Een grote klopjacht van de politie hield Overdie vrijdagmiddag flink bezig. Rennende en roepende agenten, politiemotoren en -auto’s maakten duidelijk dat er ‘iets’ gaande was. Het bleek echter minder ernstig dan het op het eerste gezicht leek.
Overdie was vrijdag het toneel van een nieuwe politie ‘hunt’, waarbij de politie zo veel mogelijk jongeren probeerde te ‘arresteren’. De meer dan honderd deelnemende jongeren probeerden ondertussen zo veel mogelijk stempels binnen te halen. (tekst loopt verder onder de foto)
De hunt kan niet beginnen voor er een ‘mugshot’ is gemaakt en een nummer is verkregen. (Foto: Streekstad Centraal/ Marco Schilpp)
Nadat er van alle ‘voortvluchtigen’ een mugshot is gemaakt, krijgen de surrogaatcriminelen een nummer op hun rug en probeerden ze – terwijl politie en handhaving op ze jaagt – op drie locaties in de wijk een stempel binnen te halen.
De jongeren die zich met drie stempels én hun nummer nog op de rug binnen twee uur weer meldden bij het startpunt, hebben ze de politie verslagen. Meestal lukt dat niet. (Tekst loopt door onder de foto)
Met de hunt wil de politie aan jongeren laten zien benaderbaar te zijn (foto: Streekstad Centraal/Marco Schilpp)
Naast de jongeren een leuke middag bieden, hoopt de politie met de hunt ook toenadering te zoeken bij de jongeren, laat een politiewoordvoerder weten. “We willen hiermee de toegankelijkheid naar jongeren toe vergroten, zodat we niet voornamelijk worden gezien als boemannen, maar ook als benaderbare en toegankelijke mensen.”
De reacties van de deelnemers waren erg positief, zegt de politie. Een jongen vond het zelfs zo leuk dat zijn moeder zich zorgen ging maken; hij kwam maar niet thuis.
Nadat haar vader zelfmoord pleegde – ze was toen zelf 18 – wil ze nu aandacht vragen voor mensen die net als haar vader vroeger te maken hebben met mentale problemen. Daarom staat de Castricumse Sara Eenhoorn aan de start van een untratrailrun in Zuid-Limburg van 101 kilometer. “In vergelijking met wat mijn vader heeft meegemaakt is zo’n ultratrailrun van 101 kilometer natuurlijk niks.”
Zaterdagochtend om 05.00 uur ging Sara met zo’n negentig anderen van start. Ze hoopt het parcours van 101 kilometer voor 20.00 uur te hebben afgelegd. “Het is een combinatie van wandelen en hardlopen”, legt ze uit. “Je gaat over onverharde paden in het bos en door zand en modder. En er zitten hoogtemeters in.”
Sara zegt uit een normaal gezin te komen. Op jonge leeftijd verhuisde ze samen met haar ouders en haar tweelingzus van het kleine dorpje De Woude naar Alkmaar. Met Nico, haar vader, bouwde ze al vroeg in haar leven een sterke band op.
Nico was ondernemer en nam Sara onder schooltijd soms mee naar het buitenland voor zijn werk. Sara werd gepest op school en haar vader wilde haar daartegen behoeden. “Hij meldde me dan ziek van school om me tegen het pesten te beschermen. We hebben toen echt een fijne band opgebouwd”, vertelt Sara aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. (tekst loopt door onder de foto)
Al op jonge leeftijd ontwikkelde Sara een sterke band met haar vader Nico (foto: NH Nieuws)
Nico kampte al langere tijd met depressieve periodes, maar toen hij met zijn bedrijf achttien jaar geleden een zware financiële tegenslag te incasseren kreeg, ging het echt mis. “Van het ene op het andere moment hadden we niets meer”, vertelt Sara. “Dat was zo confronterend en verdrietig. Mijn ouders stonden ineens met lege handen.”
