Categorie: ondernemen

“De oudste klanten kennen mij en mijn jongere broer nog wel. Als kleine kinderen gingen we al met onze ouders mee.” Poey Lam zat dan lekker te tekenen, te spelen op het keyboard of aan haar huiswerk, terwijl haar ouders hongerige mensen uit heel het land voorzagen van Chinees-Indisch eten. Nu sluit het lokaal beroemde afhaalrestaurant Mei Mie na 28 jaar haar deuren.

Met het water in de mond in de trein richting Alkmaar, wetende wat je zo ging bestellen als je aankwam op Alkmaar Centraal. Haast elke treinreizende Alkmaarder kent Mei Mie op de Stationsweg. “Maar onze klanten kwamen uit alle hoeken van het land”, vertelt Poey Lam, dochter van eigenarenechtpaar Lam. Wegens de taalbarrière is het handiger dat ik haar spreek, vertelt ze aan Streekstad Centraal. “NS-personeel uit Maastricht kwam bij ons langs. Zelfs als we op vakantie waren in het buitenland, werden we soms aangesproken door klanten.”

Vanaf haar vijftiende werkte Poey zelf ook parttime in het restaurant. Dat doet ze inmiddels, twintig jaar later, nog één avond per week en als het druk is. “Mijn jongere broer staat er nog elke zondag. Hij heeft nog nooit een vrije zondag gekend”, lacht ze. Maar daar komt nu verandering in. Want Poeys ouders gaan met pensioen. “Mijn vader wordt bijna 75, dus hij is al een stuk langer doorgegaan. Het werk werd zwaarder voor hem, de beste man werkt veertien uur per dag.” (tekst loopt verder onder foto)

De zaak overnemen was voor Poey en haar broer geen optie, “en dat was ook niet de wens van onze ouders. Wij zijn destijds naar school gestuurd, zoals veel Chinezen van de volgende generatie, onder het mom van een beter leven. Mijn ouders hebben hart en nieren geïnvesteerd, ze wilden niet dat wij hetzelfde gingen doen.”

Toch is het voor haar en haar broer “wel een ding”, dat het geliefde eettentje sluit. Lief en leed deelden Poey en haar familie in Mei Mie. In 2012 kreeg het gezin te horen dat hun geliefde eettent moest wijken voor de verbouwing van station Alkmaar. Het huurcontract werd beëindigd, want de NS had de ruimte nodig voor een bewaakte fietsenstalling. Omdat er geen nieuwe plek op het station beschikbaar leek, startte de familie Lam een petitie en haalde daarmee zelfs de Alkmaarse raad. Uiteindelijk kwam die nieuwe locatie er, zo’n vijftig meter verwijderd van de oude, bekende gele kiosk. (tekst loopt verder onder foto)

Op deze nieuwe plek werkte de familie nog een goede twaalf jaar. Zondag 28 juli is hun laatste, officiële dag en volgt een afscheidsfeest, waarbij “de meest populaire gerechten worden geveild aan onze klanten.” De allerlaatste Babi Pangang of Foe Yong Hai voor de hoogste bieder. “De opbrengst gaat naar de Voedselbank, want mijn ouders willen graag iets teruggeven aan de gemeenschap die ons jaren heeft gesteund.”

En nu, hoe gaat het echtpaar Lam hun pensioen doorbrengen? Poey lacht. “Maar mijn vader kan niet stilzitten.” In coronatijd maakte Poey fimpjes van haar vader, bijvoorbeeld van hoe je een bepaald gerecht bereidt of een wokpan onderhoudt, en postte die op TikTok. Met veel succes. “Er zijn nog geen concrete plannen, maar we hebben het er wel over gehad dat hij bijvoorbeeld workshops kan gaan geven, want hij zal de mensen enorm gaan missen.”

Genieten van alle vrije tijd, en reizen staan ook de planning. Maar niet té veel vrije tijd, “want aan het eind van het jaar worden ze voor het eerst opa en oma. Dat valt toevallig samen.” Ze grinnikt. ” Dus ze mogen een paar maanden bijkomen en dan oppassen!”

Je wist het misschien niet, maar er zijn twee Alkmaars (Alkmaaren?). De gewone, tastbare stad die we allemaal zien en kennen, waarin we wonen en leven. Én er is een digitaal Alkmaar, waar je bijvoorbeeld kunt vinden hoeveel drempels er in Alkmaar liggen, of hoeveel vermiste katten er in een wijk zijn. Van strooiroutes tot welke huizen zonnepanelen hebben. You name it, Alkmaars Digitale Tweeling weet het.

Maar wat moet een gewoon mens met deze informatie? Dat vroeg Streekstad Centraal zich ook af. Dus gingen we op zoek.  En wat blijkt? Je kunt er vooral mee doen wat je zélf wil.

Alkmaars Digitale Tweeling is te vinden op de website van de gemeente Alkmaar en is toegankelijk voor iedereen. Eigenlijk is het het best te omschrijven als een soort grote kaartenbak met gegevens, met feiten. De inhoud van die kaartenbak komt werkelijk overal vandaan. Verkeersdata bijvoorbeeld – hoeveel auto’s wanneer en waar rijden – komt uit de navigatiesystemen van die auto’s. Zoekgeraakte katteninformatie komt via Amivedi, een stichting die zich inzet voor vermiste en gevonden huisdieren. Een kanttekening is natuurlijk wel dat niet iedereen zijn kat opgeeft als vermist.

Anders dan bij gegevens in een ‘gewoon’ tabelletje, heb je in de tweeling meteen een beeld bij de informatie. Zeg dat je vaak wandelt en vindt dat er te weinig schaduwplekken zijn in jouw buurt. Op de tweelingkaart kun je het aantal bomen per wijk bekijken en zo zien of jouw straat misschien wel een stuk boomlozer is dan de rest. Klik je vervolgens ook ‘bodemkwaliteit’ aan, dan kun je meteen zien of dat misschien de reden is voor het gebrek aan groen.

Daarnaast wordt de Tweeling ook gebruikt om wensen en feedback in kaart te brengen. Iedereen die door het Noord-Hollands Kanaal voer, kon recent langs de kant een QR-code scannen en een vraag beantwoorden: ‘Wat zie jij het liefst langs de oever van het kanaal?’ Later kun je op de tweeling dan ook zien wat de bouwplannen zijn langs die oever en welke wensen zijn meegenomen en welke niet.

De ‘vader’ van de Digitale Tweeling, programmamanager Niek Hendriks, is hartstikke trots op wat er al allemaal kan. “Hiermee kun je een verhaal vertellen over de stad. Je kan losse informatie aan elkaar koppelen die je normaal niet zo snel bij elkaar krijgt. Het is een eerste stap om gezamenlijk te komen bij: wat gebeurt er in de stad en hoe kan ik dat duidelijk maken.” (tekst loopt verder onder foto)

Maar wat betekent zo’n tweelingstad nou voor de levens van Alkmaarders? Het kan een handige tool zijn voor bijvoorbeeld ondernemers, onderzoekers, makelaars, journalisten, de gemeente Alkmaar zelf natuurlijk, andere inwoners die cijfers nodig hebben en het is een spectaculaire bron voor spreekbeurten. Voor de meesten Alkmaarders die weinig te doen hebben met gegevens verandert er met de tweeling – waarschijnlijk – niet zo gek veel. Al kan het natuurlijk leuk zijn om je eigen adres op te zoeken en eens te kijken wat er allemaal bekend is over je buurt.