Met brandende takken en heet teer hielden de Alkmaarders de Spanjaarden tegen van het binnentreden van hun stad. En met succes. Mede dankzij de zestienjarige Trijn Rembrands. Nu willen ze dat moment van victorie vereeuwigen. “Het is een belangrijke gebeurtenis in de geschiedenis van Alkmaar.”
Een monument van ongeveer drie meter. Groot genoeg om te zien vanaf de weg en de waterkant. Dat heeft de gemeenteraad van Alkmaar besloten. Er is een stichting opgericht die dat mogelijk moet maken. Met één taak: het moment van overwinning vastleggen. Een strijdlustige vrouw met een positieve uitstraling, omdat zij voor onze vrijheid heeft gezorgd.
Jelle Wittebrood – fractievoorzitter van Forum voor Democratie – heeft in november een motie ingediend om haar een monument te geven. Hij vindt het mooi dat dit moment wordt vastgelegd: “Het weerspiegelt het moment van overwinnen.” Wel hoopt hij een stem te krijgen in het uiteindelijke besluit. “Ik hoop dat wij twee à drie voorbeelden te zien krijgen waaruit we mogen kiezen.”
Ongeveer hier moet ze komen te staan: Trijn Rembrands (foto: Streekstad Centraal)
Trijn Rembrands, oftewel Catharina Remmen, wordt gezien als het gezicht van Alkmaars Ontzet. Tijdens de 80-jarige oorlog zou zij de verzetsheldin geweest zijn die de vrouwen moed gaf om tegen de Spanjaarden te vechten. Er bestaat wel twijfel of Trijn ook écht bestaan heeft, omdat haar naam pas jaren later voor het eerst in een boek voorbij kwam.
Toch heeft de gemeenteraad unaniem gekozen voor de komst van het monument. “Het is wel 100 procent zeker dat vrouwen en kinderen op de stadsmuren hebben gestaan om tegen de Spanjaarden te vechten. Wat voor die tijd heel bijzonder was. Daar is Trijn het symbool van”, legt Wittebrood uit. Uiteindelijk heeft het openen van de sluizen van het Noorderkwartier ervoor gezorgd dat de Spanjaarden zich moesten terugtrekken. Daardoor werden de Spanjaarden op 8 oktober 1573 succesvol door de Alkmaarders verslagen.
Het beeld van Trijn Rembrands komt op een sokkel te staan in de bocht van de Wageweg. Tussen het pontje en het IJkgebouw. “Dit is de plek waar de strijd tegen de Spanjaarden gevoerd is”, zegt Wittebrood. Volgens de planning staat het beeld er in oktober 2025. “Het zou mooi zijn als hij voor Alkmaars Ontzet in 2025 af is. Zodat het ook in deze raadsperiode is afgerond.”
Dat doe ik wel eventjes, dacht hij. “Ik heb 30 vervelende pubers in de klas gehad en dat ging prima.” Maar toen Jelle Wittebrood (39), fractievoorzitter van Forum voor Democratie, twee jaar geleden voor het eerst het Alkmaarse Stadhuis binnenliep, voelde hij zich als een brugpieper op z’n eerste schooldag. Hoe heeft hij die tijd beleefd? En wat drijft hem? “Mijn hele leven ben ik iemand die uitdagingen zoekt.”
Hij had nooit gedacht de politiek in te gaan. Wat dat betreft is Jelle, zoals hij het zelf zegt, een typisch kind van deze generatie. “Ik studeerde voor geschiedenisdocent. Dan denk je dat je gaat werken waarvoor je geleerd hebt, maar dat gebeurde niet.”
Hij vertrok eerst naar Duitsland, waar hij werkte voor een grote food-multinational. Terug in Nederland zette hij dit werk voort. En toen kwam corona. “Iedereen werkte ineens thuis. Een flink verschil met de gezelligheid op kantoor en de vrijdagmiddagborrels. Ik heb het zeven maanden gedaan en toen was ik er zó klaar mee.” Hij trok de stoute schoenen aan en nam een kijkje voor ‘iets’ bij het Forum. Misschien met klantcontact, communicatie of zo.
