Maandagavond vond een dodelijk ongeluk plaats op de Schagerweg bij Oudkarspel, waarbij een 22-jarige fietser overleed. De volgende dag verzamelde een groep vrienden en familie zich op de plek des onheils bij de kruising met de Westelijke Randweg voor een herdenking.
Rond 22:40 uur zou de jongeman onderweg zijn geweest in de richting van Warmenhuizen, vanuit Langedijk. Toen hij de Schagerweg overstak is hij geschept door een auto. Toegesnelde hulpdiensten hebben geprobeerd het slachtoffer te reanimeren, maar dat mocht niet meer baten.
De groep van meer dan 40 mensen vormden met elkaar een cirkel om de jongeman zijn leven te herdenken. Stille getuige is de bos bloemen die ze achterlieten. De politie hield het op een afstandje in de gaten vanwege de niet geheel ongevaarlijke plek in de middenberm.
Een auto is op de kant beland bij een aanrijding op de Nieuwe Schermerweg in Alkmaar. De botsing gebeurde dinsdagmiddag rond 15:45 uur op de kruising met de Edisonweg. In de gekantelde wagen zat een oudere vrouw. Omstanders schoten te hulp en hielpen haar uit de auto.
Opgeroepen ambulancepersoneel heeft de onfortuinlijke vrouw nagekeken, ze hoeft daarna niet mee naar het ziekenhuis. Het verkeer werd tijdens de hulpverlening door de politie geregeld.
Een bergingsbedrijf is ingeschakeld om beide voertuigen op te halen en de weg schoon te vegen.
“Het was buffelen op Culinair Plaza, ik heb een monsteromzet gedraaid.” Chefkok Sam Piscaer had tijdens het grote evenement van afgelopen weekend nauwelijks tijd om te genieten, zo hard kookte hij voor alle gasten. Maar zaterdag was er een klein moment van rust, toen er van de opbrengst van Culinair Plaza 2023 in de Alkmaarderhout een nieuwe speeltuin werd geopend. En ja, Sam heeft ook zelf even gespeeld.
“Het was een enorm succes, heel druk. Er waren meer kaarten verkocht dan vorig jaar.” Naast bezoeker was Sam Piscaer, chefkok en eigenaar van restaurant ‘t Fnidsen, ook deelnemer van Culinair Plaza. “Alle doelgroepen komen daar samen en mensen gaan gewoon lekker genieten.” Het driedaagse culinaire evenement was vrijdag tot en met zondag en draait om het proeven van gerechten en drankjes van deelnemende restaurants uit de regio. Dit allemaal in een jasje van entertainment. (tekst gaat verder onder foto)
En een mooie bijkomstigheid: alle winst van het eetfeest gaat naar goede doelen. “Vorig jaar was de opbrengst 120.000 euro. Van dit jaar weten we het nog niet.” Deze winst gaat in een potje, net als de winst van andere evenementen die zijn georganiseerd door netwerkclub Junior Kamer Alkmaar, waar Sam lid van is. Uit dat potje is de nieuwe speeltuin betaald, die zaterdag geopend werd door wethouder Robert te Beest.
“Door de jaren heen hebben we veel goede doelen in het zonnetje gezet”, vertelt de chefkok. “Nu wilden we iets blijvends neerzetten. Iets voor de volgende generatie.” Die volgende generatie was natuurlijk ook aanwezig tijdens de opening en heeft, net als Sam, de speeltuin al even goed uitgeprobeerd.
De nieuwe speeltuin heet ‘t Dierenbos en staat bij Stadsboerderij De Hout, in de plaats van speeltuin De Kabouterhoek. De houten kabouters die hier jarenlang “woonden”, zijn inmiddels weggehaald, al weet Sam niet wat er met ze gebeurd is. Stadswerk072 kon daar op hun facebookpagina wel uitsluitsel over geven, en schreef: “Na 17 jaar zijn de kabouters van het Kabouterbos met pensioen.” (foto: Stadswerk072)
In de studio van de BellySisters in Alkmaar worden zwangere buiken vereeuwigd in een prachtig 3D-beeldje. Een waardevolle herinnering voor zwangere vrouwen, zodat je altijd weer even terug kunt kijken naar deze speciale tijd in je leven en terugdenkt aan de kracht van je lichaam. Maar wie zijn de BellySisters eigenlijk?
Het begin van BellySisters
Jacqueline van Schagen had haar eigen onderneming, De Geboortehulp. Ze gaf daar zwangerschapsbegeleiding, cursussen aan koppels en zwangere vrouwen met mentale problemen konden bij De Geboortehulp terecht. Jacqueline haar sterke punt is het contact met mensen en allerlei zaken regelen en administratie in orde brengen, maar ze had niet veel marketing ervaring. Daar is Maaike Entius nou juist wel weer heel goed in, zij kent alle kneepjes van het social media vak.
