Torenhoge woningprijzen die maar blijven stijgen, fors overboden worden en nauwelijks kans hebben op een nieuwe woning. Dat is hoe de woningmarkt in Alkmaar eruit ziet. Cijfers laten zien dat het voor woningzoekers, en zeker starters, in Alkmaar en omgeving alleen nog maar moeilijker wordt om aan een huis te komen.
Waar de zomerperiode er normaal voor zorgt dat de verkoop en de prijzen van woningen wat teruglopen, is er momenteel iets anders gaande. Zo blijkt uit de woningmarktanalyse van Leygraaf dat er juist sprake is van een stijging. En dat is voor mensen die op zoek zijn naar een huis verre van ideaal.
Zo overtreft de stijging van de woningprijs in regio Alkmaar de landelijke stijging. Die is landelijk slechts 0,4% terwijl er in Alkmaar een toename is van maar liefst 6,5% in vergelijking met vorig jaar. En dat voelen huizenkopers; de gemiddelde transactieprijs van woningen in Alkmaar is na de stijging €465.000,-.
Het merendeel van de woningen wordt boven de vraagprijs verkocht waardoor het bijna onmogelijk wordt om als starter of woningzoeker nog een kans te hebben op een woning. Daar bovenop komt ook dat het woningaanbod met 14,2% gedaald is. De concurrentie tussen kopers onderling is daarom extra hoog.
Door het beperkte aanbod en de onzekerheid over de woningmarkt blijven veel doorstromers in hun huidige woning zitten. Dit werkt starters tegen aangezien er geen bestaande woningen vrij komen. Er is daarom behoefte aan nieuwbouw voor gezinnen en ouderen. “Nieuwbouw als alternatief voor krapte op de woningmarkt”, stelt de woningmarktanalyse van Leygraaf.
Op het dressoir in de woonkamer van het rijtjeshuis in Heerhugowaard staan enkele felicitatiekaarten: ‘Van harte: 69’. Ze zijn voor Jan Rol, al 44 jaar inwoner van Heerhugowaard. “Al sinds ik hier woon, zie ik woonwijken in aanbouw.” Waar Jan minder oog voor had, was wat zijn woonomgeving nog meer had te bieden. Maar sinds hij deze zomer een scootmobiel kocht, gaat er een wereld voor hem open. “Bijvoorbeeld dat Park van Luna. Ik heb daar nooit erg in gehad.”
De elektrotechnicus kwam in 1980 vanuit de Zaanstreek in Heerhugowaard wonen. Zijn werkgever Hoogovens promootte de nieuwbouwwijken in Heerhugowaard en samen met zijn vriendin Pia kocht hij een rijtjeshuis in de Rivierenwijk. Het bood voor Pia een moestuintje achter het huis, en Jan kon een schuurtje bouwen waar hij zijn klassieke Kreidler-brommers en zijn motoren kon stallen.
Die brommer- en motorritjes eindigden plotseling toen hij tien jaar geleden een herseninfarct kreeg. Het evenwichtsorgaan liet hem daarna in de steek: “Dat werd veel te link.” Voor zijn werk werd hij afgekeurd. Zo raakte hij aan huis gekluisterd. De tweewielers gingen de deur uit en de stalling voor motoren werd omgebouwd tot een buurthonk, waar menig gezellig avondje werd en wordt doorgezakt met familie, vrienden en buren.
Maar overdag sloot hij zich thuis een beetje op in zijn kamer en achter de computer. Tot afgelopen zomer. Hij kocht van zijn vakantiegeld een scootmobiel en ging ritjes maken. “Dat is heel anders dan op de motor of brommer. Dan mag je niet overal komen, je blijft op de grote weg en je bent overal zo voorbij. Ik ontdekte nieuwe plekjes in en rond Heerhugowaard waar ik nog nooit was geweest. Ik had geen idee dat het Park van Luna zo mooi was.”
