Een ongelukkige samenloop, brute pech. Maar de passagiers van het Alkmaarse veer tussen de binnenstad en het ‘Rooie Dorp’ merken er eigenlijk niet veel van. Want tegenslag of niet, de pont vaart door. Wel 200 keer per dag.
Al een paar dagen is er ‘iets’ anders dan anders op het Noordhollandsch Kanaal. De vertrouwde witte veerpont, de Wal-Nood 1, ligt aan de kant voor groot onderhoud. Om toch voetgangers en fietsers te kunnen blijven overzetten voer de afgelopen weken daarom de Wal-Nood 2, het karakteristieke gele pontje met het kleine stuurhuisje.
Maar maandagmorgen ligt ook de Wal-Nood 2 aan de kant. “Ja, die is even stuk”, bevestigt de schipper als Streekstad Centraal aan de Bierkade verschijnt. Daar hoeven we overigens niet te blijven wachten: er vaart gewoon een andere pont. “Wij gaan gewoon door hoor!” (tekst gaat door onder de foto)
Het vervangende pontje is blauw en het komt uit Zwijndrecht, valt op het scheepje te lezen. Toch heeft het zo ver niet hoeven varen. De vervangende pont is meestal wel in de buurt, kan bijvoorbeeld ook in Akersloot worden ingezet.
Niettemin is het wel pech hebben: de ene pont in onderhoud, de andere óók al aan de kant. “Onze reservepont heeft een storing”, verklaart de gemeente. “Maar inderdaad, we blijven faciliteren!” Zo kunnen Alkmaarders altijd op hun pont blijven rekenen, ook bij tegenslag. (tekst gaat door onder de foto)
“We verwachten dat hij vanavond weer gerepareerd is, dus morgen vaart onze eigen pont alweer”, laat de gemeente weten. En er is meer goed nieuws: “Vrijdag komt de Wal-Nood 1 waarschijnlijk weer in de vaart.” Die vertrouwde pont gaat normaal wel zo’n 200 keer per dag heen en weer.
Op het kanaal hebben schippers én passagiers ondertussen best schik in het vervangende pontje. “Kijk, er zit ook een verwarming in”, wijst de schipper lachend. Toch prettig om te weten, ook al is het 30 graden. “Hij vaart prima in elk geval.”
Een technisch hoogstandje dat van zich laat horen. Omwonenden zijn niet gelukkig met het energieleverende geluidsscherm dat de Alkmaarse wijk De Horn nou juist moet beschermen tegen lawaai. Bij warm weer moeten onderdelen van de geluidswal worden gekoeld en dat koelen maakt veel geluid. “Van de regen in de drup.”
Een geluidswal die zélf geluid maakt, dat is in het kort waar omwonenden mee te maken hebben. Want hoewel de muur het verkeersgeluid inderdaad dempt, verloopt het opwekken van energie niet bepaald in stilte.
Technisch is de geluidswal een huzarenstukje. De wanden zijn bekleed met zonnepanelen en die zonnepanelen leveren stroom. De opgewekte elektriciteit komt via omvormers op het net terecht. En die omvormers, die zijn de steen des aanstoots. De koelinstallatie van de omvormers maakt een typisch hoog geluid.
“Als de zon schijnt, gaat-ie nog steeds flink te keer”, vertelt Barbara aan NH, mediapartner van Streekstad Centraal. Na eerdere klachten zijn er wel maatregelen genomen, maar die zijn onvoldoende, oordeelt ze. (tekst gaat door onder de foto)
“Er is een soort groen plastic in de kooi geweven”, legt Barbara uit. “En aan de onderkant van het dak zit iets van zwart schuimrubber met van die noppen. Bovenaan is de kooi nog gewoon open.” Het geluid is er nauwelijks minder door. Een paar procent, groter is het verschil niet, is de inschatting van Barbara. “Wanneer ik in de tuin zit, is het nog altijd duidelijk te horen.”
De overlast is nog lang niet opgelost, zo blijkt. “De gemeente moet echt iets anders verzinnen”, stelt Barbara. “Ik blijf bellen en mailen met iedereen die hier bij betrokken is. Het kan niet zo zijn dat deze herrie blijft.”
