Categorie: nieuws algemeen

Nee, het totale geluidsscherm is nog níet af. Door miscommunicatie en een persbericht dat eigenlijk niet verstuurd had mogen worden, meldden we eerder dat het geluidsscherm aan de noordzijde van de N245 klaar was. Dat is niet het geval. Maar er zit wel schot in de bouw van het energieleverende geluidsscherm.  Inmiddels zijn er 3.500 zonnepanelen geplaatst op het stuk van 1.250 meter aan de noordzijde van de weg. Die moeten bij elkaar tot 1,2 megawatt opleveren. 

Dát is dus wel klaar. Wat nog af moet worden gemaakt is het laatste stuk van het geluidsscherm richting van de Laan van Darmstadt, inclusief de zonnepanelen en het groenscherm. Het zuidscherm bij de hoek Huiswaarderweg – Nollenweg krijgt inmiddels ook vorm. Daar moeten wel nog alle zonnepanelen op worden geplaatst.Aan het alternatieve geluidscherm langs de Nollenweg in de buurt van het spoorviaduct moet nog worden begonnen.

“Het systeem is zó ontwikkeld, dat de gemeente Alkmaar in de toekomst laadpleinen kan plaatsen. Hier kunnen consumenten hun auto opladen aan diverse laadpunten. Daarnaast zou de gemeente batterijen kunnen plaatsen voor de opslag van de geproduceerde stroom, en hiermee op de energiemarkt handelen. Het is toekomstmuziek, maar zeker mogelijk”, aldus directeur Hans Noels van leverancier Sunconnect. (tekst gaat verder onder de foto)

Het project kende een lange voorgeschiedenis. Gemeente Alkmaar kwam in beweging toen actiegroep ‘Belanghebbenden Bewonersgroep Geluidswal’ in 2017 de druk opvoerde, omdat al een jaar of vijftien eerder was toegezegd dat het geluidsscherm er zou komen. Het duurde wel nog tot 2020 voor er concrete plannen lagen, met name vanwege de hoge kosten. In 2022 moest het scherm klaar zijn maar helaas, pas in maart 2023 werd met de bouw gestart, en tijdens de bouw kwamen er nog een aantal beren op de weg die voor vertraging zorgden. Maar nu is in ieder geval het grootste deel van de geluidswering gereed. (tekst gaat verder onder de foto)

“Omdat de panelen door het inlegsysteem mooi dicht op elkaar zitten kozen we voor dit systeem. En ik rijd er zelf elke dag langs, dus dan moet het er gewoon mooi uitzien”, lacht Noels. “We hebben veel overleg gehad voor het passend maken van de onderconstructie. Daarna was het een kwestie van inleggen en schuiven. Ik ben trots op het resultaat.”

Maar dat vindt niet iedereen. “Achter het scherm is het nog een zooi en de beloofde opknapbeurt is nog niet gedaan. Er zijn enorm veel bomen gekapt en hiervoor is nog weinig gecompenseerd”, laat een bewoner Streekstad Centraal weten. Dat zou vanzelf goed moeten komen, maar er is nog iets: de omvormer die aan het Schoenerpad staat maakt herrie, vooral als het warm is. Daar zal iets tegen worden gedaan, verzekert gemeente Alkmaar.

Bovendien heeft het scherm volgens de bewoner weinig effect. “Er is geen tot weinig geluidsreductie en veel bewoners aan de Wielingenweg klagen over geluidstoename. Ook hier krijgen we geen duidelijk antwoord op vanuit de gemeente en werd een gevraagde uitleg avond afgewezen. Mijns inziens is het geen geluidsscherm maar een melk koe van de gemeente die geld krijgt voor de opgewekte stroom.”

De gemeente kan nog niet zeggen wanneer het hele project klaar is. (foto: Alius)

“Ik had het woke gevonden als je haar een tintje had gegeven. Maar dit is ‘beyond woke’; het is een interpretatie van een vrouw.” Met de dag krijgt de 26-meter hoge muurschildering van Maria Tesselschade op de Vooruitgangflat meer vorm. En je hoeft geen getraind oog te hebben om iets opvallends aan haar te zien: ze ziet een beetje blauw.

“Ze is wel een beetje wit, werd tijdens de selectie uitgesproken”, vertelt Miel, deel van streetartistduo TelmoMiel, die het metershoge kunstwerk op de flat schildert.  Bewoners van De Vooruitgang in Overdie mochten kiezen uit drie portretten van Maria Tesselschade, gecreëerd door kunstenaars Telmo en Miel. De muurschildering is deel van het landelijke project Museum Murals en onderdeel van de collectie van het Stedelijk Museum Alkmaar.

