Van de velden van De Foresters naar een mogelijke toekomst bij voetbalreuzen als Bayern München, Real Madrid of FC Barcelona: het lijkt bijna onwerkelijk, maar het is het verhaal van Kees Smit (19) uit Heiloo. De jonge middenvelder is momenteel dé uitblinker bij Oranje onder 19, dat donderdagavond de EK-finale speelt tegen Spanje.
Smit groeide op in Heiloo en zette zijn eerste voetbalstappen bij de lokale trots De Foresters. “Hij was pas zeven, maar je zag het meteen: dit is een bijzondere jongen”, herinnert oud-jeugdtrainer Milo Blei zich in gesprek met NH, mediapartner van Streekstad Centraal. “Hij was stil, maar liet zijn voeten spreken. Zijn balcontrole was toen al uitzonderlijk.”
Al snel werd zijn talent opgemerkt door AZ. Op tienjarige leeftijd maakte hij de overstap naar de Alkmaarse jeugdopleiding. Daar ontwikkelde hij zich verder tot een creatieve en scorende middenvelder. Tijdens dit EK in Roemenië is hij met vier doelpunten de topscorer van het Nederlands elftal onder 19.
Toch is Kees zijn geboortedorp Heiloo nooit vergeten. “Hij komt nog vaak langs bij De Foresters”, vertelt Blei. “Veel van zijn vrienden spelen in het eerste elftal en hij staat geregeld langs de lijn.” Dat maakt hem niet alleen een sportief talent, maar ook een betrokken dorpsgenoot.
Hoewel grote Europese topclubs hem inmiddels volgen, heeft Kees al aangegeven dat hij zich voorlopig op AZ wil blijven richten. Zijn eerste doelpunt voor de Alkmaarders, eind 2024 tegen Fenerbahçe in een Europese wedstrijd, smaakte duidelijk naar meer. Maar een vaste basisplaats is nog toekomstmuziek.
Donderdagavond om 20.00 uur kan heel Heiloo live op televisie zien hoe ‘hun’ Kees Smit probeert Europees kampioen te worden.
Een Zwem-APK voor kinderen. Dat klinkt serieus. Want zonder Algemene Periodieke Keuring voor je auto mag je er niet mee rijden. Maar nee, het gaat er vooral om dat kinderen in Heiloo aan hun zwemvaardigheid werken en plezier hebben, stelt initiatiefnemer Eddie Bakker, terwijl leerlingen van obs Meander ijverig zwemoefeningen doen. “Dit is natuurlijk een feestje.”
De Zwem-APK komt uit Bakkers hoge hoed. Als manager accommodaties van Holland Sport is hij betrokken bij de invulling van de programma’s van diverse sportfaciliteiten en zelf komt hij nog wel eens met ideeën. Zo zette hij ook de ‘IJs-lig Challenge‘ op in het Alkmaarse Sportcomplex De Meent. “De Zwem-APK heb ik vorig jaar bedacht en nu ben ik het aan het fine-tunen, wat dingetjes verbeteren, betere materialen.”
Onder toeziend oog van stagiairs en natuurlijk de supervisie van Eddie Bakker en juf Esther van den Berg, doen groepjes kinderen van obs Meander oefeningen waarmee ze hun zwemvaardigheid en zelfvertrouwen kunnen ontwikkelen. Bijvoorbeeld geblindeerd zwemmen op aanwijzing van een klasgenootje en om dat zelfstandig langs de rand te doen, en achterover van een rubberboot rollen en er onderdoor zwemmen. “Het zijn oefeningen die zich bewezen hebben. En niet te makkelijk, niet te moeilijk”, zegt Bakker. (tekst gaat verder onder de foto)
Juf Esther van den Berg kijkt toe hoe kinderen van obs Meander oefenen met rollen van de rubberboot en er onderdoor zwemmen. (foto: Streekstad Centraal)
Juf Esther is blij met de Zwem-APK. “Ik vind het heel nuttig. Vorig jaar hadden we pech met echt slecht weer, al kwamen de kinderen wel, nu is het beter. Ze zijn lekker bezig, de opdrachten zijn leuk en ze zijn lekker buiten. Aan het einde van de les zien we allemaal blije koppies.” Dat ze er zelf even op uit is vindt juf Esther ook helemaal niet erg. “Ja en ik hoop dat het de kinderen aanzet om vaker naar het zwembad te gaan. Ze hebben abonnementen en ze kunnen zelfstandig gaan.”
