Alkmaar Sport N.V. bestaat 10 jaar en dat viert het sportbedrijf groots met een spetterende inzamelingsdag voor de kinderafdeling van het Noordwest ziekenhuis in Alkmaar. Zondag 16 juni wordt er bij sportcomplex Hoornse Vaart een middag vol sportief plezier georganiseerd. Meedoen is gratis, maar een bijdrage voor de kinderafdeling wordt enorm gewaardeerd.
Sportcomplex Hoornse Vaart is op zondag de 16e vrij toegankelijk om in de baden te zwemmen en om in het outdoorpark te klauteren, maar er is nog veel meer te doen. In het zwembad liggen opgeblazen luchtkastelen en stormbanen en er worden door het complex heen allerlei clinics georganiseerd. Bezoekers kunnen in het zwembad meedoen aan clinics synchroonzwemmen, waterpolo, ouder-kindzwemmen, diverse soorten aquafit (DAW) en een clinic duiken (OSV ORCA). Verder zijn in het complex clinics tafeltennis (Ping Pong Alkmaar), turnen (Saturna), judo (Beentjes Judo), schermen (Holland Schermen), drakenbootvaren (United Dragons) en salsa dansen (Sizzling Salsa).
De inzamelingsdag duurt van 13:00 tot 16:00 uur. De activiteiten zijn allemaal gratis, maar inschrijven voor de clinics is wel nodig. Meer info via alkmaarsport.nl/actie-juni. Doneren kan bij de donatiebox in het sportcomplex en via alkmaarsport.nl/10jaar. (foto: Alkmaar Sport)
Geen negen tot vijf mentaliteit en een passie voor sport. Het is wat anders dan vrijwilligerswerk bij een verzorgingshuis of afwasser in een restaurant. AZ is op zoek naar nieuwe omroepers. De voetbalclub heeft de vacature inmiddels op de website gezet, maar wat maakt nou een commentaar goed? We spreken erover met Rob Mooij.
“Ik kom net terug uit Spanje”, vertelt Mooij aan Streekstad Centraal. “Daar waren verschillende volleybalwedstrijden. En als ik dan gevraagd word, vind ik het zeker leuk om mee te gaan.” De Alkmaarder geeft al een paar jaar live verslag in het AZ stadion aan fans met een visuele beperking. Met een koptelefoon op genieten ze volop mee. Daarnaast is hij betrokken bij Jong AZ en het vrouwenvoetbal. “Als stem geef je natuurlijk informatie, maar ook een bepaald enthousiasme voor de club.” Volgens Mooij is de techniek achter het gebruiken van de stem wel aan te leren, maar is het vooral belangrijk dat iemand geen stem heeft die snel irriteert.
“En dat iemand affiniteit heeft met de club of het spelletje”, vult de commentator aan. Mooij werkte bij de lokale radio en rolde naar eigen zeggen een beetje het vak in: “Ik was zelf al een aantal jaren supporter voordat ik begon met het commentaar. Het werkt als je een band hebt met de club.”
De vacature voor vrijwillige omroeper staat online. Met steekwoorden als: improvisatie, samenwerking, enthousiasme en publieksinteractie probeert de Alkmaar-Zaanstreek combinatie een beeld te geven van de functie. Of Mooij nog een gouden tip heeft voor de toekomstige stadionspeakers? “Luister altijd naar een stem en bedenk of je er iets uit kunt leren. Of juist niet. Ik heb jarenlang demo’s gestuurd naar de NOS. Je bent er gewoon altijd mee bezig.”
Je stem laten horen opent deuren, benadrukt Mooij. “Anders was ik wellicht nooit betrokken geraakt bij de sportevenementen van Le Champion en de NOS. En natuurlijk het volleybalevenement in Spanje.”
VV Egmond is een feit, maar de voetbalclub voor iedereen in de Egmonden moet nog wel een mooie thuisbasis krijgen. Er ligt een ontwerp voor de locatie van fusieclub Zeevogels aan de Hogedijk, maar de uitvoering blijkt nu veel duurder dan eerder geraamd. Het college van Bergen wil echter niet snijden in de plannen en heeft de gemeenteraad om 950.000 euro extra subsidie gevraagd.