“Overdie is een wijk met, geloof ik, 230 nationaliteiten, mensen van alle gezindten wonen daar”, vertelt Eva Groentjes van het Stedelijk Museum. “Toen we het de opties lieten zien aan de buurt, was de reactie: ze lijkt niet op ons. Dus wij waren ook een beetje bleu, zo van: ‘Maar vierhonderd jaar geleden had iedereen een witte huidskleur en blauwe ogen.'” (tekst loopt verder onder foto)

Of dat niet anders kon? “Dat was een goede eye-opener van de buurt. We vonden het belangrijk om naar de opmerkingen van de bewoners te luisteren en de huidskleur los te laten”, zegt Groentjes. Daarnaast Tesselschade was een eigenzinnige vrouw, die zich bewoog in een mannenwereld, dus een ‘gekke’ kleur was volgens Miel zo gek nog niet. “Ik vond het ook wel leuk om er een andere tint in te brengen dan normaal. Zij was ook kunstenaar en wilde niet geportretteerd worden. Het is wel passend.”

Maar er is ook een andere kant, benadrukt Miel. “We krijgen deze verzoeken steeds vaker. Wit wordt nu soms als ‘slecht’ ervaren en dat vind ik erg. Verschrikkelijk, eigenlijk. Om daar nou elke keer over te gaan vechten heeft ook geen zin. Op deze manier proberen we de mensen tegemoet te komen. Gezien de buurt snap ik dat een witte Maria misplaatst zou zijn.” (tekst loopt verder onder foto)

Omdat het een hedendaags portret is, mag je best spelen met kleuren, vindt het museum. Dat is niet woke, “maar beyond woke”, vindt Groetjes. “Het is menselijk om mensen niet iets op te dringen.” Want niks is vervelender dan dénken dat je mensen een cadeau doet met kunst, terwijl ze het eigenlijk niet fijn vinden.

“Maar het is een ingewikkeld proces”, geeft Groentjes toe. “Woke is in dat opzicht een mijnenveld. Niet polariseren en iedereen mee laten praten is zo’n beetje de onderlegger voor wat we doen. Aan de andere kant zijn we huiverig, want we willen ook laten zien hoe het vroeger écht was. Maar dat betekent niet dat je mensen van vandaag de dag niet moet horen.”

Het leek alsof ze al dagen bezig waren. Maar kunstenaarsduo TelmoMiel had er nog maar zes schilderuurtjes opzitten, terwijl Maria Tesselschade al overduidelijk herkenbaar de zijkant van flat De Vooruitgang sierde. “Het begin gaat altijd heel snel”, zegt Miel. Dat komt door die ‘gekke’ tekens op de muur. “Iedereen vraagt zich altijd af wat ze betekenen.”

Wie de afgelopen dagen langs De Vooruitgang in Overdie liep, moet het zijn opgevallen: op de zijwand van de flat zijn de eerste tekenen van het portret van Maria Tesselschade zichtbaar. Telmo en Miel hebben nog vier dagen om de muurschildering af te maken. Speciaal voor Streekstad Centraal, en omdat het tijd was voor een broodje, stapten de mannen even van hun hoogwerker om te vertellen over hun 26-meter hoge muurschildering. (tekst loopt verder onder foto)

“Zie je die tekens?” Miel kijkt naar hun kunstwerk en wijst. “Iedereen vraagt zich altijd af waarom we die neerzetten.” Die hebben enorm veel nut, zo blijkt. “Het is een soort raster. In Photoshop gooien we het ontwerp op de lijntjes die er al staan en dan kun je precies zien waar je bent. Dan is elke lijn raak.” In tegenstelling tot een ‘gewoon’ raster, is hier geen meetwerk nodig. Gewoon wat lijnen neerzetten, afbeelding erop projecteren, et voilà. En dat scheelt bakken met tijd.

Bewoners van De Vooruitgang mochten kiezen welk portret ze op de zijkant van hun gebouw wilden. TelmoMiel maakte destijds drie schetsen en Maria won onder andere door haar kleurrijke verschijning. De hele flat krijgt daarnaast een make-over, al staat dat los van dit project, dat deel is van het landelijke project Museum Murals.

Dat is best een eer, meewerken aan zo’n landelijk project. De mannen doen dit werk al twintig jaar – inmiddels zijn ze een stuk kieskeuriger in welke projecten die ze aannemen. Maar deze opdracht zagen ze graag op hun planning staan. Miel: “Een studiegenoot van me koos samen met de musea de kunstenaars. En het is een mooie muur, natuurlijk.”

Dan klinkt er een kinderkreetje. Alle ogen schieten omhoog, richting de hoge boom naast Maria Tesselschade. “M’n bal!”, roept een jochie beteuterd.
“Die kunnen wij pakken!”, beslist Miel. Telmo stapt op hun hoogwerker en lift zichzelf enkele meters omhoog, tot hij de bal uit de takken kan tikken. Blije kinderkoppies alom. (tekst loopt verder onder foto)

Ondertussen vertelt Miel hoe het hierna verder gaat. Nu de schets erop staat, is het tijd voor de kleuren. En dan gaat het proces wat langzamer, want dat hangt wat nauwer. Eerst is Maria’s gezicht aan de beurt, dan volgt de rest, waar de streetartists nog enkele dagen voor hebben. Vrijdag 5 juli is de feestelijke opening, dus er is nog flink werk aan de winkel. Maar dat komt helemaal goed, besluit Miel. “Het gaat allemaal heel organisch. We weten precies wat we van elkaar kunnen verwachten. We hoeven elkaar niet eens meer aan te kijken. “