Pianoleraar Hans Peerdeman heeft weer een fantastisch Cultureel Pianofestijn neergezet. Niet alleen was de zaal van Café De Roode Leeuw in Zuid-Scharwoude vrijdag vol en speelden zijn leerlingen de sterren van de hemel, het benefietconcert leverde een groot geldbedrag op. Stichting Lymph&Co werd verblijd met een bijdrage van maar liefst 2.293,40 euro.
Het Cultureel Pianofestijn is onderhand vaste prik in Langedijk. Zoals gewoonlijk mochten tijdens deze alweer twaalfde editie de allerjongste pianoleerlingen aftrappen. Spannend natuurlijk, om al zo jong voor een volle zaal op te treden. Het publiek werd een divers programma voorgeschoteld, met klassieke stukken van bijvoorbeeld Bach en Beethoven tot moderne composities. Als feestelijke afsluiting brachten enkele leerlingen popnummers ten gehore, zichzelf begeleidend op de piano.
Namens Lymph&Co – inmiddels het vaste goede doel van het pianofestijn – was Sandra Versteeg naar het Pianofestijn gekomen. Zij vertelde uitgebreid over het hoe en waarom van de stichting en hoe belangrijk onderzoek naar lymfeklierkanker is. Na haar toespraak overhandigden de leerlingen een symbolische cheque met daarop het bedrag van 2.293,40 euro.
Zo veel geld was nog niet eerder ingezameld. Ja behalve in 2022, maar toen zijn leerlingen fanatiek op pad geweest om in wijken en bij bedrijven geld in te zamelen. (foto: Dave Weij Fotografie)
Theater, dans, muziek, poëzie en installaties. De binnenstad van Alkmaar barstte van de kunst en cultuur tijdens ‘Vest in de Stad’. Theater De Vest bood samen met ruim twintig ondernemers meer dan honderd optredens van 35 makers. Op straat, in de Grote Kerk en in winkels en horeca.
“Het is hartstikke druk, al vanaf een uur of één waren alle locaties heel druk gezocht”, zegt Dorus Smit, programmeur van Vest in de Stad. “Het is nog weer drukker dan vorig jaar, dus dat is een goed teken. Er gaan zelfs ondernemers speciaal open voor ons op zondag, dat is natuurlijk te gek.” (tekst gaat verder onder de foto)
Dorus Smit, programmeur van Vest in de Stad, neemt een kijkje op de Mient, waar concentratie van activiteiten en voorstellingen is. (foto: Streekstad Centraal)
“Het is inderdaad leuk en gezellig!”, zegt beheerder Vincent, met nog één voorstelling in ‘zijn’ Grote Kerk te gaan. “We begonnen met het Nederlands Kamerorkest en sinds twee uur hebben wisselen twee dansvoorstellingen met elkaar af. En dan hebben we nog een tentoonstelling in een bol die een baarmoeder moet voorstellen. Het is veel drukker dan vorige jaren, ik denk tot nu toe wel zeshonderd meer mensen dan vorig jaar.”
Zijn collega Roberto vult aan. “Bij de eerste dansshow zat het helemaal vol en was er zelfs ook bijna geen plek meer om te staan. Het publiek is heel gemixt, er komen ook veel jonge kinderen.” (tekst gaat verder onder de foto)
In de Grote Kerk van Alkmaar was het podium onder andere voor de combinatie Scapino Ballet en Dansschool Flex (foto: Streekstad Centraal)
Even verderop, bij de Queer’s Boekenkast, is iedereen voldaan. “Het was hartstikke gezellig!” vertelt Lonneke van de band Galm. “We hebben staan dichten, muziek gemaakt en gedanst hier tussen de boeken. We hebben vier optredens gedaan en elke keer was het helemaal vol. Mensen stonden van buiten helemaal te kijken”
Eigenaar Thomas schat dat er bij elkaar zo’n tweehonderd bezoekers zijn geweest. Extra omzet leverde het niet echt op, maar daar maalt hij niet om. Hij heeft zich vermaakt en wie weet betaalt het zich op termijn nog wel uit. “Er waren veel mensen die hier nog nooit binnen waren geweest.” (tekst gaat verder onder de foto)
Anneleen en Lies, helemaal vanuit Antwerpen in Alkmaar met hun Liedjesloket. (foto: Streekstad Centraal)
“Het was echt superleuk hier”, blikt eigenaresse Jacqueline van KIXX Kidswear terug. “We hadden twee dames uit Antwerpen met hun Liedjesloket. Kinderen mochten op de bel drukken en hun gevoel of een stemming aangeven, en aan de hand daarvan kregen ze een liedje. We doen nu voor de vierde keer mee en dit was de leukste voorstelling die we hebben gehad. Het is heel erg druk geweest. Meteen bij de eerste voorstelling was de hele winkel vol, dat wij echt dachten van: okay wat gebeurt hier?”
