Een traan én een lach in Egmond bij afscheid KNRM reddingboot Adriaan Hendrik

Twee leden van de KNRM in reddingskleding staan bij een reddingsvoertuig aan zee op een zonnige dag.

De jaarlijkse dag voor donateurs van KNRM-station Egmond stond dit weekend in het teken van een bijzonder afscheid. De genodigden konden niet alleen een kijkje nemen achter de schermen van het reddingswerk, maar ook vaarwel zeggen tegen reddingboot Adriaan Hendrik. Na 33 trouwe dienstjaren maakt het schip plaats voor een nieuwe, modernere opvolger. “Het is misschien even moeilijk, maar we gaan er op vooruit.”

De KNRM had groots uitgepakt om het afscheid niet ongemerkt voorbij te laten gaan. Donateurs kregen de unieke kans om nog één keer mee te varen met de geliefde Adriaan Hendrik. Gehuld in een rood reddingsvest werden zij vanaf het boothuis met een speciaal KNRM-busje naar de opstapplaats gebracht.

Ook Streekstad Centraal mocht een rondje meevaren. Dat was, net als voor de donateurs, een ervaring om nooit te vergeten. Zodra de motoren van de Adriaan Hendrik aangingen, schoot de boot met hoge snelheid over het water. Ondanks de snelheid voelde het verrassend soepel – stuiteren deed de boot niet, maar hij gleed als het ware over de golven.

Het uitzicht was prachtig: je kon het hele strand van Egmond zien liggen. De harde wind zorgde voor tranen over de wangen en door de scherpe bochten kregen de passagiers ook nog een paar spetters water over zich heen. Daarnaast was het ook vasthouden geblazen aangezien de boot soms best zorgde voor wat ’turbulentie’. Het was een indrukwekkende tocht – een mooi moment om afscheid te nemen van de bijzondere reddingboot. (tekst gaat verder onder de foto)

Reddingswerkers in geel en oranje uitrusting aan boord van een reddingsboot op zee, met een man buiten staand tegen de cabine terwijl anderen binnen zitten, sommige met hun armen omhoog gejuich uitdrukkend.
Donateurs konden zaterdagmiddag voor de laatste keer een rondje maken met de reddingboot Adriaan Hendrik, en dat was voor de schippers soms best emotioneel. (foto: Streekstad Centraal)

Mensen uit het hele land kwamen naar Egmond aan Zee om dit moment bij te wonen. Zelfs uit Duitsland waren er bezoekers. Onder de bezoekers waren Tilly en haar man. “We vonden het echt fantastisch,” zegt Tilly lachend als ze van de boot komt. “En gelukkig was het weer goed en de wind niet zo sterk, anders was het op zee nog een stuk ruiger geweest!”

Voor schipper Werner Visser, die al vanaf zijn achttiende bij de KNRM werkt, was het afscheid een afscheid met gemengde gevoelens. “Ik heb ruim dertig jaar met deze boot gevaren. Je maakt samen zoveel mee – mooie en minder mooie momenten. Dan krijg je vanzelf een band met zo’n boot”, vertelt hij aan Streekstad Centraal. (tekst gaat verder onder de foto)

Grote groep mensen verzameld op een strand, waaronder strandgasten en personeel in reddingsvesten, naast een tractor en een bord met veiligheidsinstructies.
Ook op het strand van Egmond aan Zee bleef het afscheid van de Adriaan Hendrik niet onopgemerkt: tientallen toeschouwers verzamelden zich om het afscheid van dichtbij mee te maken. (foto: Streekstad Centraal)

Toch kijkt hij ook met vertrouwen naar de toekomst: “De nieuwe boot is moderner, makkelijker te bedienen en heeft veel technische snufjes. Eigenlijk een beetje te vergelijken met alle hippe auto’s die tegenwoordig op de markt komen. Maar ik zal de Adriaan Hendrik zeker missen.”

Na de middag en het laatste rondje voor donateurs vond er een officiële afscheidsceremonie plaats op het strand. Meerdere KNRM-leden stapten in de Adriaan Hendrik en brachten het schip naar IJmuiden, waar het voorlopig in de opslag komt te liggen. “Hij zal daar soms nog worden ingezet als reserveboot,” laat KNRM-voorlichter Henk Biesboer weten. (tekst gaat verder onder de foto)

Reddingsboot op zee voor een drukbezocht strand met badgasten en strandpaviljoens onder een heldere blauwe lucht.
Naast een rondje op de ‘oude’ boot konden donateurs ook een rondje maken met de vervanger van de Adriaan Hendrik. (foto: Streekstad Centraal)

De reden voor de vervanging is vooral praktisch van aard. “De levensverwachting van deze boot was 25 jaar, maar we hebben hem uiteindelijk 33 jaar kunnen gebruiken,” vertelt Biesboer. De boot kwam in 1992 in dienst.

Volgens hem heeft dat alles te maken met het goede onderhoud. “We spoelen hem hier na elke inzet grondig af, en dat zie je terug in de staat van de boot.” Toch is de onderkant inmiddels flink versleten. “Die schraapt bij het binnenhalen langs het strand, en dat heeft z’n sporen nagelaten. Het is nu echt tijd voor een nieuwe.”