De inschrijving voor de Wandel4daagse Alkmaar 2025 is geopend. De 17e editie van het wandelevenement van Le Champion vindt plaats van woensdag 11 juni tot en met zaterdag 14 juni 2025. De naar verwachting 6.000 deelnemers ontdekken in vier dagen Noord-Holland. Iedereen kan dagelijks 10, 15, 20, 25 en 40 kilometer wandelen. Wie vier dagen teveel vindt kan op de derde wandeldag aansluiten voor een tweedaagse.
Le Champion heeft besloten een route van 10 km toe te voegen aan de afstanden. Deze route start en finisht net als alle andere afstanden de eerste drie dagen bij de Grote Kerk in Alkmaar.
De Wandel4daagse Alkmaar 2025 bestaat weer uit prachtige routes door de Alkmaarse binnenstad, uitgestrekte polders, bossen, bekende duurzame (villa)wijken en langs historische, religieuze locaties. De vernieuwde routes, start- en finishlocatie zijn volgens Le Champion nog verder geperfectioneerd. De grootste trekker van het evenement is volgens de organisatie echter de gezelligheid onderweg: wandelaars vieren vier dagen feest met elkaar en mensen die langs de routes wonen.
Net als alle edities sinds 2017 is ’t Praethuys, een inloophuis voor mensen met kanker in Alkmaar en hun naasten, weer het officiële goede doel. Dit jaar werd een recordbedrag van maar liefst 39.698,50 euro gedoneerd. Een deel daarvan ging naar het KWF, dat via een actieplatform medeverantwoordelijk was voor het recordbedrag. Iedereen die geraakt is door kanker kan terecht in ’t Praethuys. Voor een gesprek, informatie, een activiteit of om gewoon even bij te tanken. Jaarlijks loopt er zo’n 3.000 keer een bezoeker binnen. Bij inschrijving voor de Wandel4daagse Alkmaar kunnen deelnemers een vrijwillige bijdrage doen aan ’t Praethuys.
Hij weet het niet zeker, maar André Baron denkt dat er nog nooit een jeugdkickbokser was die in een jaar tijd zó veel internationale titels pakte. Afgelopen weekend veroverde hij zijn twee Europese titel in de categorie onder achttien jaar oud. En hij is zelf pas vijftien. In de finale moest de Alkmaarder wel flink aan de bak. “Het was mijn moeilijkste tegenstander tot nu toe.”
André begon op zijn 6e met kickboksen en toen hij 12 jaar oud was wist hij het: ik wil prof worden. Sinds zijn 14e rijgt hij overwinningen en titels aan elkaar. Vader André Baron senior legt Streekstad Centraal uit wat zijn zoon al gewonnen heeft: vorig jaar de wereldjeugdtitel (<45 kg) en dit jaar de Europese en een nationale jeugdtitel (<47 kg).
Daar kwam afgelopen weekend in Duitsland – André is inmiddels 15 jaar – nóg een Europese jeugdtitel (<50 kg) bij. Nog even en hij heeft een hele wand nodig voor al zijn titelriemen. (tekst gaat verder onder de foto)
Meervoudig kickbokskampioen André Baron showt de grote prijzen die hij het afgelopen jaar heeft verzameld. (foto: Streekstad Centraal)
De gewichtscategorieën en ook grenzen in het leeftijdsverschillen zorgen ervoor dat André junior niet véél oudere en grotere tegenstanders treft in de ring. Maar hij is meestal wel het jonkie. “Meestal zijn mijn tegenstanders ongeveer dezelfde lengte, maar ja soms hebben ze wel twee jaar extra ervaring”, zegt de jonge kickbokser nuchter. Het maakt hem niks uit, dat bleek afgelopen weekend maar weer.