Net als bij Queer’s Boekenkast zorgde het niet voor meer omzet. “Het werkte eerder tegen omdat het zo vol was.” Maar Jacqueline vindt dat net als Thomas niet erg. “Het was heel gezellig, het is gewoon leuk om mee te doen, ook voor de stad. En de Laat was toch een beetje het ondergeschoven kindje. Heel veel mensen waren hier nog nooit binnen geweest. Dit is goede reclame.”
Lokale jongeren pleegden zaterdag een ‘coup’ in het Ecodorp in Bergen. Dat deden ze met de kunstmanifestatie Operatie Stofnest. Muziek, dans, poëzie en beeldkunst kwamen samen op deze bijzondere plek.
Het festival is georganiseerd voor en door jongeren: “Bergen is de meest vergrijsde gemeente van Nederland. Toen mijn moeder hier vroeger woonde kwamen ze helemaal vanuit Amsterdam om in Bergen uit te gaan. Nu is er niks meer voor ons. Daarom wilden wij ons eigen feest organiseren.”, vertelt Loes Kaandorp trots aan Streekstad Centraal. (tekst loopt door onder de foto)
De grote tent op het festivalterrein. Zowel in de tent als eromheen is van alles te doen en te zien. (foto: Streekstad Centraal)
Het Ecodorp is een oud militair terrein van zo’n 7 hectare groot. De jongeren van Operatie Stofnest begonnen weken geleden met het bouwen van hun eigen kunstprojecten rondom de enorme Duitse bunker en creëerden zo hun eigen festivalterrein. In het eerste weekend van de Kunst10Daagse ging het los.
Al voor de show is het een drukte van jewelste rondom de grote tent. Aan de tafel knutselen kinderen met ingeleverde kleding, terwijl de eerste band druk is met de soundcheck. Aan de buitenbar worden drankjes geschonken en tegen de bosrand heeft de jeugd zich rond een kampvuur geschaard. (tekst loopt door onder de foto)
De band Leather Vision trapte af met rauwe rockhits. (foto: Streekstad Centraal)
Wethouder cultuur Ernest Briët krijgt een rondleiding over het terrein en betreedt daarna het podium. “Jullie zijn als jongeren echt een bewonderenswaardige minderheid in onze gemeente. Als kunstenaarsdorp kunnen we ons niet alleen richten op het verleden, we willen een levend kunstenaarsdorp zijn.” Op spectaculaire wijze slaat Briët daarna met een hamer de touwen uit de grond van het kunstwerk van Bowen Valkenhof. Het feest kan beginnen. (tekst loopt door onder de foto)
Wethouder Ernest Briët opent Operatie Stofnest op spectaculaire wijze met een hamer. (foto: Streekstad Centraal)
De band Leather Vision opent de show met rauwe rockhits en het publiek stroomt de tent in. Opvallend genoeg hoort het meest imposante kunstwerk niet bij Stofnest. Kunstenaar Piet Hoogeboom bouwde een houten uitkijktoren met bewakers bovenop de niet-te-missen bunker. De vrije meningsuiting wordt er bewaakt.
