Teleurstelling na afwijzing Bergense Kunst10Daagse: “Beslissing gaat niet over een nacht ijs”

Ze zag zichzelf er al staan, met haar schilderwerken. Toen kunstenares Nancy Stikkelman zich inschreef voor de Bergense Kunst10Daagse, was ze ontzettend blij. “Ik maakte het inschrijfgeld over, en dacht: eindelijk is het zo ver!” Tot Nancy anderhalve week later ineens een bericht kreeg. Afgewezen. Maar waarom, dat stond er niet bij.

“Het is niet zo dat we heel strenge regels hanteren”, vertelt Dick Min, voorzitter van de Kunst10Daagse. Hij kan zich goed voorstellen dat afgewezen kunstenaars teleurgesteld zijn. “We willen toegankelijk zijn, laagdrempelig, maar er moet wel een bepaald niveau zijn, natuurlijk.”

Nancy is teleurgesteld en vraagt zich af wat ze anders had kunnen doen om wel toegelaten te worden. Er staat één duidelijke voorwaarde voor toelating op de website: dat je een expositielocatie in Bergen of Bergen aan Zee hebt. En dat had Nancy: “Een mooie plek, in de tuin van een vriendin van mij in Bergen aan Zee. Ik zou nog kleine aquarelletjes maken, mensen konden als ze langskomen zelf ook iets schilderen”, zegt ze tegen Streekstad Centraal. Maar alleen een locatie is niet voldoende; een commissie van vijf buigt zich vervolgens over de werken, vertelt de voorzitter.

Een impressie van het werk dat Nancy instuurde naar de commissie, door het bijsnijden van de afbeelding is het schilderwerk niet volledig (foto: aangeleverd)

“We krijgen altijd vragen over wie deze mensen zijn, maar hun identiteit blijft onbekend. Het zijn mensen die kijk hebben op kunst en weten welk niveau passend is voor de Kunst10Daagse“, omschrijft Dick. Deze vijf kijken uitvoerig naar het ingezonden werk. “Dit gaat niet over een nacht ijs.” Dan volgt een stemming. Het kan helpen als kunstenaars meerdere foto’s van hun werk insturen, zodat de commissie een beter beeld heeft. “Maar vaak zoeken we, indien nodig, nog een website op”, zegt Dick. (tekst gaat verder onder foto)

Bottom line: of een kunstenaar wordt toegelaten hangt gewoonweg af van de kwaliteit van het werk. Maar wat is kwaliteit? “Het blijft arbitrair”, erkent Dick. Daarom laten ze er ook vijf mensen naar kijken. Wat de één mooi vindt, loopt de ander zo voorbij. En als je iets niet mooi vindt, betekent dat natuurlijk niet dat het geen kwaliteit bevat.

Kunst10Daagse voorzitter Dick Min (2e van rechts) kreeg vorig jaar een lintje uit handen van burgemeester Lars Voskuil

Waarom dat niet laten weten aan de teleurgestelde inschrijvers? Voor Nancy, en voor meerdere afgewezen kunstenaars die op Facebook van zich laten horen, is het vooral ook vervelend dat ze niet weten waarom hun werk niet wordt toegelaten. “Dan komt er een eindeloze discussie”, zegt Dick. “Natuurlijk vinden mensen hun eigen werk wel geschikt.” Het kan wel zo zijn dat een kunstenaar die zich ontwikkelt, volgend jaar wel wordt toegelaten.

Al met al is Dick wel heel blij met het niveau van dit jaar. “En je moet niet vergeten dat we van 300 inzendingen, minder dan 20 mensen hebben afgewezen. Dus 280 kunstenaars zijn wel blij.” Voor Nancy natuurlijk niet echt een troost, die haalt ze meer uit de reacties op facebook. “Als ik daar lees dat mensen zeggen: Oh, dat heb ik ook meegemaakt, dan helpt dat wel. Ik ben in ieder geval niet de enige.”

Muzikale avond met Wacky Tobacky en Wett in De Groene Zwaan 🗓

Erfgoedstichting steunt renovatie Rijper Groene Zwaan met 25.000 euro

Een vleugje metal, wat jazz, maar bovenal rock. Muziekliefhebbers kunnen zaterdag 13 juli hun hart ophalen in De Groene Zwaan. In het cultureel centrum geven de bands Wacky Tobacky en Wett een optreden. De muzikale avond in De Rijp start om 21:00 uur.

