Borst Bedden en Kasten bestaat 40 jaar en dat wordt gevierd. Onder andere met donatie aan een bejaardenhuis in een Oekraïens dorp. Het Alkmaarse familiebedrijf zamelde ruim 10.000 euro in en verdubbelde het bedrag, om er vervolgens slaapkamerspullen van te kopen. Volgende maand gaat directeur Peter Borst de goederen persoonlijk brengen, samen met vrijwilligers van de Rijper stichting Caritas Ukraine-Holland.
“In plaats van cadeaus vroegen we onze gasten om geld te storten op onze speciaal geopende Oekraïne-rekening”, legt Peter Borst uit. “Hierop is fantastisch gereageerd. Het aanvankelijk opgehaalde bedrag hebben we als bedrijf vervolgens verdubbeld. Dankzij de inzamelingsactie en de welwillendheid van onze leveranciers hebben we een hulppakket samengesteld voor Oekraïne ter waarde van meer dan 20.000 euro, waarmee we twintig complete slaapkamers zullen inrichten.” (tekst gaat verder onder de foto)
Het Alkmaarse bedrijf heeft bedden, nachtkastjes en linnengoed ingekocht bij de firma’s Dommelin, Cassenz, Avek, Silvana, Ducky Dons en Formesse. “Door de uiterst coöperatieve instelling van onze leveranciers hielden we zelfs nog geld over om de brandstof voor de reis te bekostigen”, aldus de directeur.
Hij reist volgende maand af naar het bejaardenhuis in Hrabarivka, een dorp aan de noordelijke grens van Moldavië. “Het gaat hier om een relatief veilige regio, waar de kans op een Russische luchtaanval of beschieting klein is.” Maar armoede is er wel, mede door de oorlog.
Borst werkt samen met Jan Pilkes en andere leden van Stichting Caritas uit De Rijp. Deze stichting verzamelt hulpgoederen en brengt deze een aantal keer per jaar naar Oekraïne.
Het nieuwe jongerencentrum aan de Wup in Broek op Langedijk is feestelijk geopend. De jeugd was donderdagavond welkom een kijkje te nemen. Er is van alles te doen zoals gamen, pingpongen, tafelvoetballen, bord- en kaartspellen, en er is zelfs een muziekstudio compleet met microfoons, instrumenten en laptops met mixsoftware.
Toen Wonen Plus Welzijn in juli 2023 vertrok uit De Anbouw in Noord-Scharwoude, verloor de jeugd in Langedijk hun ontmoetingsplek. Jongeren hingen daardoor vaker op straat en zorgden zo nu en dan voor overlast. Gemeente Dijk en Waard zorg met MET Dijk en Waard naar een nieuwe stek voor een jeugdhonk en kwam uiteindelijk uit bij een kantoorruimte aan de Wup in Broek op Langedijk. (tekst loopt door onder de foto)
Het jongerencentrum zou eigenlijk al in mei open gaan, maar dat bleek niet haalbaar. Donderdag was het dan echt zo ver. Medewerkers van MET Dijk en Waard, een handhaver, de wijkagent, raadslid Karin van der Vliet uit Oudkarspel stonden klaar om de jeugd te ontvangen. Storm liep het nog niet, maar dat zal de komende tijd vast wel veranderen.
Naast dat de jeugd zichzelf zoet kan houden met spellen en meer, verzorgen MET Dijk en Waard en cultureel jongerenplatform Villa Artquake diverse activiteiten. Voorlopig is het jeugdhonk, vooral gericht op jongeren van 14 tot 18 jaar, een jaar lang geopend. Intussen wordt naar een definitieve locatie gezocht, bij voorkeur aan de oostzijde van Noord-Scharwoude. (foto: Wijkagenten Langedijk)
Een vreemde en mogelijk gevaarlijke situatie op de Geesterweg in Akersloot. In de nacht van donderdag op vrijdag kreeg de politie melding van een verlaten auto op de bushalte bij Hotel Akersloot, met daarin gevulde jerrycans. Een raampje stond open.
De politie werd rond 02:45 uur ingeschakeld en haalde de brandweer er meteen bij vanwege de onbekende vloeistoffen. Die deed metingen en constateerde dat de situatie niet gevaarlijk was. De jerrycans leken te zijn gevuld met benzine.
De politie doet onderzoek naar wat de reden is dat de auto verlaten langs de weg stond. Vanwege het onderzoek laat de politie niet weten op wiens naam de auto staat.