Naast de bunker speelt een jongetje meters boven de grond in een net tussen de bomen. “Die hebben we gekregen van een visbedrijf in Den Oever. Ze zijn echt gebruikt, maar gelukkig stinken ze niet.” zegt Loes opgelucht. ‘Het Nest’ mag permanent blijven op het terrein en wordt nog verder uitgebreid. (tekst loopt door onder de foto)
Een jongetje is in ‘het nest’ geklommen. Gemaakt van gebruikte visnetten en een permanente installatie op het Ecodorp. (foto: Streekstad Centraal)
Een festival organiseren met jongeren is best uitdagend, zo blijkt. “Het was soms lastig om ze bij elkaar te krijgen. Ze hadden allemaal grootse plannen, maar een deel van hen ging ze ook echt uitvoeren.”, laat (volwassen) organisator Jasmijn Snoijink weten aan Streekstad Centraal. Maar het resultaat mag er wezen: “Er zit zoveel energie in die groep, als je dat weet te sturen komen er echt hele bijzondere, spontane kunstwerken uit.” (tekst loopt door onder de foto)
Kunstenaar Piet Hoogeboom voorzag de bunker van een uitkijktoren met de ‘Directe bewakers van de vrije meningsuiting’. (foto: Streekstad Centraal)
Als het aan Loes ligt is dit nog maar het begin: “We willen dit elk half jaar organiseren, bijvoorbeeld na de examenperiode, zodat de jongeren echt even los kunnen gaan. Het Ecodorp is een hele fijne plek, we worden heel vrij gelaten in wat de doen hier.” Ook wethouder Briët is enthousiast: “Bergen heeft de energie nodig van de jeugd om te overleven als kunstenaarsdorp. En dit is een heel bijzondere plek. Hier gebeuren spannende dingen.”, laat hij weten aan Streekstad Centraal.
Terwijl steeds meer bezoekers het terrein weten te vinden, maken de jongeren zich op voor een avond vol spanning en feest.
Bergen bruist tijdens de kunst10daagse ook dit jaar weer van de kunst, met werkelijk overal exposities. Deze 33e editie is groter dan ooit. Streekstad Centraal voegde zich bij de duizenden liefhebbers en sprak een aantal bijzondere kunstenaars want op de eerste vrijdag stroomt het dorp al vol met enthousiaste kunstkijkers.
Overal lopen en fietsen mensen al kijkend in hun boekjes, zoekend naar de mooiste exposities. De verkeersregels komen daarbij soms een beetje in het gedrang, dus voor automobilisten is het goed opletten. Niet alleen de ‘eigen’ Bergenaren genieten van het tiendaagse evenement, op straat hoor je dialect vanuit het hele land. (tekst loopt door onder de foto)
Het wordt al gezellig druk op straat. De Kunst10Daagse vlaggen wapperen overal in het centrum van Bergen. (foto: Streekstad Centraal)
Op het veld rond de Ruïnekerk is het in de witte tent al vroeg druk. “Officieel zijn we vanaf 11 uur open, maar om 10 uur liepen er al mensen naar binnen.” Er heerst een uitbundige sfeer. “Het wordt steeds groter, er doen dit jaar meer dan 300 kunstenaars mee. Er wordt ook steeds meer georganiseerd”, laat projectcoördinator Charda Jansen weten.
Voor de deelnemers wordt de lat langzaamaan een stukje hoger gelegd.. Zo werden er dit jaar rond de 30 kunstenaars afgewezen, vaak omdat hun kunst niet uniek genoeg was. “Maar het is wel voor iedereen en dat willen we zo houden.”, aldus Charda. (tekst loopt door onder de foto)
Het is al vroeg druk bij de organisatie van de Kunst10Daagse. Mensen stappen binnen om de uitgelichte exposities te bewonderen en een folder te bemachtigen. (foto: Streekstad Centraal)
Vooral in de dorpskern van Bergen zijn veel bekende namen te vinden, maar wie van de gebaande paden stapt, ontdekt ook nieuw talent. In de bossen tussen Bergen en Schoorl exposeert fotografe Julia Rotgans, en dit jaar maakt ze haar Kunst10Daagse debuut. Zij is zich ervan bewust dat ze een nieuweling is in de Bergense kunstscene: “Ik weet eigenlijk niet of ik er wel tussenpas, maar ik doe gewoon mijn eigen ding. En als het niet past, dan maar niet”, grapt ze te midden van haar werk.
