Teun de Jager. Hij staat symbool voor de inwoners van het Schoorl van tweehonderd jaar geleden. Teun heeft nooit bestaan, maar is voor de inwoners van het dorp toch een beetje écht. Of eigenlijk meer dan een beetje, want Teun is inmiddels tastbaar en echt aanwezig aan de voet van het Klimduin. Natuurlijk met zijn trouwe hond Veldin. “Ik vind het fantastisch dat het gelukt is.”
Schoorl heeft de aanwezigheid van de lokale held te danken aan een stug volhoudende Cees de Bakker – de drijvende kracht achter het standbeeld van Teun de Jager en zijn patrijshond Veldin. “In 1987 kwam het boekje van schrijver Nicolaas Beets uit. Ik had toen al vrij snel het idee dat er een beeld van Teun de Jager moest komen. Drie jaar later heb ik het voorgelegd, maar toen koos gemeente Schoorl voor een beeld van een strandvonder in Camperduin. Er was geen budget voor twee beelden.” Het plan ging in de ijskast. Tot acht jaar geleden. (tekst gaat verder onder de foto)
“Bergen maakte een plan voor een vernieuwd centrum voor Schoorl, en toen dacht ik ‘dit is mijn kans’. Meestal is twee procent van de aanbesteding voor beeldende kunst”, licht De Bakker toe. “Het heeft dus nog acht jaar geduurd, maar nu staat het beeld er. En ik vond dit zelf het mooiste ontwerp, dus ik ben er heel blij mee.”
Van de 26 schaalmodellen die werden ingediend werd het beeld van de kleine Teun en Veldin van Guust Persoon gekozen. “Ik ben groot fan van het Hildebrandmonument in de Haarlemmerhout, met allerlei verschillende figuren uit Camera Obscura, waaronder ook Teun de Jager. Dus toen de opdracht van gemeente voorbij kwam werd ik meteen enthousiast”, laat Persoon Streekstad Centraal weten. (tekst gaat verder onder de foto)
“Ik droomde van, stel nou dat ik degene ben die dat beeld mag gaan maken. Dan voelt het of ik in de traditie sta van mijn eigen artistieke helden.” Voor het beeld koos hij zijn favoriete moment in het verhaal: het moment dat Teun en Veldin elkaar aankijken, voldaan na een succesvolle jacht. Wie weet wel net nadat ze het Klimduin af waren gekomen.
Eenmaal bij het duin mochten leerlingen van de Teun de Jagerschool het beeld samen met wethouder Ernst Briët onthullen. Dat verliep niet helemaal vlekkeloos. Ze trokken samen hard aan het touw dat het canvas doek om het beeld hield. Daar bleek een ‘normale’ knoop in te zitten die bij iedere sjor aan het touw strakker werd. “Heeft er iemand misschien een mes?”, vraagt Briët. Stilte. “Nou ja, eigenlijk is het wel mooi dat er helemaal niemand een mes bij zich heeft!”, grapt hij. (tekst gaat verder onder de foto)
Uiteindelijk komt iemand met een mesje naar voren en kan het beeld alsnog worden onthuld. Veldin is al bijna meteen populair onder de kleine kinderen om op te zitten. het blijkt precies als Cees de Bakker en Guust Persoon hoopten. Schoorl heeft er een bezienswaardigheid en twee ‘bekende Schoorlaars’ bij.