Het ontwerp bestaat uit een nieuw clubgebouw met een kleine tribune aan het hoofdveld. Voor de 1.100 leden van VV Egmond komen er vijf speelvelden, waarvan eentje van kunstgras. De kantine en kleedkamers liggen centraal en de ingang van het complex is bij de parkeerplaatsen. De verkeerveiligheid in de omgeving wordt verbeterd en de gemeente kijkt naar oplossingen met betrekking tot de bespuiting van de omliggende bollenvelden.
“Na vijftien jaar hard werken aan de totstandkoming van een fusie, is het voor alle betrokkenen een opsteker dat dit project, als de gemeenteraad akkoord gaat, gerealiseerd kan gaan worden.” Het college van burgemeester en wethouders ziet ernaar uit dat er aan de Hogeweg straks een mooi en duurzaam voetbalcomplex ligt, waar iedereen uit de Egmonden samen kan sporten en elkaar gezellig kan ontmoeten. Met buurtcoaches en lokale maatschappelijke partijen wordt gekeken hoe de sociale impact van het complex verder kan worden vergroot. (tekst gaat verder onder de foto)
Als het aan het gemeentebestuur ligt, komt op de locatie van voetbalclub Zeevogels een nieuw complex.
“Ook speelt het nieuwe sportcomplex een rol in de verdere ontwikkelingen van de dorpen”, vult wethouder Marco Wiesehahn aan. “De locaties van SV Adelbert en VV Egmondia die vrijkomen, bieden nieuwe kansen die kunnen variëren van woningbouw en maatschappelijk gebruik tot aanvullende natuurontwikkeling. Het college wil dit met inwoners, ondernemers en andere stakeholders verder gaan ontwikkelen.”
Maar ja, daar is dus wel één miljoen extra voor nodig. “De bouwkosten zijn aanzienlijk gestegen en de financieringsrente is sterk verhoogd sinds de start van het project, dat al meerdere juridische procedures heeft doorstaan”, licht wethouder Wiesenhahn toe. “De financiële steun maakt het mogelijk om een duurzaam, milieuvriendelijk en modern complex te bouwen dat niet alleen energieneutraal is, maar ook gebruikmaakt van innovatieve energieconcepten, zoals warmtepompen en duurzame bodemwarmte. Het college is overtuigd dat deze investering essentieel is voor de toekomst van de voetbalsport en meer in het bijzonder de gemeenschapszin in en tussen de Egmonden.” (ontwerp: Zijlstra Schipper architecten)
Een lange stoet wandelaars trok maandagavond door Alkmaar. Meer dan 2.300 deelnemers begonnen om 18:00 uur aan de jaarlijkse Avond4daagse van Alkmaar, nadat sportwethouder Christiaan Peetoom het officiële startsein had gegeven. Halverwege de tocht verraste burgemeester Anja Schouten de deelnemers door bij de stempelpost stempels uit te delen.
De Avond4daagse is elk jaar weer een feestje, zelfs als het weer een beetje tegen zit. Vele wandelaars doen dan ook ieder jaar weer mee. Vier avonden leggen ze ongeveer 5 kilometer af. Ook veel scholen doen mee, zodat de kinderen gezellig met elkaar op pad gaan, de stad wat beter leren kennen en de nodige beweging krijgen. “Dit maakt de Avondvierdaagse een verbindend evenement voor jong en oud in de gemeenschap”, aldus Mirjam van der Welle van Alkmaar Sport.
Op de laatste avond, donderdag dus, wordt speciaal voor peuters een korte tocht georganiseerd. Tijdens deze Peuterloop kunnen ze alvast proeven van deze gezellige traditie. (foto: Alkmaar Sport)
“Ik heb heel hard gejuicht, ik heb net mijn stem weer terug.” Afgelopen weekend wonnen de softbalmeiden van Pink Panthers het Nederlands Kampioenschap. Els Schipper is hartstikke trots, op haar man als coach van het team en natuurlijk op haar dochter Jasmijn als aanvoerster. Het sofbalteam van meiden onder de 12 jaar mag met de winst over een maand spelen op het Europees Kampioenschap. In Polen.
De Pink Panters is een samengesteld team, met meiden uit Alcmaria Victrix uit Alkmaar en The Herons uit Heerhugowaard. “Ze gingen als underdog het toernooi in”, vertelt Schipper. “Vorig jaar deden ze ook mee en hadden ze alle wedstrijden verloren. We dachten: we zien wel waar het schip strandt.” En het schip strandde bij winst. Een nipte overwinning van 1-2, wat niemand had verwacht. “Oh, jee, dachten we, nu moeten we al over een maand naar Polen!”, lacht Schipper.