Nico kreeg minder en minder het gevoel dat hij voor zijn gezin kon zorgen. “Financieel gezien was dat ook waar, maar in liefde was het juist de beste vader die je je kon wensen. Net zoals mijn moeder, die altijd sterk en positief bleef. We waren sterk als gezin, maar ik denk dat mijn vader dat nooit heeft verwerkt.”
“Dat werd ons duidelijk uit de brief die hij schreef voor zijn zelfdoding. Hij voelde zich schuldig dat hij ons niet kon geven wat hij wilde geven. Dat is heel triest, want voor ons was hij wel genoeg. Hij was een fantastische vader. Alleen overkwamen hem bepaalde dingen, waar hij zelf ook niks aan kon doen.”
Op 58-jarige leeftijd besloot Nico een einde te maken aan zijn leven. Sara was toen 18 en het was voor haar, haar moeder en haar tweelingzus het begin van een ontzettend moeilijke periode. “Iedereen kan met je praten als je vertelt dat je vader is overleden aan kanker. Maar welke vraag moet je stellen als je vader zelfmoord heeft gepleegd? Dan stopt het.”
Om die reden rent Sara vandaag de ultratrailrun. Door het 101-kilometer lange parcours te lopen, zamelt ze geld in voor Stichting MIND, een organisatie die zich inzet voor psychologische gezondheid. “Het is zo’n onzichtbare ziekte. Er wordt ook niet veel over gepraat, omdat mensen niet weten hoe ze moeten reageren. Ik wil er juist wel over praten, zodat ik anderen daarmee kan helpen om open te zijn.”
(tekst loopt door onder de foto)
Zo liep Sara zaterdagochtend door de bossen aan het begin van het parcours (foto: NH Nieuws)
Of het gaat lukken om de trainrun helemaal te lopen weet Sara nog niet. “Het wordt natuurlijk echt heel zwaar. Maar ik dacht ook meteen: ‘Wat is 101 kilometer afzien nou in vergelijking met wat iemand doormaakt die door een depressie gaat?’. Dan zie je wel duizend keer af. Dan is zo’n trailrun natuurlijk niks.”
“Ik ga ongetwijfeld halverwege willen stoppen, maar ik moet me er dan toch doorheen slepen en zeggen: ‘We gaan door’. Dat vond ik een mooie metafoor om aan die trailrun te koppelen.”
Deze week werd bekend dat de Vroonermeerschool in Alkmaar vol zit en het bestuur van scholenkoepel Ronduit twee groepen naar De Vlieger wil verhuizen. Daar zijn een paar lege lokalen. Een mooie oplossing, zou je zeggen. Toch heerst er boosheid. Bestuurder Iwan Basoski begrijpt de verontwaardiging, maar het is even niet anders. Hij hoopt er met de leerkrachten en de ouders uit te komen: “We zouden de groepen bijvoorbeeld een kwartier eerder of later laten beginnen.”
Iwan Basoski werd in 2023 bestuurder bij Ronduit. Toen was de kogel al door de kerk voor wat betreft de bouw van het kindcentrum in de Vroonermeer. Vanwege de hard gestegen bouwkosten koos gemeente Alkmaar voor een gebouw met twee lokalen minder. Plek voor 450 kinderen zou genoeg moeten zien. Dat blijkt nu niet zo te zijn, want de verdeling over de basisscholen is scheef. Obs De Vlieger houdt lokalen over, terwijl de Vroonermeerschool voor komend schooljaar meer aanmeldingen kreeg dan het aankan, voordat er een stop op gezet werd.
Het Ronduit-bestuur besloot om groepen 7 en 8 met docenten en al onder te brengen in hoofdlocatie De Vlieger in de Daalmeer. Dat is ook volgens het beleid van gemeenten, legt Basoski uit. “Als er ruimte leeg staat dan zeggen gemeenten ‘ja wacht eens even’. Zeker als het waarschijnlijk is dat die piek gaat afzwakken.” (tekst gaat verder onder de foto)
Bijna precies een jaar geleden werd Kindcentrum Vroonermeer feestelijk geopend, na een jarenlang proces. (foto: Fotostudio Wick Natzijl)
Basoski begrijpt heel goed dat er boze en bezorgde ouders zijn. “Je zal maar twee kindjes hebben en eentje moet naar de De Vlieger en de ander zit een paar klassen lager op de Vroonermeerschool. Dat is gewoon heel vervelend. We willen daar natuurlijk op een hele verstandige manier mee omgaan. Denk aan een kwartier eerder of later beginnen, een standaard fietsroute en die fietsroute eerst uitproberen met de desbetreffende kinderen. Dat zijn manieren waarop je de situatie dragelijker kunt maken.”