De gemeente kan vanwege de vakantie niet technisch op de zaak ingaan, maar wijst er nog wel op dat er elders in de wijk ook omvormers staan. Uit een rondgang van NH blijkt dat die niet voor overlast zorgen. Ze staan tussen het struikgewas, op zichzelf al een koele plek, en zijn voor omwonenden niet hoorbaar. De afstand tot de woningen is daar ook groter. (tekst gaat door onder de foto)
De omvormer waar Barbara en andere omwonenden over klagen staat juist wél dicht bij de bebouwing. Vanaf het Schoenerpad is de installatie goed te zien. En voor omwonenden dus duidelijk te horen.
De ‘geluiddempende maatregelen’ van de gemeente vindt Barbara onvoldoende. “Weet je, het is leuk bedacht dit, maar in mijn beleving is het gewoon een beetje pappen en nathouden en hopen dat wij hier dan tevreden mee zijn”, zegt ze. “Maar ik vind dit geen oplossing.”
De KNRM en de Reddingsbrigade in Egmond aan Zee zijn zondag uitgerukt voor een kitesurfer die in de problemen was geraakt. Zeilers waren de lifeguards echter al voor en hadden de onfortuinlijke surfer uit zee gehaald. De Reddingsbrigade heeft de kitesurfer overgenomen en naar het strand gebracht.
Het was die dag de tweede keer dat de KNRM en de Reddingsbrigade in Egmond aan Zee in actie kwamen. Eerder werd een zwemmer vermist, maar al terwijl de Prins Hendrik van de KNRM naar zee gereden werd, bleek dat de mogelijke drenkeling veilig aan de kant stond.
De kitesurfer was daarentegen echt in de problemen geraakt, want zijn tuigage had het begeven. Nadat de Prins Hendrik was gelanceerd kregen de collega’s van de Reddingsbrigade te horen dat de pechvogel was opgepikt door mensen op een passerend zeiljacht. De Reddingsbrigade voer langszij en heeft de kitesurfer naar het strand gebracht. (foto: KNRM)
Veel zon, hoge temperaturen. Het warme weer van deze week is voor veel mensen reden om het wat rustiger aan te doen, maar voor de brandweer is er juist nu extra waakzaamheid. Het hete en droge weer zorgt voor een verhoogd risico op natuurbranden. Dat het in de lente kletsnat was, helpt daarbij opvallend genoeg niet.
Eerder al maakte de Veiligheidsregio bekend dat in de regio Alarmfase 2 van kracht is. Vooral op de droge zandgronden kan een klein vuurtje al gauw grote gevolgen hebben. Open vuur in de natuur is dan ook uit den boze. De Veiligheidsregio roept iedereen op om alert te zijn.
Dat bericht werd op sociale media met de nodige reserve onthaald. De vele regen van het voorjaar ligt nog vers in het geheugen en in het duingebied is zelfs sprake van aanhoudende wateroverlast. (tekst gaat door onder de foto)
Maar al dat water maakt het probleem juist groter, verklaart Erwin Kok van de Veiligheidsregio Noord-Holland Noord tegenover NH, mediapartner van Streekstad Centraal. “Plantjes als helmgras hebben door de vele regen flink kunnen groeien”, haalt hij aan. Al dat water heeft voor flink wat begroeiing geleid.
“Als er dan in een droge periode brand uitbreekt, verandert dit allemaal in potentiële brandstof”, zegt Kok. “Helmgras op zandgrond droogt namelijk vrij snel uit als het geen vocht kan opnemen. En langs de kust heeft het de laatste tijd amper geregend.”
De huidige omstandigheden zijn dus echt risicovol, benadrukt Kok. Tegelijk hebben brandweerkorpsen in de regio te maken met onderbezetting. Dat is vooral overdag een uitdaging. Een eventuele natuurbrand zou veel van de schaarse capaciteit wegnemen en moet dus koste wat kost voorkomen worden.
De spanning stijgt in Koedijk, want de jaarlijkse Gondelvaart komt rap dichterbij en er is natuurlijk nog genoeg te doen. En wie gaat deze alweer 61ste editie winnen? Alweer de Loeiende Koeien? Floris Zut (11) hoopt van wel, want zijn vader zit in het team. En zelf is hij ook ambitieus. Later wil hij de Loeiende Koeien overnemen, “om nog lekker veel prijzen te winnen.”
