Streekstad Centraal HUB

Categorie: nieuws algemeen

  • Burgemeester Kompier op Bevrijdingsdag: “Stilstaan bij vrijheid is juist nu belangrijk”

    Burgemeester Kompier op Bevrijdingsdag: “Stilstaan bij vrijheid is juist nu belangrijk”

    Bevrijdingsdag was dit jaar niet zo vrij als in de afgelopen 75 jaar. Geen Vrijmarkt, geen feesten, geen grote festivals. Dat maakte de realisatie dat vrijheid toch niet zo vanzelfsprekend is wellicht des te groter.

    Leontien Kompier, burgemeester van Langedijk: “Stilstaan bij vrijheid is juist nu belangrijk. Nu het soms voelt alsof we in onze vrijheid beperkt worden. Nu we misschien onze dierbaren missen of angst en onzekerheid voelen.”

    “Het is natuurlijk onvergelijkbaar met 75 jaar geleden”, relativeerde Kompier. dinsdag. “Laten we vrijheid vieren, maar laten we ook stilstaan bij het feit dat vrijheid niet vanzelfsprekend is.” (foto: Wiki / David Sülter)

  • Zorg- en Veiligheidshuis in de coronatijd: “Aanpak huiselijk geweld ongelofelijk lastig”

    Zorg- en Veiligheidshuis in de coronatijd: “Aanpak huiselijk geweld ongelofelijk lastig”

    Helma Ruder is als procesregisseur bij het Zorg- en Veiligheidshuis in Alkmaar nauw betrokken bij de aanpak van huiselijk geweld in heel Noord-Holland Noord. Hoewel geen sprake is van een alarmerende stijging in het aantal meldingen van huiselijk geweld, zijn er veel zorgen. “We hebben veel minder zicht op wat zich achter veel voordeuren afspeelt.”

    “Deze periode is heel ingrijpend”, vertelt Ruder in een verhaal op de website van Veiligheidsregio Noord-Holland Noord. “Zelf bewaak ik processen en heb ik vrij eenvoudig kunnen omschakelen naar een andere manier van werken. Maar voor de cliënten en de hulpverleners met wie ik veel contact onderhoud, is het heel heftig wat zich momenteel afspeelt. Het gaat om complexe gevallen van meervoudige gezins- en systeemproblematiek, waarbij vaak kinderen zijn betrokken.”

    “Voor hulpverleners is het momenteel ongelooflijk lastig werken. Zij kunnen niet bij hun cliënten op bezoek. Daardoor hebben we veel minder zicht op wat zich achter veel voordeuren afspeelt. Ik kijk dan ook met enige zorg naar hetgeen straks op ons afkomt. Want dan wordt pas duidelijk wat dit heeft gedaan met mensen.”

    “Nu is het vaak gissen”, vervolgt Ruder. “Bijvoorbeeld naar die moeder met psychiatrische problemen, die het normaliter nét redt met begeleiding en als haar kinderen naar school gaan, maar er nu met kinderen thuis helemaal alleen voorstaat. Of naar die vader die zijn baan is kwijtgeraakt, verslavingsproblemen heeft en agressieregulatietraining hoort te volgen. In veel gevallen hebben we er geen volledig zicht op. We proberen altijd in contact te blijven. Maar als bijvoorbeeld een wijkteam niet meer op bezoek kan en mag, dan zien we niet meer wat zich afspeelt.”

    “Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Sommige hulpverleners proberen contact te onderhouden via beeldbellen of door met cliënten een wandeling te maken. Sommigen spreken ook gewoon op een plek buiten af. Maar het kan en lukt niet in alle gevallen – en het is ook niet altijd toereikend, ook al doet iedereen zijn stinkende best.”

    “De overleggen met onze ketenpartners gaan zoveel mogelijk door. Maar bepaalde zaken staan echt letterlijk ‘on hold’. Werkstraffen liggen stil. Dagbestedingsactiviteiten ook, net als therapieën en trainingen. Traumabehandelingen kunnen niet worden gegeven. En dat is het topje van de ijsberg”, betreurt de procesregisseur.