De Heerhugowaarder neemt Streekstad Centraal graag mee op een route die duidelijk zal maken wat hij bedoelt. ‘Zul je net zien dat het straks gaat regenen”, verzucht Jan als hij zijn scootmobiel van de oplader haalt in ‘het skuurtje’. Het is inderdaad niet zo mooi als op de dag dat hij een foto maakte van een vergezicht over de polder die hij enkele weken geleden op Facebook zette. Daarop kreeg hij veel leuke reacties, waaronder een belletje van Streekstad Centraal dat benieuwd was naar zijn verhaal. (tekst gaat verder onder de foto)
En zo rijden we even later op een bewolkte herfstdag over de Middenweg, waar de herfstkleuren een mooie match zijn met Jan’s opvallende oranje pet. Via het Maria Austria-erf komen we op het fietspad van De Boog, waar we een langgerekt plantsoen en speeltuintjes passeren met spelende kinderen : “Ik ben maar gewoon gaan rijden en kijken waar ik uitkwam.”
Via de Jan Glijnisweg en de Polderweg in Oterleek belanden we op de Huygendijk. De hardlopers en hondenbezitters die we tegenkomen groeten vriendelijk. “Valt je mee hè? Sinds ik in een scootmobiel zit, zijn de mensen hier veel vriendelijker. Ik krijg zelfs voorrang als ik dat helemaal niet heb!” (tekst gaat verder onder de foto)
Het hoogtepunt van de dertien kilometer lange rondrit vindt Jan het voetpad over de Molendijk, dat dwars door weilanden met paarden en koeien meandert. Hier komen we niemand tegen. “Het is hier net Drenthe”, stelt Jan. En hij kan het weten, want jarenlang trokken Pia en Jan met de caravan naar het land van de hunebedden. “Ben je in Drenthe ook wel eens mensen tegengekomen die riepen: ‘het is hier net Heerhugowaard?”, vragen we. Jan beaamt lachend dat hem dat nooit is overkomen.
Jan Rol stuurt zijn scootmobiel steeds behendig langs hondenpoep en paardenstront. Als we op de Rustenburgerweg in buurtschap ‘t Kruis een plekje zoeken voor een foto, belanden we voor de deur van de Artfarm. Daar vangt een tuin vol stalen kunstwerken voor het eerst de aandacht van de oud-Hoogovensmedewerker. “Kijk, zo ontdek je onderweg elke keer wat nieuws. Ik hoop alleen wel dat het allemaal Hoogovens-staal is.”
Mooi rondje hè? vraagt Jan als we via de Oostertocht en het lommerrijke Rivierenpad terugkeren bij het ‘skuurtje’ achter zijn huis. De scootmobiel kan meteen weer op lader, want de accu heeft nog maar één streepje. Er was net genoeg prik om te laten zien wat Heerhugowaard allemaal heeft te bieden. “Ik kan onwijs genieten van deze rondjes. Ik zou het iedereen aanraden om het zelf eens te ontdekken”, besluit Jan.
De brandweer is woensdagmiddag uitgerukt voor een grote brand aan de Overtoom in Heerhugowaard. De brandweer is met in grote getale aanwezig en krijgt assistentie van korpsen in de regio. Vanuit de regio is een dikke zwarte rookpluim zichtbaar.
De brand brak ongeveer kwart over twee in de middag uit. Vijf minuten later werd al opgeschaald, gevolgd door opschaling naar ‘zeer grote brand’. De brandweer van Heerhugowaard is uitgerukt met 6 tankautospuiten en 1 hoogwerker. Onder meer vanuit Alkmaar en Zuid-Scharwoude is assistentie gevraagd.
Voor zover bekend zijn er geen gewonden gevallen. Over de exacte omvang en schade is nog niets bekend. Het is nog onbekend wat de oorzaak van de brand is. De brand is volgens de veiligheidsregio begonnen bij enkele auto’s en sloeg daarna over naar de garage. Verder staan er voornamelijk autobanden in de brand. Er is voor nu geen gevaar van gevaarlijke stoffen.
De Adviseur Gevaarlijke Stoffen is bezig met onderzoek vanwege de kleur van de rook. Er zijn namelijk flinke zwarte rookpluimen te zien. De rook gaat hoog over de provinciale weg heen.