Vreugde alom op 5 mei 1945. Nederland is bevrijd! Maar niet heel het koninkrijk. Aan de andere kant van de wereld – in Nederlands-Indië – duurde de oorlog nog maanden, tot de Japanners zich op 15 augustus eindelijk overgaven. Jaarlijks herdenken vooral mensen van Indische en Molukse afkomst deze dag. Donderdag gebeurde dat voor het eerst óók in Alkmaar. De opkomst was hartverwarmend en overweldigend.
“We dachten dat als het er 30 zijn of een hand vol, het al leuk zou zijn”, zei Audrey Chin van organisatie BersaMaju vooraf nog. Voor de zekerheid werd er rekening met 50 belangstellenden gehouden. Maar de aanmeldingen bleven maar binnenstromen. De inschrijving moet zelfs worden gestopt. Op de herdenking in park Oosterhout wordt de animo pas echt duidelijk. “Ze komen tot ongeveer 30 kilometer ver weg.” De plek van het provisorische monument loopt vol.
De bijna 200 belangstellenden zoeken een plekje, terwijl ingetogen Indonesische muziek wordt gespeeld. De stemming heeft gezellige tonen, maar het is ook duidelijk dat er iets serieus staat te gebeuren. De gemiddelde leeftijd lijkt op het eerste gezicht hoog, maar toch zijn er ook de nodige ‘jonkies’. (tekst gaat door onder de foto)
Audrey heet iedereen welkom, vertelt iets over de herdenking en uit haar dank voor de opkomst. Ze spreekt ook haar hoop uit dat de grote opkomst de Alkmaarse politiek ervan overtuigt dat er in het park nabij de oude Indische buurt een Indisch monument moet komen. Wellicht een hint voor de aanwezige raadsleden die ondanks het reces toch zijn gekomen.
Dan is het de beurt aan loco-burgemeester Christiaan Schouten, die als wethouder diversiteit in zijn portefeuille heeft. Hij neemt de microfoon over en benadrukt het belang van de herdenking en het levend houden van de verhalen uit de oorlog in de Oost. Wat hij als ‘blanda’ wellicht niet weet is dat dit extra belangrijk is voor Indo’s. Vanuit hun cultuur zijn of waren overlevenden extra zwijgzaam over wat ze hebben meegemaakt. (tekst gaat verder onder de foto)
Susan Patty en haar dochter vertellen na Schouten wat het voor hen betekent om Indisch te zijn, en zeggen iets over het weinige dat ze weten van hun familiehistorie in Nederlands-Indië. De oorlog, de onderdrukking, de jappenkampen. En vermoedelijk was opa dwangarbeider bij de Birma-spoorlijn, de Dodenspoorweg. Herkenbaar voor heel veel aanwezigen. Afgesloten wordt met de traditionele Taptoe en de twee minuten stilte. Gevolgd door het leggen van zonnebloemen bij de tijdelijke gedenkplaats. Terwijl de rij korter wordt verlicht de stemming langzaamaan.
“Je voelt de sfeer die er hangt”, zegt Audrey tevreden. “Een beetje beladen, emotioneel, dat voel je. Maar het is zó mooi. Kijk ook naar hoeveel kinderen er zijn. Gewoon geweldig. En ook fijn dat we straks nog de tijd hebben om met even te gaan zitten bij de Wijkboerderij en om te verbinden, verhalen te vertellen. Ik ben ook heel benieuwd wie de mensen allemaal zijn, die ik niet van de Tropenvereniging ken.” (tekst gaat verder onder de foto)
Loco-burgemeester Schouten laat na afloop weten dat hij onder de indruk is. En dat is belangrijk, want zoals gezegd: de Tropenvereniging en de jongere tak BersaMaju willen graag een Indisch monument in Alkmaar. VVD en Leefbaar Alkmaar zijn al aan boord. Fractievoorzitters John van der Rhee en Maya Bolte mailen kort na ceremonie al raadsvragen naar het college met foto’s erbij. “Gezien de opkomst, lijkt het draagvlak meer dan voldoende is aangetoond.”
Audrey weet dat als de raad akkoord gaat, er niet zomaar even een monument komt te staan. “Dat is wel echt een heel proces. Er moet nog een kunstenaar worden uitgezocht, het ontwerp moet worden goedgekeurd, dus ik denk over twee jaar pas.”
Tijdens de kermis houden ze in Akersloot wel van een geintje. Was ineens het verloren Contemplatorium weer terecht, zo leek het. Maar kermisvriendenclub Akercity onthulde een kleinere versie die ze zelf hadden gemaakt. Inmiddels is de kermis klaar, maar de grappenmakerij nog heel even niet. De replica van het verdwenen kunstwerk prijkt plots op de plek van het origineel.