Julia fotografeert mensen die hun ambacht uitvoeren. Eén van haar shoots heeft een bijzondere betekenis. “Ik heb Coen Meijers gefotografeerd. Tijdens die shoot gooide ik het over een andere boeg en kreeg hij de slappe lach. Coen had echt humor en ik vind het mooi dat ik dat vast heb mogen leggen.” Bergen’s bekende lijstenmaker overleed dit jaar onverwacht, een groot gemis in het dorp. (tekst loopt door onder de foto)
Fotografe Julia Rotgans met de foto die zij maakte van lijstenmaker Coen Meijers. Tijdens de fotoshoot werd er flink gelachen. (foto: Streekstad Centraal)
Sommige kunst spreekt voor zich. Andere kunst is zo apart dat een praatje met de kunstenaar heel verleidelijk wordt. “Er zijn al zoveel schilderijen, ook mooi, maar ik doe wat anders.” En anders is het zeker.
Dick Visser hakt boeken in stukjes en maakt er op kunstzinnige wijze weer bomen van. “Ik verzamel ook verloren bibliotheken, dat zijn boeken die verbannen zijn. Daar zet ik dan de vlam op, omdat ze destijds op de brandstapel moesten.” Het resultaat is fascinerend, dat de werken hier en daar leesbaar zijn maakt het extra leuk. (tekst loopt door onder de foto)
Kunstenaar Dick Visser maakt van stukjes oude boeken weer bomen. Eén van zijn favorieten is deze ‘boomschijf’. (foto: Streekstad Centraal)
Iemand die ‘gewoon’ schilderijen maakt is Natalia Polischuk. Zij vluchtte ruim drie jaar geleden met haar kinderen voor de oorlog in Oekraïne. Deze heftige tijd verwerkte ze in haar kunst. “Je moet helemaal opnieuw beginnen. Je kent niemand, spreekt de taal niet, het is echt moeilijk.” Maar Natalia, die de taal inmiddels vlekkeloos spreekt, is blij met Nederland.
“De mensen hier zijn zo hartelijk en lachen altijd, dat zie je terug in mijn kleurgebruik. De grijze kleuren zijn voor de regen hier.” vertelt ze lachend aan Streekstad Centraal. Achter haar pronkstuk zit een zwaarder verhaal. “De inspiratie komt van mijn dochter. Zij kreeg de diagnose kanker toen ze tien was. Zij was zoveel sterker dan ik in die tijd. Haar kracht heb ik verwerkt in het schilderij. Ballerina’s zijn sterke vrouwen, die soms tot bloedens toe doordansen.” (tekst loopt door onder de foto)
Natalia Polischuk vluchtte uit Oekraïne en verwerkte de nieuwe start in haar kunst. Dit pronkstuk is meer dan twee meter breed. (foto: Streekstad Centraal)
Van de subtiliteit van een ballerina naar de – indien gewenst – grofheid van metaal: Joshua Pennings buigt het naar zijn artistieke hand. De beeldentuin aan de Eeuwigelaan staat vol met zijn werk. De nu fulltime kunstenaar begon als hobbyist: “Ik was grafisch vormgever bij een reclamebureau en begon daarnaast te sleutelen aan mijn motor met wat vrienden. Als je écht wat wil veranderen aan een motor moet je toch gaan lassen.”
Van de stukjes metaal die overbleven knutselde hij geschenken. Al binnen een half jaar won hij een juryprijs voor zijn werk en toen ging de bal snel rollen. Joshua maakt voornamelijk dieren. “Ik noem het een verzonnen werkelijkheid. Het is gebaseerd op de natuur, maar geen kopie. Zo valt er ook nog wat te ontdekken voor mensen.” (tekst loopt door onder de foto)
Joshua Pennings in de beeldentuin. De dieren van staal zijn gebaseerd op de natuur, maar hebben allemaal een twist. (foto: Streekstad Centraal)
De aftrap van de Kunst10Daagse is inmiddels een feit. Met een breed scala aan kunstvormen valt er voor iedereen wat te zien. Zelfs voor degenen die écht niets met kunst hebben is het de komende tien dagen extra sfeervol in Bergen.