Maar dat zelfvertrouwen komt niet vanzelf. “Ik train elke dag twee of drie keer per dag, een uurtje of anderhalf per training. Tot voor kort deed ik dagbesteding, maar nu ga ik weer naar school. Ja, ik heb het nu extra druk. Zo train ik onder andere op woensdag en vrijdag om zes uur ’s ochtends, dan komt het allemaal goed uit.” Komt het mooi uit dat de jonge Alkmaarder stage kan lopen bij de Oudorper sportschool EBS. “Dan ga ik eerst een uurtje trainen en loop ik daarna stage.” (tekst gaat verder onder de foto)
André Baron heeft na zijn toernooi even vrij, maar is wel bereid om met zijn trainer Dennis de Rus wat trainingsarbeid te laten zien. (foto: Streekstad Centraal)
“Het is een hele zware voorbereiding voor hem geweest”, vertelt zijn trainer/coach Dennis de Rus. “We wisten dat zijn tegenstander supergoed was. Dus André kreeg krachttraining, bokstraining, kickbokstraining en stresstraining.” Ook keken ze naar video’s van de tegenstander, om zijn technieken en tactieken te bestuderen. Alle tijd en moeite wierp zijn vruchten af. “We hebben een heel goed team trainers, en zo hebben we onze eigen kampioen gekweekt”, zegt De Rus trots.
André wil professional worden en dat betekent soms minder leuke keuzes maken. “Ik zie mijn vrienden wel, meestal in het weekend. Als ik dan tijd heb ga ik wat met ze doen. Maar de week voordat ik een wedstrijd moet vechten ga ik niet voetballen of zo, want ja dan loop je misschien wel een blessure op.”
Bij EBS zijn ze maar wat trots op hún supertalent. Hij heeft een weekje rust, maar ging graag naar de sportschool om zichzelf te laten huldigen, en om zijn titelriem te laten zien.
Op zondag 15 december 2024 vindt de jaarlijkse Santa Run Heerhugowaard plaats rond het Coolplein. Het evenement biedt zoals iedere jaar vier afstanden: twee voor kinderen en twee voor oudere lopers. Deelnemers krijgen een kerstmanpak dat ze mogen houden en kunnen het parcours in hun eigen tempo afleggen.
De Santa Run is een evenement voor het hele gezin, van jong tot oud. Deelnemers trekken hun kerstmanpak aan en kunnen kiezen uit verschillende afstanden: een 5 of 10 kilometer run, een 5 kilometer wandeltocht (Santa Walk) en de Santa KidsRun van 750 of 1200 meter. Iedereen kan meedoen, ongeacht snelheid of ervaring. Burgemeester Maarten Poorter geeft het startschot voor de verschillende runs.
De opbrengst gaat naar twee goede doelen. Het programma start om 13:30 uur met de warming-up voor de KidsRun, gevolgd door de diverse runs en wandeltochten. De prijsuitreiking voor de grote runs is om 16:15 uur.
Het evenement is niet alleen leuk voor deelnemers, maar ook voor toeschouwers, die langs het parcours kunnen staan. Na afloop ontvangen alle deelnemers een medaille en zijn er prijzen voor de winnaars van de verschillende afstanden.
De 14-jarige Summer Wijkhuizen schittert volgende maand in de première van de beroemde show Holiday on Ice. Onder de titel ‘No Limits’ krijgt het publiek een muzikaal en visueel spektakel voorgeschoteld, met kunstrijders van het hoogste niveau, en de Alkmaarse is uitverkoren om hier aan mee te doen. De première is op vrijdag 6 december in Martiniplaza in Groningen.
De Alkmaarse Summer is aangesloten bij Stichting Kunstrijden Nederland, die jonge talenten ondersteunt en samenwerkt met Holiday on Ice. Haar ouders zijn maar wat trots. “Deze unieke kans is een hoogtepunt in haar carrière”, laat haar moeder weten. “Summers deelname aan deze bijzondere show is een eerbetoon aan haar harde werk en toewijding aan de sport.” (tekst gaat verder onder de foto)
Summer, tweede van links, poseert trots voor een groepsfoto van de beroemde ijsshow Holiday on Ice.
No Limits vertelt een verhaal over het overwinnen van grenzen, het vinden van liefde en de kracht van menselijke verbinding. De ijsdansshow is een grenzeloos spektakel met een mix van traditie en innovatie: prachtige muziek, videoprojecties, kinetische verlichting en honderden kostuums.
Na Groningen is Holiday on Ice te zien in Breda, Den Bosch, Amsterdam, Rotterdam en Maastricht. (foto’s: aangeleverd)
Esmee Vendrig uit Alkmaar is Nederlands jeugdkampioen judo geworden. Het 14-jarige talent van Randers Budosporten won twee jaar geleden al zilver en veroverde vorig jaar de titel, dus ze was de grote favoriet in de het meidentoernooi onder 15 jaar. Vendrig bereikte zonder problemen de finale, en ook die eindstrijd was eigenlijk geen moment spannend.