Het complete team bestaat op dit moment uit 12 vrouwen. Naast Jacqueline en Maaike werken er nog 7 fantastische vrouwen in Alkmaar en 3 in de tweede Belly Sisters studio in het Belgische Antwerpen.
Maak er een dagje uit van
Je kunt van je afspraak bij BellySisters ook een echt dagje uit maken. In de studio in Alkmaar is namelijk ook een ruimte voor een zwangerschapsfotoshoot. Daarnaast is er een leuke conceptstore met allerlei babyitems waar je nog even lekker kunt shoppen.
Beste moment voor een zwangerschapsbeeldje
Het beste moment om een afspraak te maken voor een 3D scan van je lichaam is tussen de 32e en 36e week van je zwangerschap. Dan is je buik op zijn mooist vast te leggen. Deze scan wordt vervolgens omgezet in een zwangerschapsbeeldje. Het maken van het daadwerkelijke 3D beeldje zal ongeveer 12 tot 16 weken duren. Daarna kun je het beeldje ophalen of gemakkelijk bij je thuis laten bezorgen. Je bent dan een echt erfstuk in de familie rijker.
Andere soorten beeldjes
Naast een zwangerschapsbeeldje kun je ook kiezen voor een echobeeld, waarbij je zelf bepaalt in welke periode je het beeldje wilt laten maken. Een echobeeldje kun je al vanaf de 8e week van je zwangerschap laten maken.
Of wat dacht je van een moeder en kind beeldje? De meeste 3D-beeldjes worden gemaakt wanneer de baby nog veilig in de buik zit, maar bij het moeder en kind beeld wordt de pasgeboren baby vereeuwigd op de borst van mama.
Helaas gaat een zwangerschap soms ook gepaard met verdrietige momenten. Met het herdenkingsbeeld kun je van deze verdrietige gebeurtenis een onvergetelijke tastbare herinnering laten maken. Een beeld dat kan helpen met het verwerken van dit verlies. Jacqueline, die ook doula is, heeft al meerdere ouders van sterrenkindjes geholpen: “Ik durf wel te zeggen dat van betekenis mogen zijn bij een stilgeboorte, voor mij het meest waardevolle is dat ik in dit werk kan en mag doen.”
“We krijgen René hier niet mee terug, maar we willen erkenning voor de gemaakte fouten.” Het is 2019 als Koedijker René de Jong (61) de diagnose blaaskanker krijgt. Voor een operatie moet hij naar het Noordwest Ziekenhuis in Alkmaar, waar hij na vijf dagen overlijdt. Zijn nabestaanden vinden dat er meerdere medische fouten zijn gemaakt en dagen de medische specialisten en verpleegkundigen – vijf jaar na dato – voor het regionaal medisch tuchtcollege.
Als vitale zestiger schrok René behoorlijk toen hij op een ochtend bloed aantrof in zijn urine. “We zijn meteen naar de huisarts gegaan”, vertelt zijn weduwe Irene (64) aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. Onderzoek in het ziekenhuis wijst uit dat René blaaskanker heeft. (tekst gaat verder onder foto)
René wordt bestraald en artsen halen een klein stukje blaas weg, wat effect lijkt te hebben. “De eerste controle was goed, maar daarna bleek het toch weer fout te zijn.” René’s blaas moet helemaal verwijderd worden. Met een stuk van zijn darm wordt vervolgens een nieuwe blaas gemaakt. Wanneer René wakker wordt uit zijn narcose, zit Irene naast zijn bed. Haar man spuugt alles onder en lijkt verward. “Hij had niet eens door dat ik er was”, zegt ze. “Alle apparaten om hem heen piepten.” Irene wordt de zaal uitgestuurd.
Irenes man lijkt op te knappen en mag naar de verpleegafdeling. “Eigenlijk ging er vanaf toen elke dag iets mis.” Het valt Irene tijdens een bezoek bijvoorbeeld op dat het knopje waarmee René de verpleegkundigen kan oproepen, op de grond lig. “Hij vroeg ook om extra pijnstilling, maar de verpleegkundige kon niet terugvinden wanneer deze voor het laatst was gegeven. Niet opgeschreven dus.” (tekst gaat verder onder foto)
“Daarna ging het alleen maar slechter”, gaat de weduwe verder. “Op zondag zei hij: laat de kinderen maar niet meer komen.” De herinnering raakt haar tot tranen aan toe. Haar zoon Jeroen (40) neemt het gesprek over. Hij heeft zich de afgelopen jaren beziggehouden met de zaak, omdat hij medische kennis bezit door zijn werk in de eerstelijnszorg.
