”
Het is bijna tijd voor de onthulling van het vernieuwde clublied. “Dat heb ik ingezongen. Ze hebben me weer voor ‘t karretje gespannen”, lacht Molenaar. Op de tonen van ‘Engelbewaarder’ geeft hij een tipje van de sluier: “Ik weet nuuuuu, dat er een Kolping liefde bestaaaaat.” (tekst loopt verder onder foto)
Tussen alle gezelligheid moesten toch ook wat formele zaken worden afgewikkeld. (foto: Streekstad Centraal)
Eenmaal binnen is de ene stem niet meer te onderscheiden van de ander. Als een ongeleid orkest aan klanken is het schreeuwen om elkaar te verstaan. Maar dat doen ze met liefde, net als op het veld. “Het is die saamhorigheid”, zegt Molenaar tot slot. Maar ook vriendschap, broederschap, warmte en liefde. Dat was er toen en dat merk je nog steeds.”
Ze kijkt niet blij. En dat is ze ook niet. Natuurwetenschapper Mariska de Wild-Scholten maakt zich zorgen om de uitspraak van de Raad van State die bepaalde dat – na dertien jaar discussie – de mountainbikeroute in de Schoorlse duinen toch verlegd mag worden. “Op de eerste plaats is dit een beschermd natuurgebied, een Natura 2000 gebied, een stiltegebied.”
Boswachter Samuelle van Deutekom pakt er een duinkaart bij en laat zien dat er juist meer rust komt in een deel van de duinen. “We zien ook dat er heel veel mountainbikers zijn, dus het is fijn dat we die straks meer kunnen spreiden. We hebben met ecologen gekeken waar de route goed kan komen en we hebben vlonders geplaatst waar wel zandhagedissen zitten.” Staatsbosbeheer en MTB-Noordwest zien de nieuwe route als winst voor fietser en natuur. (tekst loopt door onder de foto)
Boswachter Samuelle van Deutekom laat op een kaart zien dat er ook rust terugkomt voor een deel van de Schoorlse duinen. (foto: NH Media)
Ondanks de uitspraak van de Raad van State lijken de betrokken partijen nauwelijks dichter bij elkaar te zijn gekomen, of – zoals in het geval van Mariska – rust te hebben gevonden. Zij is aangesloten bij de natuurliefhebbers van Stichting Duinbes, en ziet vooral problemen. Ook de maatregelen die Staatsbosbeheer treft om de boshagedissen te beschermen stellen haar niet gerust.
Zij had liever gezien dat de verlegging en uitbreiding van het MTB-parcours helemaal niet door was gegaan. “Het is een stiltegebied, maar op deze manier is het meer een pretpark”, vertelt Mariska aan NH, mediapartner van Streekstad Centraal. Dat de nieuwe route langer is, helpt niet. Bovendien er zijn zorgen over de veiligheid van wandelaars.
“We zorgen dat de mountainbikers niet te veel snelheid hebben op de kruisingen en er worden extra waarschuwingsbordjes geplaatst”, pareert Samuelle de zorgen. Wanneer de nieuwe route in gebruik genomen gaat worden is nog niet bekend. “Maar het zal geen jaren meer duren”, grapt ze.
“Drie, twee, één!” Stan, Ivar en Tjeerd – studenten van het Horizon College in Alkmaar – drukken samen op de rode knop. Daarmee is het nieuwe innovatielab officieel geopend. “Uiteindelijk is het bedoeld voor ons, dus wie kun je beter om hulp vragen dan de studenten.”
Sinds donderdagmiddag is Alkmaar dus een lab rijker, een innovatielab waarmee techniek en onderwijs weer wat dichter bij elkaar komen. En de opening ervan kon op de nodige aandacht rekenen. Het lab is mede ontwikkeld door de studenten zelf: “Wij hadden natuurlijk ook geen flauw idee wat dat was”, vertelt Stan Borremans.
Maar na eigen onderzoek en hulp van een heuse onderwijsinnovator, is het gelukt het lab ‘hightech’ maar tegelijkertijd ook ‘gezellig’ te maken. Vergeleken met de rest van de wereld liepen we hier op school technisch best achter”, laat Stan weten. “In supermarkten wordt alles automatisch en online geregeld en bij bedrijven doen ze dat ook. Maar op school niet.” (tekst loopt door onder de foto)
Robot Patrick staat klaar in het nieuwe innovatielab. (foto: Streekstad Centraal)
Tijdens de rondleiding loopt het compacte lab al snel vol met mensen. Het lab heeft een opnamestudio, een camera setup, een 3D laptop, VR-brillen en, niet te vergeten, robot Patrick. “Het heeft ongeveer 20.000 euro gekost”, laat onderwijsinnovator Lotte Seijsener weten. En dat is het volgens haar waard. “Het is de bedoeling dat de spullen niet alleen in het lab worden gebruikt, maar door de hele school.”
Nu wordt het lab alleen nog gebruikt door de studenten van Technische bedrijfskunde, verpleegkunde en ICT. Maar iedereen is welkom. Met de VR-brillen wil Lotte vooral een beter beeld geven van bedrijven: “Studenten komen niet zomaar bij een zwaar beveiligd datacentrum binnen. Met zo’n simulatie kan dat wel.”
Maar het lab is er ook om bij de docenten bewustwording te creëren, legt I-Coach Michel Ursem Streekstad Centraal uit. “Eerst moeten de docenten inzien dat het leuk én leerzaam is voor de studenten. Ik verwacht niet dat het gelijk helemaal vol loopt. Maar als de studenten een opdracht krijgen zullen ze er wel gebruik van maken.” (tekst loopt door onder de foto)
De opnameapparatuur wordt gelijk uitgeprobeerd door de studenten van het Horizon College in Alkmaar. (foto: Streekstad Centraal)
De opnamestudio wordt ondertussen meteen op de proef gesteld: veel studenten willen de nieuwe apparatuur uitproberen. Een positief teken. Al met al hoopt Lotte dat de opening van het lab de aandacht heeft getrokken van de bedrijven in de regio: “We zien een enorme terugloop bij studenten die in Noord-Holland blijven na de opleiding. Dat is niet goed voor de lokale economie.” Ze wil dat bedrijven zien waar de school mee bezig is en met hun samenwerken.