Wie de Contemplatorium-replica op recreatieterrein De Hoorne heeft neergezet is niet bekend, maar ja, redelijk kans dat het makers zijn. Wellicht vonden ze het zonde om hun creatie maar één keer te gebruiken. Er zal aardig wat tijd in gestoken zijn. En aangezien het echte kunstwerk nog steeds weg is…
In ieder geval houdt het Cöntemplatøriüm, want zo heet de ‘Ikea-variant’ volgens de makers, de tongen in het dorp nog steeds in beweging. “Ach het is humor, daar moet je toch gewoon om lachen”, reageert een wandelaar desgevraagd.
Een ander denkt wel te weten hoe het origineel ooit is verdwenen: “Ik loop hier regelmatig en zag de ochtend dat-ie opeens weg is de nodige trekkersporen. Dan lijkt het me wel duidelijk.” Ook van de plek wordt wel wat gevonden. “Het is hartstikke ruw hout, dat was bij de echte ook zo. Beetje vreemd om het dan bij een speelplaats te zetten.”
De maker van het origineel, Rob Sweere, en stichting Kunst in C zien er de humor er in ieder geval níet van in. Kunst namaken mag immers niet zomaar vanwege het auteursrecht. De politie werd daarom gevraagd om de replica in beslag nemen.
Daar wilde de politie niet aan, maar Akercity zou wel opgedragen worden om het namaaksel te vernietigen. Dat vernietigen was donderdagochtend nog niet gebeurd. Het is nog niet duidelijk of Sweere stappen tegen Akercity gaat ondernemen, of dat het wellicht met een gesprek wordt afgedaan.
Wat er met het echte Contemplatorium is gebeurd, is overigens nog steeds een mysterie. De politie kwam op een dood spoor en bevestigt tegenover Streekstad Centraal dat het onderzoek is stopgezet. Ook onduidelijk is nog wat de gemeente Castricum met het Cöntemplatøriüm gaat of wil doen. Navraag daarover heeft vooralsnog niets opgeleverd.
Pikkedonker kan het zijn op provinciale fietspaden. Onverlicht en midden in de polder of het bos. Rij je langs een N-weg, dan zie je soms even niks wanneer er een auto aankomt. En alleen midden op het pad is belijning die aangeeft waar je moet fietsen of brommen. Wie is er wel eens de berm in gereden? Of bijna?
Een deel van de fietspaden in beheer van de provincie heeft geen zijlijnen. De provincie gaat hier vanaf maandag 26 augustus iets aan doen. Onder andere langs de Zeeweg in Bergen (N510).
Tot en met september worden doorfietsroutes en regionale fietsnetwerken voorzien van lijnen langs de kanten. Na een winterstop wordt de klus tot aan de zomer voortgezet. In de nazomer volgt de afronding. Paden die al voor onderhoud zijn aangemerkt fietsen er tussendoor.
Onder andere de N510 tussen Bergen en Bergen aan Zee wordt onder handen genomen. Twee weken voor een fietspad wordt aangepakt plaatst de provincie borden ter aankondiging. De werkzaamheden leveren enige hinder op, maar de paden blijven gewoon toegankelijk. Mogelijk worden verkeersregelaars ingezet.
De duinen worden al bijna twee weken lang uitgekamd. De politie zet veel middelen in om de man die sinds 31 juli vermist wordt terug te vinden. Het Nationaal Drone Team sprong zaterdag bij en werkt nauw samen met de Internationale Reddingshondenbrigade. Maar hoe graag ze ook helpen, maandag was dat toch echt niet te doen. “Het is net alsof je de tropen in gaat.”
Zowel het droneteam als de hondenbrigade ervaren zo hun uitdagingen. “Het is zó’n immens groot gebied, het is zó heuvelachtig, de temperatuur speelt op en het is gelijk veel warmer. Je zit met zand, de zon erop, het is net of dat je de tropen in gaat als je over de rand van de berg heen gaat hier”, vertelt Pave Verbeek van het Nationale Drone Team (NDT) tegen NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. Maandag was het zelfs zo warm dat er niet gezocht werd. “Zowel voor apparatuur als voor de honden was het niet te doen.” (tekst gaat verder onder de foto)
Dinsdag was het ook warm, maar te doen. Pave en zijn mede-vrijwilligers hebben inmiddels een groot stuk van het duingebied van boven bekeken. Slimme computersoftware helpt een handje en op plekken waar van boven weinig te zien is springen reddingshonden bij.