Het scholenbestuur denkt dat de fietsroute tussen de scholen veilig genoeg is. “Het is heel vervelend, maar de route is wel veilig. De wethouder heeft dat tegenover de gemeenteraad ook nog benadrukt.”
Hoe lang de groepen 7 en 8 in De Vlieger moeten zitten vindt Basoski lastig in te schatten. “Met de aannamestop beheersen we de groei. We kunnen niet in een glazen bol kijken, maar onze ervaring is dat de piek zal afzwakken. Ik denk niet dat het drie of vier jaar gaat duren”, zegt de bestuurder. “Maar we weten het gewoon niet precies.”
Definitief is het besluit nog niet, benadrukt Basoski. De medezeggenschapsraad van de school buigt zich nu over het voorstel.
“Oude Kaas!” Twee kaasdragers van het Gele Veem zwoegen zichtbaar terwijl ze hun jubilerende collega Daan Vrees op de berrie over de markt dragen. De nu 77-jarige kaasdrager met de bijnaam ‘de jockey’ viert vrijdag dat hij 50 jaar deel uitmaakt van het Kaasdragersgilde. De andere kaasdragers maken allerlei grapjes als ze het drietal voorbij zien flitsen over de kaasmarkt. Ze hebben allemaal schik.
De nestor van het Gele Veem had maar één wens voor deze feestdag: dat hij met het luiden van de bel de kaasmarkt mocht openen. Eeuwenlang was dat een onbeduidend klusje voor de knecht. De laatste 25 jaar is het iets speciaals geworden waar alleen prominente of bijzondere gasten voor worden gevraagd. En met een beperking: je mag het maar één keer in je leven doen, zo staat in de regels.
Het Gele Veem verzamelt zich rond hun nestor Daan Vrees die voor zijn 50-jarig jubileum de kaasmarkt mocht openen. (foto: Streekstad Centraal)
Er verandert wel meer in 50 jaar kaasdragen. Kaaswethouder Anjo van de Ven merkte tijdens de ceremonie op dat kaasdrager Daan al meer dan tien procent van het bestaan van het Gilde lid is. Hij kreeg al snel de bijnaam de Jockey, omdat hij in de vorige eeuw fanatiek meedeed aan paardenraces: “Toen was ik alleen wel ongeveer 30 kilo lichter hoor”, zegt hij om misverstanden te voorkomen. Zijn maten van het Gele Veem grappen meteen dat ze jaloers zijn op het paard dat in de vorige eeuw een veel lichtere Daan hoefde te dragen. (tekst gaat verder onder de foto)
Of het nu aan de extra kaas op de berrie lag of aan kaasdrager Daan, maar zijn collega’s hadden heel wat gewicht te verstouwen tijdens een jubileumrondje over de markt. (foto: Streekstad Centraal)
De Jockey maakte vele hoogtepunten mee , maar gevraagd naar het mooiste sinds 1975, hoeft hij niet lang na te denken: “De reizen naar Japan. In 1983 opende Holland Village, een themapark in Nagasaki dat Nederlandse steden als Gouda en Hoorn nabootste. Buiten het kaasmarktseizoen draaiden we met een groep Alkmaarse kaasdragers zestien jaar lang een aantal maanden een kaasmarkt. Ik ben alle zestien jaren meegegaan. Ik heb het land heel goed leren kennen en ben ervan gaan houden.” (tekst gaat verder onder de foto)
De nieuwe kaasdrager Dennis Pranger met zijn trotse vader Gerard Pranger, vaste waarde bij het Gele Veem, waar Daan Vrees jubileert. (foto: Streekstad Centraal)
De kaasmarkt was vrijdag voor nog een andere reden bijzonder. Kaasdrager Gerard Pranger van het Gele Veem zag met trots hoe zijn 22-jarige zoon Dennis voor de eerste keer met een berrie de kazen mocht dragen. In eerdere jaren was hij al betrokken als ingooier: dat zijn de mannen die de kazen naar de markt brengen en ze netjes in lange rijen neerleggen. Nieuwelingen lopen tijdens het dragen voorop en bepalen het tempo. De man achterop past zich aan en geeft aanwijzingen. “Ik moet nog wel wat souplesse krijgen”, geeft de geboren en getogen Alkmaarder toe.