Verhoging van het bezoekersaantal is ook de diepere gedachte achter de Zwem-APK, zegt Eddie Bakker. “Er zijn door de tijd heen aardig wat buitenbaden verdwenen. We moeten zuinig zijn op de baden die er nog zijn. Maar ze zijn prijzig, dus je moet de gemeenschap maximaal uitdagen om te komen. De Zwem-APK is een betaalbare manier, en ook te kopiëren naar andere zwembaden. Je hebt één instructeur, de juf die eindverantwoordelijk is, en de jongens die de groepjes begeleiden zijn stagiair. Het kan ook prima met ouders. En inderdaad, ik word toch al betaald vanuit Holland Sport.”
Het Baafje is zeker prijzig. Te prijzig, vond de gemeente, door al het (achterstallige) onderhoud dat nodig was. Inwoners kwamen in actie en kregen de raad toch nog overstag. Maar de toekomst is niet zeker want er is nog eens 600.000 euro extra nodig, bovenop de reguliere kosten. “Ja de oude installatie moet vervangen worden, dat weten we allemaal. Maar ik las deze week dat gemeente Heiloo een meevaller heeft van een paar miljoen euro en Het Baafje werd meteen genoemd. Ik heb goede hoop.” (tekst loopt door onder de foto)
Met een geblindeerde zwem- of duikbril zwemmen de kinderen langs de kant naar de trap een meter of acht verderop. (foto: Streekstad Centraal)
Dan komt Bakker nog met een nieuwtje: de nieuwe installatie is er volgende zomer nog niet. “Dat lukt qua tijd niet, dus ik denk dat we in 2026 weer open gaan met een oude machinekamer, maar voor daarna heb ik goede hoop.”
De kinderen van obs Meander zijn helemaal niet bezig met diepere motivaties. Zij hebben gewoon een zwemuitje. “Ik vond het echt hartstikke leuk”, zegt Daniel kort na de Zwem-APK. En hij vond het ook wel leerzaam. “Hoe je bijvoorbeeld in het water moet springen om iemand te redden, en wat je moet doen in het donker, en hoe je achterover in het water moet vallen.”
“Leuk!”, reageert Thamer, ook al had hij weinig nieuws geleerd. “Ja, alleen het zwemmen zonder iets te zien. En dat was ook wel een klein beetje spannend”, bekent hij. En wat vond hij het leukste? “Van de duikplank!” Okay, maar van de oefeningen? “Van de rubberboot afrollen en er onderdoor zwemmen.”
“Ik vond het ook heel leuk. Maar ik had niet echt iets geleerd, dit heb ik vorig jaar ook al gedaan”, zegt Joep terwijl hij een beetje rillend op de kant staat. “Ik vond het oefenen met de boot ook het leukst. Maar de duikplank is het allerleukst”, lacht hij.
Wat begon als een seizoen waarin lijfsbehoud eigenlijk het enige doel was, eindigt als een mooie droom. De mannen onder 25 van AMHC – de Alkmaarse Hockeyclub – staan aanstaande zondag op het NK in Schiedam. “Als je er dan toch staat, kun je er maar beter voor gaan”, zegt aanvoerder Tom Witjes strijdvaardig.
De Alkmaarders zijn één van de acht beste teams van Nederland in hun categorie. Het Heren onder 25-1-team, zoals het officieel heet, neemt het aankomende zondag op tegen Mezen, Oosterbeek en Victoria. “Het zijn drie grote clubs, maar we hebben geluk want aan de andere kant van het schema zitten juist de grote jongens”, vertelt aanvoerder Witjes tijdens de laatste training voorafgaand aan het toernooi.