De veiligheidsregio laat rond 15:30 uur weten dat de brand wat lijkt in te zakken. Daarnaast is er door de brandweer om een kraan gevraagd zodat het dak gesloopt kan worden. (hoofdfoto: Ruud de Greef)
Al weken zijn ze op zoek naar een nieuw pand, en de dag dat ze uit de oude school in Egmond aan de Hoef moeten komt rap dichterbij. Gesprekken met gemeenten brachten geen soelaas en ook de zoektocht naar een ander pand bleef vruchteloos. Dus eindigt het verhaal van de kledingbank NHN. “Onze 1.100 leden en alle vrijwilligers staan op straat.”
“We zijn wel een jaar bezig geweest, ook met gemeentes, maar het bleek trekken aan een dood paard.”, vertelt oprichter Tamara Tuls (54) aan NH, mediapartner van Streekstad Centraal. “Bijna vijf jaar hebben we bestaan en dit is niet hoe het had moeten eindigen.” Het is duidelijk dat ze worstelt met de emoties die het losmaakt.
Dat de gemeente Bergen de helpende hand niet heeft toegestoken heeft volgens die gemeente te maken met de voorzieningen die er óók zijn voor de minima. “We vinden het voortbestaan belangrijk, maar ook dat er voor minima voldoende voorzieningen zijn om in hun levensonderhoud te voorzien.”
Tamara ziet dat anders: “Kennelijk vinden de gemeentes dat het allemaal wel meevalt voor minima. Maar de Kledingbank heeft ruim 1.100 leden die op maandelijkse basis langskomen voor een nieuwe onderbroek of een winterjas. We bedienen mensen van Den Helder tot Zaanstad, en die moeten nu hun heil elders zoeken.”
Inmiddels weten ook alle 55 vrijwilligers van het definitieve einde van de kledingbank. Een moeilijke boodschap om te brengen. “Met pijn in het hart. Want naast de functie van kledingbank, zijn wij ook een sociale ontmoetingsplek voor iedereen die het nodig heeft. Er zijn veel tranen gevloeid en er is veel onbegrip.”
“Komende week zijn we nog open voor onze leden en zaterdag 16 november doen we de deur dicht. In samenwerking met de stichting Does Goed gaan we zorgen dat alle overgebleven inventaris op een goede plek terechtkomt.” Ook de opgestarte doneeractie wordt afgehandeld. “Het geld dat gedoneerd is gaan wij inzetten voor onze leden. Ze krijgen een kledingcadeaubon en we verzorgen nog een groot Kerstfeest voor alle kledingbank-kinderen.”
Tamara sluit af: “We hebben het echt met heel veel plezier gedaan, en we zijn er trots op dat we een heleboel mensen hebben kunnen helpen.”
Stadsbeiaardier Christiaan Winter heeft net weer een monsterklus achter de rug. Samen met stadsuurwerkmaker Boris Stiensma heeft hij de torens van de Grote of Sint-Laurenskerk, Waagtoren en Kapelkerk beklommen om het komende half jaar tien nieuwe liedjes uit de drie carillons over de binnenstad uit te strooien: “Je bent eigenlijk een 17e-eeuwse computer aan het herprogrammeren.”
De carillons stammen namelijk alledrie uit dezelfde periode rond 1690. Er zijn tegenwoordig wel moderne speelcomputers die een klokkenspel kunnen aansturen, maar in Alkmaar werkt alles nog 100% mechanisch. En dat betekent dat de twee muziekliefhebbers per melodietje een paar honderd pinnetjes moeten plaatsen in de ‘trommels’ en die moeten vastzetten met een moertje (zie ook de hoofdfoto). “We doen het nog op dezelfde manier als onze voorgangers 300 jaar geleden”, vertelt Christiaan Winter. “Elk pinnetje is een nootje.” (de tekst loopt door onder de foto)
De Alkmaarse carillons krijgen elk seizoen nieuwe deuntjes. Bij de Grote Kerk en de Waagtoren zijn dat vier verschillende nummers per uur, bij de Kapelkerk is op het hele en halve uur een ander melodietje te horen. Winter heeft deze keer geen verzoeknummers gekregen, dus hij kon zelf de playlist bepalen. Maar de techniek beperkt wel de keuzemogelijkheden.