De Loeiende Koeien wonnen maar liefst tien van de laatste elf edities. Dave van der Meer bouwt al 24 jaar mee aan de boten van het zo dominante team. Dit jaar is Monsters & co. het thema, vertelt hij aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. “Dat is een film van Disney. We hebben natuurlijk een energiecrisis in Nederland en Europa en dat komt ook voor in de film. Zij wekken energie op door kinderen te laten schrikken, dus dat lijkt me ook een mooie oplossing voor Rob Jetten”, grapt Dave.
Een van uitdagers is team Goudgele Rakkers. “Ik moet eerlijk toegeven dat we vorig jaar toch wel een behoorlijke gooi hebben gedaan”, zegt Jesse Jacobs. Ze deden die gooi met het thema ‘Harry Potter’. “Maar toch nog niet goed genoeg, dus dat was jammer. Maar daar proberen we dit jaar nog wel een tandje bovenop te doen.” (tekst gaat verder onder de foto)
Het evenement is nog altijd erg populair onder de Koedijkers en mensen uit de hele regio. “Aan het publiek ligt het niet”, beaamt Jesse. “Maar we hopen dat het een traditie is die nog zestig jaar zo doorgaat. Alleen dat ligt aan het enthousiasme van de bouwteams en aan de faciliteiten om te kunnen bouwen.”
Dat laatste is soms een uitdaging, betreurt concurrent Dave. “Wij hebben best wel een grote loods tot onze beschikking, maar dat is niet voor iedere groep weggelegd. Helaas is een goede groep vorig jaar gestopt omdat ze geen nieuwe bouwschuur kunnen vinden. Wij zijn zelf ook al een aantal keren verhuisd.”
Maar gelukkig is er aan enthousiasme geen gebrek in het dorp. De volgende generatie helpt hier en daar al een handje. Zoals de 11-jarige Floris Zut van de Loeiende Koeien, die al eens de viswedstrijd voorafgaand aan de Gondelvaart won. In de toekomst wil hij het stokje van zijn vader overnemen. “Ik hoop ook prijzen te winnen met Loeiende Koeien. Samen met mijn vrienden een eigen boot bouwen lijkt me heel cool.”
Kijk hier naar een terugblik op de Gondelvaart Koedijk van vorig jaar:
Het water is al een stuk gedaald, maar veel van de ‘lankies’ in Egmond aan Zee staan nog onder water door de overvloedige regenval in de winterperiode. Wegpompen kan niet zomaar, want de moestuintjes hebben een beschermde status. Nu is daar dan toch een akkoord over. PWN plaatst volgende maand twee pompen. “Petje af dat dit gebeurt.”
De winter was desastreus voor de eigenaren van de eeuwenoude duinlandjes. Zó veel regen. Die verzamelde zich in de lankies, want ze liggen tussen de heuvels in en zijn bovendien uitgegraven. De grootste pechvogels kregen te maken met een meter water. Hun oogst konden ze wel vergeten, maar de lankies zijn méér dan alleen tuintjes. Ze hebben een sociale functie voor de veelal wat oudere Derpers, ze zijn cultureel erfgoed en liggen in beschermd natuurgebied.
“Kijk hier rond, het is een dooie boel”, zegt Peter Stam tegen NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. Hij is voorzitter van de Duinlandjesvereniging De Noord. “Het grondwater staat op sommige plekken nog altijd veel te hoog. Wij zeiden eerder al: ‘dit moet weggepompt worden’.” (tekst gaat verder onder de foto)
Dat gaat dus eindelijk gebeuren. “PWN regelt dit pompen allemaal en heeft ook nog eens de huur van de landjes van dit jaar kwijtgescholden”, zegt Stam tevreden. Ondanks dat het maanden duurde, prijst hij alle betrokken partijen. “Ook de provincie, gemeente en het waterschap hebben zich maximaal ingezet. Dit betekent dat er in september op twee plekken bij ons pompen worden geplaatst die het water richting zee brengen.”