Het team kwalificeerde zich door tweede te worden in de Noord-Hollandse lentecompetitie. “Onze regio is zo sterk qua niveau, dat naast de kampioen ook de nummer twee door mag naar het NK.” “We hebben in de afgelopen seizoenen meerdere klassen doorlopen en we hebben veel ontwikkeling meegemaakt”, vult verdediger Chaim Bookelman aan. “In de herfst overgangscompetitie speelden we nog tegen degradatie, maar in de lente overgangscompetitie ging het echt heel erg goed.” (tekst gaat verder onder de foto)
Afgelopen week is er uiteraard nog druk getraind door de heren onder 25 van de Alkmaarse Hockeyclub. (foto: Streekstad Centraal)
De kern van het team bestaat uit acht spelers die al jaren samenspelen. “Dat deze groep nog steeds bij elkaar is, vinden wij heel bijzonder,” zegt Tom tegen Streekstad Centraal. “Dat zijn de verdiensten van onze huidige trainer, maar ook een verdienste van onze vorige trainer.”
Een belangrijk moment in de voorbereiding voor het NK was het trainingskamp in Valencia. “We zijn daar afgelopen zomer naartoe gegaan. Het was eigenlijk een vriendenvakantie, maar ook keihard trainen. We speelden wedstrijden, deden pubquizzen, gingen padellen en haalden alles uit die trip. Daar hebben we als team echt stappen gezet”, vertelt de aanvoerder trots. Toch is ook nog een tegenslag
“Vlak voor de laatste wedstrijden viel een speler uit met een gescheurde kruisband. Hij is er zondag nog niet bij, maar hopelijk wel weer tijdens de teamtrip volgend jaar.” Ook tijdens de laatste training voorafgaand aan het toernooi raakte er nog een speler geblesseerd aan zijn schouder. Het is nog maar de vraag of die zondag kan spelen. (tekst gaat door onder de foto)
Stel je toch eens voor dat zondag onder zo’n regenboog het kampioensgoud te vinden is… (foto: Streekstad Centraal)
“De overige 17 spelers zijn gelukkig volledig fit”, vertelt hockeytrainer Pieter Saal die al druk nadenkt over zondag. “De bal is rond, hè. Met vier punten kun je al een eind komen. We zouden niet moeten rekenen, maar gewoon goed beginnen. Tactisch kunnen we het dan verder uitbouwen.” Over de tegenstanders weten ze weinig. “We hebben tegen Pinoké uit Amstelveen gespeeld, dat wordt misschien wel de sterkste van het NK.”
Het team reist zondag per bus richting Schiedam. En die zit vol. “We nemen vijftig man mee, inclusief staf en supporters. Daarnaast komen er nog mensen met eigen vervoer. We verwachten zo’n 65 man,” vertelt de aanvoerder lachend. “Iedereen kijkt uit naar het NK en de terugreis wordt hoe dan ook een feestje.”
Hoewel de sfeer los en ontspannen is, ontbreekt ambitie zeker niet. En een doelstelling is er ook. “Het doel is landskampioen worden, maar als we alles hebben gegeven en trots kunnen zijn op ons spel, is het ook goed,” zegt Tom. “Het wordt hoe dan ook een mooie afsluiting van een bijzonder seizoen, waar we allemaal heel erg naar uitkijken.”
Het is een uniek Alkmaars verhaal, dat van de allereerste vrouwelijke scheidsrechters in het voetbal – wereldwijd. Een verhaal dat nu verteld wordt in een boek, ‘De vrouwen van ’61’. Het verhaal ook van een misstand, die vrijdag werd rechtgezet in de kantine van Alcmaria Victrix. “Een ode aan ongehoorzaamheid.”