Van het een kwam het ander. Begin 2022, de verkiezingen kwamen eraan. “Jelle, stuur je cv nou op, doe het nou maar”, moedigden collega’s hem aan. Twijfelen doet hij niet. “Ik wilde wat betekenen voor de mensen om me heen, voor Alkmaar. Na overleg met zijn vriendin – met wie hij in april hun eerste kindje verwacht – ging Jelle ervoor. Niet veel later had de politiek onervaren Jelle, één zetel in de gemeenteraad. (tekst gaat verder onder foto)
Jelle die zojuist de eed heeft afgelegd; nu is hij officieel gemeenteraadslid
“Ik ging erin met het idee van: dit worden heel diepgaande, inhoudelijke gesprekken, en we gaan het over alles oneens zijn, en hele grote dingen bereiken.” Want dat zie je natuurlijk in de Tweede Kamer: speeches van twintig minuten, woeste interrupties. “Dat was mijn eerste les: in de gemeenteraad ga je niet heel diep de politiek in. Er is gewoon geen ruimte voor die discussies.” Je moet je beperken tot de kern. En daar kwam meteen les 2 om de hoek kijken: “Als je dát accepteert, heeft het ook weinig zin om heel hard tegen mensen in te gaan. Want je moet toch een compromis vinden.”
Over dat laatste wordt verschillend gedacht binnen de raad, weet Jelle. Zelf ziet hij weinig nut in om er met een gestrekt been in gaan. “Omdat ik weet dat iedereen vanuit hun eigen overtuiging iets goeds wil doen voor de stad. Iedereen investeert heel veel vrije tijd hierin en is enorm gedreven.”
Een bezoekje bij de Tweede Kamer hoort er voor raadsleden en medewerkers natuurlijk bij. Links van Jelle staat zijn commissielid Devon Zwierenberg
Natuurlijk is hij het wel eens oneens, dat hoort ook. Wat Jelle betreft kun je dan twee dingen doen: schreeuwen of kijken naar wat wel werkt. “Kijk bijvoorbeeld naar de coronamaatregelen, even los van hoe je je erbij voelt. Sommige mensen waren daar enorm boos over , gingen compleet met hun kont tegen de krib. Maar je had ook mensen die zeiden: ‘Joh, ik baal ervan, mijn vrienden gaan wel uit maar ik sta er niet achter met al die maatregelen. Weet je wat? Ik organiseer een barbecue.’ Voel je het verschil?”
Wat werkt wel, hoe ga ik mensen wel meekrijgen? Dat zijn gedachten die in Jelle omgaan. “En omdat ik dat niet met gestrekt been doe, krijg ik denk ik meer voor elkaar in de raad. Ik vind mezelf een verbinder.” Hij is ook een van de weinigen die de ene keer meestemt met het linkse blok en de andere keer met het rechtse. “Hè, wat doe jij nou?’, hoor ik dan soms. Dan vond ik een argument gewoon goed.”
“Kijk, ik ben net als elke puber ook wel eens vervelend en recalcitrant geweest, hoor”, nuanceert hij. “Maar in mijn jeugd ben ik met veel verschillende mensen in contact geweest. Mijn vader werkte op een manege en daar kwam iedereen, van havenarbeider tot kantoordirecteur. Het was, als ik het naar deze tijd trek, een plek waar veel ‘bubbels’ samenkwamen.” Daar leert Jelle dat er meerdere waarheden zijn. Dit blijft de forumman boeien. Sterker nog, zijn eerste antwoord op de vraag wat twee jaar gemeenteraad hem heeft gebracht, is: “Mensen ontmoeten die ik normaal niet zou ontmoeten.” (tekst loop verder onder foto)
Tijdens de jaarafsluiting van de raad, hielp Jelle het uitje organiseren. Hij staat hier met zijn commissieleden Tom Peetoom (l) en Devon Zwierenberg (r)
En dat is aardig gelukt de afgelopen periode. Net als het nodige meemaken binnen de raad. Wat maakt indruk op hem? “Ieder nieuw raadslid neemt de burgemeester een dag mee naar iets uit zijn leven, de mens achter het politieke, zeg maar. Ik ging naar een oude boerderij op de Helderseweg, waar een meisje zestig uur per week werkt zodat ze deze boerderij, die vroeger van haar oma was, volledig kan restaureren.”
Vergane glorie, het trekt hem. Veel mensen hebben zo’n hunkering naar het ‘mooie’ verleden, denkt Jelle. De geschiedenisdocent in hem heeft dat zeker. “Ik ben in de jaren ’80 geboren en dan romantiseer je de jaren ’90. Toen alles nog gezellig was. Vijftien miljoen mensen. Geen ruzie om kleine dingen.” Jelle gelooft juist in die kleine dingen. Het drijft hem. Op zijn basisschool in Heiloo zaten 80 leerlingen “en ik kende ze allemaal persoonlijk, net als hun ouders.” En naar die vertrouwde geborgenheid van het kleine, het lokale, blijft hij zoeken.
