Met de bouw van de nieuwbouwwijk Vroonermeer Noord is er aan de rand van Sint Pancras een parkachtige omgeving bijgekomen, waar zowel Voornermeerders als inwoners van Sint Pancras graag wandelen. Maar het water is tegelijk ook een barrière. Omwonenden hopen op een brug, zoals die ooit te zien is geweest op de ontwerptekeningen van de wijk.
In de Vroonerplas, want zo heet het nieuwe meer tussen Alkmaar en Sint Pancras, liggen drie recreatie-eilanden, waar gespeeld en gewandeld kan worden. Vanuit Sint Pancras zijn deze eilanden alleen moeilijk bereikbaar, wie er zijn hond even wil laten rennen moet flink omlopen. Een brug vanaf de Gedempte Veert naar de eilanden en de Vroonermeer-Noord daarachter zou dit een stuk eenvoudiger maken.
BVNL heeft de wensen van bewoners meegenomen in een brief aan het college van Dijk en Waard. Daarin vraagt de partij aan de gemeente om de brug te realiseren: “De mogelijkheid van een wandelbrug was ingetekend in het masterplan Vroonermeer Noord van juli 2006”, schrijft BVNL. “Staat het college open voor een gesprek met de dorpsraad en belanghebbenden over het verzoek tot aanleggen van een houten wandelbrug?”
Volgens BVNL zou de brug ouderen en mensen die slecht ter been zijn ten goede komen, maar past het aanleggen van zo’n brug ook in het streven van de gemeente om lichamelijke beweging te faciliteren. Het College zal binnen dertig dagen met een antwoord op de vragen van BVNL komen. (foto: Gemeente Alkmaar / Ed van de Pol)
Een hamerstuk was het, met maar één partij die tegenstemde: het voornemen om aan de Berckheidelaan in Heerhugowaard-Noord appartementen te bouwen van vier hoog. Afwijken van het bestemmingsplan, daar had een meerderheid van de raad ‘geen bedenkingen’ bij. En dat terwijl er in de buurt het nodige verzet is tegen het plan.
Streekstad Centraal berichtte al eerder over de discussies die er in de Dijk en Waardse gemeenteraad werden gevoerd over dit kleine, maar omstreden woningbouwproject. Op het grasveld naast de Aldi moet een appartementencomplex van vier bouwlagen komen, met daarin 29 woningen voor sociale huur. De buurt vindt 12 meter te hoog en is ook kritisch over het gegeven dat het om sociale huurwoningen gaat. En het grasveldje zelf zal ook gemist worden, was te lezen in het bezwaar dat buurtbewoners maakten.
De gemeenteraad van Dijk en Waard heeft van dat bezwaar zeker kennis genomen, maar blijft erbij dat de sociale woningen nodig zijn nu er zo’n tekort aan huizen is. Dat er van het bestemmingsplan, dat van drie bouwlagen uitgaat, af wordt geweken, dat ziet de raad ook, maar die heeft daar dus ‘geen bedenkingen’ bij. Alleen BVNL stemde tegen en daarmee was er een meerderheid vóór. Met een korte tik van de hamer bevestigde burgemeester Maarten Poorter de beslissing van de raad.
Een pinactie op het station van Castricum, waarschijnlijk om een flesje drinken te kopen. Dat is vooralsnog het laatste teken van leven van de 24-jarige Sofie uit Heerhugowaard. De vrouw, die beschermd woont in een zorginstelling voor mensen met autisme, is al sinds maandag vermist. Haar ouders maken zich grote zorgen. “De onzekerheid is verschrikkelijk”, aldus haar moeder.
Op het moment dat mediapartner NH met moeder Annemiek en vader Bauke sprak waren ze druk aan het zoeken in het duingebied van Castricum: “Sofie is een wandelaar”, legt haar moeder uit. “Ze zoekt de drukte niet snel op en ze houdt van de natuur. Toch kan het net zo goed zijn dat ze de trein heeft gepakt en in Amsterdam is, het zoekgebied is ontzettend groot.”
Al sinds juli ging het volgens haar ouders niet goed met Sofie. Ze was angstig, wilde geen contact met haar ouders en weigerde zorg. “Ze raakte steeds meer in de war en werd ook paranoïde”, vertelt Annemiek. “We denken dat ze heel bang is en zich misschien wel wil verstoppen.” De vrouw liep al eerder weg op 22 september. Ze werd toen ook als vermist opgegeven en werd uiteindelijk na tips via Facebook gevonden bij Callantsoog. “Ze liep van Heerhugowaard naar Den Helder en heeft de hele nacht in de regen gewandeld.”