Dat er nu zo’n vijftig vrouwelijke scheidsrechters actief zijn bij de KNVB, dat heeft de bond toch maar te danken aan die Alkmaarse ongehoorzaamheid. Iets wat Michael ter Riet, hoofd arbitrage bij de bond, vrijdag ook erkende: “Dit is allemaal door ú in gang gezet.” (tekst gaat door onder de afbeelding)
De vrouwen van ’61 (foto: Regionaal Archief)
Zoveel lof had de KNVB er in 1961 anders niet voor. “De verhoudingen tussen Alkmaar en Den Haag werden zeer snel zeer slecht”, verhaalde Van der Vooren bij de boekpresentatie in de warme Alkmaarse kantine. Met ‘Den Haag’ is hier de KNVB bedoeld, die daar toen nog z’n hoofdkantoor had. Vrouwelijke scheidsrechters, dat kon toch eigenlijk niet, vond men daar toen.
Maar er was gewoon een enorm tekort aan scheidsrechters, oordeelde Alkmaarder Teun Bakker. Hij benaderde Ineke Boom, Nel Rentenaar en Klaziena Laan en zo werden zij de allereerste drie. Over hun geschiedenis en die van hun opvolgers gaat ‘De vrouwen van ’61’, het boek waarvoor Van de Vooren naar Alkmaar was gekomen.
Ook Nel Rentenaar en Ineke Boom waren aanwezig bij de presentatie, net als de familie van de vorig jaar overleden Klaziena Laan.(tekst gaat door onder de afbeelding)
Het bewaarde tenue van Klaziena Laan (foto: Regionaal Archief)
Laan hield het fluiten nadien het langst vol, zij ontving zelfs nog een diploma. De tijden wáren veranderd. Maar zo’n diploma, Rentenaar en Boom hadden er nooit één gekregen, bekenden ze vrijdag in de volle sportkantine van Alcmaria Victrix. “Eigenlijk zijn we nog steeds illegaal.”
Dat moest maar eens afgelopen zijn. De KNVB had Michael ter Riet niet met lege handen naar Alkmaar gestuurd. “Nu is het dan officieel”, sprak hij, terwijl hij Rentenaar en Boom beide een diploma in de handen drukte. En daarmee werd nóg eens sportgeschiedenis geschreven in Alkmaar.
Toch wel een beetje bijzondere situatie: Castricummer en oud AZ speler Teun Koopmeiner die – in het Oval Office van het Witte Huis in Washington – een hand krijgt van de president van de Verenigde Staten Donald Trump.
Koopmeiners doet met zijn huidige club Juventus mee aan het Wereldkampioenschap voor clubteams in de Verenigde Staten. Er ontstond nog even een ongemakkelijke situatie toen Trump vroeg of er plaats was voor vrouwen in het Juventus-team.
Juventus-directeur Damien Comolli antwoordde daarop dat Juventus ook een heel goed vrouwenteam heeft. Waarop Trump uiteraard het laatste woord had door te laten weten dat hij dat een heel diplomatiek antwoord vond. (foto: X/@lorenzofiore27)
Langs de Kanaalkade bruist het van de energie. De zon staat hoog aan de hemel, het water glinstert en de spanning is voelbaar tot in de tenen. Wie een beetje in de buurt komt hoort ze al: de trommels en kreten van de trommelaars. Het gaat vandaag om het zo hard mogelijk roeien op het Noordhollands Kanaal. Drakenbootfestival Race the Dragon 2025 is in volle gang.
Op het water liggen de bekende drakenboten klaar. Door de kleurrijke drakenkop herken je ze meteen. Gelegenheidsteams van collega’s, families en vrienden staan gespannen af te wachten tot ze straks met peddel en al plaats mogen nemen in de drakenboot. Voorop iedere boot zit een trommelaar die met stevige slagen het tempo aangeeft, en daarnaast ook de teams nog extra enthousiast probeert te maken. “En… go!” klinkt het, en meteen schieten de boten vooruit.
Voordat de race echt kan beginnen roeien de teams de drakenboot naar de start naast het politiebureau. Vanaf daar gaat na het startschot naar de finish die 200 meter verderop ligt, net voor de Ringersbrug aan de Noorderkade. (tekst gaat door onder de foto).