“Eén pomp komt te staan bij ‘de Nollen’: het kampeer- en duinlandjesgebied aan de kant van Egmond aan den Hoef”, wijdt de voorzitter van de vereniging uit. “De ander in de centraal gelegen landjes: ‘Achter de eerste paal’, noemen we het daar. Dat zijn 103 duintuintjes, het grootste cluster dat hier is. Als dit pompen werkt dan kopiëren we dat naar andere clusters.” (tekst gaat verder onder de video)
Het plan is om de pompinstallaties twee jaar te laten staan. “Het is een utopie te denken dat het in een keer droog zal zijn”, realiseert Stam zich. “We hopen dat we met die pompen het neerslagoverschot bij kunnen houden, zodat het niveau in het voorjaar normaliseert. Dit zou betekenen dat we volgend jaar weer kunnen tuinieren.”
Voor een structurele, duurzame oplossing is nog meer breinkracht ingeschakeld. “We kunnen niet eeuwig blijven pompen”, weet Stam. “Met de klimaatverandering zullen we ook vaker te maken krijgen met extreme regenval. Daarom hebben we de Wageningen Universiteit om hulp gevraagd. Zij hebben een projectplan geschreven voor een langetermijnoplossing en verwachten dat half september te presenteren.” (hoofdfoto: NH Nieuws)
Alkmaarders die hun stad graag eens ‘van omhoog’ bekijken, komen zeker aan hun trekken op de zomerkermis, die over anderhalve week begint. De eerste voorbereidingen voor deze grote kermis zijn al begonnen. Wie zijn geduld echt niet kan bedwingen kan overigens al een voorproefje nemen op de kermis van Hoorn.
Inmiddels is bekend welke attracties hun opwachting zullen maken op de tiendaagse kermis in de Alkmaarse binnenstad. Een volledige lijst is te vinden op de website van Kermis Alkmaar. Streekstad Centraal zocht uit wat voor kermisspektakel er achter de namen van deze attracties schuil gaat.
Om met een opvallende bekende te beginnen: de Aeronaut komt weer naar Alkmaar. Deze zeefmolen valt niet alleen op door de opvallende hoogte van 80 meter, maar ook door de rijkelijke thematisering. Vorig jaar was de Aeronaut voor het eerst aanwezig op de Alkmaarse kermis.(tekst gaat door onder de foto)
De keuze voor deze attractie hing in 2023 samen met de viering van 450 Jaar Alkmaar Ontzet, legde de organisatie van de kermis toen uit aan Streekstad Centraal. Toen wilde men extra groots uitpakken op de kermis. Maar ook in het ‘gewone’ jaar 2024 zal deze hoge zweef dus weer zwieren boven de rode daken van de Alkmaarse binnenstad.
Een andere vertrouwde naam is die van de Airborne, de hoge booster-attractie waarin durfals koprollen maken op grote hoogte. Verrassender is dat er weer een reuzenrad zal komen op de Alkmaarse kermis, en wel het nagelnieuwe reuzenrad ‘Bon Voyage’. In de afgesloten gondels kunnen kermisliefhebbers in alle rust van het uitzicht genieten. Deze attractie staat de komende week al op de kermis in Hoorn en zal daarna dus de oversteek naar Alkmaar maken.
Andere nieuwe attracties op de Alkmaarse kermis zijn de hoge ‘draaibank’ met de naam Super Miami XXL en de frisbee-attractie Energizer, met draaiende bankjes die door de lucht geslingerd worden. In ‘Entia – World of Aventure’ worden elementen van het klassieke lunapark en de hedendaagse escape room vermengd. (tekst gaat door onder de foto)
Ook nieuw: de Aviator. In deze attractie, vol verwijzingen naar de luchtvaart, gaan waaghalzen omhoog, omlaag en in het rond aan een duizelingwekkende snelheid.
Aan kleine kinderen is eveneens gedacht, met onder meer een theekopjesattractie, een klassieke draaimolen en verschillende autoritjes. Ook de kalme ballonvaart ‘Ballon Voyage’, enigszins vergelijkbaar met een zweefmolen, keert terug op de kermis van Alkmaar.
Achtbanen, oliebollen en talloze spelletjeskramen maken het kermisfeest compleet. De Alkmaarse zomerkermis begint op vrijdag 23 augustus en duurt tot zondag 1 september. De attracties zijn open vanaf 13:00 uur, op vrijdagen en zaterdag opent de kermis zelfs al eerder, namelijk om 11:00.