Na een vrijloting voor de eerste ronde in haar leeftijds- en gewichtscategorie, bereikte Vendrig (tweede van links op de foto) gemakkelijk de halve finale. Ondertussen had ze de nummer twee van vorig jaar al van de mat geveegd met een ippon, een vol punt. In de halve finale trof ze de voor haar goed bekende Roos van Herpt. Zij komt van een bekende judoschool uit Hoogvliet, die traditioneel sterk is in het grondgevecht, maar het was de Alkmaarse die een kleine masterclass ‘ne-waza’ gaf en Van Herpt liet aftikken. In de finale kwam Vendrig al na een paar seconden op voorsprong door een straf. Daarna was het vrijwel meteen gedaan met een beenveeg en een stevige houdgreep.
Clubgenoot Lukas Bruin kende ook een goed jeugdkampioenschap. De pas 12-jarige Heerhugowaarder schakelde drie tegenstanders uit met een ippon, voordat hij het onderspit moest delven. Hij werd mooi zevende.
“Mooi. Dan wordt het in ieder geval gezellig in de bus op de terugweg.” Aan een tafel in de voetbalkantine zitten de chauffeurs van Bak Reizen aan de koffie. Ze hebben dinsdagavond in 14 bussen de spelers en aanhang van Kolping Boys naar het trainingscomplex van AZ in Wijdewormer gebracht. Daar speelt het amateurteam uit Oudorp tegen de beroepsvoetballers van eredivisieclub FC Groningen in het KNVB-bekertoernooi. Om hen heen gaat iedereen uit zijn dak.
Zojuist heeft de 26-jarige Joreno Mandjes gescoord voor Kolping Boys en daarmee de stand op 1-1 gebracht. Sierlijk kopte hij een fraaie vrije trap in van captain Amine Ouaziz. Bijna 1200 Alkmaarders juichen en brullen langs de lijn. Vooraf was er wel wat vrees voor een pijnlijke afstraffing, maar nu is er weer hoop op een bekerstunt. Joreno deelt de uitzinnige vreugde meteen met supporters langs de lijn. Broodjes kroket en bier vliegen door de lucht.
(tekst gaat verder onder de foto)
De spelersbus van Kolping Boys werd met vuurwerk uitgezwaaid in Oudorp. (foto: Streekstad Centraal)
Het amateurteam van Kolping Boys speelt dit seizoen in de vierde klasse KNVB. Het eerste mag het nu dankzij het winnen van de districtsbeker en enkele voorrondes opnemen tegen de eredivisieclub uit Groningen. Vrijwel iedereen in het elftal van Kolping Boys speelt al sinds zijn jeugd bij deze club.
De ruststand viel iedereen mee. Al in de zesde minuut kwamen de Groningers op voorsprong, maar het klassenverschil wisten ze de resterende eerste helft niet uit te drukken in meer doelpunten. En dat zorgt voor optimisme langs de lijn voor de tweede helft.
Voor alle spelers is het bijzonder om plotseling op dit niveau te voetballen. Een grote schare familie en vrienden is daarom meegereisd naar het trainingscomplex van AZ. Ze willen geen minuut missen van het duel dat door sommigen al hebben betiteld als ‘de wedstrijd van de eeuw’ voor de Oudorpse amateurclub. (tekst gaat verder onder de foto)
Spelersvrouwen Danique Groot en Tiana Stroet waren na afloop supertrots op hun partners Arthur Winkelaar en Steije Kee, die het de profs van FC Groningen flink lastig hadden gemaakt. (foto: Streekstad Centraal)
Danique Groot en Tiana Stroet reizen mee met de spelersbus. Zij zijn de vriendinnen van Steije Kee en Arthur Winkelaar. Voor hun partner hebben de spelersvrouwen alvast een witte roos meegenomen, die ze na de wedstrijd zullen overhandigen. De spelersbus is behalve met vrienden en familie verder gevuld met ballenjongens en -meisjes van de pupillen van Kolping Boys. Niemand heeft daar enige ervaring mee, maar na vanavond kunnen ze dat op hun CV zetten.
