Na de tropical finishparty van de eerste wandeldag op woensdag, dompelden wandelaars van de Alkmaarse Vierdaagse zich vandaag in het thema disco. Enkele wandelaars leefden dit thema dan ook met kleurrijke kleding uit. Met een route door de polder, langs het Meer van Luna en de Alkmaarse Hortus, liep de stroom van 4.500 wandelaars zich vandaag wederom de benen uit het lijf.
Iedereen startte vanmorgen vroeg bij de Grote Kerk in de binnenstad, waarna de meeste wandelaars hetzelfde pad volgend via Oudorp en het Poldermuseum. Daar scheidden de wegen en bogen de diehards van de 25- en 40-kilometer routes rechtsaf richting Heerhugowaard. De 40-kilometerlopers tikten nét niet Ursem aan en sloten via het Heerhugowaardse Speelbos weer aan bij de rest van de wandelaars. (tekst gaat verder onder de foto)
Een fijne pitstop voor de wandelaars die snakken naar een kopje koffie (foto: NH Nieuws)
Het loopfeest eindigde waar het allemaal begon, de Grote Kerk van Alkmaar. Om 17:00 uur is daar ook het discofinishfeest begonnen, voor degenen die nog niet genoeg blaren op de voeten hadden.
Voor een deel van de wandelaars was vandaag de laatste dag – het is ook mogelijk om een tweedaagse lopen. Anderen starten vrijdag vroeg weer voor de op-een-na-laatste wandeldag, waarbij het thema Hollandse sing-a-long de boventoon voert.
“Ja, ja, bijna! Heeft u nog een beetje energie?” Waar het merendeel aangenaam verrast en al swingend binnenwandelt, kijkt een enkeling ietwat verdwaast om zich heen. Bij Waardijk Schoenen op de Langestraat hebben ze het goed bekeken tijdens de Alkmaarse Wandelvierdaagse, met hun “geheime” stempelpost annex discotheek, midden in de winkel. “De laatste meters, zet ‘m op!”
Blauw fluwelen jasjes, flitsende kleurenlampen en keiharde discoclassics; het vormt een sfeervolle cocktail van jolijt voor de wandelaars. Maar misschien nog wel meer voor de medewerkers van Waardijk, die elke kuierende passant met het enthousiasme van een Golden Retriever begroeten. Prachtig, vindt eigenaar Bert Waardijk. “Ik koester het dat iedereen zich zo inzet om de wandelaars dansend tegemoet te treden.” Streekstad Centraal liep even met Bert mee naar het magazijn, omdat de harde discoklanken een gesprek nogal uitdagend maakte.
De route van de Wandelvierdaagse loopt dus dwars door de winkel heen, een idee dat “in de basis is ontstaan toen ik Studio Sport keek en een hardloopwedstrijd zag waar ze door de stallen van een koetshuis renden. Toen dacht ik: ja, dat kunnen wij ook!”, vertelt Bert. Gooi daar het nodige groepsdenkwerk een een discosausje over – want dat was het thema deze wandeldonderdag- et voila: het feest in het familiebedrijf was geboren. Na deze onofficiële stempelpost rest de fanatieke lopers nog enkele honderden meters naar de finish in de Grote Kerk. (tekst loopt verder onder foto)
Mobiele DJ Frank loodste de wandelaars de winkel binnen vanaf de Hoofdstraat, waarna ze via de ingang bij de Langestraat weer naar buiten gingen (foto: Streekstad Centraal)
Er moest wel aardig wat omgebouwd worden om de winkel toegankelijk te maken voor de stroom van 4500 wandelaars, “dus we zijn gisteravond allemaal langer doorgegaan.” Tussen de muziek door worden ook gewoon nog schoenen verkocht. “Net nog heb ik een baby’tje aan haar eerste schoentjes geholpen. Die zat in de wandelwagen een beetje mee te deinen op de muziek”, lacht Bert.