Bij het kaasdragersgilde zijn ze echter zeer te spreken over de nieuwe kracht. ’s Middags volgt voor hem de echte test. Dan moet hij zich staande houden tijdens de jubileumborrel voor Daan Vrees.
Nieuwe kegels aan de hoogteportalen moeten de komende tijd de ‘botsbrug’ in de N242 bij Heerhugowaard beschermen tegen nieuwe aanrijdingen. De kegels zijn deze keer van kunststof en niet meer van ijzer.
De hoogteportalen moeten de spoorbrug over de N242 beschermen tegen vrachtwagens die te hoog zijn. De kunststof kegels kunnen hopelijk tegen een stootje, want duidelijk is inmiddels dat hier regelmatig vrachtwagens passeren die hoger zijn dan wettelijk toegestaan. Het lijkt dan ook een kwestie van tijd dat de kegels worden geraakt.
De spoorbrug is met een doorrijhoogte van iets meer dan vier meter een beruchte plek voor aanrijdingen. “Vorig jaar negen keer en dit jaar al vier keer”, meldt de provincie Noord-Holland. Elke botsing zorgt voor aanzienlijke schade en leidt tot flinke vertragingen voor treinverkeer en weggebruikers. (tekst gaat verder onder de foto)
Regelmatig lijken chauffeurs het er op te wagen dat ze net onder de brug door kunnen rijden. “Maar ze zijn in overtreding als ze onze brug raken”, waarschuwt een woordvoerder van spoorbeheerder ProRail in gesprek met NH Nieuws. “De doorrijhoogte is wettelijk bepaald en wij verhalen de schade ook op de veroorzaker.”
De kegels hangen net iets hoger dan vier meter. Als een vrachtwagen de kegels raakt, kan er geen twijfel over bestaan dat deze te hoog is om onder de brug door te rijden.
De kegels moeten een laatste waarschuwing vormen voor vrachtwagenchauffeurs. De chauffeur heeft dan al borden gemist of genegeerd die waarschuwen voor de maximale doorrijhoogte. (tekst gaat verder onder de archiefvideo)
De ijzeren kegels werden al vrijwel meteen aangereden op de eerste dag dat ze waren opgehangen. Daarbij raakten de kegels uiteindelijk los en werden deze gelanceerd. Dat zorgde voor gevaarlijke situaties voor andere weggebruikers. Daarom is nu gekozen voor kunststof kegels. Die moeten voorkomen dat opnieuw onveilige situaties ontstaan.
ProRail onderzoekt ondertussen of de brug sneller volledig vervangen kan worden.
Leerlingen van het Petrus Canisius College hoef je niet meer te vertellen dat kanker een ziekte is die jong en oud kan treffen. Anderhalf jaar geleden overleed hun geliefde schoolgenoot Seven Keijlard op 14-jarige leeftijd, nadat drie jaar eerder bij toeval een neuroblastoom tumor bij hem werd ontdekt.
Het is bij Seven’s school een traditie om jaarlijks een actiedag te organiseren. Leerlingen op alle vijf PCC-vestigingen komen rond Goede Vrijdag in actie om geld in te zamelen voor een goed doel. Seven zamelde tijdens zijn ziekte met een eigen kledinglijn ook geld in voor Villa Joep. En toen vijf goede doelen streden om uitverkoren te worden voor de PCC-actiedag, viel de keuze overtuigend op Villa Joep.
