Tevreden kijken directeur Ron Karels van Museum Broekerveiling en bouwkundig ontwerper Martijn Breg naar een schuitje achter glas. Samen hebben de twee de afgelopen maanden nauw samengewerkt bij de verbouwing van een deel van het 50 jaar oude museum. Nu zit de enorme klus er op. “De Westfriese mentaliteit van alle ingehuurde bedrijven uit de regio heeft ontzettend geholpen.”
Tientallen werklieden van de bedrijven die waren ingeschakeld voor de verbouwing, laten de ‘vrijdagmiddageindborrel’ niet aan zich voorbijgaan. Aannemer Smit heeft veel van de bedrijven samengebracht en kent de meeste mensen bij naam. Samen hebben ze gezien hoe de entree van het oude museumgebouw een metamorfose heeft ondergaan.
Er was geen aanbesteding waarbij automatisch wel-de-goedkoopste-maar-ver-weg inschrijver de klus mocht uitvoeren. “Kijk, veel bedrijven zeggen dat ze met hout kunnen werken, vertelt Martijn Breg, namens de Broekerveiling. “Maar we wilden het liefst bedrijven die het gebouw al kenden. Dan is er de kleinste kans dat er allerlei onverwachte tegenvallers opduiken. Je komt altijd dingen tegen. Dat heeft goed uitgepakt: we zijn precies binnen het budget gebleven”. (tekst gaat verder onder de foto)
Directeur Ron Karels benoemt als voorbeeld van de Westfriese mentaliteit dat iedereen altijd oplossingsgericht was: “Ik vond vooral de mentaliteit het mooiste dat we het allemaal samen doen.” “Dat is wel vrij uniek in de bouw hoor”, vult Martijn Breg aan.
Breg had de ontwerptekeningen wel gemaakt, maar het was eigenlijk nog niet helemaal af. Er ontbrak nog iets. Toen meldde de familie Vlug zich. Zij hadden nog een uniek schuitje in de schuur staan. Het bleek een grote museale waarde te hebben met een mooi verhaal dat bij de tuinbouwgeschiedenis van het gebied paste.
Martijn Breg: “Toen hebben we daarvoor een speciale etalage ontworpen. Toen die een plek had gekregen bij het restaurant, vond ik het ontwerp pas echt af.” Directeur Karels heeft het ondertussen druk om alle leveranciers te wijzen op alle bijzonderheden van deze verbouwing. Aannemer Smit vindt het jammer dat er zoveel werk aan het oog wordt onttrokken. “De vloer is heeft nu vloerverwarming en de zonnepanelen op het dak leveren een deel van de elektriciteit. De grootste kostenposten kan ik je nu niet meer laten zien.” (tekst gaat verder onder de foto)
Dat zijn bijvoorbeeld de vierhonderd palen waarop het museum rust. Ron Karels vindt het fantastisch dat een groot deel opnieuw kon worden gebruikt: “De meeste palen waren nog puntgaaf, dat stak in de zandgrond. Wat onder water stond was nog heel goed en alleen de bovenste 20 centimeter die bloot lag was rot. We hebben de meeste palen weer opnieuw gebruikt en omgekeerd in de grond teruggezet. Zo deden ze dat vroeger ook. Ze waren toen ook al heel duurzaam.”
Wat hem verder bij zal blijven van deze verbouwing, is dat er niks recht is in het oude museum. “Alles is maatwerk. Ze moesten alles eerst meten, dan pas zagen. En dan weer meten en zagen. En dat maandenlang. Het is perfect gedaan. En daarom valt het niet op. Als het niet perfect zou zijn, zou het meteen opvallen.”
Directeur Karels vertelt ondertussen over de voordelen van de nieuwe presentatieruimte aan wie het maar wil horen. “Dit is stap 1. Stap 2 wordt nu rondbazuinen hoe mooi het hier geworden is, zodat iedereen weet dat je onze verwarmde ruimtes hier voortaan het hele jaar rond kunt huren.”
Met dat rondbazuinen is nu in ieder geval een goede start gemaakt.