Intussen heeft Bert zijn glitterjasje maar afgestaan aan een jongere medewerker. Want: warm. Maar ook: “Mensen zeggen dat ik een beetje overdressed ben. En daarnaast”, Bert wijst naar zijn glitterende collega, “het staat jou duidelijk een stuk beter.” (tekst loopt verder onder foto)
Bert’s (links) kleurrijke overhemd was genoeg disco voor hem (foto: Streekstad Centraal)
Tijd voor Bert om weer tussen het swingende volk te gaan staan. De laatste wandelaars van de dag maken nog een klein pirouetje of trappelen op de plaats. Hoe moet dat straks met de vloer, Bert, 9000 schoenen die eroverheen walsen, dat wordt flink boenen vanavond? Bert knikt en lacht. “Gisteren was er regen voorspelt en ik was wel een beetje bang: wat voor moddervoeten krijg ik binnen? Maar het valt enorm mee!”
Vanavond wordt het – net als gisteren – wat langer doorwerken om alles weer terug te zetten, en de vloer weer te laten glanzen. En over enkele weken, als al het wandelend publiek alweer lang en breed met geheelde voeten thuis zit, staan Bert en zijn crew alweer in de startblokken. “Dan gaan we nadenken over hoe we dit volgend jaar kunnen overtreffen!” (tekst loopt verder onder foto)
Elke voorbijganger kreeg ook een kaartje mee, met een teks, bijvoorbeeld: ‘You never walk alone’ (foto: Fer Korver)
Alle lepelaars die in de Alkmaarderhout zijn geboren, zijn met hun ouders uitgevlogen. Helemaal weg zijn ze voorlopig nog niet. De jongen hebben nog een aantal maanden de tijd om in de regio groot en sterk te worden. Pas na de zomer vliegen de lepelaars naar West-Afrika om daar te overwinteren.
De nesten zijn verlaten en de wandelpaden kunnen dus weer vrijuit worden gebruikt. Stadswerk072 haalt de hekken weg.
Stadswerk verwacht dat lepelaars volgend jaar weer terugkomen naar de Alkmaarderhout. Er waren zeven nesten en per nest vlogen er gemiddeld twee kleine lepelaars uit. Dat kan een groot succes genoemd worden. Of de vogels daar ook zo over denken, weten we volgend voorjaar.
Heel erg goed voorbereid zijn ze niet en dat leverde ook behoorlijk wat kritiek op, maar vier lifeguards van de Schoorlse reddingsbrigade gaan het toch doen: de Noordzee over roeien. Volgende week vaart het redkwartet, mits het weer het toestaat, vanaf Engeland naar Camperduin. Een tocht van zo’n 200 kilometer.
“We zien vanuit onze post de hele dag de horizon waar ergens Engeland moet liggen. Vaak bekroop ons het gevoel: we willen een keer die kant op. Roeiend. Als grap in eerste instantie, maar het werd al gauw een serieus plan”, vertelt Lennart van Zanten aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. Het enige dat veranderde is de roeirichting die Lennart (41) en zijn collega’s Daan Lautenschütz (24), Bas Minkema (24) en Floor Tamis (31) nemen.
Talloze lokale sponsoren staan de reddingsbrigadiers bij. Kenners zijn daarentegen een stuk minder enthousiast want Lennart, Daan, Bas en Floor zijn geen gelouterde roeiers. Laat staan op zee. “We hebben natuurlijk geoefend op roeiapparaten, maar niemand van ons heeft serieuze roei-ervaring. We zijn onlangs naar Engeland gegaan voor een training en zaten daar voor het eerst met z’n vieren op de roeiboot.”
En ze zijn onderweg helemaal op zichzelf aangewezen, vertelt Daan. “Er gaat geen volgboot mee, en we kunnen online lange tijd niets delen”. Het lijkt allemaal wat onbezonnen, maar de vier avonturiers hebben er van alles aan gedaan om de risico’s te beperken. “De boot waar we mee varen is een supermoderne die bijna niet kan zinken”, vertelt Daan over de Rannoch 45.
