Kim bedankt persoonlijk bloeddonoren: “Zonder jullie had ik dit leven niet”

Mensen die in een kliniek bloeddonatie of dialyse ondergaan, zitten in stoelen naast medische apparaten. Een verpleegkundige helpt een van de patiënten. De ruimte is helder verlicht met grote ramen aan de zijkant.

Het zit een beetje verstopt in Sportcomplex De Meent in Alkmaar. Toch weten elk jaar vele duizenden mensen hier de bloedbank van Sanquin te vinden. Op werelddonordag stonden de deuren voor iedereen – zij het op afspraak – wijd open. En zeker voor een patiënt die veel aan de bloeddonaties heeft te danken. Kim zat zaterdag klaar om de donoren persoonlijk te bedanken.

Kim van de Stolpe uit Limmen is 47 jaar, moeder van drie kinderen, en leeft met CVID, een zeldzame afweerstoornis waarbij haar lichaam geen antistoffen aanmaakt. Sinds haar diagnose in 2023 is ze afhankelijk van wekelijkse infusen met immunoglobuline, gemaakt van plasma van donoren. Dankzij die behandelingen kan ze blijven werken, genieten van haar gezin en het leven leiden dat voor anderen zo vanzelfsprekend lijkt – maar dat voor haar allesbehalve is.

“Ik ben de donoren diep dankbaar,” zegt Kim. “Zij maken letterlijk een wereld van verschil. Zonder hen zou mijn leven veel beperkter – of korter – zijn. Ik hoop dat mijn verhaal mensen aanzet om ook donor te worden.” Kim is actief geworden bij de stichting Afweerstoornissen. Die stichting trok op Wereld Bloeddonordag naar de bloedbanken om overal donoren te bedanken. (tekst gaat verder onder de foto)

Twee vrouwen staan glimlachend in een ruimte met donatie-apparatuur, terwijl ze een Merci chocolade doos vasthouden; de achtergrond toont een grote foto van traditionele Nederlandse gebouwen.
Met chocolaatjes, gebakjes en sleutelhangertjes bedankte Kim van de Stolpe (links) de donoren, zoals Agnes Molenaars-Paulissen (rechts) die al jarenlang doneert bij de Bloedbank. (foto: Streekstad Centraal)

Eén van die donoren blijkt zaterdag Agnes Molenaars-Paulissen uit Castricum. Ze doneert plasma, gemiddeld één keer in de drie à vier weken. Ze doet inmiddels twee jaar, en met volle overtuiging: “Toen de zoon van een vriendin acute leukemie kreeg, besefte ik pas écht hoe belangrijk donoren zijn. Ik dacht: als ik íéts kan doen, dan is het dit. Eerst gaf ik bloed, nu plasma. Dat is iets minder belastend én minstens zo waardevol.”

Plasmadonatie werkt iets anders dan bloeddonatie: het plasma wordt tijdens het doneren gescheiden van de andere bloedbestanddelen, die daarna weer worden teruggegeven aan de donor. Het vergt wat meer tijd – en stevige bloedvaten – maar veel donoren zoals Agnes waarderen het gemak en de regelmaat. (tekst gaat verder onder de foto)

Vrouw in een stoel ondergaat een medische procedure met een machine links in beeld, binnen een ruimte met ramen en uitzicht op gras en bomen.
Agnes is een van de donoren die regelmatig langskomt voor een bloed- of plasmadonatie. Dat neemt doorgaans een uurtje in beslag. (foto: Streekstad Centraal)

“Je wordt hier herkend”, vertelt Agnes. “Er ontstaat een band met het personeel. Even napraten aan tafel met een sapje of iets kleins te eten – dat hoort erbij. En het voelt goed om iets te kunnen betekenen.”

Veel mensen realiseren zich niet hoe groot de behoefte aan plasma en bloed nog steeds is. In Nederland zijn jaarlijks duizenden donaties per dag nodig om patiënten als Kim te helpen: mensen met afweerstoornissen, bloedziekten, complicaties na operaties, of vrouwen met complicaties tijdens de zwangerschap.

Sanquin-directeur Ivo van Schaik benadrukt dan ook het belang van deze dag:
“Op Wereld Bloeddonordag zetten we de donoren in het zonnetje. Want iedere donatie maakt een verschil – voor mensen die vaak letterlijk vechten voor hun leven.” (tekst gaat verder onder de foto)

Een vrouw doneert bloed in een donatiecentrum, zittend in een comfortabele stoel terwijl een verpleegkundige een naald inbrengt. Op de achtergrond is nog een persoon te zien die bloed doneert, met een muurschildering van Nederlandse grachtenhuizen als decor.
De bloedbank van Sanquin in Alkmaar is een beetje verstopt in Sportcomplex De Meent, maar duizenden mensen hebben de plek al bezocht voor een bloeddonatie. (foto: Streekstad Centraal)

Idealiter heeft elke lokale bloedbank zo’n 10.000 donoren. Om het bestand op peil te houden, zijn elk jaar vele honderden nieuwe donoren nodig. Van Schaik hoopt dan ook dat wat extra publiciteit weer nieuwe donors over de streep trekt.

Agnes heeft één boodschap aan iedereen die nog twijfelt: wacht niet te lang.
“Veel mensen denken: ‘dat doe ik wel als ik met pensioen ben’. Maar dan mag je vaak niet eens meer beginnen als bloeddonor, terwijl je dan nog wel mag blijven geven als je op jongere leeftijd al bent begonnen. Ik heb er spijt van dat ik niet eerder ben gestart. Dit werk maakt écht uit. Voor mensen zoals Kim, voor zieke kinderen of voor zwangere vrouwen. Het is simpel, en het redt levens.”

Wie interesse heeft om ook bloeddonor te worden, vindt meer informatie op sanquin.nl.