Maar ondanks dat er aan de vermissing van Sofie al veel aandacht is besteed ontbreekt van haar nu elk spoor. “De vorige keer hebben we ontzettend veel tips gekregen, nu helemaal niets. Dat maakt ons ook zo bang, het is zenuwslopend.” De politie is ook bezig met een grootschalige zoektocht naar de vrouw. Via hun mediakanalen is er inmiddels een nieuwe foto gedeeld waarop Sofie de trui aanheeft die ze ook droeg tijdens haar vermissing.
De ouders van Sofie hebben al veel hulp aangeboden gekregen van meerdere organisaties en mensen die willen helpen met zoeken. “De politie houdt daarin de regie, wij hopen vooral dat mensen uit willen kijken naar haar en de politie willen bellen als ze haar zien.”
Zodra kinderen kunnen lopen, beginnen ze ook onwillekeurig tegen de bal te trappen. Al heel jong spelen kinderen samen een potje voetbal op het veldje dichtbij huis of op de speelplaats van de opvang – al zijn ze dan natuurlijk nog niet bezig met de regels van het echte spel. “Maar dat hoeft ook niet, een beetje dribbelen met de bal, dat is al heel goed. Dat is wat Peutervoetbal is.”
Aan het woord is Chihab El Boumeshouli van Voetbalacademie Alkmaar, die met een speciaal speels trainingsprogramma voor peuters is begonnen. Want daar was vraag naar, merkte El Boumeshouli in zijn eigen omgeving. “In Alkmaar bestond dit nog niet, maar we hebben nu al 15 peuters en dat gaat nog groeien.”
Dat voetbal voor peuters niet veel aangeboden wordt heeft te maken met de uitdaging die het is om peuters te ‘managen’. “Dat vind ik zelf moeilijk hoor”, bevestigt El Boumeshouli. Lachend: “Als ik dat probeer dan vliegen er acht kinderen alle kanten op.” Daarom denkt kinderopvang Klein Alkmaar mee, vertelt hij. “Zij laten ons kennismaken met mensen die hier echt goed in zijn.” Spelen blijft bij peutervoetbal het uitgangspunt: “Ze gaan geen echte partij spelen en ze gebruiken maar een klein gedeelte van het veld. Het gaat er echt om dat ze in aanraking komen met het spelletje.” (tekst gaat door onder de foto)
Leren juichen hoort uiteraard ook bij het peutervoetbal. (foto: aangeleverd)
Ouders die hopen dat dankzij het peutervoetbal tijdig ontdekt wordt dat hun kind écht de nieuwe Johan Cruijff is zijn uiteraard ook welkom, maar El Boumeshouli moet die verwachtingen wel temperen: “Talent is heel moeilijk te definiëren, op deze leeftijd zie je dat nog niet zo. Wat je natuurlijk wel merkt is dat het ene kind wat voorloopt op het andere. Dat zien we wel.” Maar het uitgangspunt blijft spelenderwijs leren.
El Boumeshouli denkt dat de Voetbalacademie het nog druk kan gaan krijgen met het peutervoetbal. “Dit is zo goed ontvangen. Ik denk dat we kunnen doorgroeien…” Daarbij denkt hij aan een samenwerking met bestaande clubs in Alkmaar, zodat de peuters doorstromen als ze ouder zijn. Ook wordt er gewerkt aan een aparte website, zegt El Boumeshouli. Plannen genoeg dus. “Maar eerst dit maar tot iets moois brengen.”
Er was een statement, dat zeker. Maar de gemeente kwam niet met een antwoord op de vraag of er nu wel of geen Israëlische vlag zou worden opgehangen bij het stadhuis van Alkmaar. Woensdagmorgen kwam dan toch het bericht waar betrokkenen dinsdag al rekening mee hielden: Alkmaar vlagt niet.
Het verzoek om na het geweld in Israël, door hem beschreven als ‘pogrom-aanvallen’, de vlag van Israël te hijsen kwam van VVD-fractievoorzitter John van der Rhee. Hij reageerde dinsdag al scherp toen het er op begon te lijken dat Alkmaar niet mee zou doen met de actie om de vlag uit te hangen als blijk van steun: “Halsema heeft in Amsterdam minimaal één dag met de vlag méér ballen getoond dan Alkmaar überhaupt.” Ook buurgemeente Heiloo toont ‘meer ballen’, in Van der Rhees bewoordingen, want daar hangt de vlag wél uit.