Na de gelijkmaker zet FC Groningen nog even een tandje bij, maar ook onze Kolping Boys krijgen zelfvertrouwen. Steije Kee gaat op links een duel aan met zijn tegenstander, maar verliest dat. De Groningers veroveren de bal en starten meteen een tegenaanval. Steije loopt erachteraan maar komt te laat om een mooi steekpassje te voorkomen. De nummer 6 van Kolping valt van schrik stil en grijpt al naar zijn hoofd nog voordat de bal in het strafschopgebied belandt.
Het leidt inderdaad tot een doelpunt van de Groningers en Steije weet dat het werd ingeleid door zijn balverlies. Andere spelers waaronder zijn broer Thijmen praten hem meteen een schuldgevoel uit zijn hoofd. Er moet nog een half uur worden gevoetbald en de zaak is nog niet verloren.
(tekst gaat verder onder de foto)
De hoop van 1200 meegereisde supporters van Kolping Boys op een bekerstunt spatte uiteen na een snelle omschakeling van FC Groningen na balverlies op links. Dat leidde de 1-2 in. (foto: Streekstad Centraal)
Keeper Nick Plomper is de enige in het elftal van Kolping Boys met enige ervaring bij betaald-voetbalclubs. Hij mocht het in zijn jeugd een jaar laten zien bij AZ, daarna volgde drie jaar bij de jeugd van Ajax en sommige tegenstanders van vanavond kent hij nog van zijn tijd bij Jong FC Groningen. Na een periode bij Telstar keerde hij toch weer terug bij Kolping Boys.
Ook hij heeft een flinke delegatie aan familie en vrienden meegenomen. Ze zien de wedstrijd op en neer golven. Beide teams krijgen nog enkele schitterende kansen. Het blijft een kwartier lang spannend of de 2-2 gaat vallen. (tekst gaat verder onder de foto)
Gespannen wachten aanhangers van Kolping Boys af of de achterstand nog wordt rechtgezet. (foto: Streekstad Centraal)
In de 72ste minuut volgt echter de 1-3. Zijn vader, opa, dochters en verdere familie moeten toezien hoe Nick daarna nog twee keer de bal uit het net moet vissen. De eindstand wordt 1-5. Meteen na het laatste doelpunt klinkt het laatste fluitsignaal. Op de tribune staat de Kolping Boys-aanhang spontaan op en geeft een ovationeel applaus voor het team van trainer Rob Klanker.
“Kijk, ze gaan zelfs shirtjes wisselen. Wat prachtig!”, klinkt het langs de lijn. Trotse familieleden en vrienden willen de spelers van Kolping Boys allemaal tegelijk feliciteren met het feit dat ze zo ver zijn gekomen in het prestigieuze toernooi. De gebroeders Kee hebben hun teleurstelling inmiddels ook verwerkt. “Dat zijn mijn kleinkinderen. Dit is zo bijzonder. Dit vergeet je nooit meer,” vertelt hun opa aan iedereen die het wil horen.
Het amateurteam van Kolping bedankt het massaal meegereisde publiek uit Alkmaar. (foto: Streekstad Centraal)
Onwijs handig natuurlijk, een beweegbare bodem in een zwembad. Met een druk op de knop van een ondiep speelbad voor de kids naar een volledig wedstrijdbad voor enthousiaste zwemmers. Totdat het niet meer werkt. En dat is wat er nu aan de hand is bij de Witte Brug in Castricum.
Het probleem werd afgelopen zaterdag ontdekt, toen de beweegbare bodem in de hoogste stand bleef staan. Dit als gevolg van een losgeschoten onderdeel in de machinekamer. Het zwembad laat weten dat er geen mensen meer over de bodem heen kunnen zwemmen. Dus is het bad tijdelijk niet toegankelijk. De lessen kunnen gelukkig wel doorgaan.
Bij recent onderhoud is er niks opgevallen in de machinekamer, waar dus nu toch een probleem is opgedoken. Of het probleem iets te maken heeft met de leeftijd van het zwembad is nog onbekend. Het zwembad komt uit 1973, is aan vervanging toe en staat al 10 jaar op de politieke agenda. De gemeenteraad zal in de op korte termijn een beslissing nemen of er alleen een zwembad voor in de plaats komt, of een groot complex met sporthal.