Tijdens de finalewedstrijd moesten de Pink Panthers tegen de beruchte South West Thunders, Zuid-Hollanders van wie ze eerder hadden verloren. Juist dat maakte de wedstrijd zo bloedstollend interessant. “De laatste twee minuten waren we enorm zenuwachtig”, vertelt aanvoerster Jasmijn Sierag (13). Ze had in eerste instantie niet direct door dat ze gewonnen hadden. “Ineens rende Bo, de catcher, heel blij op me af, en het publiek was hard aan het schreeuwen.” Toen kwam het nieuws pas echt binnen.
Naar Polen gaan heeft nog wel wat voeten in de aarde. “We moeten het zelf betalen. En we kunnen natuurlijk niet in iedereens portemonnee kijken”, vertelt Schipper, “daarom zetten we een crowdfunding op.” Als de softbalmeiden in Polen óók winnen, mogen ze naar de World Series in softbalwalhalla Amerika. “Maar, dat is wel hoog gegrepen hoor”, zegt Schipper met een lach. Haar dochter is het daarmee eens. Ze voelt ook niet veel spanning bij het idee van het EK spelen in Polen. “De druk is er nu af. Wat we met het NK hebben bereikt is alles wat ik wilde.”
Het leven van John Schot stond van de een op de andere dag volledig op zijn kop. Een motorongeval en dwarslaesie zorgde dat Schot andere keuzes moest maken. Ook qua sport. Nu speelt hij rolstoelhandbal op hoog niveau en geeft hij rolstoelhandbalclinics. Afgelopen week zelfs bij zijn oude middelbare school, het PCC. “Als je wat overkomt, stopt het niet.”
En het gaat er hard aan toe in de gymzaal. Rolstoelen rijden met hoge snelheid door de zaal, en knallen zo nu en dan op elkaar. “Ik dacht al vrij snel dat ik er wat van moest maken”, vertelt John Schot. Jarenlang was motorcross de grootste passie voor Schot. Na een ongeluk en een dwarslaesie moest hij zijn leven omgooien. “Ik was zeventien toen het mij overkwam, en in mijn optiek kon ik niet bij de pakken neerzitten.” (Tekst gaat verder onder de foto)
Schot maakte de overstap van motorcross naar rolstoelhandbal.
Zijn passie voor sport bracht hem naar het handbiken en rolstoelhandbal. Net als bij andere aangepaste sporten is het geen vereiste om daadwerkelijk een handicap te hebben. “Bijvoorbeeld een oud-handballer die door knieblessures niet meer zou kunnen handballen, willen we toch wel het spelletje laten spelen.”
De leerlingen zijn zichtbaar enthousiast over de clinic. “Het was zwaarder dan ik verwacht had, best wel zwaar zelfs”, vertelt een leerling voor de camera van Streekstad Centraal. Een ander reageert: “Het ging wel goed, ja.”
Wat de grootste uitdaging is? “Dat mensen in de stoel durven te stappen”, weet Schot. “Daarom geven we ook deze clinics. Als ze hebben meegedaan, zijn ze meestal om.” Rolstoelhandballer Jarin Plasmyer vervolgt: “Ze pakken het heel snel op. Als je ze een beetje achter de vodden zit, krijg je iedereen in beweging.”
“Drie, twee, één. Paff!” Burgemeester Anja Schouten loste het startschot en daar gingen de lopers. Zo’n 11.000 deden mee aan de jubileumeditie van de Alkmaar City Run by night. En honderden ouders, vrienden en liefhebbers staan langs de kant om ze aan te moedigen. Het is daardoor behoorlijk druk in de binnenstad. “Dit jaar was het meest chaotische jaar.”