De vlag in Heiloo. (foto: Gemeente Heiloo)
De gemeente kan zich niet vinden in de kritiek van dinsdag, dat het statement op de sociale media onduidelijk was over de vraag of er nu wel of niet gevlagd zou worden. “Het College heeft alles overwegende, en na het verkennen van meerdere opties, gekozen voor het komen met een statement”, laat de gemeentewoordvoerder weten aan Streekstad Centraal. En dat statement komt dus in plaats van de door de VVD gevraagde vlag.
De discussie over het wel of niet vlaggen laait in heel Nederland op. Alkmaar heeft wel de vlag uitgehangen voor Oekraïne en recent ook voor Marokko, dat werd getroffen door een aardbeving. De keuze om dat nu voor Israël niet te doen leidt tot kritische reacties, die stellen dat de gemeente niet consequent is. Anderen vinden dat het in algemene zin niet wenselijk is om andere vlaggen dan die van Alkmaar en Nederland op te hangen.
Ook binnen politiek Alkmaar is er discussie. Henk Adriaanse, fractiemedewerker van coalitiepartij OPA, laat zich op Twitter/X zeer kritisch uit: “Dezer dagen schaam ik mij voor mijn betrokkenheid bij het gemeentebestuur”. Op hetzelfde medium liet partijgenoot Jan Hoekzema een ander geluid horen: “Persoonlijk ben ik niet zo van vlaggen van andere landen op het stadhuis, maar Alkmaar zou al wel een stevig statement op de website kunnen plaatsen ter ondersteuning van Israël.” Daarin is de uiteindelijke beslissing van de gemeente te herkennen.
Goede kans dat op dit moment iemand in Alkmaar een kijkje neemt op huizensite Funda. Want dinsdag werd een Alkmaarder miljonair in de Staatsloterij. Met een XL-lot in deze loterij won een abonnee deze prijs van zeker een miljoen euro belastingvrij. Daarmee is zelfs in het dure Alkmaar prima een groot huis te kopen.
De Staatsloterij heeft Streekstad Centraal daar woensdag over geïnformeerd. Vaak laat de loterij daarbij ook weten welke winkel het winnende lot verkocht heeft, maar dat bleek in dit geval niet mogelijk. “De winnaar is een abonneespeler”, weet de Staatsloterij. Wél kan de loterij het winnende lotnummer meegeven, dat is HJ 36462.
Uiteraard zijn felicitaties op zijn plaats. “We mogen weer iemand blij maken met een fantastische prijs. Indien gewenst verlenen wij Eerste Hulp bij Geluk. advies en begeleiding bij deze plotselinge nieuwe rijkdom”, zegt Rachel Duinisveld. Zij is ‘prijswinnaarbegeleider’ bij Nederlandse Loterij, waar Staatsloterij onderdeel van is, en zorgt ervoor dat het goede nieuws ook echt tot iets leidt waar de winnaar wat aan heeft.
Een veroordeling van het geweld, daarna radiostilte. Met die communicatie heeft de gemeente Alkmaar dinsdag heel wat inwoners in verwarring achterlaten. Want wordt nou wel of geen Israëlische vlag gehesen bij het stadhuis? Vragen daarover op zowel de sociale media als bij de perslijn van de gemeente blijven vooralsnog onbeantwoord.
Het verzoek om de Israëlische vlag te hijsen werd zondag al ingediend door John van der Rhee, fractievoorzitter van de VVD in de Alkmaarse raad én initiatienemer achter het onlangs onthulde Joodse namenmonument. Streekstad Centraal legde maandag dezelfde vraag voor aan de gemeente, omdat we in kaart willen brengen wat de verschillende gemeenten in de regio met oproepen als die van Van der Rhee doen. Het antwoord was toen: “dinsdag wordt dat in het college overlegd.” Op de vraag waarom dat ‘zo lang’ moest duren kwam toen hetzelfde antwoord.
Ondertussen hebben de meeste gemeenten al een standpunt ingenomen. Amsterdam vlagt wel, Den Haag en Rotterdam niet. De beslissing om wel of niet te vlaggen maakt veel los. In de regio weten we dat Heiloo vlagt, Bergen en Dijk en Waard doen dat niet. Maar over Alkmaar is dus dinsdagavond nog steeds geen duidelijkheid. Wél is er een statement. “Het college veroordeelt de terroristische aanslag van Hamas op Israël. Een militaire reactie van Israël was hierop onvermijdelijk”, schrijft de gemeente op Facebook en Twitter. “Onze gedachten gaan uit naar alle onschuldige slachtoffers aan Israëlische en Palestijnse zijde en naar Alkmaarders met vrienden en familie die in angst en onzekerheid verkeren.”
