Na zich jarenlang mak te hebben gehouden zijn de apothekersassistenten het zat. Op het Canadaplein in Alkmaar verzamelden ze zich woensdagmiddag uit heel Noord-Holland om te demonstreren en om te staken tegen het stuklopen van de cao-onderhandelingen. Dit alles met als doel: meer waardering, meer aandacht en meer loon. “We gaan door tot we dat krijgen!”
Apotheekmedewerkers voeren al vijf weken een estafettestaking voor een goede cao. Telkens leggen andere delen van het land het werk neer. Vakbonden FNV en CNV dreigen nu zelfs met een landelijke staking als er niet snel wat verandert in de plannen over werkdruk en een beter salaris.
“Het is oneerlijk hoe wij worden behandeld tegenover andere banen in ons werkveld”, stelt een demonstrant. “Wij hebben met ons werk erg veel verantwoordelijkheid dus het is onredelijk dat wij minder betaald krijgen. Daarnaast is het ook zo dat het werk op deze manier allesbehalve aantrekkelijk wordt voor jonge mensen. Ik wil ook jonge collega’s en die komen niet meer. Ons vak is niet meer aantrekkelijk”, vertelt één van de deelnemers aan Streekstad Centraal. (tekst gaat door onder de foto)
De plannen voor een nieuwe cao kwamen bij leden van de verschillende vakbonden die staken als een harde klap binnen. “Hoe kun je nou met een voorstel komen van twee procent loonsverhoging?”, vraagt een aanwezige zich geïrriteerd af. “Iedereen weet dat er sprake is van inflatie in Nederland, maar in dit voorstel merk ik echt niet dat daar rekening mee gehouden wordt. De verhoging moet minimaal zeven procent zijn!”
Een ander voegt daaraan toe dat de verschillen tussen apothekersassistenten in een ziekenhuis en in een ‘gewone’ apotheek oneerlijk groot zijn. “Het werk dat wij doen staat één op één gelijk aan het werk dat in een ziekenhuis gedaan wordt, alleen vallen de werkzaamheden daar onder de cao van het ziekenhuis. Dat levert al snel een verschil tussen de 400 en 700 euro per maand op aan loon. Dat is toch niet normaal!” (tekst gaat verder onder de foto)
Naast dat het werk van apothekersassistenten veel verantwoordelijkheid met zich meebrengt, zorgt dat ook voor een hoge werkdruk, krijgen we te horen. “Ik sta hier nu wel te staken, maar ik kan het eigenlijk nauwelijks over mijn hart verkrijgen om patiënten niet te helpen. Een dagje stoppen zonder dat daar iets van te merken is, zit er voor ons gewoonweg niet in. Maar het is van belang dat we hier met zijn allen zijn, want de vergoeding is niet leuk, de werkdruk is niet leuk, dus dan snap ik dat mensen wat anders gaan zoeken. Maar dat zorgt op een gegeven moment wel voor tekorten.”
Gerben van der Meulen doet tijdens de stakingsdemonstratie een toespraak voor alle aanwezigen, en krijgt veel steun met zijn uitspraken. “Ze moeten weten dat jullie united zijn”, begint hij zijn verhaal. “Jullie moeten meer waardering krijgen voor het werk dat jullie doen en daar moeten we pas mee stoppen als we het krijgen! Want zijn we met z’n allen één of niet?” De aanwezigen reageren daarop met luid geklap en gejoel.
De voorzitter van werkgeversverenigingen WZOA en ASKA, Karin Beuning, is ook aanwezig bij de stakingsdemonstratie. “Ik sta hier dan wel voor de werkgevers, maar ook wij zien zeker het probleem dat hier speelt”, vertelt Beuning. “Op dit moment kunnen we er alleen helaas weinig aan doen omdat wij als het ware zijn klemgezet. We zijn echt afhankelijk van de tarieven die wij krijgen om de lonen mee te betalen.”