Zingen, dansen, model staan en nu ook acteren, er is weinig wat de Alkmaarse Niyara niet kan. Hoewel Niyara nog helemaal geen ervaring met acteren had, waagde moeder Rienke een gokje bij een castingbureau. Een schot in de roos, binnenkort schittert het multitalent op het witte doek. “Ik ben blij dat ik mijn verborgen talent nu gevonden heb.”
Op het eerste gezicht is Niyara da Rocha Pereira een doorsnee Alkmaarse tiener. Elke schooldag fietst de twaalfjarige vanuit de Bloemwijk naar de Berger Scholengemeenschap in Bergen.
Deze week had ze wat te vertellen op school. Ze speelt namelijk de hoofdrol in de Nederlandse speelfilm ‘Koning van de Zwervers’, die woensdag in première ging. In Amsterdam waren alle blikken op haar gericht, dus moest er natuurlijk een mooie outfit worden aangeschaft. Toen Streekstad Centraal langskwam, lag die nog bij de kleermaker. “Hij moest ingenomen worden.” Niraya is er heel enthousiast over: “Hij is koningsblauw met glitters, het is een soort zeemeerminnenjurk.” (tekst gaat verder onder de foto)
De Alkmaarse Niyara had speciaal voor de galapremière een mooie zeemeerminnenjurk gekocht. (foto: aangeleverd)
De hoofdrol is meteen haar acteerdebuut. Streekstad Centraal sprak haar over dit onverwachte succes. Er waren meer gegadigden voor de rol, de concurrentie leek zelfs een streepje voor te hebben : “Ik was de enige die nog nooit in een film had gespeeld. Toen ik hoorde dat ik de rol kreeg kon ik het eerst niet geloven”, vertelt Niyara stralend op haar tienerkamer.
De film snijdt zware kost aan. Het wil een bijzonder licht werpen op schizofrenie en dakloosheid. Juist in een tijd dat ‘verward gedrag’ een vaak terugkerend thema is in de media. Het gaat over de 11-jarige Meissy, die na jaren weer herenigd wordt met haar vader. Meissy beleeft avonturen met vader Tom (Matthijs van de Sande Bakhuyzen), die een kleurrijk zwerversbestaan leidt.
Wanneer duidelijk wordt dat Tom schizofreen is en aan grootheidswaan leidt, moet Meissy hiermee zien om te gaan. “Mijn karakter lijkt wel op dat van Meissy, ik ben ook avontuurlijk en heel open. Ik hou alleen echt niet van voetbal”, zegt ze beslist. (tekst loopt door onder de foto)
Niyara liep ook over de rode loper en poseert hier met de rest van de cast: ook dat hoort bij een echte filmpremiere! (foto: aangeleverd)
En zo begon het avontuur precies een jaar geleden op de eerste draaidag van de film. Echt gespannen was de zelfverzekerde Niyara niet: “Ik vond het vooral heel cool om de set te zien. Als je gewoon een film kijkt zie je de camera’s en de lichten helemaal niet. Dat was echt gaaf.”
Een ervaring om nooit te vergeten. En voor de zekerheid heeft Niyara een plakboek met foto’s, bonnetjes, stukjes outfit en alles wat ze heeft kunnen bewaren van de set. Al bladerend vertelt ze trots over de foto’s: “De andere acteurs waren echt super lief, het was één grote familie.”
Niyara heeft de smaak te pakken en wil blijven acteren. Sinds kort heeft zij musicalles bij Artiance, waar zij opnieuw een hoofdrol bemachtigde, dit keer in ‘The Wizard of Oz’.
De speelfilm draait sinds woensdag in een aantal Nederlandse bioscopen. In de regio Alkmaar is de film deze week nog niet geprogrammeerd.
Bergen maakt zich op voor de Kunst10daagse. Dan zal weer een enorme hoeveelheid kunst aan het publiek wordt getoond. Maar er zijn ook kunstwerken en erfgoedstukken die het publiek amper te zien krijgt. Die worden ‘in depot’ gehouden en moeten natuurlijk voor volgende generaties bewaard blijven.
De gemeenteraad van Bergen trok daarom in 2021 anderhalf miljoen euro uit voor de bouw van een nieuw depot. Dat zou gebouwd worden in Heiloo en had dit jaar klaar moeten zijn. Het liep allemaal anders.