Er is voor nu nog geen duidelijkheid over wanneer het bad weer geopend wordt, en tot in hoeverre de kosten zullen oplopen. Eind deze week komt een monteur de situatie beoordelen, dit betekent echter nog niet dat het probleem dan is opgelost. Er wordt gehoopt op komende week. Voor nu dus nog even afwachten voor het zwembad, en de bezoekers. (foto: Omroep Castricum)
Kolping Boys was al optimistisch over de bekerwedstrijd tegen FC Groningen, maar daar kwam afgelopen zaterdag nog een schepje bovenop na de winst op Purmersteijn. Vanavond hopen ze wat iets bijzonders te presteren tegen de Groningse eredivisionist, die op papier natuurlijk veel sterker is. “Wij geloven in een stunt”, zegt Kolping-aanvoerder Amine Ouaziz vol vertrouwen.
De amateurvoetballers van Kolping Boys in Oudorp wilden de wedstrijd afgelopen zaterdag liever uitstellen om zich te sparen, maar met de 3-1 overwinning op Purmersteijn is dat al vrij snel vergeten. Bovendien heeft FC Groningen nu vijf wedstrijden op rij verloren.
De mannen kijken uit naar de voor hen unieke KNVB-bekerwedstrijd. Met realisme en toch ook optimisme. “Natuurlijk valt er wat te halen”, zegt trainer Rob Klanker tegen NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. “Wij willen zo lang mogelijk de nul op het scorebord houden. Wij gaan ons niet ingraven, maar wij kijken waar er voor ons de kansen liggen.” (tekst gaat verder onder de foto)
Trainer Rob Klanker weet dat zijn mannen klaar zijn voor het duel tegen FC Groningen, na hun goede partij tegen Purmersteijn. (foto: NH)
Kolping is al wekenlang met de wedstrijd bezig. Er moest van alles extra geregeld worden vanwege het niveau. Zo zocht de club naar een locatie waar meer publiek terecht kan. AZ stelde haar trainingscomplex in Wijdewormer ter beschikking. Voor de Kolping-fans jammer dat hun elftal niet thuis kan spelen of op zijn minst in Alkmaar, maar goed, het blijft een unieke pot.
En dan zijn er nog de extraatjes die worden georganiseerd. Er is een speciale Kolping Boys – FC Groningen sjaal gemaakt en die is al 350 keer verkocht. De lotenverkoop bewijst ook dat het leeft in Oudorp. “Mensen hebben er heel veel zin in”, aldus Truus en Janneke van de lootjes. “Heel erg spannend. Wij gaan met vijftien bussen naar het complex van AZ waar de wedstrijd gespeeld wordt. Helemaal geweldig.”
De wedstrijd begint om 21:00 uur. Radio Noord van RTV Noord doet vanaf de 20:30 uur non-stop live verslag.
“En daar gaat ze, met een brede glimlach over de finish”, klinkt het door de luidsprekers bij skiclub Il Primo in Bergen. De trotse deelneemster zwaait enthousiast naar haar vader en springt juichend op haar ski’s. Hij steekt zijn hand uit voor een high five: “Goed gedaan!”
Het is geen verrassing dat de skistokken en lange latten weer tevoorschijn zijn gehaald bij Il Primo; de lessen starten elk jaar in september, en ook de trainingen voor de G-sporters – atleten met een verstandelijke beperking – zijn weer in volle gang. (tekst loopt verder onder de foto)
Na acht jaar wordt de Special Olympics weer eens in Bergen georganiseerd. (foto: Streekstad Centraal)
Maar zaterdag was bijzonder, want na acht jaar werd het jaarlijkse Special Olympics Nationaal Sneeuwsport Evenement weer eens in Bergen georganiseerd. Skiën, langlaufen, snowboarden – zo’n vijftig deelnemers vanuit heel Nederland kregen de kans om hun talenten te tonen en dat deden ze met volle overgave.
“Dat is mijn maatje!”, roept één van de deelnemers, terwijl hij de sporter ziet finishen. Trots kijkt hij toe. Iedereen mocht meedoen aan de competitie, ongeacht hoe goed ze zijn of hun leeftijd. “Ze zullen misschien nooit de top bereiken, maar ze geven alles wat ze kunnen. En dat maakt het speciaal”, vertelt Paula de Wit van de organisatie. “Bij de Special Olympics worden ze in groepjes verdeeld op basis van niveau, niet op leeftijd. Zo heeft iedereen een kans.” (tekst loopt verder onder de foto)
De grote glimlach op het gezicht van Paula de Wit is zaterdag niet te missen. (foto: Streekstad Centraal)
Het doel van het evenement is volgens haar niet alleen om de sporters meer zelfvertrouwen te geven in wat ze kunnen, maar ook om meer bekendheid te creëren. “Ik krijg nog regelmatig de vraag: Special Olympics, wat is dat?” Het is een internationale organisatie die sporttrainingen en wedstrijden organiseert voor mensen met een verstandelijke beperking. Door deelname krijgen ze meer zelfvertrouwen, maken ze vrienden en komen ze in beweging.