Al met al vraagt het best veel, raadslid zijn boven op zijn fulltime baan, Jelle levert een aanzienlijk deel van zijn sociale leven en gezinsleven in. Toch zou hij het voor geen goud willen missen. “Dat komt ook omdat ik altijd al iemand ben die uitdaging zoekt. Toen ik hieraan begon, wilde ik mensen ontmoeten, mooie gesprekken voeren, gelijk krijgen, ongelijk krijgen, mezelf laten overtuigen en verwonderd zijn. En dat is tot nu toe allemaal gelukt.”
De 54 Castricumse statushouders die nu nog in Alkmaar wonen moeten voor 1 april verhuizen maar dat waren ze niet van plan. Bovendien liet gemeente Castricum hen weten dat ze – tot hun tijdelijke onderkomens klaar zijn – toch niet weg hoeven uit het Regionaal Wooncentrum. Tot grote verrassing en verbijstering in Alkmaar. Voor het blok gezet, stak het college van B&W de koppen bij elkaar en besloot de statushouders te ‘adopteren’.
Castricum biedt statushouders geen voorrang. Dat leverde twee jaar terug een groot probleem op. Buurgemeente Alkmaar schoot te hulp en bracht ze tot 1 januari onder in het voormalige AZC De Vluchthoeve, waar ook de ‘eigen’ statushouders wonen, waarna nog eens drie maanden extra tijd werd gegund, plus de overname van zes gezinnen. Langer kon écht niet, op 1 april sluit het complex. Maar Castricum heeft de tijdelijke opvang nog niet klaar, laat staan de flexwoningen waar ze uiteindelijk zouden worden gehuisvest.
De oplossing? Woensdag kregen de 54 statushouders een bericht waarin stond dat ze in het Regionaal Wooncentrum mochten blijven tot hun tijdelijke onderkomens klaar waren. Bij navraag door Streekstad Centraal – het is immers bijna 1 april – bevestigde gemeente Alkmaar de authenticiteit. Meer wilde men nog niet kwijt, want het college van B&W was nog in beraad. Castricum liet ook op zich wachten.
De fractie van OPA reageerde al wel: “Castricum schoffeert Alkmaar. Politieke spelletjes houden we niet van”, schreef de fractie het college .”In praktisch Nederlands is dit een dikke vinger naar Alkmaar, in bestuurlijk Nederlands is deze handeling een bestuurlijke schoffering en dus bestuurlijk onbehoorlijk. Wij hebben zeer sterk de indruk dat bepaalde bestuurders uit Castricum Alkmaar als speelbal zien om zichzelf te kunnen profileren in praatprogramma’s of partijcongressen om ‘no nonsense beleid’ uit te stralen, inzake statushouders en asielzoekers. Dat het stoer lijkt om daar niet aan te voldoen en de boel over de schutting te gooien. En nu met succes lijkt het.”
Inderdaad met succes. Het Alkmaarse college concludeert dat de buurgemeente zich niet aan de gemaakte afspraken houdt, maar wil niet dat de 54 statushouders hier de dupe van worden. Zij mogen van het college Alkmaarders worden, mits het Rijk hiermee akkoord gaat. De gemeente moet van het Rijk sowieso meer statushouders op gaan vangen, dus uiteindelijk maakt het toch niet uit. Castricum zal een rekening krijgen voor de extra opvangkosten.
Wél moeten de statushouders zo snel mogelijk weg uit het Regionaal Wooncentrum. De gemeente zoekt naarstig naar andere huisvesting.
De renovatie van het complex van SV Vrone gaat meer kosten, maar daar kan de gemeenteraad van Dijk en Waards mee leven. Dat werd duidelijk tijdens de politieke avond in De Binding. Daar werd dinsdag gesproken over de 2 miljoen euro die extra nodig is voor de werkzaamheden. Hoewel er nog geen besluit hoefde te worden genomen, werd al duidelijk dat de plannen breed gedragen worden.
Er wordt al heel lang over gesproken; renovatiewerkzaamheden aan het complex van SV Vrone in Sint Pancras. Al zo’n 28 jaar passeren plannen over een upgrade voor de voetbal- en handbalvereniging de revue. Maar er moet nu echt wat gebeuren, vindt jeugdtrainer Martijn Komen. “De huidige voorzieningen zijn niet voldoende. De velden zijn helaas te verouderd, waardoor veel trainingen en wedstrijden worden afgelast.”