Wacky Tobacky bijt het spits af. De drtiekoppige stoner rock band uit Alkmaar heeft invloeden van onder andere Black Sabbath, maar ook de seventies. “Verwacht rauwe zang, stevige fuzz en lange energieke jams”, schrijft de organisator in een bericht.

Vervolgens is het tijd voor het optreden van WETT. De Noord-Hollandse formatie stond eerder bekend als Wet T-Shirt Contest. WETT speelt catchy funk/ rock-grooves met elementen uit de jazz en metal.

De toegang tot de optredens aan de Rechtestraat in De Rijp is gratis. Voor meer informatie, zie de website degroenezwaan.nl. Of neem contact op via het telefoonnummer 0299 – 67 16 97.

Kunstenaar Nico Kool wordt geïnspireerd door Heerhugowaard: “Het beloofde land”

Zeg je Nico Kool, dan zeg je Heerhugowaard. Het inspireert hem. Die stadse allure van het lintdorp. De geboren Langedijker maakte tal van tekeningen, schilderijen en wandkleden van de ooit snelst groeiende gemeente van Nederland. “Ik heb Heerhugowaard onbewust gezien als het beloofde land.”

“Kijk dit is een afbeelding van de ingang van een flatgebouw”, zegt Kool. “Ik heb daar enorm veel lol in. Het alledaagse in een ander perspectief plaatsen. Je ziet zo wordt het echt iets bijzonders.” We lopen met de kunstenaar door Ontmoetingscentrum De Brink waar de expositie ‘Mokum in de Waerd’ te vinden was. ‘Schilderijen en wandkleden van de mooiste plek op aarde’, staat op de flyer. “Ja, zo zie ik Heerhugowaard ook”, vertelt Kool. (tekst gaat verder onder de foto)

Ook de Stad van de Zon ontbreekt niet in het werk van Kool. (foto: Streekstad Centraal)

Aan de Middenweg komen de laatste bezoekers binnen om de eindigende tentoonstelling toch nog even te bekijken. Kleurrijke tekeningen en wandkleden van Heerhugowaard. “Ik heb veel op de grond gezeten, maar ook op acht hoog in een gebouw.”, zegt Kool tegen Streekstad Centraal. Om hem heen staan bezoekers van de tentoonstelling. “Weet je bijvoorbeeld dat Heerhugowaard van boven doet denken aan een bos? Zo bosrijk is het.”

 

Het tekent Nico Kool. Met zijn wandkleden en schilderijen creëert hij een simplistische weergave van de werkelijkheid. De groene kleuren van de natuur, architectonische hoogstandjes van het stadse Heerhugowaard en niet te vergeten auto’s. Min of meer het symbool van de snelgroeiende plaats. “Ik heb ook een voorliefde voor auto’s. Het is een soort sieraad. Als een ring aan een vinger.” Kool loopt naar een van de schilderijen. Of het zijn favoriet is? “Misschien wel. Het heeft enorm veel diepte en laat Heerhugowaard zien.” (tekst gaat verder onder de foto)

Kool is al jarenlang beeldend kunstenaar. (foto: Streekstad Centraal)

Sinds twee jaar zijn het Langedijkse ‘Dijk’ en het Heerhugowaardse ‘Waard’ één gemeente: Dijk en Waard. Volgens Nico Kool een perfecte combinatie, maar ook met grote verschillen. “Zeker voor de verkaveling was”, vult Kool aan. “Langedijk keek naar de toekomst, naar Heerhugowaard. Ik heb Heerhugowaard onbewust gezien als het beloofde land.”