In het dikke dossier dat Jeroen heeft, staan alle medische verslagen van zijn vader, evenals de protocollen van het ziekenhuis en verklaringen van behandelaars. “Diverse protocollen en richtlijnen zijn in de wind geslagen”, vertelt hij. “Er is roekeloos gehandeld door behandelaars en verpleegkundigen en dat wordt niet erkend.” In plaats daarvan dekt de één de ander, stelt hij.
Met de dag gaat René verder achteruit. Zijn hartslag stijgt en hij krijgt moeite met ademhalen, “ondanks dat hij liters extra zuurstof kreeg. Hij had veel pijn en werd ook verward.” René trok dan bijvoorbeeld het zuurstofslangetje uit zijn neus.(tekst gaat verder onder foto)
Allemaal symptomen die een bel hadden moeten laten rinkelen bij de artsen, zegt Jeroen. Maar de specialist denkt in de hoek van hyperventilatie door pijn en angst, en geeft René een kalmeringsmiddel, zo staat in het medisch verslag. Terwijl dit volgens Jeroen signalen zijn van bloedvergiftiging, een longontsteking en delier (ernstige verwardheid, red.) “Als ze de richtlijnen hadden gevolgd, wisten ze dat het om iets veel ergers ging.”
Ondertussen krijgt René sondevoeding, waarbij het volgens Jeroen ook meermaals is misgegaan. In het verslag staat namelijk dat René’s maag steeds te vol zit. “Op bepaalde momenten is zijn maaginhoud zelfs twee tot drie keer de norm”, zegt Jeroen. “Maar geen van de verpleegkundigen lijkt aan de bel te trekken.”
En zo gaan er nog meer dingen mis, tot de fatale fout. Door de overvolle maag was René’s sondevoeding verlaagd, maar een verpleegkundige in opleiding verhoogt deze, zonder toestemming van een leidinggevende. Ze kon volgens Jeroen in het dossier namelijk niet vinden waarom het verlaagd was.
Onafgebroken zit Irene bij haar mans bed en ziet hem aftakelen. “Ik wilde die nacht bij hem slapen, maar hij zei: ‘Nee, doe maar niet. Dan slaap jij ook niet lekker.'” De volgende ochtend wordt Irene gebeld: het gaat slecht met René. Samen met haar kinderen haast ze zich naar het ziekenhuis. Wanneer ze in Rene’s kamer het gordijn opentrekken, zien ze dat hij is overleden. “Hij lag zelfs al onder een wit laken, maar niemand ving ons op.” (tekst gaat verder onder foto)
Irene moet aanhoren dat haar man die ochtend was gevonden op de grond, in een plas braaksel. De schouwarts laat weten dat hij is gestorven door massale aspiratie, wat inhoudt dat er vloeistoffen in zijn longen terecht zijn gekomen. Het gevolg: een hartstilstand.
Nu willen Jeroen en Irene erkenning voor de gemaakte fouten. “Uit het dossier blijkt dat er weinig overleg was tussen artsen en verpleegkundigen. Protocollen werden niet goed gevolgd. Zijn moeder vult hem aan: “Specialisten blijven de gemaakte fouten bagatelliseren of zelfs ontkennen.” Ze wil dat er van deze zaak geleerd wordt, zodat niemand anders dit hoeft mee te maken.
Behandelaars erkennen dat sommige zaken anders of beter hadden gekund, maar daarmee is volgens hen niet direct sprake van tuchtrechtelijk verwijtbaar handelen. In het Noordwest Ziekenhuis is in ieder geval het beleid rondom blaasverwijdering opnieuw onder de loep genomen en verscherpt. Het ziekenhuis laat zich inhoudelijk nog niet uit over de zaak. “Wij wachten de uitspraak van het tuchtcollege af.”
Het is maar tijdelijk, de nieuwe naam voor de gefuseerde Lucebertschool en Van Reenenschool. Want ondanks dat ‘Openbare Bergense Basisschool’ wel de lading dekt, sprankelt het niet echt. Daarom heeft de nieuwe school een prijsvraag uitgezet voor wie de beste naam bedenkt.
Een filmpje op de website van de school, waarin de belangrijke pijlers van de school worden uiteengezet, moet inzenders inspireren bij het bedenken van de nieuwe naam. ‘Op onze school gaat het over de toekomst’, staat er, net als ‘Leren om vanuit je eigen waarden te leven en bij te dragen.’ Ook het bijdragen aan een duurzame wereld speelt een rol.