En de betrokkenheid van de leerlingen kon niet duidelijker, de acties leverden 30.000 euro op. Paulien Eikens van Villa Joep ontving deze week de cheque uit handen van Joost Pluymakers, een van de vrienden van Seven. Volgens Hans Nijdeken, bestuurder van het PCC. is dit een ongekend hoog bedrag.
‘Het onderzoek naar neuroblastoom kinderkanker is ontzettend hard nodig. Dat hebben we van heel dichtbij meegemaakt, Seven Keijlard, die op PCC Het Lyceum zat, overleed aan deze vreselijke ziekte. Dat heeft de leerlingen doen inzien waarom we ons zo goed mogelijk voor dit doel willen inzetten. Ik ben trots op al het enthousiasme dat de leerlingen lieten zien met alle acties en ik wil hen
heel hartelijk bedanken.”
Joost Pluymakers overhandigt de cheque met de recordopbrengst van de PCC-Actiedag aan Paulien Eikens van Villa Joep. (foto: aangeleverd)
Het geld wordt volgens Paulien Eikens van Villa Joep besteed aan onderzoek naar een medicijn of behandeling tegen neuroblastoom. “Elke euro gaat voor 100% naar dit onderzoek.” Ook Paulien stond erbij stil dat Seven hier eigenlijk nog op school had moeten zitten. “Daarom is onderzoek nodig om een betere behandeling te vinden.”
De hoop is nu gevestigd op een gerichte immunotherapie, waarbij het immuunsysteem aan het werk wordt gezet om slechte cellen aan te vallen: “Dit bedrag van de PCC-Actiedag gaat nu ook naar dat onderzoek en daar zijn we ontzettend blij mee”, stelt de vrijwilliger van Villa Joep.
Joost Pluymakers, een van de beste vrienden van Seven, meent dat dit goede doel op school echt leeft en dat het flink binnenkomt bij de leerlingen. “Voor Seven was er op school een stilteplekje na zijn overlijden. Ik zat daar vaak, maar ik was er nooit alleen. Er gingen veel leerlingen en docenten heen. Dat vond ik heel mooi.”
Ronkende, laag overvliegende helikopters van de marine. Je ziet en hoort dat maar weinig in onze regio, maar dat gaat waarschijnlijk veranderen. Defensie is op allerlei vlakken aan het opschalen. Onder andere wil Defensie het laagvlieggebied uitbreiden rond Maritiem Vliegkamp De Kooy bij Den Helder.
De oorlog in Oekraïne heeft Europese landen ertoe bewogen om hun krijgsmacht uit te breiden. Ook de Amerikaanse politiek met betrekking tot NAVO en Oekraïne draagt daar aan bij. In juli 2023 startte Defensie met het Nationaal Programma Ruimte voor Defensie (NPRD). Nederland breidt uit wat betreft investeringen, materieel, militairen én ruimte. Ruimte voor troepen, opslag, trainingen en om laag te kunnen vliegen met helikopters.
Regio Alkmaar zal weinig merken van het ruimteprogramma, behalve dat de kans groter wordt dat er helikopters van de marine laag over komen vliegen. Defensie wil het aantal laagvlieguren verhogen van rond 1.380 naar 2.500, en wil meer variëteit in landschap om laag overheen te vliegen. Daarom is het van plan laaggevlieggebieden uit te breiden. Regio Alkmaar ligt deels binnen het zoekgebied rond De Kooy. (tekst gaat verder onder de foto)
Met vliegtuigdrones kunnen goederen snel en relatief goedkoop worden vervoerd. (foto: Defensie)
De Kooy was ook in beeld voor het oefenen met ‘cargo drones’ (transportdrones) maar het Helderse vliegveld is hiervoor afgevallen.