In de zeeroeiboot zitten onder andere ook radar en een reddingsvlot, en de roeiers zitten gezekerd en redelijk beschut. Bovendien gaat een ervaren schipper van het botenbedrijf mee. “Maar toch: we kunnen in lokaal zwaar weer komen, we hebben te maken met grote containerschepen die op de drukke Noordzee varen en ja, we kunnen zeeziek worden.”
Ondanks het gebrek aan ervaring en de kritiek hebben Lennart, Daan, Bas en Floor er zin in en zijn ze vol goede moed dat ze het strand van Camperduin bereiken. “Het voelt met z’n vieren al echt als een broederschap,” zegt de kapitein. “Ook al verklaren mensen ons voor gek. We gaan het gewoon doen.” (foto: NH Nieuws)
Gemiddeld 80.000 auto’s rijden op doordeweekse dagen over de N242 en de Alkmaarse ringweg is toe aan vernieuwing. Van donderdag 13 tot en met dinsdag 18 juni is de N242 in de avond, nacht én het weekend afgesloten, omdat de provincie Noord-Holland er een nieuwe laag asfalt overheen legt.
Rijd je vanuit Heerhugowaard richting de Alkmaarse A9, houd er dan op de donderdag tot en met dinsdag rekening mee dat je vanaf de Nollenweg moet omrijden en extra reistijd hebt. Vanaf 20:00 uur tot de volgende ochtend 05:00 uur wordt al het autoverkeer omgeleid via de Nollenweg (N508), Huiswaarderweg (N245) en de Martin Luther Kingweg (N9) en vice versa.
Op donderdag 13 juni zijn freeswerkzaamheden tussen de Nollenweg en de Bestevaerstraat in Alkmaar, waardoor het verkeer overdag op vrijdag over een N242 zonder toplaag rijdt. Hierdoor is een snelheidsbeperking van 50 km/uur noodzakelijk. Komend weekend komt het nieuwe asfalt en wordt er nieuwe belijning aangebracht.
Voor al het bootverkeer: de Leeghwaterbrug wordt tijdens de werkzaamheden in principe niet bediend, op enkele uitzonderingen na. Die moeten tijdig worden aangevraagd via het telefoonnummer: 088-1110411.
Een 51-jarige Ingmar S. uit Hengelo heeft 3,5 jaar celstraf en tbs met dwangverpleging gekregen voor het verkrachten van een vriendin in Alkmaar. De twee hadden eerder seks en op 29 juli 2022 was er aanvankelijk niets aan de hand, maar nadat hij haar had vastgebonden ging de man flink over de schreef. De man ontkent dat er dwang in het spel was.
Tijdens het strafproces is S. psychologisch onderzocht, maar hij wilde niet erg meewerken. Het Openbaar Ministerie liet daardoor aanvullend onderzoek achterwege, maar de rechtbank besloot anders. Deskundigen van het Pieter Baan Centrum (PBC) stelden vervolgens een persoonlijkheidsstoornis vast, en ze vermoeden een seksuele stoornis. Over toerekeningsvatbaarheid of kans op herhaling waagden ze geen oordeel. De reclassering vreest echter wel een hoge kans op recidive en wil dat de man therapie ondergaat. Ingmar S. was in 2018 al eens veroordeeld voor verkrachting, zat daarvoor nog in een penitentiair programma, en voormalige bedpartners spraken over seksueel grensoverschrijdend gedrag.
Aan de hand van het PBC-rapport concludeerde het OM dat de man uit Hengelo ‘enigszins verminderd toerekeningsvatbaar’ is en paste het de strafeis aan van 8 jaar celstraf naar 5 jaar cel plus tbs met dwangverpleging. De rechtbank haalde daar dus 1,5 jaar cel vanaf. Tijdens de dwangverpleging kan verder onderzoek plaatsvinden naar S. zijn mogelijke seksstoornis.
Tijdens seks op 29 juli 2022 ging Ingmar S. over de schreef, nadat hij de handen van de vrouw achter haar rug had vastgebonden. Hij werd dominant, dreigend en gewelddadig en ging door, ondanks dat het slachtoffer meermalen vroeg om te stoppen. S. verkrachtte haar op meerdere manieren en gebruikte daarbij geweld. De man houdt vol dat de vrouw de seks gewillig onderging.