“Waar is de start?” Vraagt een hardloper in paniek aan iemand die al gefinisht is. Niet zo gek, want de start was dit jaar verplaatst naar de Molenbuurt om meer lopers kwijt te kunnen. Vanuit heel Nederland komen lopers naar Alkmaar. Ook olympisch schaatser Irene Schouten rende mee met de tien kilometer tijdens deze jubileumeditie. Met muziek, slingers, en een dj is er echt een show van gemaakt. (tekst loopt door onder de foto)
Het was erg druk bij de start van de Alkmaar City Run by night. (foto: Streekstad Centraal)
Ook voor Nienke Slobbe van Le Champion is dit jaar bijzonder. Zij is voor het eerst dé eventmanager. “De Alkmaar City Run by night is een uniek concept. Het is mijn favoriet.” Een week van te voren ontstond langzaam stress. Er was een vrijwilligers tekort. Gelukkig hebben zich toch nog genoeg mensen aangemeld. “Precies op 8 mei 2013 was de eerste run. Nu valt het weer op 8 mei.” (tekst loopt door onder de foto)
Met lichtjes, in tutu’s en in pak rennen de hardlopers over het parcours van de Alkmaar City Run by night. (foto: Streekstad Centraal)
Een aantal van de vrijwilligers is zelf ook fervent hardloper. “Vroeger was ik vrijwilliger bij de toenmalige City Run. Nu doe ik zelf mee. En ervaar ik het van de andere kant”, vertelt Annemarie. Juichend, knuffelend en kotsend komen de hardlopers ondertussen over de finishlijn. Bart Janssen noteert de snelste tijd op de 10 kilometer van mannen. “Vorig jaar werd ik derde. We gaan vooruit.” Hij rende de City Run in 31.52 minuten. Fanos Tekle won bij de vrouwen in 37.30 minuten: “Dit is de vierde keer dat ik gewonnen heb. Ik vond het erg leuk.”
Ook Kevin Pichel liep de 10 kilometer. “Het was best zwaar. Ik heb gister nog vijf kilometer hardgelopen. Dat voelde ik nu wel.” Kevin rende voor zijn – bijna tweejarige – dochter Nova. Zij is vorig jaar gediagnosticeerd met een zeldzame en agressieve kinderkanker neuroblastoom. Met verschillende hardloopevenementen haalt hij geld op. Zo ook bij de Alkmaar City Run. (tekst loopt door onder de foto)
Bart Janssen – rechts op de foto – finishte als eerst de tien kilometer. (foto: Streekstad Centraal)
Veel hardlopers doen voor het eerst mee met het evenement en blijven vervolgens ‘hangen’. “Ik kom uit Heiloo, maar ik had geen idee dat dit zo groots was. Zoveel mensen en harde muziek. Het was echt leuk”, zegt Roel. “Het is bijna een ritueel geworden”, zegt 54-jarige Ellen met een drankje in haar handen. Samen met haar vriendengroep staan ze bij de After Run Party in de Grote kerk. “Ik heb ook meegedaan aan de eerste editie in 2013.”
Ellen komt uit de Zaanstreek, maar doet al voor de zevende keer mee. “De sfeer in Alkmaar is zo leuk. Er zijn zoveel mensen.” Haar vriendin Suus die ook al sinds het tweede jaar meedoet legt uit dat het dit jaar wel het meest chaotische jaar was. “Het was rommelig. Druk bij de start en het werd bij het park erg smal. Ook bij de uitgang was het chaotisch. Maar het was verder super gezellig.” (tekst loopt door onder de foto)
Aan de linkerkant staan Ellen en Suus. Zij doen al jaren mee met de Alkmaar City Run by night. (foto: Streekstad Centraal)
Één ding is duidelijk. Het was feest in Alkmaar. De Grote Kerk liep vol met hardlopers, toeschouwers en Alkmaarders. “Het is tijd voor een biertje”, zegt een van de hardlopers tegen zijn vrienden.
De grootste nachtmerrie van ouders wordt voor Kim en Kevin werkelijkheid. Hun kindje heeft kanker. Chemotherapie, bestraling en immunotherapie. Begrippen waar ze nu dagelijks mee geconfronteerd worden. Hun Nova moet naar Amerika vinden ze. Daar hebben ze al 70.000 euro voor opgehaald. “Ik blijf door gaan door Nova, wat er ook gebeurt.”
“Ik ben dood van binnen. Alles is dof en grijs.” Kevin Pichel heeft het zwaar met de ziekte van zijn – nog geen tweejarige – dochter Nova. “Ik kan haar niet beschermen.” Nova is vorig jaar gediagnosticeerd met neuroblastoom. Een zeldzame en agressieve kinderkanker. Deze diagnose heeft veel impact gemaakt. Niet alleen op haar, maar ook op haar familie. “Het is het laatste wat je wil zien bij je kinderen.”