 

Van het beloofde land gaat Nico Kool de komende tijd naar het niet beloofde. Hij is druk in de weer met abstract werk. Vanuit de fantasie. “Het Heerhugowaardse project was wel echt een heel traject. Het moest gebeuren en het is gebeurd. Met mijn roots in Langedijk ben ik de vleesgeworden eenwording van Dijk en Waard.” Hij lacht. “Ik heb jarenlang een soort nomadenbestaan geleid. Ik heb gewoond in tal van plaatsen, maar ik voel me altijd weer een Noord-Hollander. Die thuishoort in deze omgeving. En zich ook laat inspireren door dit mooie gebied.” (tekst gaat verder onder de foto)

De kunstenaar krijgt de meeste positieve reacties op het schilderij van de Heerhugowaardse spoorovergang. (foto: Streekstad Centraal)

Klaar met Heerhugowaard is hij naar eigen zeggen niet. Ook niet als het om kunst gaat. “Er gebeurt hier zoveel. Ook de toekomst biedt heel veel kansen.” Ondertussen loopt hij over de Middenweg naar een bruin café. “Die combinatie zie je toch ook niet veel, hè? Het nieuwe en oude samengevoegd in een gemeente.”

 

Amateurartiesten laten zich horen tijdens Open Podium in Park De Oude Kwekerij 🗓

Amateurartiesten krijgen de kans om hun muzikale kunsten te laten zien. Van hits uit de jaren ’70 tot Nederlandstalige muziek. Van alles is te horen tijdens een Open Podium op zondag 14 juli in het Alkmaarse Park De Oude Kwekerij.

De middag wordt om 14:00 uur afgetrapt door het instrumentale duo Theo en Henk. Zij spelen hun versies van hits uit de jaren ’60, ’70 en ’80. Hierna volgen drie jonge artiesten van Alkmaars Talent: Noa Kwas, Wende van den Berg en Sam Renooij. Renate Spierdijk zal haar eigen Nederlandstalige liedjes laten horen. Het Open Podium duurt tot 16:00 uur en zal met zang en gitaar afgesloten worden door de tweekoppige band Charlie.

Toegang is gratis, maar er wordt wel gevraagd om een kleine vrijwillige bijdrage. Het park aan de noordkant van station Alkmaar is verboden voor honden. (foto: La Luuz)

Blijdschap en teleurstelling tijdens Egmondse taxatiemiddag: “U vindt mij een lastige kerel, denk ik”

“Ik ben gék op ouwe troep”, begint een wachtende dame. Twee tassen met boeken en schilderijtjes staan naast haar tafeltje. “De boeken vond ik bij zo’n weggeefkast bij onze Albert Heijn”, fluistert ze toe. “Ik wil weten wat ze waard zijn.” Ze wijst naar Arie die nog in gesprek is met een andere bezoeker. “Hij zal het weten, maar ik denk zelf dat het heel bijzonder is.”

Met meer dan 3000 taxaties in binnen- en buitenland is taxateur Arie Molendijk een heuse naam in de wereld van ‘oude boeken en hoeveel geld krijg je ervoor’. Stad en land reist hij af, waar mensen soms uren in de rij staan om hun oude prenten en werken te laten taxeren. Dinsdag streek hij neer in Hotel Zuiderduin, in het ietwat duistere Brasserie Bisou en mocht iedere bezoeker met vijf euro zijn schatten aan Arie voorleggen.

Martin* (gefingeerde naam) uit Heiloo zet zijn kist met oude boeken met een klap op het tafeltje, en begint een serie uit te laden. Enthousiasme klinkt door in Aries stem: “Negen delen van De Werken van Vondel. Prachtig gebonden in Marokijns – geen Marokkaans – leder! Maar…” Arie steekt zijn vinger in de lucht, Martin kijkt hem aan. “De vraag is: is het allerbelangrijkste deel aanwezig?” (tekst loopt verder onder foto)

Bij twijfel belt Arie met een veilingmeester op afstand om even te overleggen (foto: Streekstad Centraal)

“De Warande der dieren. Moet erbij zitten. Met grote uitvouwbare platen”, gaat Arie verder. “Die is zeldzaam. Nooit apart uitgegeven.” Beide mannen beginnen te speuren. En jawel, hoor, hij zit erbij. Alleen blijkt dan dat de serie tiendelig hoort te zijn; Martin mist dus een boek, “ik sluit niet uit dat die ‘ie nog ergens thuis in de kast ligt.” Als hij de kaften even lekker invet en dat laatste boek inderdaad thuis ligt, kan Martin alsnog rekenen op een veilingswaarde van rond de zevenhonderd euro. Voor Martin geen reden om te verkopen, “de boeken gaan al eeuwen door de familie.” Voor Martin wél een reden om zijn naam toch maar geheim te houden.