Toch is er goed nieuws. Na een lange zoektocht lijkt er een plek gevonden voor het Bergense erfgoed die veel dichterbij is dan de oorspronkelijke plek die bedacht was op het Heilooër deel van bedrijventerrein Boekelermeer.
“Ik verwacht dat we daar vóór de verkiezingen van maart 2026 een besluit over kunnen nemen”, vertelt de Bergense cultuurwethouder Ernest Briët aan Streekstad Centraal. Maar de bouw van het nieuwe depot laat dus wel langer op zich wachten dan gepland. (tekst loopt door onder de foto)
Het nieuwe depot is niet alleen voor de collectie van de gemeente, maar ook voor andere kunst- en cultuurinstellingen en voor de musea zoals Het Sterkenhuis en Kranenburgh. (foto: Streekstad Centraal)
“Toen ik drie jaar geleden aantrad als wethouder, was de Boekelermeer eigenlijk al geen optie meer”, vertelt de cultuurwethouder. “Onder andere vanwege de netcongestie – capaciteitsproblemen op het elektriciteitsnet – leek dat niet realistisch.” Sindsdien heeft de gemeente volgens de wethouder twee andere locaties in de regio onderzocht. “Die bleken echter niet te passen binnen het budget dat de raad ter beschikking had gesteld.”
De enige serieuze optie die is overgebleven, bevindt zich binnen de gemeente Bergen zelf. “Dat zou, als het lukt, een hele mooie plek kunnen zijn,” aldus Briët. Welke plek dat is, wil Briët eerst delen met de gemeenteraad en niet met de pers. “We zijn ook nog aan het kijken of het hier wel past binnen het budget dat de gemeenteraad beschikbaar heeft gesteld.”
Mogelijk moet het college nog terug naar de raad met een voorstel om het ook planologisch mogelijk te maken. Daarover wil de wethouder ook nog geen uitsluitsel geven. Bovendien zijn de bouwkosten de laatste vier jaar weer gestegen. Als dat nodig is, komt er ook een verzoek aan de raad voor meer budget. (tekst loopt door onder de foto)
De Bergense cultuurwethouder Ernest Briët wil nog deze bestuursperiode een besluit nemen over een nieuw depot voor de kunst- en erfgoedcollecties van de gemeente. (foto: Streekstad Centraal)
De Bergense erfgoedcollecties zijn volgens directeur-bestuurder Adriana Gonzalez Hulshof van Museum Kranenburgh ondertussen in goede handen: “Toen de raad in 2021 een besluit nam voor een eigen depot voor de collecties van de kunst- en cultuurinstellingen in de gemeente, waren er amper commerciële partijen die deze service aanboden. In 2022 opende een bedrijf in Hoofddorp nieuwe faciliteiten, die heel geschikt zijn voor de collecties uit Bergen. Sindsdien is alles daar opgeslagen.”
Ook Briët is te spreken over de tijdelijke oplossing: “Dat is een hoogwaardige, klimatologisch perfecte omgeving,” zegt Briët. “Het is niet om de hoek, maar alles is in ieder geval goed ondergebracht.” Daardoor levert de vertraging bij de bouw van een eigen depot nog geen grote problemen op.
Gonzalez daarover: “De kosten van de opslag in Hoofddorp betalen wij al drie jaar uit onze eigen exploitatie. Slechts 20% behoort tot de collectie van Kranenburgh, de overige kunst- en erfgoedstukken zijn van de gemeente en van andere kunst- en cultuurinstellingen. Dat loopt wel op. Daarom willen we binnenkort wel in gesprek met de wethouder over een vergoeding voor deze extra kosten die wij maken voor de gemeente.” (tekst loopt door onder de foto)
Museum Kranenburgh beheert namens de gemeente de collecties van de musea, de gemeente en van veel kunst- en cultuurinstellingen. (foto: Streekstad Centraal)
Om die reden wil ze tegen Streekstad Centraal nog niet zeggen welke bedragen ermee zijn gemoeid. Wel zou ze het fantastisch vinden als Bergen straks een eigen professioneel depot krijgt. “Dat is essentieel voor een goed collectiebeheer. De beheerders moeten nu vaak naar Hoofddorp.”