Menigeen op de N242 bij Alkmaar zal het zich woensdag wellicht afgevraagd hebben: staat de flexflitscamera er pas sinds vandaag weer, of ben ik gisteren geflitst toen ik net iets te hard reed? Het antwoord is dat de flexflitser woensdag rond 12:40 uur werd teruggezet op de inmiddels bekende plek.
De mobiele flitspaal was langs de N242 een van de topscorers van 2023, met maar liefst 25.245 vastgelegde snelheidsovertredingen. En dat in twee perioden van drie maanden. Veel mensen leken daarvan geleerd te hebben, want eerder dit jaar werd in één periode ‘slechts’ 5.333 keer bekeurd.
In het voorjaar stond de flexflitser een maand of drie langs de Vondelstraat, vlakbij de Colijnstraat. In die periode kwamen 235 bestuurders te hard voorbij rijden. Ook dat waren er véél minder dan vorig jaar, toen er tussen maart en mei 1.746 hardrijders werden betrapt.
Woensdagavond werd overigens ook het verkeer richting Heerhugowaard op snelheid gecontroleerd, maar dan door een motoragent.
Van twee kanten komt alles tot stilstand. Fietsers en auto’s staan naast elkaar, een scooter wurmt zich nog een stukje naar voren, tevergeefs. De slagbomen zijn naar beneden en langzaam komt het brugdek in beweging. Hier, op de Bierkade, heeft Alkmaar zijn eigen tempo. Het tempo van de haven. “We kijken wel waar we hierna weer heen varen.”
Het is misschien wel de meest Nederlandse van alle smoezen: “De brug stond open.” Ook op de redactie van Streekstad Centraal is die verontschuldiging geregeld te horen. Achter zo’n brugopening gaat het verhaal van een levendige haven schuil. Een wereld van ‘buiten’ en ‘binnen’ varen, een wereld van vele talen ook. Want water, dat komt overal.
“Of ik echt uit Australië kom? Reken maar!” De Australische schipper Mark is het wel gewend, de Australische vlag die op zijn jacht wappert roept vragen op. Een zeewaardig schip is het zeker, toch moet Mark één droom wel wegnemen: “We zijn hier met het vliegtuig gekomen.” Zijn schip is in Nederland gebouwd en het komt Europa niet uit. Al is hij er wel al mee naar Londen gevaren, en naar de Middellandse Zee. (tekst gaat door onder de foto)
“Het is eigenlijk net als een caravan”, legt Mark uit. “We hebben alles wat we nodig hebben. We gaan van stad naar stad en zo ontdekken we Europa.” Het ‘oude’ werelddeel blijft voor veel Australiërs een geliefde vakantiebestemming. Maar waar veel van hun landgenoten kiezen voor een hotel of voor een vakantieappartement, daar kozen Mark en zijn vrouw dus voor de vrijheid van het water.
“Voor mijn werk was ik al veel in Nederland geweest. Ik wist dat ze hier goed Engels spreken. En water hebben jullie ook genoeg”, zegt Mark. Er is dus veel om te ontdekken. Hij heeft iets op te biechten: “Je kunt het je vast niet voorstellen, maar ik had nog nooit van Alkmaar gehoord. We zijn vanuit Amsterdam naar het noorden gevaren.”
De bekende belletjes rinkelen weer. Ook Mark kijkt naar de brug. “Die gaat voor óns open, dus ik moet vertrekken.” Zijn jacht moet naar een ligplaats in het Luttik Oudorp. Havenmeester Peter beheert de brug handmatig, met een paneel naast de slagbomen. Soepel glijdt het scheepje met de Australische vlag de gracht in. (tekst gaat door onder de foto)
Aan het Luttik Oudorp ligt ook het bootje van Appie en Marijke. Ze kijken toe hoe het Australische jacht aanmeert aan de kade. Zelf komen ze niet van zo ver weg, ze komen uit Friesland. “We varen vanuit Alkmaar weer door naar Purmerend”, vertelt Appie. “En dan via Edam ‘nei bûten’.” Naar ‘buiten’ dus, daarmee bedoelen de schippers het open water, in dit geval het Markermeer. “Daarna kijken we wel. Het is overal mooi.”