    “Dat het aantal meldingen van huiselijk geweld niet ineens toeneemt, stemt enigszins gerust. Ondertussen blijven wij zoeken naar manieren om de hulpverlening en begeleiding zo goed mogelijk vorm te geven. Soms kunnen we een succesje vieren. Maar we hopen dat er snel meer bewegingsvrijheid komt voor zowel hulpverleners als cliënten. Dan kunnen we onze ondersteuning ook écht weer een impuls geven. Nu is het toch het stutten en steunen van het systeem, in afwachting van het moment dat de machinerie weer op gang kan worden gebracht.” (foto: Veiligheidsregio NHN)

  • Resten van regionale schuilkerk ontdekt in tuin van Oudorper Sint Laurentiuskerk

    Resten van regionale schuilkerk ontdekt in tuin van Oudorper Sint Laurentiuskerk

    In de tuin van de Sint Laurentiuskerk in Oudorp zijn resten van een schuilkerk gevonden, die door katholieken vanuit de hele regio werd gebruikt. De kerk werd gebouwd in 1879, maar deze plek kent een langere geschiedenis met een duister randje. De resten werden ontdekt tijdens geofysisch onderzoek, onderzoek waarbij bodemscans gemaakt worden, nadat een resten van stenen waren gevonden. Dit meldt mediapartner NH Nieuws.

    Tijdens de 80-jarige oorlog was het katholieke geloof verboden. Volgens de overlevering waren er in 1650 verschillende schuurkerken in Heerhugowaard, waar ook Oudorpers gebruik van maakten. Maar toen deze schuurkerken opgerold werden, moesten de gelovigen ergens anders naartoe. Dokter Jan van Dijk stelde in 1658 zijn schuur in Oudorp beschikbaar. Deze kerkschuur werd gebruikt door katholieken uit Oudorp en Heerhugowaard, maar ook de Schermer, Oterleek en Sint Pancras.

    “Het tuinpersoneel kwam restjes van stenen tegen. Dat bleken een paar stukjes van de schuilkerk te zijn. Dat riep de vraag op: zit er nog meer in die tuin? Om al die restjes goed in kaart te kunnen brengen, hebben we geofysisch onderzoek gedaan. Via meetinstrumenten kunnen we onder de grond kijken zonder te graven en schade aan te richten”, vertelt stadsarcheoloog Nancy de Jong.

    Het archeologisch team maakte gebruik van meetapparatuur die contrastverschillen registreert. “Die geven informatie over de structuren in de ondergrond. Het registreren van contrastverschillen kan met behulp van verschillende technieken. Voor dit onderzoek zijn grondradar, magnetometrie en elektromagnetische inductie (EMI) ingezet”, verklaart De Jong.

    De vervallen schuur werd in 1727 verbouwd en opnieuw omgetoverd tot schuilkerk. In 1879 startte de bouw van de huidige Laurentiuskerk en is de schuur afgebroken. De Jong: “Het enige dat nu nog fysiek herinnert aan de schuilkerk is het lijkhuisje. Dat is gemaakt van dezelfde stenen die in 2018 aangetroffen zijn in de poeren, de ondersteuningsconstructies, van de schuilkerk. Zo is er toch een stukje bewaard gebleven.”

    De enige afbeelding die het gebouw van toen weergeeft, is de kadaster plattegrond uit 1821 waarop een tweedelig gebouw te zien is: de schuilkerk en een bijbehorende woning. “In alle data laat de gehele tuin een verrommeld beeld zien, verspreid over het hele terrein. Dit kan betekenen dat het terrein tijdens de sloop behoorlijk overhoop getrokken is en dat wat er nu nog over is, slechts restjes van restjes zijn.” (foto: NH Nieuws / Erfgoed Alkmaar)

  • Bevrijdingsvuur Heerhugowaard in sobere vorm: “Vrijheid maken we écht samen”

    Bevrijdingsvuur Heerhugowaard in sobere vorm: “Vrijheid maken we écht samen”

    Met de indrukwekkende beelden van een uitgestorven Dam en een roerende toespraak van Koning Willem-Alexander nog vers in de herinnering, vieren we woensdag 75 jaar vrijheid. Dit jaar vanwege de coronacrisis in aangepaste vorm. Geen grot feesten, maar bij voorkeur thuis blijven en dan er maar het beste van maken. Toch wappert onze nationale driekleur de hele dag in top, en laat de zon zich van haar beste kant zien.

    Bij het Ravenbrück monument aan het Aletta Jacobsplantsoen in Heerhugowaard ontving burgemeester Bert Blase dinsdag zoals gewoonlijk het Bevrijdingsvuur van hardlopers van atletiekvereniging Hera. Zij zijn normaal gesproken ieder jaar onderdeel van een lange keten lopers die het vuur van Wageningen naar Heerhugowaard brengt. Dit jaar was er echter een hele sobere opzet. Veertien vuurdragers haalden in historische (leger)voertuigen het vuur op, om dit eerst te brengen naar de steden waar normaliter een Bevrijdingsfestival wordt gehouden.