Eind mei moeten de plannen klaar zijn. Op donderdag 5 juni volgt een online bijeenkomst van 11:00 tot 12:00 uur over onder andere het onderdeel laagvliegen. In de tweede helft van dit jaar worden de definitieve plannen vastgesteld. (foto: Wikipedia / Gerard van der Schaaf)
Drievoudig landskampioen FC Marlène speelt volgend seizoen mogelijk niet meer in de eredivisie. Een aantal sterke spelers stapt over naar een andere club. Enkele andere spelers laten maandagavond weten of ze blijven of niet. Als die ook vertrekken, dan moet FC Marlène waarschijnlijk afzien van een nieuw jaar op het hoogste niveau van de eredivisie.
Die tegenvaller komt dan bovenop het besluit om het tweede team en het hoogste jeugdteam, de JO19, volgend jaar uit de competitie te halen. De zaalvoetbalclub kan het financieel niet meer bolwerken, zo vertelt voorzitter Ruud Nolten aan NH Nieuws.
De voorzitter van FC Marlène merkt dat de laatste jaren alle prijzen omhoog gaan. Hij noemt de kosten voor de KNVB, de zaalhuur en vervoer bij de uitwedstrijden. “Alleen al voor de maandagavond betalen we jaarlijks 16.000 euro. En dat is pas één avond, want we trainen ook op woensdagavond.” (tekst gaat verder onder de foto)
Bezuinigingen bij FC Marlène hebben gevolgen voor de randvoorwaarden en de kwaliteit van de hoofdselectie bij de eredivisionist. (foto: FC Marlène)
De licenties van de KNVB kosten ook nog eens zo’n 29.000 euro per jaar. Een verzoek van FC Marlène of het tweede team een niveau lager mocht spelen in de topklasse werd door de KNVB niet gehonoreerd. Nolten is daar ontstemd over: “In de vijf jaar dat ik nu voorzitter ben, heb ik nog nooit steun gekregen of gevoeld vanuit de KNVB. Ze denken niet mee en beroepen zich constant op hun regels en daarmee stopt de discussie. Echt een waardeloze instantie als je het mij vraagt.”
FC Marlene probeert de uitgaven weer in lijn te brengen met de inkomsten. Maar dat heeft gevolgen voor de randvoorwaarden en de kwaliteit van de hoofdselectie bij de eredivisionist.
Zo wordt er geen grote touringcar meer gehuurd om naar uitwedstrijden te rijden, maar kiest de club tegenwoordig voor kleinere busjes. Daarnaast zal er minder getraind worden om de zaalhuur binnen de perken te houden.
Oranje-internationals Floris Kemps en Stije Kee hebben aangekondigd de club te verlaten. Bovendien vertrekt ook Matz Mathot. Het drietal speelt volgend seizoen bij rivaal Hovocubo/ Veerhuys. De andere spelers laten uiterlijk maandagavond weten of ze volgend seizoen bij FC Marlène spelen. (tekst gaat verder onder de foto)
De heren van het eerste elftal van FC Marlène in betere tijden, het seizoen 2023-2024. (foto: FC Marlène)
Nolten ziet lichtpuntjes voor volgend seizoen: “Ik merk dat er binnen de huidige selectie nog voldoende draagvlak aanwezig is om komend seizoen samen het eredivisie-avontuur aan te gaan. Zowel vanuit de staf als de spelersgroep hebben er al meerdere de handen ineen geslagen en aangegeven er in ieder geval voor te willen gaan.”
De leegloop van spelers ziet de voorzitter niet als een bedreiging voor de toekomst van de zaalvoetbalclub uit Heerhugowaard. “Dat klinkt misschien gek, maar we hebben een gewoon een verschrikkelijk goede jeugdopleiding. Dit voelt als een herstart, maar ik verwacht ik dat we over twee à drie jaar weer om de prijzen spelen.”
Het terugtrekken van teams voelt voor de voorzitter van FC Marlène als een hele moeilijke beslissing: “Ik heb er ook slecht van geslapen. De laatste jaren heeft FC Marlène een paar jasjes uitgedaan en ik wil juist omhoog. Uiteraard hoop ik dat FC Marlène het redt volgend seizoen.”