“Je hebt bij de Grote Kerk de keuze uit ongeveer 2,5 octaaf, dus de tonen kunnen niet al te laag en al te hoog zijn. Bij de Waagtoren kunnen we iets meer, maar ook daar moet het ritmisch niet al te ingewikkeld zijn, want dan wordt het een janboel. En bekende liedjes zijn ook ongeschikt, want van een halfjaar ‘Altijd is Kortjakje ziek’ word je al snel horendol.” Volgens Winter zoekt hij vooral ‘niks-aan-de-handmuziek’, waar niemand zich snel aan zal storen. (de tekst loopt door onder de foto)
“De Grote Kerk speelt bovendien óók in de nachtelijke uren, dus dat vraagt iets meer overleg met elkaar. De nummers moeten niet teveel op elkaar lijken. We kozen deze keer voor een Angelsaksisch thema, met onder meer een muziekstukje gecomponeerd door de organist van Westminster Abbey. Om kwart vóór hoort iedereen ‘Geef vrede door van hand tot hand’. Een aansporing die de wereld wel kan gebruiken momenteel.”
Het waarschijnlijk bekendste liedje dat het komende half jaar uit de Waagtoren klinkt, is ‘Here comes the sun’ van oud-Beatle George Harrison. “De accentverschuiving aan het slot gaat enigszins verloren doordat de speeltrommel van de Waag wat traag op gang komt.” De viering van 200 jaar Johan Strauss wordt een kwartier later geëerd met de Wilde Rosen Waltz. “Dankzij André Rieu en zijn orkest is de wals is nog niet gestorven.” Om kwart voor het hele uur kan er uit volle borst worden meegezongen met de eerste tonen van het Alkmaars Stedelied: ‘Wie heeft van Alkmaar niet gehoord?’”(de tekst loopt door onder de foto)
De stadsbeiaardier en stadsuurwerkmaker zijn samen per toren een halve dag bezig om de instrumenten opnieuw te programmeren. Bij de Kapelkerk is maar ruimte voor twee melodietjes van maximaal 25 seconden: “Dat levert amper tijdwinst op”. Op de hele uren klinkt er de komende tijd een lichtvoetige ballade van Erik Satie, een half uur later volgt ‘Uit uw hemel zonder grenzen’ van een componist die veel heeft betekend voor de protestantse kerkmuziek.
Wie nog suggesties heeft voor de playlist van het volgende seizoen, kan zijn of haar tip sturen naar beiaardier@alkmaar.nl. Gekeken wordt dan of de melodie geschikt is of geschikt te maken is voor de carillons.
De Nollenweg van Alkmaar richting Heerhugowaard moet dringend worden opgeknapt. Dat gaat deze maand gebeuren. De Provincie Noord-Holland laat weten dat de verzakking van de weg in de week van 11 november onder handen zal worden genomen en dat heeft uiteraard gevolgen voor het verkeer.
“Het verkeer dat vanaf Park van Luna over de Nollenweg (N508) richting Alkmaar rijdt, ondervindt geen hinder van de werkzaamheden”, stelt de Provincie mensen gerust. Maar in die mededeling valt al te lezen dat het voor wie de ándere kant op moet anders ligt. De rijbaan richting Heerhugowaard wordt helemaal afgesloten.
“Het verkeer wordt omgeleid”, zegt de Provincie daarover. Auto’s die naar Heerhugowaard moeten zullen, tegen de intuïtie in, in de richting van de Omval worden geleid, om vanaf daar terug te rijden over de andere rijbaan van de N242. Tuincentrum Intratuin blijft bereikbaar. (tekst gaat door onder de afbeelding)
De werkzaamheden duren van maandag 11 november 7:00 tot woensdag 13 november 17:00. Na afronding van de werkzaamheden zal ook de weg opnieuw worden geasfalteerd. Daarna kan het verkeer weer gebruik maken van de gehele Nollenweg.
De verzakking van de Nollenweg zorgde eerder al voor afsluitingen. De oorzaak van de verzakking ligt in de zandlaag onder de weg. Doordat zand onder de weg is weggelopen, is de weg gaan doorzakken. Na de werkzaamheden moet de bodem weer stevig genoeg zijn voor het drukke verkeer op de ringweg van Alkmaar.