“We krijgen dan de coördinaten door van het NDT en gaan er naar toe”, vertelt Fleur Willems van de hondenbrigade. Maar voor de zoekhonden is de klus ook niet eenvoudig in zo’n groot en oneffen gebied, zeker als het warm is. En het team begon pas een week na de vermissing. “Normaal gesproken werken we op een specifiek geurspoor en dat is voor ons heel lastig om nog op te pakken.”
Evengoed wordt er nog ijverig gezocht met zowel de speurdrone als de speurhond. “We streven allemaal naar hetzelfde doel en ik zeg maar zo ‘wie hem vindt maakt niet uit, als meneer maar gevonden wordt, als meneer maar thuis komt’.” (tekst loopt verder onder de foto)
Zowel het Nationaal Drone Team als de Internationale Reddingshondenbrigade bestaan uit vrijwilligers. Zij werken mee aan zoektochten als deze. Beide organisaties draaien vooral op geld van sponsoren en donaties van bekenden van vermiste personen.
De naam van de vermiste man is niet openbaar gemaakt en er zijn ook geen foto’s beschikbaar. De familie en het Openbaar Ministerie vinden het verspreiden van een signalement voorlopig voldoende. De 58-jarige man is blank, heeft donker krullend haar, is slank en 1,87 meter lang. Hij droeg een blauw shirt, lichte korte broek en sandalen.
Egmondse Duinwijn. Ieder jaar maakte Theo Castricum er zo’n 150 liter van, maar dit jaar zit dat er helaas niet in. Hij heeft zijn hobbywijngaard op de lankies in Egmond aan Zee en die werden afgelopen winter zwaar getroffen door wateroverlast. De 71-jarige Theo kan weinig anders dan zich erbij neerleggen. “De afgelopen maanden stonden de stokken in dertig centimeter water. En iedereen weet: wijn houdt niet van water.”
Al bijna vijftig jaar tuiniert Theo in de duinlandjes en de afgelopen vijftien jaar cultiveert hij een kleine wijngaard met zo’n 180 druivenplanten. “Het was geweldig. Prachtige mooie suikergehalten”, vertelt hij trots aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. Hoe anders ziet het er nu uit. Het water is inmiddels weggetrokken, maar de bodem is nog blubberig en de druiven die er hangen zijn klein en onrijp. “De planten missen vooral voedingsstoffen. De gele bladeren hadden gewoon mooi groen moeten zijn. De ‘appellation 2024’ zal er niet komen.” (tekst gaat verder onder de foto)
“Mijn grootste vrees was dat alles zou afsterven. Ja, dan houdt het voor mij op”, zegt Theo. Zo erg is het gelukkig niet en gunstig is dat het nu warm en veelal droog is. Maar zijn wijnranken zijn nog niet uit de gevarenzone. “Het is nu zaak om ze zo snel mogelijk en zo goed mogelijk weer op een niveau te krijgen dat ze goed de winter door kunnen.” Al weet hij zo net nog niet of zijn wijngaard nog een lang bestaan heeft. “Ik maak me best zorgen over de toekomst hier. Gaat het met het extremere weer nog wel lukken om hier wijn te verbouwen?”
Deze maand springt gebiedsbeheerder PWN in met twee pompen, die het water uit de moestuinen naar zee zullen afvoeren. Ondertussen wordt er aan een structurele oplossing gewerkt. Theo is er blij mee, maar hij moet nog zien of die het gewenste resultaat op gaat leveren. “En ik hoop dat ze verder kijken dan alleen deze landjes en dat ze de afwatering naar het achterland, de polder tot aan Egmond aan den Hoef, ook herstellen.”
Meer dan duizend mensen in de regio zijn maar wat blij met de steun van de kledingbank in Egmond, maar nu heeft de stichting zelf héél hard hulp nodig. Eind dit jaar gaat het huidige pand op slot voor de kledingbank. Daarmee komt een einde aan het anti-kraak-verblijf in de voormalige Boswaidschool in Egmond aan den Hoef. Maar er is geen vervangende ruimte.
De kledingbank vervult inmiddels bijna vijf jaar lang een belangrijke rol voor minima in de wijde regio. “De meesten komen uit Alkmaar en verder vooral Heerhugowaard en Bergen. Maar ze komen ook helemaal vanuit Zaandam en Den Helder”, vertelt oprichtster een voorzitter Tamara Tuls aan Streekstad Centraal. Wat overblijft gaat naar het Leger des Heils. Dat kleding een nieuw leven krijgt is ook nog eens gunstig voor het milieu.