“Dat toch een mooie binnenkomer!”, zegt Arie tevreden. Het gaat namelijk lang niet altijd zo. “Je ziet meer rommel dan leuke dingen. Er zijn dagen dat ik niks meer dan oud papier zie. Tja, dat hoort erbij.” Maar toch blijft het taxeren Arie boeien. Want dat ene, speciale boekje kan er zomaar ineens bij zitten. (tekst loopt verder onder foto)

Deze plaat was volgens de bezoeker 400 euro waard, maar Arie ziet dat toch echt anders (foto: Streekstad Centraal)

“Weet nog goed, jaar een of tien geleden, dat ik een klein boekie tegenkwam, uit 1612, 1620, met de hand geschreven door een chirurgijn uit die tijd. Recepten, plaatjes van kruiden stonden erin die hij zelf had ingekleurd.” Zelf schatte Arie de prijs op 2000 euro. “We zaten met rooie oortjes te luisteren. Wat denk je dat ‘ie opbracht, eer dat de hamer afging?” Arie pauzeert verwachtingsvol en Streekstad Centraal doet een, bij nader inzien, belachelijke schatting. “22.000! En weet je, de volgende dag had het zo maar 1000 kunnen opleveren. Dat zijn van die leuke dingen.” (tekst loopt verder onder foto)

Als Arie in gesprek is met een moeder en volwassen dochter over hun boeken, neemt de spanning ineens voelbaar toe. Arie, ferm: “Mevrouw, u wilt iets uit mijn mond horen dat niet waar is.” De oudere dame tegenover Arie is inmiddels opgestaan en buigt wat voorover. Ze is het oneens met Arie’s taxatie van ‘ze zijn niks waard.’ “U vindt mij een lastige kerel, denk ik”, zegt Arie als ze uiteindelijk afdruipt. Het zit hem lange tijd niet lekker. “Ik blijf het lastig vinden, als mensen me niet geloven. Soms worden ze zelfs boos en eisen ze dat ik iets koop.” (tekst loopt verder onder foto)

Het Kuifjeboek met hakenkruis erin uit 1930 dat deze dame in een weggeefkast vond, was helaas niet zo veel waard (foto: Streekstad Centraal)

Ook een andere bezoeker was verbaasd over de geschatte waarde. “Ik heb het ook bij Tussen Kunst & Kitch laten taxeren”, zegt ze. “En toen zei hij 400 euro.” Daar loopt Arie vaker tegenaan, zegt hij hoofdschuddend. “Die geven vaak de verzekeringsprijs. Veel te hoog. Als ze het dan gaan veilen zijn mensen teleurgesteld.” Arie laat niet graag mensen boos of teleurgesteld vertrekken.

En de meeste mensen doen dat ook niet. Terwijl het merendeel van de boeken geen moer waard is, lopen bijna alle bezoekers met een glimlach naar buiten. Want voor maar vijf euro taxeert Arie niet alleen je boeken, maar hoort hij ook het verhaal erachter en luistert hij aandachtig. En voor sommige mensen is dat meer waard dan geld.

Alkmaarse Cultuurkoers 2040: stimuleer kunst en cultuur buiten binnenstad en het uitgaansleven

“Deze visie gaat ons helpen om iedereen, zowel in de dorpen als in de stad, iets passends en prikkelends te bieden binnen het toekomstige cultuuraanbod”, zei wethouder Anjo van de Ven tijdens de afrondende participatiebijeenkomst over de Alkmaarse Cultuurkoers 2040. Tevreden bedankte ze iedereen die tijd en energie heeft gestoken in het tot stand komen van de cultuurvisie voor de komende jaren.