En dat zoiets zorgt voor frustraties, vertelden meerdere insprekers. “De twijfel om te stoppen met voetbal is een jaarlijks terugkerend gevoel”, benadrukt speler Wout Adams. Hij speelt bijna zijn hele leven bij de Pancrasser club. “De periode dat het veld bespeelbaar is, wordt steeds korter. En dan nog te zwijgen over de verlichting. Veel leden besluiten te stoppen of naar een andere vereniging te gaan.” (tekst gaat verder onder de foto)
De velden lijken er mooi bij te liggen, maar geregeld kunnen wedstrijden en trainingen niet doorgaan omdat ze te slecht zijn. (foto: SV Vrone)
Ruim twee jaar geleden hakte de gemeenteraad van Langedijk in haar laatste vergadering voor de gemeentelijke fusie de knoop door: de herinrichting van het complex komt er. Maar sinds die tijd is het daarbij behorende financiële plaatje behoorlijk veranderd.
Waar eerst gesproken werd over 2,7 miljoen euro, blijkt inmiddels 2 miljoen extra nodig te zijn. En die rekening lijkt de lokale politiek wel op te willen pakken. “Ons oordeel is eenvoudig: gewoon doen”, vertelde fractievoorzitter Kees Tesselaar van de DOP. Ook raadslid Annelies Kloosterboer van LDW was enthousiast: “Het is geld, veel geld, wat de plannen kosten. Maar het is ook geld dat ten goede gaat komen aan de inwoners van Sint Pancras en daarbuiten.”
De gemeenteraadsleden praten over twee weken verder over het plan. Dan wordt dus ook duidelijk of ze ook ècht voor het daarbij horende kostenplaatje gaan stemmen.
De gemeente Dijk en Waard gaat bijna vier ton uitgeven aan de renovatie van het kunstgrasveld van voetbalvereniging DTS. Volgens het college wil de KNVB het huidige veld binnenkort officieel afkeuren. Dat is al eerder gebeurd, maar toen werd dispensatie verleend zodat er toch gespeeld kon worden. De toplaag van het kunstgrasveld is inmiddels zo slecht dat de KNVB er op spelen niet langer verantwoord vindt.
De Langedijker complexen zijn in het verleden geprivatiseerd en daarmee dus de verantwoording van de clubs zelf. Toch besloot de gemeenteraad na de gemeentelijke fusie om ook alle clubs in Langedijk weer subsidie te geven. Hiermee wil de gemeente zorgen voor een gelijke kansen voor alle clubs in Heerhugowaard én Langedijk.
Dijk en Waard heeft één miljoen euro gereserveerd voor renovatiewerkzaamheden binnen sportaccommodaties. Na de renovatie van het Oudkarspelse voetbalveld blijft daarvan nog zo’n zes ton over. DTS maakt daarnaast kans op een landelijke subsidie van 70.000 euro om het terrein en de faciliteiten op te knappen. (foto: Facebook/DTS)
Ze stonden niet bepaald te springen bij de gemeente Castricum toen het Centraal Orgaan Asielzoekers (COA) meedeelde dat Hotel Akersloot één dag later het nieuwe onderkomen werd voor 80 statushouders “We werden er door overvallen.”
Op zich gebeurt het vaker dat het COA gemeenten pas kort van te voren informeert. Al was dit wel érg kort. “Donderdag lieten ze het weten dat er vanaf die vrijdag 40 kamers werden verhuurd in Hotel Akersloot”, vertelt de gemeente Castricum aan Streekstad Centraal. Van de 80 statushouders die in het hotel verblijven, zijn er 24 die uiteindelijk ook in Castricum moeten wonen.
“We zijn er geen voorstander van dat hotelkamers worden onttrokken hiervoor”, zegt de gemeente. “Ondernemers lopen zo inkomsten mis. Een hotel moet gebruikt worden voor verblijfstourisme en zakelijke bezoekers, dat is vanuit economisch perspectief belangrijk.” Het COA kiest voor deze oplossing, omdat de doorstroming daar niet goed loopt, licht de gemeente toe.
