Tientallen berichtjes kreeg Macy van der Kelen, moeder van de inmiddels tweejarige Yuna uit Bergen, plotseling binnen. Moeders uit het dorp herkenden haar dochter op een foto die verscheen bij een oproep in de Facebookgroep ‘Je bent Bergenees als’. Het verhaal over Yuna die een bijzondere ontmoeting had met het iets jongere jongetje Ace, had harten veroverd. Wat begon als een toevallige botsing tussen twee peuters, leek uit te groeien tot iets onverwacht moois.
Het was bij strandpaviljoen Blonde in Bergen aan Zee waar de twee elkaar tegen het lijf liepen. “In het begin hield Yuna hem op afstand”, vertelt moeder Macy glimlachend. “Ace was meteen gecharmeerd van haar en bleef haar knuffels en kusjes geven, maar Yuna wist het nog niet zo zeker. Ze liep weg van hem, maar keek steeds weer achterom, riep ‘kom, kom’, en daar kwam Ace weer aan. Langzaam maar zeker bloeide er iets op tussen die twee.” Het was een aandoenlijk schouwspel waarin zelfs de ouders zichtbaar genoten van de jonge affectie. (tekst gaat verder onder de foto)
Maar ook toen Ace eenmaal thuis was bleef hij maar roepen: “Noena, Noena!” – zijn eigen vertederende versie van Yuna’s naam. Moeder Jody Jorissen, ook uit Bergen, had Macy nog kort gesproken op het strand, maar was vergeten te vragen of ze ook in Bergen woonden. Via Facebook deed ze daarom een oproep om het mysterieuze meisje terug te vinden. En met succes. Yuna bleek een dorpsgenootje.
Hoewel Yuna’s gevoelens misschien wat minder uitgesproken waren dan die van Ace, waren haar ouders meteen enthousiast toen ze de oproep zagen. “Ze hadden het zó leuk samen gehad,” zegt Macy. “We vonden het een geweldig idee om ze nog eens samen te laten spelen.” (tekst gaat verder onder de foto)
Eerst was het tijd voor Yuna’s tweede verjaardag, dus duurde het nog even voor de twee elkaar weer konden zien. Maar woensdag was het eindelijk zover. De zon scheen, Yuna droeg een zomers jurkje en wachtte vol verwachting bij de strandtent, samen met haar moeder. Ook Ace was fris uitgeslapen onderweg naar de langverwachte ontmoeting. (tekst gaat verder onder de foto)
Rond 15:30 uur kruisten hun blikken elkaar weer op het strand. Maar dit keer was het Ace die het spel van ‘hard to get’ speelde. Hij klampte zich vast aan zijn moeder, terwijl Yuna juist toenadering zocht. Of misschien was het de aanwezigheid van twee verwachtingsvolle moeders, een journalist én een hoopvolle fotograaf, waardoor de romantische hereniging nog even op zich liet wachten.
En inderdaad, toen de verslaggever en fotograaf van Streekstad Centraal later vertrokken, ontstond weer ruimte voor spontane peutermagie. “Ze hebben uiteindelijk heerlijk gespeeld, geknuffeld, en Ace gaf Yuna zelfs een kusje”, vertelt moeder Jody de volgende dag. “Al was hij iets te enthousiast — Yuna viel daardoor achterover in het zand, maar ze moest er vooral om lachen. Het was een zoen met een verhaal.” (tekst gaat verder onder de foto)
En dat verhaal heeft nog geen einde. De moeders hebben inmiddels afgesproken: er komt een derde date. Misschien wordt het weer het strand, misschien een speeltuin, maar één ding lijkt zeker — Yuna en Ace hebben elkaar in elk geval gevonden. Wie weet wat er nog groeit uit dit peutersprookje aan zee. Voor nu is het liefde op z’n kleinst — en misschien juist daarom op z’n mooist.