Maar op 31 december moet de kledingbank weg uit Boswaid-gebouw om plaats te maken voor Kindcentrum De Kiem, waarvan het gebouw gaat worden verbouwd. De stichting is al meerdere jaren in overleg met de gemeenten Bergen, Heiloo en Alkmaar en individuele politici voor een nieuwe stek, maar zonder resultaat. (tekst gaat verder onder de foto)
Gemeente Bergen steunt minima al op andere manieren, was de uitleg. Al werd tegenover Tamara erkend dat daar niet goed gebruik van wordt gemaakt. “Er zijn veel potjes voor minima, maar die weten ze niet goed weten te vinden. Dat wil de gemeente Bergen gaan aanpakken, maar ja, nu hebben mensen daar niet veel aan.” Bovendien verbiedt gemeente Bergen het om geld bij te verdienen met de maandelijkse verkoop van kleding die overblijft. Financieel bufferen voor verhuizing naar een duurder pand was er de afgelopen vijf jaar dus niet echt bij.
Vanuit particuliere hoek zijn ruimten aangeboden maar die waren helaas te klein. “We hebben 300 tot 400 vierkante meter nodig en daarbij is het van belang dat die met openbaar vervoer goed te bereiken is”, vertelt Tamara. Ze wil liever niet meer terug naar hoe het ooit begon. “We zaten toen in een bollenschuur in Egmond-Binnen. Dat was met het OV anderhalf uur heen vanuit Alkmaar én weer terug.” (tekst gaat verder onder de foto)
“Gemeenten willen ons niet helpen. Er staan veel gebouwen leeg, maar die kunnen we niet betrekken”, vertelt oprichter en voorzitter Tamara Tuls. “We krijgen ook geen subsidie, werd er gelijk achteraan gezegd.” Er is een geschikte ruimte gevonden in Heiloo, maar die is niet anti-kraak en dus veel duurder. Daarom is een crowdfundactie opgestart. Het streefbedrag is 74.500 euro. Genoeg voor de herinrichting en twee jaar huur. Dan is er rust in de tent en kan er verder gekeken worden. Tamara hoopt dat er nog een geschikte ruimte wordt aangeboden tegen een vriendelijk huurprijsje. Bijvoorbeeld kantoorruimte die al een tijd leeg staat.
Op het moment van schrijven staat de teller op bijna 3.500 euro. Tijdens het interview met Tamara plopte er net een donatie van 100 euro bij. “We zijn superblij met de donaties. Het gaat de goede kant op, maar we hebben wel nog heel veel nodig. Dat klinkt misschien gemeen, maar het is gewoon zo.”
Er wordt flink gebouwd in de regio. Dat blijkt niet alleen uit de vele bouwprojecten die worden aangekondigd, maar ook uit statistieken van het CBS. Daaruit komt naar voren dat Alkmaar in de regio aan kop gaat als het om bouwambities gaat.
In Oudorp, langs het kanaal, op plekken verspreid in de stad: Alkmaar bouwt, of gaat bouwen. Er moeten duizenden nieuwe woningen bij. Het gevolg van al die plannen is dat inmiddels ruim 3% van de geregistreerde woningvoorraad uit zulke projecten bestaat: in bouw, of gepland. Met dat percentage laat Alkmaar gemeenten in de omgeving achter zich.
Een en ander blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS). Wel 3,2% van de Alkmaarse woningvoorraad zit ‘in de pijplijn’, zoals het CBS dat uitdrukt. Dat is meer dan in Dijk en Waard (2,7%) en zelfs fors meer dan in Heiloo (1,5%) en Bergen (1,1%). Castricum komt op 2,5% uit. (tekst gaat door onder de foto)
In Noord-Holland kleurt Alkmaar daardoor donkerblauw op het kaartje van het CBS. Dijk en Waard, toch ook een gemeente die flink inzet op nieuwe bouwprojecten, komt in deze statistieken naar voren als een middenmoter. Mogelijk wordt dat anders als ook de laatste plannen aan de statistieken worden toegevoegd.
In Noord-Holland is alleen de regio Amsterdam nóg ambitieuzer. Daar zitten veel gemeenten op of rond de 5% ‘woningen in de pijplijn’. Opmerkelijk is dat ook Texel relatief hoog scoort, daar wordt de vrij kleine woningvoorraad op het eiland gevoelig vergroot nu er na lange tijd weer mag worden gebouwd aan de dorpsranden.
Alkmaar blijft ondertussen bijzonder in trek bij huizenkopers. De prijzen stijgen verder en woningen wisselen snel van eigenaar. Er hoeft duidelijk niet gevreesd te worden dat al die nieuwbouwwoningen leeg komen te staan.