    “Ik heb het vuur doorgekregen van de Hera-lopers, en daarna van het Comité 4 en 5 mei. En daarna het vuur aangestoken”, sprak Blase in de camera voor een korte video. “Want vrijheid is wat je doorgeeft. En vrijheid maken we écht samen”. Door de maatregelen was er dit jaar geen publiek aanwezig bij de ceremonie.

  • Melding positieve coronatest en ziekenhuisopname in regio Alkmaar

    Melding positieve coronatest en ziekenhuisopname in regio Alkmaar

    Dinsdag meldde het RIVM voor regio Alkmaar een nieuwe besmetting met covid-19 en een nieuwe ziekenhuisopname. Beide komen vanuit Bergen dus mogelijk gaat het om dezelfde persoon. Het aantal patiënten in het ziekenhuis opgenomen (geweest) komt voor deze gemeente op 17 en voor de regio op 122. Alkmaar blijft staan op 53, Heerhugowaard op 27, Langedijk op 16 en Heiloo op 9 ziekenhuisopnames.

    In de regio zijn 503 mensen die positief hebben getest. Landelijk nam dat aantal toe met 317 naar 41.087. Het aantal ziekenhuisopnames vanwege covid-19 steeg nationaal met 89 naar 11.126 en het aantal sterfgevallen met 86 naar 5.168.

    Het totaal aantal bewezen en verdachte covid-19 IC-patiënten kwam voor zaterdag uit op 651 en de voorlopige stand op dinsdag is 600.

    Het RIVM publiceerde dinsdag de uitslag van een onderzoek naar welke mensen verhoogd risico hebben op ernstige ziekte of overlijden, maar wie de statistieken al eens goed bekeken heeft weet het al wel: kwetsbaar is men met name boven de 70 jaar oud en/of met een aantal aandoeningen, zoals chronische hart- en vaatziekten, een longaandoening en obesitas.

    Nieuw onderzoek van de universiteit van Glasgow wijst uit dat mannelijke coronapatiënten bij overlijden gemiddeld 13 levensjaren verliezen en vrouwen 11 jaar. Ook op hogere leeftijd gaan nog enkele potentiële levensjaren verloren.

  • GGD niet klaar voor uitgebreid bron- en contactonderzoek, wacht nog op richtlijnen

    GGD niet klaar voor uitgebreid bron- en contactonderzoek, wacht nog op richtlijnen

    GGD Hollands Noorden is net als de andere GGD’en nog niet klaar om veel meer bron- en contactonderzoek te doen als basisscholen, kinderdagverblijven en het speciaal onderwijs maandag 11 mei weer opengaan. Dit meldt de NOS. GGD’en creëren extra capaciteit, maar het is nog niet duidelijk of deze zal voldoen en bovendien weten ze nog niet wat nou precies de bedoeling is. “Binnen GGD Hollands Noorden oriënteren we ons op mogelijke opschalingen. Volgende week hopen we meer over de landelijke richtlijn te weten.”

    Een werkgroep van GGD’en en het Ministerie van Volksgezondheid werkt nog aan die richtlijn en dat is opschieten, want het Outbreak Management Team (OMT) stelde voor de gedeeltelijke heropening van scholen en de kinderopvang als voorwaarde dat de capaciteit voor bron- en contactonderzoek omhoog moest.

    Christian Hoebe, arts infectieziektenbestrijding bij GGD Zuid-Limburg, benadrukt de enorme opgave. Bij hem zijn medewerkers per onderzoek zo’n vier uur zoet, maar in het begin was dat nog tien tot vijftien uur.

    De meeste GGD’en willen eigen personeel van andere afdelingen in te zetten, of anders medische studenten, medewerkers van het Rode Kruis, gepensioneerde artsen- en verpleegkundigen en co-assistenten. Na enige training kunnen die zelfstandig onderzoek doen.

    Het OMT adviseerde om te onderzoeken of mobiele apps van nut kunnen zijn. Minister De Jonge nam dat idee voortvarend over, maar dat stuitte op veel technische en veiligheidsproblemen. Het massaal vastleggen van verplaatsingen van mensen ligt erg gevoelig wat betreft privacy. Dergelijke apps gaan dan ook op korte termijn geen rol spelen.