Naast de boot van de Friezen ligt nóg een jacht met een Australische vlag. “Maar ik denk dat ze dat schip hier hebben liggen”, overweegt Marijke. Iets wat voor Mark dus zeker klopt. “En er staat ook Drachten op de achterkant”, voegt Appie toe. “Nou ja, op het water ligt alles dicht bij elkaar hè.”
Engels, Fries, dan klinkt er ook Duits over het water. De rondvaartboot komt onder de brug door. “Denk om uw hoofd”, herhaalt de gids nog maar eens, in drie talen. De passagiers van de rondvaartboot zwaaien. (tekst gaat door onder de foto)
Een stukje verderop ligt een schip met een Friese naam: ‘Freonskip’. Vriendschap dus “Maar hij komt uit Groningen”, lacht Hein. “Toen ik ‘m kocht was het een woonboot. Helemaal bebouwd. Nu heb ik ‘m verbouwd naar wat ik zelf gerieflijk vind.” Hein is continu bezig met zijn tjalk, onderhoudt het schip met liefde. „Maar het moet geen werk worden hoor”, zegt hij. “Dat is niet de bedoeling.”
Hein woont zelf ook op het water, op een woonark in Beneden-Leeuwen. Daar is hij nu vandaan komen varen. ‘Binnendoor’, dus over de vaarten en kanalen, tot Alkmaar. “Dat we hier nu liggen heeft niet zo’n leuke reden”, vertelt Hein. “Mijn broer is overleden, in Hoorn. We zijn hier voor de begrafenis.” Hoorn heeft natuurlijk ook havens, maar Hein voer liever binnendoor dan buitenom. (tekst gaat door onder de foto)
“Ik heb er anderhalve week over gevaren”, zegt Hein. Rustig aan dus. “We wisten dat de dood van mijn broer eraan kwam. Hij was al een tijd erg ziek, hij heeft het moment zelf gekozen. Ja, ook dat is het leven.” Waar hij naar de begrafenis heen vaart, dat weet hij niet. Hij ziet wel, heeft de tijd.
Havenmeester Peter gaat intussen van brug naar brug en houdt in de gaten of langs de kades alles goed verloopt. “Als ik er de tijd voor had, kon ik er van alles over vertellen”, zegt hij lachend. Maar voor hem is het ritme van Alkmaars haven toch echt het ritme van zijn werk. Hij stapt op de fiets en rijdt de kade op. Achter hem raast het verkeer al over de brug, nu het weer kan.
Middenwaard in Heerhugowaard is weer volledig open. Woensdagochtend werd het winkelcentrum deels afgesloten voor publiek en personeel vanwege een scheur in de vloer van de Dekamarkt, maar tijdens uitgebreid onderzoek werd duidelijk dat er geen instortingsgevaar is. Toch is de vloer voor de zekerheid gestut.
Een medewerker van de Dekamarkt ontdekte ‘s ochtends een scheur in de vloer van de supermarkt. Die is uitgebreid onderzocht. De bouwtechnici concludeerden dat de scheur niet door en door is, legt een woordvoerder van de Veiligheidsregio uit aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. De scheur zit in de dekvloer en de tegels, bovenop een naad in de betonnen vloer.
Ieder groot vloeroppervlak van beton heeft naden (dilataties). De vloerdelen kunnen ten opzichte van elkaar bewegen, zodat er geen scheuren ontstaan. Er is er dus wat beweging geweest in de vloer. (tekst gaat verder onder de foto)
Geen instortingsgevaar dus. Maar wel reden om de vloer te stutten met zogenoemde stempels. Een deel van het afgesloten deel kon om 13:00 uur weer open, de rest om 14:30 uur.
Winkeliers begrepen de voorzorgsmaatregelen, maar baalden wel dat ze opnieuw dicht moesten. “Ja dit doet zeer”, vertelt Johan Biesma van boekwinkel Bruna. “We hebben al een aantal keren dicht gemoeten vanwege stroomstoringen die veroorzaakt werden door graafwerkzaamheden. We dachten deze week gewoon lekker open te kunnen en gewoon lekker goed draaien, en dan krijgen we dit weer voor onze kiezen.”
Streekstad Centraal vroeg vastgoedeigenaar Wereldhave om een reactie op de schade en wat voor maatregelen er verder worden genomen, maar de woordvoerder laat het bij een verwijzing naar een beknopt bericht op wereldhave.com over de sluiting en heropening.