Het is de bedoeling dat de statushouders tot 1 juni verblijven in Hotel Akersloot (foto: Streekstad Centraal)
Wat daarnaast speelt is dat Castricum al achterloopt met het onderbrengen van asielzoekers met een verblijfsvergunning, waaronder de de 56 statushouders die momenteel nog op de Picassolaan in Alkmaar wonen, maar weer terug moeten naar Castricum. “Deze mensen ook in het hotel onderbrengen is geen optie voor het college. Verblijf in een hotel is geen structurele oplossing.”
Blij of niet, de gemeente heeft het te accepteren. “Iedereen heeft een mening over de huisvesting van statushouders. Vanuit de gemeente is het beleid dat we geen voorrangsregeling geldt voor statushouders. De markt is krap. Er zijn meer mensen die op zoek zijn naar een woning, en dat moet op een goede manier gebeuren.”
De kogel is door de kerk, de actiegroep ‘Red het Baafje’ kan opgelucht ademhalen, ondertekenaars van de petitie mogen tevreden zijn en nieuwe exploitant Holland Sport kan letterlijk meteen aan de slag. Heiloo behoudt zijn zwembad. Dat heeft de gemeenteraad maandagavond unaniem besloten.
Er is 190.000 euro beschikbaar om het Baafje weer open te krijgen. Er moeten onder andere de nodige reparaties worden verricht. Ook wordt er rekening mee gehouden dat het niet lukt om het water op tijd op temperatuur te krijgen met alleen de zonnecollectoren. In dat geval moet er bijgestookt worden en zal een gasrekening volgen.
De raad complimenteerde zichzelf en wethouder Tromp met het snelle en doortastende handelen. Ook werden de acties vanuit de bewoners geroemd.
Het is pompen of verzuipen in de Duinstreek. Zowel Bergen als Egmond aan Zee kampen met wateroverlast door langdurige regenval. Structurele maatregelen zijn noodzakelijk. Maar wie is er nou verantwoordelijk voor de het overspoelde gebied? Betrokken partijen wijzen naar elkaar, en dat is natuurlijk dweilen met de kraan open. “Mensen weten niet wie hun belangen behartigt.”
Januari 2024 kopte Streekstad Centraal al over de blanke straten in Bergen en een maand later stond het water op de Egmondse lankies, de dorpsmoestuintjes, tot boven de knieën. Met regenmaanden maart en april in het vooruitzicht, wordt de nood alleen maar hoger. (tekst loopt verder onder de foto)
De lankies in Egmond aan Zee staan al enige tijd onbruikbaar onder water (foto: NH Nieuws)
“Ik ben zelf een derper, heb een lankie spreek mensen uit het dorp hierover”, vertelt Jan Stam aan Streekstad Centraal. “Uit al die verhalen, ook uit Bergen, kwam duidelijk naar voren dat mensen geen idee hebben tegen welke overheid ze moeten praten.” Reden genoeg voor Jan Stam, Statenfractielid van de PvdA, om in de Provinciale Staten vragen te stellen.
Want hoe zit het nou met die verantwoordelijkheid? Het Noordhollands Duinreservaat ís van de provincie, maar die heeft het beheer uitbesteed aan het Provinciaal Waterleidingsbedrijf Noord-Holland (PWN), terwijl het Hoogheemraadschap verantwoordelijk is voor de opvang en afvoer van het water. “Kortom: mensen worden steeds bozer en weten niet wie hun belangen behartigt”, zo laat Stam weten. (tekst loopt verder onder de foto)
Zelfs belangrijke infrastructuur, zoals de Zeeweg naar Bergen aan Zee, staat onder water (foto: Streekstad Centraal)
De nood is aan de man, aldus Jan Stam. “De weg naar Bergen aan Zee staat voor de helft blank. Als er meer water komt, dan heb je een bereikbaarheids- en veiligheidsprobleem. Daarnaast staan er al twaalf huisjes op de lankies, a honderdduizend euro per stuk, onder water.” Als het water nog verder stijgt, wacht nog tien huisjes een natte ondergang. Tijd dat iemand verantwoordelijkheid neemt, zorgt voor maatregelen en overzicht krijgt in de te maken kosten.
Met meer regen op komst houdt Stam z’n hart vast. “Elke keer als ik naar m’n weerapp kijk zie ik de buien alweer aankomen.” Stam verwacht, gezien de urgentie, 15 april antwoorden te krijgen op zijn vragen. “Ze moeten het vuur gaan aanwakkeren. En anders ga ik politiek zeuren.”
