Auteur: Marcel Plaatsman

Muziek, toneel, gedichten: de aanwezigen bij de jaarlijkse kranslegging in het Victoriepark hoefden zich niet te vervelen. Rondom die ene plechtige minuut stilte was een vol programma waarin de geschiedenis op speelse wijze voor het voetlicht werd gebracht. Er werd dan ook enthousiast geapplaudisseerd en gelachen.

Druk was het, in het Victoriepark. Het jubileumjaar Alkmaar 450 Jaar Ontzet trok de nodige extra bezoekers, die in een ruime kring rondom het podium stonden. Op dat podium werd een historisch spel opgevoerd door de Sint-Adelbertusschool. En jawel, ook deze keer dropen de Spanjaarden weer af, nadat hen emmers met water voor de voeten waren geworpen. (tekst gaat door onder de foto)

Gedichten waren er ook. De winnaars van de Ontzet-gedichtenwedstrijd, beide van de Erasmusschool, droegen hun gedichten voor. “Ik ken het uit mijn hoofd”, vertelde Max Fredriks. “Maar ik heb wel een papiertje, kijk, hier ben ik even stil, en dan komt het.” De eerste die een gedicht voordroeg was zijn klasgenote Bo Schmidt, die al evenmin blijk gaf van plankenvrees. Al was het natuurlijk wel extra bijzonder om voor de burgemeester te mogen voorlezen. “Is dat de burgemeester? In het rood?” Jawel, kon Streekstad Centraal bevestigen. Daar zat ze, naast de nieuwe kinderburgemeester.

Veel waardering was er ook voor de zwijgende rol van Mijke, van de Adelbertusschool. In het historiestuk speelde zij Victorientje, die met haar rechterhand richting Oudorp de Spanjaarden op afstand moest houden. Een kwartier lang, die houding. “Kun je nog wel een high five geven, Mijke?” Gelukkig, dat lukte. Zoals alles lukte: de Spanjaarden werden verslagen en precies om 18:45 zette de stoet zich weer in beweging, op weg naar de volgende traditie: de lampionnenoptocht. Alsof het zo bedoeld was zette de zonsondergang de stad in een gouden gloed. Het Ontzetfeest kon beginnen.

Spelen en leren gaan samen, dat is iets wat zeker geldt voor de bekende bouwsteentjes van LEGO®, maar ook voor het onderwijs dat gegeven zal worden in Campus De Hoef. In het kunstwerk Hoef van Eden komt deze symboliek samen met de wonderlijke natuur van een ‘wadi’. Wethouder Jasper Nieuwenhuizen legde vrijdagmorgen de eerste steen: “Hartstikke leuk.”

Dat legosteentjes tot de verbeelding spreken, dat werd tijdens de bijeenkomst wel duidelijk. Kunstenares Su Tomesen wist met haar keuze voor dit materiaal de juiste snaar te raken. Vele handen voelden even aan de plastic steentjes en daarmee werden herinneringen boven gehaald die zeker niet voor alle aanwezigen even vers waren – maar levendig. (tekst gaat door onder de foto)

Wethouder Nieuwenhuizen onderwees de aanwezige kinderen over het ‘metselverband’, waarmee je de steentjes het best op elkaar stapelt: “Net als hoe een huis gemetseld is.” Maar de leerlingen wezen dat scherp van de hand: “Onze nieuwe school heeft ook steentjes die recht op elkaar staan.” En jawel, het nieuwe gebouw, deels van hout, deels van baksteen, bleek inderdaad siermetselwerk in tegelverband te hebben.

De duurzame opzet van het schoolgebouw ‘Campus De Hoef’ is doorgezet in het kunstwerk, want de legosteentjes zijn voor het grootste deel tweedehands. “Er zijn denk ik bijna geen rode steentjes meer te krijgen in Nederland”, lacht lego-expert Lola Nouwens. Het is stevig materiaal, weet kunstenares Tomesen: “Het zal iets verkleuren maar dat vind ik juist mooi.” Want zo gaan de steentjes echt op in de natuur.

Het schoolplein moet een open plein zijn, waar de hele buurt kan spelen. De ronde vormen van het nieuwe duurzame schoolgebouw – bijna helemaal energieneutraal – worden voortgezet in de ronde vorm van het lego-eilandje, maar deze vorm past ook mooi bij het kenmerkende ronde torentje van de Pius X-kerk. Zo gaan school, plein én kunstwerk op in de wijk en in vele verse en minder verse jeugdherinneringen.