Verkrachtingszaken zijn lastig als het het ene woord tegen het andere is, maar de rechtbank acht de verklaringen van het slachtoffer betrouwbaar omdat ze consistent, authentiek en voldoende gedetailleerd zijn. En er is voldoende steunbewijs. Een agent die zich voordeed als het slachtoffer had via Whatsapp contact gezocht met S. Uit de berichten blijkt dat hij zich niet meer kon beheersen en het slachtoffer de seks onvrijwillig onderging. Ook wijst de rechtbank op verklaringen van de beheerder van de flat waar het slachtoffer woont en van haar zus.
Ongeduldig wachten de mannen van Brouwerij Egmond woensdagmiddag op de akkerschuit. “Het is net een Sinterklaas verhaal”, grapt de één. De ander vult hem lachend aan: “Het wordt nog spannend of de boot aan komt of niet.” Het duurt even, maar daar komt dan toch de schuit. En blijkt er écht een verhaal achter de verlate komst te schuilen.
“De boot was gelukkig niet kwijt, maar de sleutels wel”, legt Arjan Brammer van Brouwerij Egmond uit nadat hij de Ron Karels van Broeker Veiling over de telefoon heeft gesproken. “Hij moet gesleept worden.” Maar dan kan toch het 500 liter wijnvat van Wijndomein de Koen in Langedijk zorgvuldig op het vaartuig getild worden met een vorkheftruck.
Het waterslot zorgt ervoor dat er af en toe druk uit het wijnvat kan, zonder dat er zuurstof bij komt. Hierdoor moest het wijnvat voorzichtig verplaatst worden. (foto: Streekstad Centraal)
Het vat wordt waterpas op de schuit gezet, omdat er geen zuurstof bij mag komen. Met een meetlint wordt daarom alles precies afgemeten. Het is een belangrijk moment, want dit mag niet mis gaan. Sinds april zit er al Sancti Adelberti Tripel in het wijnvat. En dat is niet zonder reden; hier wordt een speciaal Tripel biertje in gecreëerd.
Vier jaar lang heeft er witte wijn in het vat gezeten. Toen dit vat – waar de wijn in het hout is getrokken – vrij kwam leek het wijnboer Pieter de Boer een goed moment om iets nieuws uit te proberen. In samenwerking met Brouwerij Egmond proberen ze een nu een bijzonder biertje te creëren in het wijnvat. “Het is de eerste keer dat we dit doen. Een historisch moment”, vertelt Arjan aan Streekstad Centraal. Van de week heeft één van de mannen het bier voor het eerst geproefd en hij merkte toen al dat het anders smaakt. “Laat staan als je het een jaar laat zitten.”
De sleutel van de akkerschuit is spoorloos. Dus de boot moest gesleept worden. (foto: Streekstad Centraal)
Vanaf Wijndomein de Koen wordt de wijnvat op een akkerschuit naar het Broeker Veiling museum gesleept. “Het is echt een streekproduct, dus waar kun je dat nou beter opslaan dan in de Broeker Veiling”, zegt Pieter. Naast dat Pieter voormalig directeur was van het museum is het ook een mooie link naar Egmond legt Ron – huidige directeur – uit. “De monniken van de Abdij van Egmond hebben rond het jaar 1000 de dijk aangelegd bij Alkmaar en Schagen.” Zo hebben zij een belangrijke rol gespeeld voor Noord-Holland.
Maar voordat de schuit bij de Broeker Veiling aankomt proosten de mannen van de Bierbrouwerij met hun eigen bier: “Sancti, mannen!”, klinkt er door het lege restaurant in de Broeker Veiling. Het restaurant waar Ron hoopt dat ze het vat volgend jaar tijdens de opening aanslaan.
Ron Karels directeur van het Broeker Veiling museum vindt het een leuke samenwerking met de mannen van Bierbrouwerij Egmond en legt ook de link met Egmond. (foto: Streekstad Centraal)
Na een wat ‘moeizame’ vaartocht ligt het wijnvat gevuld met bier dan toch in het museum. Blijft wel de vraag of het straks lekker gaat smaken. Arjan heeft daar in ieder geval alle vertrouwen in. “De tripel is goed, de wijn dat in het vat zat is goed. Dan kan het bijna niet misgaan.”