De eerste paal werd een tijd geleden al geslagen, en zelfs de laatste paal zit al in de grond. Om de aandacht te vestigen op de bouw van 120 huurwoningen op de locatie van Park de Beeck in Bergen moest dus iets anders worden bedacht. Dat werd de laatste vloerplaat van het derde woonblok, die samen op de juiste plek werd gehesen door de wethouder, de directeur van de woningcorporatie en de aannemer.
Volgens directeur-bestuurder Krista Walter van Kennemer Wonen zijn de woningen hard nodig om de wachttijd voor een sociale huurwoning terug te dringen. De oplevering wordt volgend jaar na de zomer verwacht.
Kennemer Wonen ontwikkelt in totaal vijf appartementsgebouwen en tien grondgebonden woningen. Ieder gebouw heeft 22 appartementen en wordt een mix van twee- en driekamerappartementen. Huurders die een sociale huurwoning in Bergen achterlaten, krijgen voorrang bij de toewijzing van de woningen. (foto: Habrofotografie)
Het is bijna een surrealistisch schouwspel. Fietsers, scooterrijders, automobilisten. Allemaal lijken ze de rijkelijk aanwezige borden en inrijverboden over het hoofd te zien en willen tóch verder rijden op de afgesloten Vondelstraat. En rijden zich vervolgens vast. “Hé joh, denk je dat dat hek per ongeluk op de weg staat?!”
Dan maar een dubbel hek op de rijbaan. Het tart bijna het voorstellingsvermogen, maar hele groepen fietsers gebruiken de andere rijbaan om om de hekken heen te rijden of gebruiken daar de stoep voor, om twintig meter verderop opgevangen te worden door iemand in oranje werkkleding die – al wapperend met de armen – de fietsers duidelijk maakt dat ze toch echt moeten afslaan. En dan nóg zijn er fietsers die denken dat de omleiding niet voor hen geldt.
Vanaf vandaag is de Vondelstraat richting de A9 afgesloten tussen de Limmerhoek en de Hooftstraat. En het is niet dat het niet op tijd staat aangegeven, het verkeer wordt met gele borden tijdig gewezen op de afsluiting én de omleiding. Maar die worden dus massaal genegeerd. (tekst loopt door onder de foto)
Een automobilist komt er – na meerdere borden te zijn gepasseerd – achter dat hij niet verder kan. (foto: Streekstad Centraal)
“Ja we worden er gek van”, laat iemand van het uitvoerende aannemingsbedrijf weten. “We hebben nu ook maar een auto voor het hek gezet omdat we bang zijn dat er straks iemand vol in rijdt. Ze zien niets en rijden gewoon door.” De momenten dat er even overlegd wordt, stromen de fietsers meteen weer het afgesloten wegdek op. Maar ook automobilisten die vanuit de zijstraten komen, lijken blind voor de borden en draaien toch de Vondelstraat op om koers te zetten naar de A9. Verwarring alom als dat niet blijkt te kunnen.
Ook de ambulancedienst komt poolshoogte nemen vanwege de chaos. Het gaat immers om een doorgaande weg en een belangrijke verkeersader. De nieuwe situatie wordt doorgesproken zodat duidelijk is wat kan en wat niet kan. Er worden in ieder geval meer verkeersregelaars ingezet. (tekst loopt door onder de foto)
Overleg met de ambulancedienst over de mogelijkheden en onmogelijkheden rond vrije doorgang. (foto: Streekstad Centraal)
Alkmaar zal nog even moeten wennen aan deze nieuwe (en tijdelijke) situatie, zo veel is wel duidelijk. Ook vanuit de uitvoerder wordt meteen gekeken naar hoe de situatie nog duidelijker kan. Wellicht nog meer meer borden en verkeersregelaars. “Maar het begint natuurlijk bij de weggebruikers zelf.” Daar kunnen we ons alleen maar bij aansluiten.