“Door te sporten kan ik mijn woede en agressie kwijt”, zegt Kevin. Bijna elke maand van het jaar heeft hij een run op de planning staan. Denk aan marathons, triatlons en de Iron Viking. Op woensdag 8 mei doet hij ook mee aan de Alkmaar City Run. “Ik heb het sporten nodig. Ik ben dan mentaal en fysiek helemaal kapot, waardoor ik het emotionele niet voel.” De lopen gebruikt hij als acties. Op deze manier strijdt Kevin voor zijn eigen geestelijke gezondheid en voor het leven van zijn dochter. “Ik hou er niet van om mijn hand op te houden. Maar zo kan ik haar toch helpen.” (tekst loopt door onder de foto)
Kevin loopt bijna iedere maand een marathon. Zo strijdt hij voor zijn eigen geestelijke gezondheid en voor het leven van zijn dochter Nova. (foto: aangeleverd)
Ondertussen is de Alkmaarse Nova elf maanden in behandeling bij het het Prinses Máxima Centrum in Utrecht. Na achttien maanden bestralingen, scans en onderzoeken wordt ze wel ziektevrij verklaard, maar blijven haar kansen op overleven laag. En dat neemt verder af zodra de ziekte terugkomt. Haar overlevingskans is dan vijf procent. “We geven niet op. Anders voelt het niet alsof we alles eruit hebben gehaald”, vertelt moeder Kim aan Streekstad Centraal. Een speciale, kostbare behandeling zou kunnen helpen (zie kader onderaan).
“Als ik heel eerlijk ben, zou ik na de behandeling in Nederland zelf gedacht hebben; nou weet je wat het is prima zo. Ik weet niet hoe Nova hier instaat. Maar ze blijft positief. Ze doet blij, leuk en is altijd aan het lachen. Ik kan alleen maar zien dat ze door wil”, zegt Kevin. “Wij willen haar een zo goed mogelijke kans bieden op kwaliteit van leven. Ik heb genoeg kinderen gezien bij het ziekenhuis die voor de tweede of derde keer terug kwamen met kanker. Dan zien ze het gewoon niet meer zitten.” (tekst loopt door onder de foto)
Nova is altijd vrolijk, positief en aan het lachen. Dat geeft haar ouders de kracht om door te gaan. (foto: aangeleverd)
Ondanks al het nare, zien de ouders ook een hele mooie kant. “Ik had niet verwacht dat zoveel mensen zouden helpen. Mijn beeld is helemaal veranderd. Voorheen dacht ik dat mensen veel egoïstischer waren.” Samen met zijn broer heeft Kevin, The Nova Foundation, opgericht. Een stichting die tot veel acties heeft geleid. Ook Kim is onder de indruk: “Het voelt zo onwerkelijk dat zoveel mensen samen komen en allemaal willen helpen op welke manier dan ook.”
“Nova blijft altijd vrolijk, zelfs op momenten waarvan je weet dat ze eigenlijk helemaal kapot is. Dat geeft mij kracht”, zegt Kevin. In begin 2025 zou de behandeling in Amerika moeten beginnen, daar is nog veel geld voor nodig. Wil jij Nova en haar familie helpen bekijk dan de crowdfunding. Ook wordt gezocht naar sponsoren die een plek op de hardloopshirts willen. Neem daarvoor contact op met The Nova Foundation.
Handbalster Tess Lieder-Wester heeft een punt gezet achter haar carrière als Oranje-speelster. Na twaalf jaar het doel van het Nederlands dameshandbalteam te hebben verdedigd, vindt de geboren Heerhugowaardse het mooi geweest. “Na het WK van afgelopen december brandt het vuur niet meer zoals het altijd heeft gedaan. Alles afwegende heb ik de moeilijke beslissing genomen om dit hoofdstuk definitief te sluiten door een punt achter mijn interlandcarrière te zetten.”