Het zat er al aan te komen: Ben Bijl treedt af als fractievoorzitter van Belangen Alkmaarse Samenleving (BAS) omdat hij ongeneeslijk ziek is. De oprichter van BAS heeft zijn vrouw en partijgenoot bereid gevonden om zijn functie over te nemen. Het partijbestuur en de fractie zijn eensgezind over Pien Bijl-Jellema als opvolger: “Ze heef niet alleen het volle vertrouwen, maar bij de verkiezingen deed ze het als net nieuwe kandidaat erg goed.”
“Pien is met haar luisterend oor en ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’ houding zeer geschikt”, laat het BAS-bestuur weten. Ze zal de eerste vrouwelijke fractievoorzitter voor BAS zijn, en straks ook de eerste vrouwelijke lijsttrekker.
Bijl-Jellema is naar eigen zeggen erg gemotiveerd om het werk van haar man Ben, die niet lang meer onder ons zal zijn, voort te zetten. “Politiek wordt gezien als een mannenwereld, maar vrouwen kunnen dat net zo goed. Bovendien is meer dan de helft van de inwoners vrouw. Dan is het dus ook goed dat vrouwen een belangrijke stem hebben in de besluitvorming.”
Ben Bijl doet noodgedwongen een stap terug en heeft zijn vrouw Pien bereid gevonden zijn plek als fractievoorzitter in te nemen. (foto: Streekstad Centraal)
“Waar ik me druk over maak is het winkelaanbod, dat de Zara weg is is een ramp voor de jeugd die daar graag kwam. Ik mis hem zelf ook, en ook voor de andere winkeliers. Het was toch een belangrijker trekker”. Een ander prominent onderwerp voor Bijl-Jellema is de aantrekkelijkheid van dorpen en Alkmaar-Noord. Denk aan een goed onderhouden buitenruimte, en voldoende voorzieningen en horeca. En dan graag nieuwe woningen in de dorpen. Zoals Stompetoren-West, en hier en daar een straatje erbij, met een mooie groene omgeving.
Ben, die wel gewoon nog raadslid blijft, hoopt zijn vrouw nog een tijdje te kunnen begeleiden. Haar politieke carrière is nog maar kort. Pien was een half jaartje fractie-assistent toen ze in maart 2022 werd gekozen als raadslid, en nu is ze dus al fractievoorzitter. “Ik wil haar zo goed mogelijk in de wedstrijd neerzetten”.
Maar betekent zeker niet dat hij haar betuttelt. “Pien is onbevlogen nog, dat is alleen maar goed. Je wilt niet zo’n politicus die keurig in het keurslijf zit. Je wilt iemand die met beide poten op de grond staat. Ze moet het ook vooral zelf ontdekken. Het was bij mij in het begin ook met vallen en opstaan. Ik weet dat ze daar sterker van wordt. Dan krijgen we de échte Pien te zien.”
Inwoners van Limmen vrezen dat het gedaan is met hun woongenot, als het nieuwbouwproject Rooinap realiteit wordt. Tijdens de raadsvergadering in Castricum afgelopen donderdag spraken ze hun zorgen uit over een reeks van mogelijke gevolgen. Medio maart geven de raadsfracties hun mening over het ontwikkelingsplan.
Aan het aan het college van B&W ligt, dan verrijzen er op de bedrijfspercelen aan de Rooinap totaal 42 woningen op een halve meter tot een meter boven het maaiveld. Onderdeel van het plan is een wooncomplex tot 11 meter hoogte met daaronder een parkeerkelder. Aan de kant van de Dusseldorperweg zijn er zorgen over wateroverlast door het hoogteverschil en de bemaling van de kelder. Aan de andere kant zijn ze niet blij met de hoogte, vanwege mogelijke schaduwval in hun tuin en op hun woning, inclusief zonnepanelen.
En dan zijn er nog zorgen over parkeer- en verkeersdrukte, privacyverlies en grondverzakking. De omwonenden willen niet dat hun nieuwe buren gemakkelijk bij en naar binnen kunnen kijken. En naar verwachting zakt de grond direct om de geplande nieuwbouw 3,5 centimeter kunnen, wat mogelijk voor schade aan de riolering, leidingen en kabels veroorzaakt. Dat probleem zou overigens voorkomen met een damwand om de parkeerkelder, zoals in een versie van het plan.
De architect probeerde al wat zorgen weg te nemen. De nieuwbouw zou slechts deels 11 meter hoog worden, en de afstand wordt te groot voor schaduwval. Hij stelde dat er goede afstemming is met de gemeente en dat het plan nog niet dichtgetimmerd zit. (afbeelding: gemeente Castricum)