Ze ziet een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor het museum en voor de gemeente: “Het is onze plicht om de collecties goed te beheren. En het is de plicht van de gemeente om dat mogelijk te maken.”
De wethouder benadrukt dat het college het besluit over de locatie nog in deze bestuursperiode wil afronden: “Het leek de afgelopen jaren minder urgent en bijna niemand uit de politiek stelde vragen over waar het depot bleef. Maar er is mij veel aan gelegen om dit proces af te ronden voordat er een nieuw college aantreedt. Dat lijkt me gewoon goed bestuur.”
Bij een verjaardag hoort een feestje. En als je 150 jaar geworden bent, mag dat best een bijzonder feestje zijn. Uiteraard kunnen de gebakjes daar niet bij ontbreken. Woensdag was het Stedelijk Museum in Alkmaar de jarige en werden de bezoekers getrakteerd op zo’n gebakje en op twee nieuwe aanwinsten.
Het gaat om twee schilderijen uit de zestiende eeuw, van de hand van de Meester van Alkmaar. Een schilder waar we eigenlijk niet voldoende over weten maar die in 1504 een zevental panelen schilderde met daarop afgebeeld de ‘zeven werken van barmhartigheid’. (tekst loopt door onder de foto)
De panelen werden feestelijk onthuld. (foto: NH Nieuws / Anne Klijnstra)
De Meester van Alkmaar dankt zijn naam aan een door hem vervaardigde serie van zeven panelen uit 1504 waarop ‘De zeven werken van barmhartigheid’ zijn afgebeeld. Twee daarvan hangen nu in het Stedelijk Museum. NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal was bij de onthulling.
De panelen werden gemaakt in opdracht van de broederschap van de Heilige Geest en waren voor voor de Laurenskerk in Alkmaar. Wie de meester was weten we niet zeker, maar zijn werkelijke naam was mogelijk Cornelis Buys. En daarvan wordt gezegd dat hij een broer was van de schilder Jacob Cornelisz. Genoeg mysterie dus.
De panelen zijn dankzij fondsenwerving in handen gekomen van het museum en aangekocht op een veiling in Parijs. De bezoekers mochten woensdag gratis bij het museum naar binnen om de nieuwe aanwinst te bewonderen. Speciaal voor de verjaardag is het museum ook woensdagavond open.
Afgelopen week bereikte ons het verdrietige bericht dat Marian Heemskerk, voorzitter en programmamaker van Stichting Kunstnet, plotseling was overleden. Een schok voor iedereen die haar kende, en een groot verlies voor de culturele wereld van Alkmaar en ver daarbuiten.
Marian was vanaf de oprichting in 1996 betrokken bij Kunstnet en groeide uit tot de drijvende kracht achter de stichting. Met haar tomeloze energie, haar kritische blik en haar warme betrokkenheid maakte zij talloze documentaires over kunst en cultuur in de regio.
Ze was de verbindende schakel tussen makers en publiek, en wist steeds weer de menselijke verhalen achter kunst zichtbaar te maken. Haar laatste productie, over de totstandkoming van het standbeeld van verzetsheldin Trijn Rembrands, werd kort voor haar overlijden voltooid en is nog dagelijks te zien op het televisiekanaal van Streekstad Centraal.
Naast haar werk voor Kunstnet was Marian ook jarenlang secretaris van de jury van de Victoriefonds Cultuurprijs, een prijs die zij hielp uitgroeien tot een gewaardeerd regionaal instituut. Ze was er niet alleen de organisator, maar ook de ziel van. Met eindeloos geduld stemde ze agenda’s af, dook ze in archieven om kunstenaars te traceren met wortels in de regio, en wist ze haar medejuryleden te enthousiasmeren met haar scherpe observaties en brede kennis.
Streekstad Centraal wenst haar man Jan, dochter Judith, familie en dierbaren veel sterkte toe na dit enorme verlies.
Speelkwartier voor iedereen. Voor jong en oud organiseerde het Alkmaarse Theater De Vest zondag een Speelkwartier, als aftrap van het nieuwe theaterseizoen. Eigenlijk waren het heel veel kwartiertjes, een dag vol. Vol met toneelspel, muziekspel, cabaret en meer.