Tess Lieder begon op 5-jarige leeftijd met handballen bij Hugo Girls in Heerhugowaard. Op 2 oktober 2012 speelde ze haar allereerste interland tegen Roemenië. Daarna stond ze nog eens 151 interlands op doel voor het Oranjeteam. Absolute hoogtepunt was het veroveren van de wereldtitel tijdens het WK 2019 in Japan. Een basisplek in het Nederlands handbalteam zat er de laatste paar jaar echter niet zomaar meer in.
“Met heel veel trots heb ik de afgelopen twaalf jaar deel uit mogen maken van het Nederlands handbalteam”, laat de inmiddels 30-jarige Tess Lieder weten aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. “Dit was altijd met heel veel passie, liefde en plezier voor de sport, het team en de fans.”
Stoppen met handballen doet ze zeker niet. Lieder blijft voorlopig keepster bij de Duitse club BVB Dortmund. Maar stoppen met Oranje geeft haar meer tijd voor haar leven naast de sport. “Met plezier en gezonde spanning kijk ik uit naar de toekomst. Er komt meer tijd en ruimte voor mijn gezin en andere ambities die ik nastreef.”
Het nationale handbalteam eert Tess Lieder met mooie woorden op sociale media. “Met haar fenomenale reddingen en gepassioneerde manier van juichen heeft ze het hele land handbalfan gemaakt. Ze groeide uit tot het gezicht van het Nederlandse dameshandbal en was een inspiratie voor een nieuwe generatie handbalsters. Nu is het tijd voor een nieuwe focus. We hebben van je genoten Tess!” (foto: NH Nieuws)
Gevaarlijk afzwaaiende speren en discussen, scheef rennen om niet om te vallen. Het stormde zondag dwars over de slecht beschutte atletiekbaan in Assendelft. Niet gunstig voor de puntenscore in het klassement, als je ook strijdt tegen teams op veelal beter gelegen banen elders in het land. Toch klom het jongensteam van AV Hera van de 11e naar de 7e plek en stegen de meiden, na pech in de eerste wedstrijd, van de 18e naar de 14e plek. De Top 12 gaat naar het NK Teams.
Aan het begin van de wedstrijd viel het nog mee met de wind, maar de hoge palen van de polsstokhoogspringaccommodatie wapperden al behoorlijk. Gelukkig heeft de Assendelftse club een indoorhal, en was er toestemming om binnen te springen. Lennart Boogaard sprong prompt een dik record van 4,30m en won daarmee niet alleen het onderdeel, maar ook veel punten. Bij de junioren gaan de punten op prestatie, niet positie. Gelukkig had Malin Schouten geen last van de wind, omdat deze voor haar niet uit een ongunstige hoek kwam. Zij sprong 1,65m en won met gemak.
Het werd na een paar uur stormachtig. Zwoegen voor atleten die langere afstanden lopen. Toch won Thijmen van der Burg de 2.000m steeple chase in een dik record van 6:45,85 min. Er zit dus nog meer in. Thijs ten Bruggencate werd tweede op de 1.500m in een voor hem matige tijd van 4:24.17. Veel anders was het niet voor Meike Rozemeijer op haar 1.500m. Die won ze enigszins onverwachts, maar ook voor haar geen goede tijd (5:34,98).
Lana Broers sleepte de meeste punten voor het meidenteam binnen. Met lichte tegenwind won ze de 100m horden evengoed in een recordtijd (14,65s). Daarna werd ze tweede op de 100m (12,86s) en nog weer later ook op de 200m. Daarop liep ze 26,18s ondanks stevige tegenwind op het eerste stuk in de bocht. De 15-jarige Zeb Tesselaar pakte ook veel punten op de sprints. In een recordtijd van 11,77s werd hij derde op de 100m en daarna liep hij ondanks de wind een bescheiden record van 23,53s op 200m, goed voor een tweede plaats.
De Hera-jongens hebben nu een goede buffer voor de derde en laatste ronde op 9 juni, waarin ze drie belangrijke teamleden moeten missen. Maar ruimte voor missers is er niet. De meiden moeten nog flink aan de bak. In de eerste wedstrijd werd het 4x400m estafetteteam op knullige wijze gediskwalificeerd, waardoor de meiden landelijk niet 7e werden maar 18e. Inmiddels staan ze dus 14e, ondanks dat een grote puntenpakker in Assendelft niet meedeed. Op papier zijn de twee teams direct boven de Hera-meiden te pakken – waaronder Hylas uit Alkmaar – maar of dat lukt is afwachten.