  • Alkmaarse trompetters blazen taptoe vanaf de Molen van Piet; “Heel bijzonder, echt super gaaf.” (VIDEO)    Featured Video Play Icon

    Alkmaarse trompetters blazen taptoe vanaf de Molen van Piet; “Heel bijzonder, echt super gaaf.” (VIDEO)

    Vier trompettisten van het Stedelijk Harmonieorkest Alkmaar hebben even voor 20.00 uur het ‘Taptoe Infanterie’ geblazen vanaf de omloop van de Molen van Piet. Het bekende signaal wordt altijd voorafgaand aan de twee minuten stilte gespeeld.

    Door de coronamaatregelen is er landelijk een aangepaste dodenherdenking. Normaal gesproken speelt het orkest bij de herdenking aan de Harddraverslaan in Alkmaar. Die bijeenkomst ging niet door, waardoor trompettist Gosse Postma een alternatief bedacht. “Heel bijzonder, echt super gaaf.”

    Postma kwam op het idee door de oproep van een Haarlemse trompettist, die voorstelde om verspreid door het hele land individueel het signaal te laten klinken. “En historisch blijkt de Molen van Piet ook nog een traditie te hebben, vlak na de Tweede Wereldoorlog speelden orkestleden met Kerst kerstliedjes vanaf de molen. Die traditie bestaat niet meer. Nu met deze coronatijd is het de tijd om dat een keer te doen. Ik zie het tegen de jongens en die vonden het een prachtig idee.”, zo laat hij mediapartner NH Nieuws weten.

    Op meerdere plaatsen in Noord-Holland klonk het taptoe. Ook vanaf de kathedraal in Haarlem en vanaf verschillende kerktorens op Texel. Daarnaast was in Alkmaar de klok van de Grote Kerk goed te horen. De 17-jarige Julius Meijer had de eer om vanaf 19.45 uur tot even voor achten de klok te luiden vanwege dodenherdenking.

  • 4 mei herdenking 2020 Alkmaar    Featured Video Play Icon

    4 mei herdenking 2020 Alkmaar

    Ieder jaar, op 4 mei herdenken we. Dit jaar deden we dat, door het coronavirus, op bijzondere wijze. In Alkmaar herdenken we de Nederlandse oorlogsslachtoffers op zes plekken in de gemeente: Natuurlijk bij het monument op de Harddraverslaan, waar 5 mensen door de bezetter werden gefusilleerd als vergelding voor een door het verzet gepleegde aanslag.

    Maar ook op de vlakbij gelegen Algemene en Katholieke begraafplaatsen waar zeven Nederlanders en drie Britten een oorlogsgraf hebben gekregen. Ook in de buitengebieden van Alkmaar wordt herdacht. In Stompetoren werd bij de Ark en op de algemene begraafplaats stilgestaan bij de ‘Slag om Rustenburg’, een verraden wapen dropping als gevolg waarvan alle leden van de knokploeg omkwamen. Ook zijn daar bloemen gelegd bij de oorlogsgraven van de bemanning van een neergehaalde Britse Lancaster bommenwerper.

    En natuurlijk werd ook in De Rijp herdacht, waar op 6 februari 1945 twee bemanningsleden van een neergeschoten Amerikaanse B-24 Liberator bommenwerper door verzetsstrijders Lau Beumer en Willem Woestenburg met een bootje naar een schuilplaats in de Eilandspolder werden gebracht. Het viertal wordt betrapt. De twee vliegeniers worden weggebracht en Lau en Willem komen om in een gevecht met de Duitse soldaten. Deze uitzending is een verslag van alle krans- en bloemleggingen, aangevuld met gedichten en muziek.

  • Jordy mocht de Taptoe in de Allemanskerk blazen: “Ik vond het een hele eer”

    Jordy mocht de Taptoe in de Allemanskerk blazen: “Ik vond het een hele eer”

    In het dagelijks leven is hij ingenieur en vindt hij ook de tijd om burgerraadslid te zijn namens Hart voor Langedijk / D66: Jordy Schuijlenburg. Op 4 mei  blies hij voorafgaand aan de twee minuten stilte de Taptoe. “Ik speel nu ruim een jaar trompet bij Harmonie Excelsior. Ik word er al beter in”. Vier keer heeft hij opgetreden met de harmonie, het vijfde optreden stond gepland voor zondag 5 april. Die kon vanwege de coronacrisis niet doorgaan.

    De Taptoe is geen makkelijk stuk. Jordy: “Ik heb er heel veel op geoefend, wel drie uur per week. Ik oefen in mijn slaapkamer. Soms zeggen de buren er wel wat van”. Hij ging er van uit dat hij, als het echt gaat gebeuren, misschien wel een foutje zou maken. “Maar dat vind ik niet erg. Het gaat om het enthousiasme, dat heb ik zeker.”