In Theater De Vest kwamen zo’n 90 mensen bijeen om te praten over de koers die de gemeente Alkmaar de komende jaren moet gaan varen om kunst en cultuur te stimuleren. Na de inleiding van wethouder Anjo van de Ven volgden presentaties over de achtergronden van de Alkmaar Cultuurkoers 2040. Om deze samen te stellen zijn allerlei inwoners geïnterviewd over hoe zij cultuur in de gemeente beleven. Als maker en als ‘consument’. Waar ze blij mee zijn, wat beter kan, wat er mist. (tekst gaat verder onder de foto)

Een sfeervolle en goedbezochte avond over de Alkmaar Cultuurkoers 2040. (foto: Keith Montgomery)

Inwoners zijn over het algemeen tevreden over het culturele aanbod en over de twee culturele hotspots, het Canadaplein en Overstad. Maar het kán beter. Dat is wat onderzoeksbureau Blueyard concludeerde. Met name in de buitenwijken en dorpen is er volgens inwoners te weinig ruimte voor optredens, exposities en ateliers. Met ook als gevolg dat voorstellingen nog wel eens snel uitverkocht zijn en er weinig ruimte is voor vernieuwing. En jongeren vinden het uitgaansleven veel te beperkt. (tekst loopt door onder de foto)

Portretten van de mensen die een bijdrage hebben geleverd aan de totstandkoming van de Alkmaarse Cultuurkoers 2040. (foto: Keith Montgomery)

De Alkmaarse Cultuurkoers 2040 wordt deze zomer helemaal afgerond, zodat de gemeenteraad er in het najaar een besluit over kan nemen. De (voorlopige) stukken komen deze week online. (hoofdfoto: Keith Montgomery)

RADIONL Zomertoer komt weer naar Heerhugowaard 🗓

Tino Martin, Gerard Joling, Mart Hoogkamer en René Froger. De lijst artiesten die de afgelopen jaren voor de RADIONL Zomertoer naar Heerhugowaard kwamen is lang. Nog even en dan wordt het festival weer gehouden op ijsbaanterrein ‘t Kruis. Zondag 7 juli vanaf 13:00 uur. De toegang is gratis.

“Met meer dan twintig Nederlandstalige artiesten die liveoptreden, wordt het een dag vol muzikaal spektakel”, schrijft de organisatie in een bericht. Het is nog niet bekend wie er dit jaar optreden tijdens het muziekfestival. “Het wordt landelijk uitgezonden op zowel radio als televisie.”

Voor meer informatie over de Heerhugowaardse Zomertoer, zie de website zomertoerhhw.nl.

Klassieke auto’s laten harten sneller kloppen in Castricum: “Wagen komt rechtstreeks uit Swiebertje”

“Deze had mijn vader ook”, zegt een man. Hij kijkt geïnteresseerd in het rond. Liefhebbers van oude auto’s konden zondag hun hart ophalen op de Torenstraat in Castricum.  Vooral veel kinderen keken geïnteresseerd naar de oude auto’s. En ook voor de eigenaren was dat een leuk moment. “Een hoop mensen denken dat mijn auto niet zo oud is.”

Jelle Ouwendijk staat met zijn Mercedes op de Torenstraat in Castricum. En hij is niet de enige. Een oude BMW, een Volvo, Vespa’s uit jaren vijftig en een iconische Triumph. Het is zomaar een greep uit de oldtimers op de straat. Ondanks de regen worden de voertuigen toch door de nodige ogen bekeken en lopen sommige liefhebbers er likkebaardend langs.

Ouwendijk staat al een paar uur met zijn wagen in het dorpscentrum. Het is een Mercedes-Benz 280 s uit 1976. “Een hoop mensen denken dat mijn auto niet zo oud is”, zegt Ouwendijk tegen de verslaggever van Streekstad Centraal. “Maar goed, als je gaat rekenen. 1976 is ook al 48 jaar geleden. Dat hebben veel mensen niet echt door.” (tekst gaat verder onder de foto)

Ouwendijk laat trots zijn Mercedes zien. Een van de eerste wagens met cruisecontrol en een airco. (foto: Streekstad Centraal)

Ouwendijk is naar eigen zeggen al jaren gek van auto’s. “Ik was twaalf en ging niet meer naar school. Pa zat in de auto’s, dus ik ben er een beetje ingerold. Zo is het gegaan.” Thuis heeft Ouwendijk nog meer antieke auto’s, maar in deze Mercedes-Benz rijdt hij “dag en nacht”. “Een huis kostte in die tijd zo’n 140.000 ouderwetse guldens, en deze auto had een prijskaartje van 120.000 gulden. Het was een behoorlijke investering.”