‘Niet te klagen’, ‘het kon wel minder ja’. Het zijn de standaardantwoorden op de standaardvragen van maandagochtend. Maar van één inwoner van Alkmaar zijn die antwoorden toch wel op te vatten als een understatement. Dit weekend viel namelijk de prijs van één miljoen euro op een Alkmaars lot en dat betekent dat de kaasstad zomaar ineens een miljonair rijker is.
Dat heeft De Nederlandse Loterij bekendgemaakt. De prijs viel afgelopen zaterdag, in het Miljoenenspel. Dat kansspel is onderdeel van de Nederlandse Loterij. Omdat de prijs viel op een lot dat online werd gekocht, zijn de gegevens van de winnaar bekend bij de organisatie. Dat maakt het eenvoudig om de prijs uit te keren. Uiteraard blijft de identiteit van de gelukkige wel geheim.
Als loten in een winkel worden gekocht, is het voor de loterij veel lastiger om de winnaar te achterhalen. Vorige maand nog was de Nederlandse Loterij op zoek naar de winnaar van 100.000 euro. Dat bedrag was gevallen op een lot dat gekocht was in De Rijp, maar meer aanknopingspunten waren er niet.
Winnaars van een groot geldbedrag kunnen rekenen op persoonlijke begeleiding van de Nederlandse Loterij. De ervaring leert namelijk dat mensen nogal overvallen kunnen worden door de plotselinge rijkdom. De Nederlandse Loterij zal de Alkmaarse winnaar daarom persoonlijk ontvangen – en dan ook persoonlijk feliciteren.
Heel hard hoef je niet te zoeken. Leegstaande panden in het stadshart van Alkmaar zie je overal. Naast de onlangs vernieuwde Laat, zien vooral de zijstraatjes er omheen nog grimmig uit. “Hier moet je het gezellig hebben, en bloembakken zien”.
“Als ik dit vergelijk met de omliggende straatjes is het toch wel jammer dat je de Laat en de Langestraat hebt, en dan dit soort straatjes tussendoor,” zegt Herman.
Grote bedrijven als V&D, Perry Sport en Primark zijn vertrokken uit de Alkmaarse binnenstad. Gelukkig is de leegte van de V&D deels opgevangen door een gloednieuwe Jumbo, maar in de tussenstraatjes is er veel leegstand, dit zorgt voor een ongezellige sfeer.
“De leegstand is structureel, waardoor het op de donkere dagen een onveilige situatie is voor het publiek,” zegt Bob Hafkamp, lokale hoteleigenaar. Bob onderneemt actie. Hij hangt zijn pamfletten op de leegstaande panden, om het probleem aan het licht te brengen en hoopt dat er een leegstandswet wordt ingevoerd. Dit houdt in dat ondernemers binnen een bepaalde tijd hun leegstaande pand voor een goede prijs verhuurbaar moeten stellen. Als dit niet gebeurt krijgen zij een boete van de gemeente.
“Ondernemers worden door de gemeente gemotiveerd om het pand verhuur klaar te krijgen, en de lichten weer te laten branden.” Op die manier zouden de leegstaande panden, en dus het stadscentrum, sneller weer in leven moeten komen.
Plat op je buik en op je rug op het ijs liggen. Eén minuut per kant. In je zwemkleding. Het was vrijdagavond de afsluiting van de open dag van sportcomplex De Meent in Alkmaar, dat de deuren opengooide vanwege het 10-jarig bestaan van Alkmaar Sport. Maar liefst 117 mensen deden er aan mee om zo geld in te zamelen voor het goede doel. “Zoveel mensen, dat is ook voor mij nieuw!”
Aan het woord is instructeur Eddy Bakker die vaker dit soort sessies organiseert maar echt blij verrast is met de opkomst. Een record voor het Alkmaarse ijsliggen. “We zijn het hele jaar al bezig met leuke evenementen en een goed doel: de jeugdafdeling van het Noordwest Ziekenhuis hier in Alkmaar. Maar zo’n opkomst hebben we nog niet eerder gezien.” (tekst loopt door onder de foto)
Voor in ieder geval één van de deelnemers is dat goede doel ook heel persoonlijk. De 10-jarige Pem Ursem heeft het afgelopen jaar de nodige tijd doorgebracht op de kinderafdeling en wilde iets doen voor de andere kinderen op de afdeling: “Ik ben daar best heel ziek geweest dus ik vond het fijn om daar iets voor te doen.”