In Nederland zijn er drie grote clubs die G-ski aanbieden, en die zijn te vinden in Bergen, Nieuwegein en Uden. Paula vindt dat het er te weinig zijn. “Voor alle sporten zou er G-teams moeten zijn. Het mooiste is als ouders naar me toe komen en zeggen: ‘Als mijn kind oud genoeg is, doet hij ook mee.’” (tekst loopt verder onder de foto)
“Of het nu G’ers zijn of het reguliere wedstrijdteam iedereen die aan skisport doet, is enthousiast over het skiën. En daar gaat het mij om”, zegt trainster Angeline Jehenson (rechts), trots op haar ‘racemonsters’ zoals Britt Koning (links). (foto: Streekstad Centraal)
Het evenement in Bergen is volledig door vrijwilligers georganiseerd, waaronder Paula zelf, wat betekent dat het niet zo vaak voorkomt. “Het kost me veel tijd, maar het geeft me ook zoveel energie om te zien hoe de sporters stralen.”
De 21-jarige Britt Koning is één van de skiesters die meedoet aan de competitie. “Mijn droom is om mee te doen aan de paralympische spelen”, zegt ze vol enthousiasme. Ze skiet al sinds haar vijfde en voelt zich helemaal thuis in de G-sport. “Bij een normaal team voel ik me niet thuis, bij de G-skiers wel. Ik hoop vandaag natuurlijk op een medaille, maar ik ga er gewoon voor. Ik ga lekker knallen!” (tekst loopt verder onder de foto)
Familie en vrienden kijken trots toe hoe de deelnemers over de borstelbaan van Il Primo sjezen. “Het is toch mooi om te zien”, zegt een vader. (foto: Streekstad Centraal)
Ook de 16-jarige Mark staat stevig in zijn skies. Een jaar geleden begon hij bij de skivereniging in Nieuwegein. “Met school gaan we naar Oostenrijk, en daar wilde ik voor trainen”, legt hij uit. “Het leukste vind ik om superhard naar beneden te skiën, en ik ben nog nooit gevallen”, zegt hij trots. Ook 74-jarige Huub vindt het enorm leuk om zo snel mogelijk naar beneden te gaan tijdens het langlaufen.
En aan het einde van de dag hoeft niemand teleurgesteld naar huis, want iedereen komt op het podium. Ook Paula is zeer tevreden. Toen Streekstad Centraal haar vroeg wat ze het mooiste vond van de dag, antwoordde ze met een grote glimlach: “Het genieten van de sporters. Daar doe je het voor.”
Alkmaar heeft meerdere keren voetbalgeschiedenis geschreven. De eerste wedstrijd in het betaald voetbal, bijvoorbeeld, in 1954. Natuurlijk met de kampioensschaal. Of nu: met de eerste vrouwelijke scheidsrechter in het betaald voetbal: de Alkmaarse Shona Shukrula. Maar óók in de jaren zestig was Alkmaar eigenwijs met de allereerste opleiding voor vrouwelijke scheidsrechters: “Dit was internationaal een doorbraak.”
Of er iets in die Alkmaarse kaas zit, wil sporthistoricus Jurryt van de Vooren weten, als Streekstad Centraal hem spreekt over zijn onderzoek. Alkmaar is wel vaker ‘puur ongehoorzaam’ geweest. Die veelbesproken eerste wedstrijd uit 1954 bijvoorbeeld, daar waren de autoriteiten toen helemaal niet blij mee. Ook de Alkmaarse vrouwelijke scheidsrechters uit 1961 en 1962 zetten mannenbolwerk KNVB behoorlijk op zijn kop.