De paden op, de lanen in. En door de polders en de duinen. De Alkmaarse Wandel4Daagse is weer begonnen en ook dit jaar doen duizenden wandelaars mee. Woensdagochtend vertrokken ze vanaf het Kerkplein voor een wandeling naar Bergen of helemaal naar Bergen aan Zee.
De Wandel4Daagse van Alkmaar is niet alleen mooi festijn voor de wandelaars, maar ook voor de organisatie. “Het sfeertje. Ik vind het een fantastisch evenement om zelf te organiseren”, vertelt Jeroen Wouda van Le Champion aan Streekstad Centraal. “Ik vind het sfeertje gewoon fantastisch. De mensen die hier komen, komen echt voor een vakantie. Die genieten en je groeit alle dagen met collega’s en de wandelaars naar elkaar toe.”
“Oergezellig!”, zegt een al wat oudere deelneemster voordat de gong klinkt als een soort startschot geluid. “Iedere keer zeg ik ‘nu is het de laatste keer dat ik het doe’, maar dan ben ik bezig en denk ik ‘volgend jaar weer’.”
Op de eerste dag stond de ‘Molen, bos en duinenroute’ op het programma, al maakten de wandelaars die 8,5 km lopen na de stempelpost bij de Ruïnekerk in Bergen weer rechtsomkeert. Wie de 40 km aandurfde ging een heel stuk langs de kust. De allersnelsten lieten op de boulevard in Bergen aan Zee een stempel zetten, terwijl er nog allemaal mensen in Bergen aankwamen.
“Hartstikke leuk. Het is lekker weer, het is niet heet”, vertelt een van de drie eerste fanatiekelingen bij de verste stempelpost. “We missen een beetje publiek, want ja hoe heter het is, des te leuker het publiek weer wordt, maar nee we hebben lekker weer. ‘t Is echt genieten.” Lang wordt daar niet bij stilgestaan; de drie heren gaan snel weer verder want ze hebben vandaag nog een heel eind te gaan. En de komende drie dagen ook.
Al is er dit jaar ook weer een 2Daagse. Er zijn er voor het eerst zelfs twee. “We hebben dit jaar een paar dingen anders gedaan”, vertelt Jeroen Wouda. “We hebben de Pelgrims Route omgedraaid en we hebben dit jaar voor het eerst een 2Daagse op de woensdag en de donderdag.”
Ook donderdag en vrijdag is het weer naar verwachting goed voor een lange wandeling. Voor zaterdag staat echter niet alleen De Alkmaarse Waterroute in de planning, maar ook een bak water uit de hemel. Maar goed, wie al langer meedoet heeft natuurlijk onderhand alle weertypen al meegemaakt.
Dag en nacht wordt er gebouwd. Letterlijk. Op het terrein van de Huisvuilcentrale (HVC) in Alkmaar verrijst een nieuwe slibdrooginstallatie en er wordt stevig doorgewerkt. Zo wordt de achterstand die in de coronatijd en de vergunningprocedure werd opgelopen nog een beetje goed gemaakt. “We hopen de installatie medio 2025 feestelijk te openen.”
Het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier zuivert jaarlijks 100 miljoen m3 afvalwater. Dat gebeurt in vijftien installaties (RWZI’s) en daarbij blijft 100.000 ton slib over. Dat kan je niet zomaar ergens dumpen en bovendien kan het droog als grondstof worden gebruikt. Daarom wordt het slib met hitte gedroogd. Maar de drooginstallatie in Beverwijk is verouderd en verstookt een enorme hoeveelheid aardgas. Hoogste tijd voor een nieuwe.