‘Ietsje’ ouder is Bert van Dok, die met zijn 76 jaar de oudste deelnemer is. Voor de zekerheid had hij van tevoren maar gevraagd of het nog wel iets voor hem was. “Ik had dit nog nooit gedaan en het goede doel staat ook voor zich. Dankzij de ademhaling viel het eigenlijk best mee. Het gaan liggen en weer opstaan was moeilijker.”
Omdat de actie voor het Noordwest Ziekenhuis nog loopt tot het einde van het jaar is de opbrengst nog niet bekend.
Bij de gemeente Heiloo moeten ze er zo langzamerhand moedeloos van worden. De Vennewatersweg tussen de Kennemerstraatweg en het sportpark moet op de schop, maar stikstofregels spelen de geplande reconstructie al jaren parten. Een eerder bestemmingsplan voor het werk sneuvelde bij de Raad van State.
En nu wordt een stokje gestoken voor een geitenpaadje dat de gemeente Heiloo wilde bewandelen. Het is de nieuwste overwinning van de Stichting Heilloze Weg: “Er wordt gewoon een vuil spelletje gespeeld.”
De gemeente Heiloo wil al jaren een deel van deze weg opnieuw inrichten omdat hij nu ‘door alle ontwikkelingen in Heiloo de extra verkeersdrukte niet goed aan kan’. Die drukte wordt verwacht door de komst van nieuwe woonwijken en de extra afslag A9. Daarom wil de gemeente onder meer dat er ontsluitingen komen aan de Vennewatersweg voor de nieuwbouwwijken Zuiderloo en Zandzoom. (tekst gaat door onder de foto)
Er kwam in 2020 een nieuwe tunnel die in 2022 al klaar had moeten zijn, maar de Raad van State vernietigde het bestemmingsplan. De herinrichting zorgt voor extra stikstofneerslag. Daarop werd de geplande reconstructie opgesplitst in kleinere projecten, zoals de aanpassing van nutsvoorzieningen en de aanleg van vijf rotondes. Voor de deelprojecten zijn dan afzonderlijke omgevingsvergunningen nodig en die zijn nog steeds niet verleend.
Els Meurs van de Stichting Heilloze Weg verzet zich tegen de aanpassingen aan het wegennet in het zuiden van Heiloo. “Die doorgaande weg vanaf de A9 naar Egmond-Binnen gaat er nooit komen”, zegt ze stellig. “De stikstofregels zijn nog strenger geworden. Door het project in stukjes te knippen, denken ze onder de stikstofnormen te blijven, maar dat is natuurlijk onzin.” (tekst gaat door onder de foto)
Leden van de stichting zagen Liander al bezig met kabels en leidingen aan de Vennewatersweg ter hoogte van de Weegbree: “Dat is dus fout.” Volgens hen kan dat niet als de vergunning nog niet is verstrekt. Daarom stapten ze naar de Omgevingsdienst Noord-Holland Noord met het verzoek om te handhaven. Die gaf de stichting gelijk en legde het werk voor onbepaalde tijd stil. “Overheden moeten zich ook aan de wet houden”, stelt Meurs. “Ze denken soms dat ze boven de wet staan, maar wij laten ze merken dat dat niet het geval is.”
De stichting verwacht dat de Omgevingsdienst alle activiteiten en werkzaamheden aan de Vennewatersweg in onderlinge samenhang en combinatie beoordeelt. Voorlopig zijn ze blij met deze stopzetting. Als de vergunningen er zijn, stapt de stichting waarschijnlijk opnieuw naar de rechter. “Dat ligt wel in de lijn der verwachting.”
Volgens Meurs speelt de gemeente Heiloo gewoon een vuil spelletje, door te proberen zoveel mogelijk van de reconstructie uitgevoerd te hebben voordat de zaak bij de Raad van State dient. Dat wil Stichting Heilloze Weg zien te voorkomen: “Ze zijn van ons voorlopig niet af.”