Het publiek aan de kant stond te dringen voor een goed plekje om de drakenboten langs te zien komen, op weg naar de finish. (foto: Streekstad Centraal)
Langs de kant staat het publiek rijen dik. Vrienden, opa’s, oma’s, kinderen en collega’s juichen, zwaaien en schreeuwen hun longen uit hun lijf. “Kom op, nog een stukje!” klinkt het, terwijl de boten het laatste stuk naar de eindstreep afleggen.
De trommels zijn het eerste dat de argeloze voorbijganger opvalt, pas daarna zien ze de langgerekte en kleurrijke drakenboot zelf. De trommels zijn er niet voor de show, ze zijn zelfs onmisbaar. Ze geven het tempo aan en zorgen ervoor dat alle roeiers precies gelijk roeien. Tenminste, dat is hde bedoeling. De praktijk is weerbarstiger. De teams die er in slagen écht synchroon te roeien en de trommel te volgenvzijn eigenlijk altijd de winnaar
Als een team richting de startlijn roeit vraagt een toeschouwer zich af of het straks wel goed gaat komen. “Dit is natuurlijk helemaal niet synchroon, ik mag hopen dat het straks wat beter gaat”, zegt ze lachend tegen haar vriend. “Anders kunnen ze de winst wel vergeten.”
En dan is het zo ver. Nadat de strijd om de vierde plek erop zit, is het tijd voor de finale om de podiumplekken. “Ik kwam net helemaal nat uit die boot omdat ik met mijn peddel het water zo mijn gezicht in schepte, dat was een goed leermoment, dus dat doe ik nu niet meer”, zegt een deelneemster tegen Streekstad Centraal. “Of dat ook echt lukt moeten we nog maar zien.”(tekst gaat door onder de foto).
Op weg naar de start. En over de synchroniteit: hier is al goed te zien dat er nog wel de nodige ruimte is voor verbetering. (foto: Streekstad Centraal)
Na het startschot merkt ook het publiek aan de zijkant dat deze wedstrijd er voor de roeiers echt toe doet. Het fanatisme werkt aanstekelijk. De mensen springen op en zoeken snel een plekje langs de rand van de kade uit. “Jaaa kom op! Kom op! Jullie liggen voorop”, klinkt het vanaf de zijkant.
De boten in de finale zijn aan elkaar gewaagd en meter voor meter schuiven ze naar elkaar én richting het eindpunt. Uiteindelijk is er één team dat nét iets meer power, ritme en vuur toont. Onder luid gejuich schieten ze over de finish. Als symbolisch slot glijden ze triomfantelijk onder de ‘pissende ijsbeer’ door die sinds kort aan de Ringerskade staat.
Toch gaat het zaterdagmiddag niet alleen om het winnen. Het is vooral het teamgevoel dat telt. Maar het kan ook nog simpeler: “Ik ben gewoon al heel erg blij dat het én droog is, én niet al te hard waait, én dat we gewoon weer een leuke middag over het water kunnen racen”, sluit een trouwe fan van de Race the Dragon blij af.
De vierde en laatste dag van de Wandel4daagse Alkmaar was er een om te herinneren. Onder een brandende zon en met tropische temperaturen liepen duizenden deelnemers hun laatste kilometers richting het centrum van de stad. De sfeer was warm – letterlijk en figuurlijk – en de opluchting en blijheid bij aankomst op het Waagplein was niet te missen.
Deze slotdag van de Wandel4daagse Alkmaar stond deels in het teken van het Noordhollandsch Kanaal, dat dit jaar precies 200 jaar bestaat. De route volgde dan ook lange stukken langs het water en door de groene omgeving van Alkmaar en omliggende dorpen.
Een mooie route, vonden niet alleen de wandelaars. “We genieten, en dat zeg ik ook namens de hond”, zegt een wandelaar enthousiast. Maar het lekkerste van de dag liet nog even op zich wachten. “Straks lekker een biertje op het Waagplein!”
Daar werden de deelnemers feestelijk onthaald. Met muziek, bloemen, medailles en luid applaus liep iedereen via de rode loper over de finish. Sommigen met een brede glimlach, anderen zichtbaar vermoeid, maar allemaal erg trots.