“Ze hadden het er zeker over in vergaderingen, blijkt uit de notulen”, vertelt Van de Vooren. “De meerderheid van de KNVB was er echt tegen. Dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen. Maar wat ook bleek, in die vergaderingen: ze gaan gewoon door, daar in Alkmaar.” (tekst gaat door onder de foto)
Ineke Boom, Klasina Laan en Nel Rentenaar waren de allereerste vrouwelijke scheidsrechters. (foto: Regionaal Archief)
De KNVB wilde het wel, maar het lukte niet om die ongehoorzame Alkmaarders te stoppen. Eén van die Alkmaarders was Teun Bakker, de drijvende kracht achter de scheidsrechtersopleiding voor vrouwen. Maar ook Ineke Boom, Klasina Laan en Nel Rentenaar hielden hun lippen stijf op elkaar na hun eerste proefwedstrijd. Toen was alles strikt geheim.
“Later veranderde dat”, nuanceert Van de Vooren. “Toen schreven alle kranten erover. Ik heb prachtige kleurenfoto’s teruggevonden, uit de Margriet. Maar hun allereerste proefwedstrijd hebben de vrouwen inderdaad geheim gehouden, tot een openbaar jeugdtoernooi in 1961.”
Die geheimhouding tekent de gespannen verhoudingen van die tijd. Handballen, dat mochten vrouwen wel, maar voetbal was een mannenzaak, leek toen de heersende overtuiging. Toch kon de KNVB de Alkmaarders niet stoppen. In 1962 ging de bond zelf overstag.
“De Alkmaarders hadden daar zelf om gevraagd”, vertelt Van de Vooren. “Na een jaar hadden al 32 vrouwen de opleiding afgerond. De KNVB moest daar wat mee.” Er was geen houden meer aan, de bond erkende de vrouwelijke scheidsrechters in 1962. Daarna kwamen ze ook in andere steden, andere provincies aan bod. Maar die victorie was dus echt in Alkmaar begonnen. (tekst gaat door onder de foto)
Shona Shukrula staat in een Alkmaarse traditie. (foto: Wikimedia Commons / Erwin Spek)
“Alkmaar was niet alleen landelijk, maar zelfs wereldwijd de eerste met zo’n opleiding”, zegt Van de Vooren. “Het was internationaal doorbraak. Er was belangstelling vanuit Duitsland, Zwitserland, Engeland…”
Inmiddels treedt de Alkmaarse Shona Shukrula in de voetsporen van lang geleden. Vrijdag fluit ze als eerste vrouw ooit een wedstrijd in het Nederlands betaald voetbal. Van de Vooren heeft Shukrula gesproken en over haar wegbereiders verteld. Het is nu een vergeten geschiedenis, heeft hij al gemerkt.
En dat terwijl er ook lessen uit deze geschiedenis getrokken kunnen worden, ziet Van de Vooren. Die ongehoorzaamheid van Teun Bakker, die wist dat hij ervoor geroyeerd kon worden, maar toch doorzette: Van de Vooren heeft er bewondering voor. “Bestuurders van nú kunnen daar een voorbeeld aan nemen. Soms moet je ongehoorzaam durven zijn.” (tekst gaat door onder de foto)
In het Regionaal Archief bleek nog veel materiaal voorhanden. (foto: Streekstad Centraal)
Van de Vooren werkt aan een boek over deze bijzondere Alkmaarse geschiedenis. Daarbij heeft hij veel aan het Regionaal Archief in Alkmaar. Met Nel Rentenaar heeft hij inmiddels gesproken. Ook de andere vrouwen heeft hij in beeld. “Maar ik ben ook op zoek naar de jongens die voetbalden, toen, en die vrouwen als scheidsrechter hadden. Hoe hebben ze dat ervaren, wat weten ze er nog van, dat wil ik weten.”
De betrokkenen van toen zijn intussen tachtigers. Sommigen zullen zijn verhuisd, anderen overleden. Maar Van de Vooren heeft goede hoop nog meer verhalen terug te vinden in en om Alkmaar. “Als mensen zelf nog materiaal hebben, de vrouwen zelf of hun kinderen, of die voetballende jongens, dan kom ik graag in contact.”
Een bijzondere wens heeft Van de Vooren nog wel. “Ik weet niet of het er nog is, het is zo lang geleden. Maar wie weet… Als iemand nog een scheidsrechterspak heeft liggen uit die tijd, dan zou dat echt fantastisch zijn.”
Jurryt van de Vooren is te bereiken via jurryt@sportgeschiedenis.nl.