Daarmee blijft de gemeente dicht bij de lijn van het Rijk, met dat verschil dat voor het ministerie van minister-president Rutte de Israëlische vlag wel degelijk gehesen werd. Vooralsnog lijkt het er in Alkmaar niet op dat dat gaat gebeuren, maar officieel is er dus geen antwoord op die vraag. Van der Rhee verwijst in een reactie naar Amsterdam, waar burgemeester Femke Halsema de vlag maandag ophing: “Halsema heeft in Amsterdam minimaal één dag met de vlag méér ballen getoond dan Alkmaar überhaupt.”
Nog nooit waren de zorgen van Mike Bing uit Heiloo zo groot. Hij heeft 14 jaar in Israël gewoond en een groot deel van zijn familie, waaronder zijn dochter en kleinzoon, zitten op dit moment nog daar. Sinds afgelopen zaterdag wordt het gebied grootschalig aangevallen door de Palestijnse beweging Hamas.
“Zaterdagochtend zei mijn vrouw dat er raketten vielen”, vertelt Bing tegen mediapartner NH. “Dat is niets nieuws, dat gebeurt daar vaker. Dan duikt iedereen de schuilkelders in en twintig minuten later gaat iedereen over tot de orde van de dag. Dit keer was dat anders, de situatie escaleerde snel. Mijn directe familie werd overlopen. De hele ochtend hebben we in paniek geprobeerd te checken of ze nog in leven zijn. Hele lange, angstige uren gingen voorbij.”
Het gebied waar Mike’s familie woont, is al jaren het strijdtoneel van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Afgelopen weekend bereikte het conflict een nieuw dieptepunt, een verrassingsaanval van de Palestijnse beweging Hamas leidde tot honderden doden in Israël. Inmiddels vecht het land terug en vallen ook aan de Palestijnse kant honderden doden. Volgens Mike ging het er nog nooit zo heftig aan toe. De inmiddels 66-jarige heeft op zijn 24e zelf in het Israëlische leger gezeten. “In twee oorlogen zelfs. Maar iets in deze orde van grootte heb ik in mijn hele leven nog nooit gezien. Zo’n schok heb ik nog nooit meegemaakt.” (tekst gaat door onder de foto)
De gemeente Heiloo besloot maandag uit solidariteit de Israëlische vlag voor het gemeentehuis te hangen.
Op X gaan beelden rond waarop vrouwen en kinderen vermoord of ontvoerd worden. “Op de lichamen wordt gedanst, dat levert enorme woede op. Niet alleen vanwege het feit dat dit heeft kúnnen gebeuren, maar ook om het feit dat mensen zich op zo’n beestachtige manier laten zien.” Een groot deel van zijn familie is voor het geweld gevlucht. Zijn 87-jarige tante heeft urenlang in een pikdonkere schuilkelder gezeten. “Ze heeft de terroristen boven haar horen lopen en schieten. Uiteindelijk is ze door het Israëlische leger uit de kelder geholpen, waardoor ze verder het land in kon vluchten. Weg van de grens naar een veilige plek.”
De zus van Mike woont in Herzliya, een stad centraal gelegen in Israël. Daar werkt zij in het Beth Juliana, een wooncentrum voor Nederlandse ouderen. “Dat werk moet ze doen terwijl het luchtalarm constant afgaat en raketten inslaan.” Zijn dochter woont noordelijker met haar eenjarige zoontje. Daar is het iets veiliger, maar ook zij zitten in constante spanning. “Ik heb zoveel mogelijk contact met haar, het liefst ieder uur.”
Over wat er komen gaat, durft Mike niets te zeggen. “De meningen zijn zo verdeeld. Ik heb veel hoop gehad, maar voorlopig zie ik dit conflict niet meer goed komen. Over wat er de komende dagen gaat gebeuren, is nu nog niets te zeggen.” Mike krijgt veel steun uit zijn omgeving. “De afgelopen dagen zijn we overspoeld door reacties van kennissen en vrienden, mensen om ons heen, die gewoon even bellen en vragen: ‘Gaat het allemaal?’ We voelen ons erg gedragen. Dat is een enorme steun.”