“Een paar jaar geleden hebben we onderzoek gedaan naar de vervanging van de installatie”, aldus Hoogheemraad Marjan Leijen in het nieuwste HVC Schoon Magazine. “Belangrijk uitgangspunt was het realiseren van verduurzaming. Conclusie was dat we dit alles met HVC konden bereiken.” Eigenlijk is die conclusie voor de hand liggend: voor het snel drogen van slib is veel warmte nodig en laat de vuilverbrandingscentrale daar nou net een overvloed van produceren. Gedroogd slib is overigens weer nuttig als grondstof.
Tussen het simpele idee om de beide processen te koppelen en de uitvoering zitten nog wel wat stappen. “Het besluit tot nieuwbouw bij HVC is een intensief traject geweest en ging niet over een nacht ijs. Maar ons perspectief is dat we als collectief veel meer voor elkaar krijgen om te verduurzamen. Tijdens het besluitproces haakten ook de waterschappen Zuiderzeeland en Amstel Gooi en Vecht aan bij onze plannen voor de slibdroger. Het ontwerp is daarop aan gepast.”
Maar toen was er corona en ook het verkrijgen van de benodigde vergunningen leverde vertraging op. Vorig jaar is dan eindelijk gestart met de bouw van de slibdrooginstallatie op het terrein van HVC.
Inmiddels ligt er ook een slibdroogstrategie opgesteld voor tot en met het jaar 2050. “Want het verder verduurzamen stopt niet met de bouw van deze installatie. We streven met alle waterschappen naar circulariteit”, aldus Marjan Leijen uit. “We willen op natuurlijke momenten – als een onderdeel is afgeschreven – maximaal inspelen op ontwikkelingen om te verduurzamen. Met HVC hebben we de juiste partner gevonden omdat we dezelfde opgave en duurzame ambities hebben. Samen sta je altijd sterker en krijg je meer voor elkaar.”
Een paar maanden geleden werd Zwembad Het Baafje financieel gered door gemeente Heiloo, maar er waren ook 150 vrijwilligers nodig. Dat lijken er misschien heel veel, maar het zijn er eigenlijk te weinig. “We merken dat de meeste mensen graag incidenteel willen komen helpen en dat is helemaal prima, maar je hebt er dus nog wel wat meer nodig dan die 150.”
Lotte Blesgraaf zit bij de Vrienden van Het Baafje en heeft 32 jaren vol met herinneringen aan het zwembad. Zij was een van de mensen die het zwembad heeft gered. “Daar is hartstikke veel werk en actie aan vooraf gegaan, dus niet alleen wat je hier ziet aan vrijwilligers. We hebben destijds een vrij grote actiegroep opgericht en toen zagen we al vrij snel – tijdens de raadsvergaderingen al – dat het hele dorp in opstand kwam. Ook al zwommen ze hier niet, hadden ze wel zoiets van ‘ja maar dit is zo’n mooi zwembad, het is zo’n mooie faciliteit in Heiloo , dat kan niet zomaar verloren gaan’.” Velen meldden zich aan om te helpen, maar er zijn er dus niet veel die met regelmaat komen.
Lotte is met een groepje bezig in de tuinen terwijl ze NH Helpt, mediapartner van Streekstad Centraal, te woord staat. Schoffelen, harken, onkruid trekken…, er is meer dan genoeg te doen. “Je hoeft echt niet elke vrijdag of elke dinsdag te komen, maar als je denkt ‘ik kan een keertje helpen in het groen’, ‘ik kan een keertje koffie schenken’, dat is allemaal niet zo ingewikkeld, maar daar hebben we ontzettend veel aan.”
Astrid Burger gaf gehoor aan de oproep, al werkt ze 32 uur per week. “Het is zo’n belangrijke plek met al die sociale contacten en zwemmen is belangrijk voor je vitaliteit. Je leert dorpsgenoten kennen, en ja ik leer er een vak bij, horeca!”, zegt ze lachend terwijl ze koffie uit de automaat haalt. Ze hoopt dat meer mensen zich aanmelden. “Het is ook maar heel kort vrijwilligerswerk, je doet het maar een paar maandjes. Ik denk dat iedereen misschien wel een klein beetje ruimte heeft, en kleine beetjes maken het werk heel licht.”
