“Ja, kom op!”, roept Daisy enthousiast terwijl ze vol spanning toekijkt hoe de paarden razendsnel langs haar draven. Het zand vliegt in de lucht en de toeschouwers leunen over de reling van het hek om de paarden te kunnen zien. Met afkeur schudt ze haar hoofd: “Hij heeft gesprongen. Dus is hij gediskwalificeerd.”
Wanneer een paard in galop gaat, krijgt de tegenstander een punt, legt Daisy uit aan Streekstad Centraal. We staan op de zonnige donderdagmiddag langs de kant van het 300 meter lange parcours op de Herenweg in Egmond aan den Hoef. Het is dit jaar alweer de zeventiende editie van Kortebaan Egmond. Hiermee is het Zomerfestival van start gegaan, een jaarlijks evenement met een weekend vol activiteiten. Van de draverij tot de Bankoe Games.
“Het doel van de draverij in Egmond is om de mensen in het dorp bij elkaar te brengen,” vertelt Joost van Dam voorzitter van de organisatie. “Toen de kermis in het café begin 2000 doodbloedde, moest er iets nieuws komen. Iemand vertelde ons over de kortebaandraverij en dat vonden we eigenlijk wel interessant klinken.” Ze gingen naar Heemskerk en Beverwijk om het kunstje af te kijken en al gauw sloeg de draverij ook in Egmond aan.
Met biertjes in de handen en stoeltjes uitgeklapt langs de kant kijken ook donderdag de honderden toeschouwers toe hoe de paarden één tegen één over de zandbaan sjezen tijdens de afvalrace. Er doen dit jaar zestien paarden mee. Wat minder dan voorheen vertelt toeschouwer Derk Schekkerman. En dat vindt hij jammer.
Samen met Daisy en hun vriendengroep komen ze al ruim tien jaar naar de race. “Normaal stond het helemaal vol met toeschouwers, nu valt dat eigenlijk ook wel mee”, zegt Derk terwijl hij naar de lege plekken langs het hek wijst.
Hij geniet van dit evenement, maar snapt ook dat er steeds minder mensen naar toe gaan. “Er is veel aan de hand in de paardenwereld. Dieren mishandeling wordt steeds minder geaccepteerd.” En dat is natuurlijk goed, want nog steeds worden paarden soms te hard aangepakt om ze te trainen, legt hij uit.
Derk is ervan overtuigd dat de paarden bij de draverij goed worden behandeld, maar vindt het vervelend om te zien als een paard stress ervaart. “Met alle mensen langs de kant en het geluid kan het soms toch best spannend zijn. Maar ach, het is maar een paard”, merkt hij op. Iemand anders vult snel aan: “Dat moet je niet zeggen, maar wij mensen ervaren ook stress. Dat hoort erbij.”
Organisator Joost bevestigt dat de paarden inderdaad goed worden verzorgd. “Als ik zou merken dat dat niet zo zou zijn, zou ik dit natuurlijk helemaal niet doen. De pikeurs hebben maar één doel: hun paard goed verzorgen, want als ze dat niet doen, presteren ze ook niet.”
De organisatoren willen gewoon een spektakel bieden. Er komen allerlei mensen op af, van nieuwsgierige vakantiegangers tot ervaren gokkers zoals Gerrit Mens. Sinds 1985 reist hij door Noord-Holland om bij de races aanwezig te zijn en hij kan er maar geen genoeg van krijgen. “Ik ken alle paarden. Vorige keer won ik 350 euro door de winst van Nevio Boko, en natuurlijk heb ik daar nu weer op ingezet.”
Ook Karin Welp weet waar ze over praat. Ze heeft twintig jaar bij kortebanen gewerkt op de stal. “Ik ging altijd overal mee naartoe om de paarden te verzorgen en met ze te stappen.” Inmiddels is ze gestopt en kijkt ze toe, maar ze blijft het wereldje heel bijzonder en mooi vinden. “Je kent iedereen.”
Over één ding zijn alle toeschouwers het eens. Uiteindelijk draait het niet zozeer om het winnen van weddenschappen, maar vooral om het gezelschap en de sfeer tijdens de kortebaandraverij. “Dit is toch geweldig.”