De pelgrimsroute stond voor de derde wandeldag op het programma, die de deelnemers leidde langs verschillende kerken en heiligdommen in Heiloo en de Egmonden. De organisatie van de Wandel4daagse had tijdens deze derde dag extra maatregelen genomen om de wandelaars veilig terug te krijgen in Alkmaar.
De Pelgrimsroute dankt zijn naam aan de vele religieuze locaties langs de route. Te denken valt onder andere aan de Slotkapel, de Abdij van Egmond, de Ter Coulsterkerk, de Corneliuskerk, Landgoed Willibrordus, Onze Lieve Vrouwe Ter Nood en de Witte Kerk.
Vooral op de open stukken was het zweten geblazen voor de deelnemers. Enige beschutting boden het Heilooërbos en de Alkmaarderhout, maar tegen blaren bieden bomen ook weinig bescherming.
Extra watertappunten langs de route van organisator Le Champion boden enige verlichting. “Ook heeft ’t Praethuys samen met KWF gratis zonnebrand uitgedeeld bij de start”, vertelt Jeroen Wouda van Le Champion tegen NH, mediapartner van Streekstad Centraal. “Daarnaast zorgen we ook voor sportdrank en voor extra zout bij de finish, zodat mensen weer kunnen aansterken.”
Zaterdag is de grote finale van de Wandel4daagse op het Waagplein.
Opnieuw een stralende zon aan de hemel, en voor de verkoeling stond er een stevig briesje. Dag twee van de 17e Wandel4Daagse van Alkmaar was weer genieten voor de duizenden deelnemers. Ook voor de inmiddels 92-jarige Frans de Vos, de oudste deelnemer in het veld. “Bewegen is van levensbelang.”
Zo’n 4.000 wandelaars vertrokken donderdag weer vanaf de Grote Kerk in Alkmaar voor een tocht van 10, 15, 20, 25 of de volle 40 kilometer. De kortste route op de tweed dag bracht hen door de Oudorperpolder, de langste helemaal tot aan De Gouden Karper in Ursem.
De 92-jarige Frans de Vos wilde dit jaar eigenlijk niet meedoen, hij had afgelopen winter veel moeite met het overlijden van zijn broer, maar hij draaide weer bij. Hij begon samen met zijn oudste dochter weer met trainen en loopt tijdens de vierdaagse ieder dag twintig kilometer. “Dat gaat tot nu toe uitstekend”, zegt hij tegen NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal.
Zijn blik op hoe een vitaal leven te blijven leiden. “Je gezondheid heb je voor een gedeelte in eigen hand. Je kan er heel veel aan doen, maar je moet ook dosis geluk hebben, en dat heb ik. Máár, je moet er ook wat voor doen en daar ben ik mee bezig. Goede voeding, voldoende rust en ook activiteit.”
De Wandel4Daagse van Alkmaar stuurt wandelaars in alle windrichtingen. De eerste etappe was min of meer naar het westen, de tweede naar het (noord)oosten, de derde naar het zuiden en tijdens de afsluitende tocht naar het noorden.
Lange slierten wandelaars kunnen deze week weer opduiken in de regio Alkmaar. Het zijn de meer dan 4000 deelnemers aan de 17e editie van de Wandel4daagse. Ruim 4000 wandelaars vertrokken vanaf de Grote Kerk in Alkmaar richting Bergen en het duingebied om een afstand tussen de 10 en 40 kilometer af te leggen.
Donderdag gaat de tweede etappe richting Heerhugowaard. Vrijdag wordt de Pelgrimsroute richting Heiloo gelopen en zaterdag is de afsluitende etappe rond Broek op Langedijk. De finish is dan op het Waagplein.
Op iedere dag staat een ander thema centraal. Woensdag was dat Flower Power. Daarnaast was er ook aandacht voor het goede doel: ’t Praethuys in Alkmaar.
NH, mediapartner van Streekstad Centraal, maakte een compilatie van de eerste etappe, met Bergen als feestelijk middelpunt.