Wie zich geroepen voelt, kan zijn of haar creativiteit op de loop laten en voor 23 september een idee insturen via een formulier de website van de school. De winnaar krijgt een weekendje weg voor vier personen.
Een plaquette met daarop de dichtregels die ooit de geheime operatie ‘D-Day’ aankondigden krijgt een plekje op het Canadaplein. Dat heeft de wethouder cultuur van de gemeente Alkmaar, Anjo van de Ven, toegezegd.
Hiermee gaat een wens van CDA-fractieassistent Ynskje den Brakel-Visser in vervulling. Haar oproep was in juni emotioneel beladen. Het besef dat de grote invasie van de geallieerden in Normandië in 1944, D-Day, onmisbaar is geweest voor onze vrijheid nú, roerde haar zichtbaar.
Haar voorstel – een plaquette in Alkmaar om D-Day te gedenken – viel toen meteen in goede aarde. “Dit is een heel sympathiek voorstel”, reageerde wethouder Christian Schouten namens het college.
Inmiddels heeft zijn collega Anjo van de Ven, die als wethouder cultuur verantwoordelijk is, de volgende stap gezet. “We gaan het een plek geven op het Canadaplein”, laat Van de Ven weten. (tekst gaat door onder de foto)
“Les sanglots longs/ Des violons/ De l’automne/ Blessent mon cœur/ D’une langueur/ Monotone.” Toen dichter Paul Verlaine die regels in 1866 schreef kon hij niet bevroeden dat zijn overpeinzingen bij de herfst ooit, in een andere eeuw, de geallieerde invasie zouden aankondigen.
De aankondiging was een geheime afspraak van de geallieerden met het Franse verzet: door deze regels door te geven wist men in Frankrijk wat er komen ging. Voor de Duitsers bleef D-Day geheim, zodat ze verrast zouden worden toen op 6 juni 1944 de troepen aan land gingen.
Dit jaar is D-Day precies 80 jaar geleden. Het is de bedoeling dat de dichtregels van Verlaine, met vertaling, nog in het herdenkingsjaar een plekje zullen krijgen op het Canadaplein. Een plein waarvan de naam herinnert aan het uiteindelijke resultaat van de grote invasie: onze bevrijding, door de Canadezen, in het voorjaar van 1945.
“Elke middag staan er wel mensen bij het hek te kijken. Mensen die vroeger naar de kerk gingen.” Deze maandagochtend is het echter troosteloos leeg op het Kerkplein in Egmond-Binnen, waar de Adelbertuskerk vakkundig gesloopt wordt door Rodney van Duinen en zijn kraan. “Dit is wel een mooi en apart sloopje.”
De ene keer is het een woning, dan een kerk, kantoorpanden of scholen. Wát Rodney precies sloopt, maakt hem weinig uit. Of, zoals hij zelf heel nuchter stelt: “Wat plat moet, moet plat.” Al zegt Rodney er wel meteen bij dat dit toch een bijzonder en apart sloopje is. “Vooral door die grote toren.”
De Adelbertuskerk is al enkele jaren gesloten en moet nu plaatsmaken voor 52 appartementen. Er kwamen steeds minder kerkgangers en het onderhoud van drie kerken werd te duur voor de parochie. Katholieken die voorheen naar de Adelbertuskerk gingen, gaan al enige tijd naar Egmond aan den Hoef. En nu is de sloop in de dorpskern van Egmond-Binnen toch echt begonnen. (tekst gaat verder onder foto)
Om klokslag 10:00 uur luiden ineens de klokken over het Kerkplein, alsof de kerk zelf nog niet weet dat er iets is veranderd. “Ja, de stroom moet er nog af”, legt Rodney uit. “Die blijven nog wel even luiden, hoor.” Pas op 8 oktober stoppen ze. Daarna worden de bellen gedemonteerd en gaan ze naar Rinnegom, op een kerkhof. “En dan pas kan die toren plat.” De toren gaat dan ook als laatst en daarvoor moet Rodney met zijn kraan bovenop het puin rijden, “want anders kom ik er gewoon niet bij.”
Met de grote grijpklauw van Rodneys kraan gooit hij de kerkrestanten in de containers, waarbij het vrijgekomen stof metershoog opwaait. “Het puin dat hier vrijkomt wordt hier ook gebroken, waardoor je menggranulaat krijgt.” (tekst gaat verder onder foto)
Dat menggranulaat wordt volgens Rodney straks weer gebruikt voor de nieuwe wegen die komen bij de nieuw te bouwen appartementen. Binders kunnen straks dus óver de kerk rijden en wandelen. Er staan ook nog twee kluizen die gedemonteerd moeten worden. “Zonder inhoud, helaas”, lacht de kraanmachinist.