    Hij mocht de Taptoe spelen in de protestantse en regenboog Allemanskerk in Oudkarspel, in overleg met de dominee, de koster en de kerkrentmeester. “Helaas kon ik niet vanaf de toren spelen, er zit geen luik daarnaar toe. Dus werd het gewoon gelijkvloers, in de kerk”.

    “Ik vond het een hele eer om de Taptoe te mogen spelen in de kerk, ter nagedachtenis aan al die doden die er gevallen zijn. Niet alleen in de Tweede Wereldoorlog, maar ook in oorlogen daarna”. Met dit laatste duidt Jordy op de Balkanoorlog, waar Nederland ook bij betrokken was. “Ik heb in Kroatië de kogelgaten nog in de muren zien zitten. Langs de kant van de weg stonden grote kruizen om aan te geven dat daar doden begraven lagen. Heel indrukwekkend”.

    Op 5 mei is hij van plan om een uitstapje te maken naar de Oostvaardersplassen. “Om even echt van mijn, onze, vrijheid te genieten. In deze tijden van corona ga je beseffen dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. De gevallenen die we op 4 mei gedenken zijn voor onze vrijheid gestorven. Daar ben ik me zeer goed bewust van”.

  • Militair arts Jord werkt tijdelijk in Alkmaar: “Als arts jeuken je handen in zo’n crisis”

    Militair arts Jord werkt tijdelijk in Alkmaar: “Als arts jeuken je handen in zo’n crisis”

    Jord Raymakers is algemeen militair arts bij het Korps Mariniers in Doorn. Deze weken is de 35-jarige Amsterdammer samen met vijf collega’s door Defensie ‘uitgeleend’ aan de IC-afdeling van het Noordwest ziekenhuis in Alkmaar als unitcoördinator.

    “Ik ben in Alkmaar beland nadat het ziekenhuis een steunaanvraag voor medisch personeel had ingediend bij Defensie”, wijdt Jord in op de website van de Veiligheidsregio. “Daarop zijn mensen gepolst, is een pool gemaakt van beschikbare kandidaten en is op postcode gekeken wie waar kon worden geplaatst. Ik woon in Amsterdam, Alkmaar is voor mij prima te berijden.”

    “Ik vind het ongelooflijk goed dat Defensie zich hiervoor openstelt. Toen de vraag kwam of ik wilde bijspringen, heb ik geen seconde getwijfeld. Als medicus ben ik blij dat ik een bijdrage kan leveren. Ik ben dokter. In een periode als deze voelt een ziekenhuis als een logische plek om te zijn.”

    “Mijn werk is niet zwaar, heftig of moeilijk, ook emotioneel niet. Dat komt doordat ik niet aan het bed sta. Ik ben aangesteld als unitcoördinator en fungeer als schakel tussen het unithoofd en de vier units op de IC. Daarmee is bij de reguliere medewerkers veel werkdruk weggehaald en is zoveel mogelijk gespecialiseerde IC-capaciteit vrijgemaakt voor medische zorg.”

    “In de dagelijkse praktijk is het mijn taak verplegend IC-personeel te ontlasten en te ondersteunen. Klachten of problemen probeer ik op te lossen. Als er vragen zijn, probeer ik die te beantwoorden. Een paar maal per dag is er ‘motorkapoverleg’ tussen de units. Dan wisselen we uit wat er speelt en kijken we wat nodig is.”

    “Ik vervul een functie die tot voor kort niet bestond en ben voor veel IC-collega’s natuurlijk een buitenstaander. Maar ik ben er als het nodig is, ook op het persoonlijke en emotionele vlak. Werken op een IC is heftig in deze tijd, in de eindevaluatie checken we ook elke dag of zich ingrijpende situaties hebben voorgedaan. Dat is onderdeel van mijn taak: dingen signaleren en bespreekbaar maken.”

    “Het is nog niet duidelijk hoe lang ik hier blijf. Maar ik weet zeker dat ik hier straks met veel genoegdoening op terugkijk. Het is voor mij als arts op dit moment nogal een verschil of ik in een stafvergadering bij het Korps Mariniers zit of dat ik op de IC werk. Als medicus jeuken je handen tijdens zo’n crisis. Ik ben blij en dankbaar dat ik een rol mag vervullen”, besluit Jord. (foto: vrnhn.nl)