Ieder jaar geeft Theater De Vest een voorproefje van wat er het nieuwe theaterseizoen allemaal op de kalender staat en dat was op het Canadaplein al te zien. Daar had straattheatergezelschap Actic de ‘Actic Carwash’ gemaakt, een complete autowasserette voor kinderen, met kleine auto’s en al.
“We hebben echt van alles”, vertelde theaterdirecteur Naud van Geffen midden op de dag aan Streekstad Centraal. “Buiten kan je door de wasstraat, als je binnen komt ben je helemaal schoon en klaar voor het Speelkwartier. We hebben muziek van de Bluebirds, Mart Hillen en Mike Boddé… Allemaal voorproefjes van ons programma komend seizoen.” (tekst gaat verder onder de foto)
Kinderen konden na een ritje door de Actic Carwash in de Plein Zaal genieten van Kracht PATS in. Voor de allerkleinsten was er Frisse Oren in Grand Café Klunder. (foto: Streekstad Centraal)
Alle voorstellingen – veelal van een kwartier lang – waren gratis bij te wonen, al moest je van te voren wel even reserveren voor de optredens in de zalen en Grand Café Klunder. Klunder was ’s ochtends dé plek voor de allerkleinsten, met twee keer een voorproefje van ‘Frisse Oren’.
Voor kaartloze bezoekers waren er nog de muzikale voorproefjes in de foyer en eigen show in de Grote Zaal. Het decorteam had de lichten en de ’trekken’ waar de decors normaal aan hangen geprogrammeerd voor een show. En tijdens het Speelkwartier werd gestrooid met exclusieve aanbiedingen.
“We zijn ontzettend blij met wat er allemaal is”, zei directeur Van Geffen over het Speelkwartier. En hij is ook blij met de herinrichting van de foyer. “Met deze nieuwe, toegankelijkere ruimte kom je mooier, luxer en beter binnen. Voor de komende jaren zijn we weer helemaal up-to-date.”
Alkmaar heeft er een bijzonder kunstwerk bij. In het plantsoen naast het IJkgebouw is afgelopen vrijdag het standbeeld van Trijn onthuld door initiatiefneemster en schrijfster Simone van der Vlugt en burgemeester Anja Schouten. Het drie meter hoge beeld is gemaakt door kunstenares Elisabet Stienstra en vormt een eerbetoon aan Trijn Rembrands en alle vrouwen en meisjes die in 1573 meevochten tijdens het Beleg van Alkmaar.
Het beeld laat twee versies van Trijn zien: één uit 1573 gegoten in het brons en één uit het heden, van roestvrij staal. Uit haar hand vliegt een zilveren duif weg – een symbool van vrede. “Ik wilde een beeld maken wat uniek was, en zo’n beeld dat half toen en half nu is heb ik nooit eerder gezien”, vertelt ontwerpster Elisabet Stienstra. “Ik denk dat iedereen Trijn hier wel in herkent.”
Voor het moderne gezicht van Trijn stond Josefien de Wit model. Dat vindt ze een hele eer. “Ja, dan sta ik hier de rest van m’n leven – en nog heel wat jaren erna waarschijnlijk,” zegt ze lachend. “Heel gek. Bijna één op één.” (tekst gaat door onder de foto)
Josefien de Wit is trots dat zij model heeft mogen staan voor het beeld van Trijn. (foto: Streekstad Centraal)
Tijdens de onthulling benadrukte burgemeester Anja Schouten dat het beeld een bredere betekenis heeft. “Trijn staat symbool voor moed, vastberadenheid en verbondenheid,” zegt ze. “Het gaat niet alleen over haar, maar over alle meisjes en vrouwen die in moeilijke tijd opstaan.”
Ook Simone van der Vlugt, die samen met Schouten het beeld onthulde, sprak haar waardering voor het beeld uit. “Het is natuurlijk helemaal mooi dat het beeld ook nog eens door een vrouw gemaakt is. Stienstra zelf is het daar mee eens. “Het is goed, maar heel logisch.”