De wagen van Ouwendijk is een Amerikaanse uitvoering. Met cruisecontrol en zelfs een airco. “Een luxe wagen, zeker in die tijd. Een auto met charme. Bovendien gaat hij niet kapot. Met andere merken is er altijd wel wat”, vertelt de autohandelaar. Ouwendijk wijst naar de wagen. “Een lampje blijft dan knipperen of een deur gaat minder goed dicht. Maar bij deze is dat niet zo.”

Ondertussen gaat het weer flink regenen. “Laten we even schuilen”, zegt een bezoeker. Even later gaan de blikken naar een Ford Model A Tudor. De allereerste auto die van een productielijn rolde. “Het zou zomaar de wagen van een dokter of burgemeester kunnen zijn”, lacht een man. “De wagen komt rechtstreeks uit Swiebertje”, vult een ander aan. De eigenaar van de Ford is helaas niet in de buurt. (tekst gaat verder onder de foto)

De motor van de Ford Model A Tudor. (foto: Streekstad Centraal)

Na regen komt zonneschijn. Ook in Castricum. Het begint zelfs een beetje warm te worden op deze junidag. “Jammer van het weer, maar je ziet dat er toch niet veel minder mensen komen”, zegt een marktkoopman met een collectie boeken. “We laten ons niet uit het veld slaan.” Hij lacht.

KunstNetTV ‘Op atelierbezoek in…’ Bergen voor Gígja Reynisdóttir

Voor de derde aflevering van de serie ‘Op atelierbezoek in…’ trok de cameraploeg van KunstNetTV naar kunstenaarsdorp Bergen. Daar maakten ze een portret van beeldend kunstenaar Gígja Reynisdóttir, die een bijzondere schildertechniek heeft ontwikkeld.

Gígja Reynisdóttir is geboren in Zweden maar groeide op in IJsland. Op haar 22e kwam ze naar Nederland. “Ik kwam oorspronkelijk naar Nederland voor de liefde, want ik had een hele leuke Nederlandse jongen leren kennen, maar ook voor mijn studie.” Ze studeerde aan de kunstacademie in Groningen en vervolgde haar studie aan het Sandberg Instituut Amsterdam. In 2000 behaalde ze daar haar master of fine arts in video- en geluidsinstallaties. “De liefde bleef, dus ik ben ook maar gebleven.”

Gígja laat zich voor haar kunst vooral inspireren door de natuur en hoe mensen in harmonie met de natuur zouden kunnen samenleven. De laatste jaren maakt ze vooral cut-outs en (wand)objecten, gemaakt uit papier, metaal en/ of plastic folie. En ze maakt fijne potloodtekeningen op grote bladeren die ze vindt in het bos of in tuinen. Voor haar bladtekeningen ontwikkelde Gígja zelf een techniek om de bladeren te drogen, te ontkleuren en te preserveren.

‘Op atelierbezoek in …’ is elke dag vanaf 10:00 en 22:00 uur te zien bij Streekstad Centraal en via de site van KunstNetTV.

Lezing over stadsfossielen in Grote Kerk Alkmaar 🗓

Grote Kerk krijgt er in 2023 een attractie van formaat bij

Plaveisel, monumentale sokkels, maar ook grafstenen. Als je goed kijkt, zijn er veel fossielen met het blote oog te zien. Stadsarcheoloog Jelle Reumer geeft zondag 14 juli vanaf 14:00 uur een lezing over stadsfossielen. De bijeenkomst wordt gehouden in Grote Kerk Alkmaar en dat is niet voor niks.

Want ook de vloer van de kerk bestaat uit fossielen. Honderden miljoen jaren geleden werd het hardsteen gevormd toen de Ardennen nog deel uitmaakten van een tropische zee vol koralen, vissen en schelpdieren. “Reumer schetst een beeld van het milieu en de biodiversiteit van honderden miljoenen jaren geleden”, schrijft de organisatie in een bericht.

De lezing van Jelle Reumer sluit aan bij de tentoonstelling Fossil Remains. Kunstenaarsduo Driessens & Verstappen liet zich inspireren door de eeuwenoude vloer. Een gratis ticket voor de lezing is te reserveren via de website van Theater De Vest.