Of ze nog lang bezig zijn, weet Rodney niet. Zo’n klus is lastig inschatten. “Misschien dat we tussendoor nog even weggaan en weer terugkomen.” In de tussentijd valt er in ieder geval nog een hoop te slopen.
Trouwen, dat kan in de eigen gemeente, maar het kan ook ergens anders. In Bergen, bijvoorbeeld. Het kunstenaarsdorp blijkt een populaire trouwlocatie te zijn voor stellen die zélf niet in Bergen wonen. Meer dan de helft van alle huwelijken die in Bergen gesloten worden zijn huwelijken tussen geliefden van buiten de gemeente.
Dat en meer blijkt uit cijfers van ‘The Perfect Wedding’. Niet alleen Bergen, ook andere kustgemeenten trekken relatief veel trouwlustigen van buiten aan, zo blijkt. Ook in Castricum worden zes op de tien huwelijken voltrokken tussen mensen die niet uit Castricum komen. De lijst wordt aangevoerd door Bloemendaal, met 79,9%.
Heiloo blijkt in het onderzoek een middenmoter, met 30% ‘vreemde’ huwelijken. In Dijk en Waard ligt dit percentage nog een stuk lager, op 11%. Alkmaar zit daar met 17,3% tussenin. (tekst gaat door onder de afbeelding)
Een en ander betekent niet dat men zich op het stadhuis van Alkmaar hoeft te vervelen. Ook die gemeente blijft geliefd, Alkmaar staat zelfs in de Noord-Hollandse top vijf als het om het aantal voltrokken huwelijken gaat. Maar dat lijstje leest al meer als een lijstje van grootste gemeenten, met Amsterdam als vanzelfsprekende aanvoerder.
Trouwen is in trek, laat The Perfect Wedding verder nog weten. In vergelijking met tien jaar geleden wordt er weer meer getrouwd in Nederland. In de eerste helft van 2024 wisten maar liefst 83.481 stellen wat ‘daarop uw antwoord’ was.
De achtbaan waar afgelopen zomer een kindje uit viel was goedgekeurd en daarmee veilig. De gemeente had geen reden om de attractie te weigeren op de kermis. Dat stelt het college in de beantwoording van vragen die de Senioren Partij Alkmaar (SPA) over de kwestie had gesteld.
Het was een smet op de Alkmaarse zomerkermis: een ongeluk in de kinderachtbaan Crazy Clown, waarbij een jongetje gewond raakte. De achtbaan stond na het noodlottige ongeval enige tijd stil, maar heeft de laatste dagen van de kermis gewoon weer gereden. Dat was veilig, oordeelden de autoriteiten.
SPA-fractievoorzitter Sasja Spek wees in haar raadsvragen op een eerder ongeval met dezelfde attractie. “Is het college op de hoogte van het ongeval van vijf jaar geleden?”, vroeg zij zich af.
Ná het ongeluk heeft het college er wel van gehoord, blijkt uit de beantwoording: “Het college is de dag na het ongeval door de moeder van het jongetje dat is gevallen op de hoogte gebracht van een eerder incident.” Maar voorafgaand aan de kermis wist Alkmaar daar dus niet van: “Het college wordt niet actief geïnformeerd over attracties waarbij eerder ongelukken hebben
plaatsgevonden.”
“Het college ziet erop toe dat alleen goedgekeurde attracties worden toegelaten op de kermis van Alkmaar.” Daarbij is de keuring van NVWA en het RAS-nummer leidend. “Als de exploitant niet kan aantonen dat er gekeurd is, mag hij niet open.”(tekst gaat door onder de afbeelding)
Tóch ging het mis op de Alkmaarse kermis. “Na het ongeval heeft de NVWA een inspectie uitgevoerd”, schrijft het college. Ook toen oordeelde de NVWA weer dat alles voldeed aan de voorwaarden. De attractie was veilig, de ondernemer had zich aan alle regels gehouden.
Desondanks hebben wethouder Christian Schouten en burgemeester Anja Schouten wel extra afspraken gemaakt met de exploitant. De attractie is vervolgens inderdaad weer open gegaan.
De kinderachtbaan ‘Crazy Clown’ die in Alkmaar stond werd gebouwd in 2015, maar het ontwerp ervan gaat al decennia mee. De huidige exploitant van de attractie is pas sinds 2023 eigenaar, blijkt uit gegevens van Polyweb. Het vorige ongeval gebeurde dus onder een andere uitbater.