Wie vrijdag- of zaterdagavond in Egmond was, kan het onmogelijk gemist hebben: de Fjoertoer streek opnieuw neer in de Egmonden en Heiloo. Het thema van dit jaar is Freaky – en dat merken de duizenden deelnemers vanaf de eerste meters. Overal duiken kleurrijke lampen, rook, muziek, griezelige geluiden en mysterieuze wezens op, die de donkere straten en paden omtoveren tot een magisch wandelparcours.
Vanaf het moment dat de eerste deelnemers langskomen, is duidelijk dat niemand half werk levert. Langs de routes verschijnen deelnemers in alle soorten en maten: ingepakt in lichtsnoeren, verkleed in griezelige kostuums of met zelfgemaakte lampionnen. Ondanks de regen die af en toe valt, blijft de sfeer opperbest. “We worden tóch wel nat, maar dat maakt niet uit. Dit hoort erbij!” zegt een vader die samen met zijn dochter loopt. (tekst gaat door onder de foto)
Overal langs de route verschijnen lichtshows, geluidsinstallaties en zelfs vuureffecten. De deelnemers kijken hun ogen uit. “Elke bocht is een verrassing. Je weet gewoon niet wat er straks weer voor je staat,” zegt een groepje vrouwen helemaal ingepakt met kleurrijke lampjes. Sommige acts zijn zo indrukwekkend dat er spontaan kleine opstoppingen ontstaan: mensen willen even blijven kijken naar al het engs dat langs de route te zien is.
Verderop wacht een ander spannend onderdeel van de avond: een heus spookhuis waar deelnemers vrijwillig doorheen kunnen. Voor de ingang staan kinderen te twijfelen. “Jij gaat eerst!” daagt een meisje haar broertje uit. Binnen klinkt gegil, gevolgd door luid gelach. Wanneer ze eruit komen, roept de jongen: “Ik dacht écht dat ik het niet durfde, maar dit was het vetste ooit!” (tekst gaat verder onder de foto)
De bewoners langs de route laten zich zoals altijd niet onbetuigd, en de Prins Hendrikstraat laat zich ook dit jaar weer van een hele goede kant zien. Bijna elk huis doet mee: lichtslingers, bewegende projecties, rookmachines, muziek en griezelige decoraties vullen de straat.
Sommige tuinen zijn mini-horrorfilmsets geworden en vanuit een auto staart een griezelige pop je aan. Een moeder die met haar kinderen langsloopt, blijft even stil staan en zegt: “Dit is toch fantastisch? Alsof je in een film belandt.” Haar zoontje kruipt iets dichter tegen haar aan en fluistert: “Ik ben eigenlijk stiekem wel een klein beetje bang,” al verraadt zijn brede glimlach dat hij ook enorm geniet. (tekst gaat door onder de foto)
Deelnemers schuifelen in een lange, lichte colonne door de straat, zichtbaar onder de indruk. Het is druk, maar gemoedelijk; mensen maken een praatje, lachen met elkaar en helpen waar nodig iemand langs een smal stukje stoep.
Niet alleen de straten doen mee: de vuurtoren is spectaculair verlicht waardoor hij constant in de aandacht staat. Maar wanneer de deelnemers iets verder lopen wordt het nog specialer.
Op een grote container staat in grote letters het woord ‘fjoertoer’, maar eens in de zoveel tijd worden de voorbijgangers opgeschrikt door grote vlammen die het plein voorzien van warmte en licht en de aanwezigen een korte, maar heerlijke warmteboost geven. “Jeetje, wat gaaf dit zeg!”, klinkt het vanaf de zijkant. (tekst gaat door onder de foto)
Langs de route staan tientallen vrijwilligers die het evenement draaiende houden. Een van hen vertelt enthousiast: “Ik doe dit al jaren, en elk jaar blijft het geweldig. Je ziet iedereen zó blij langslopen. Dat contact, die kleine momentjes met de lopers, dat is waarvoor ik het doe. En dat beetje regen van vanavond, daar kunnen we echt wel tegen hoor.”
Achter hem trekt een nieuwe stoet lichtjes voorbij. Hij wijst ernaar en zegt: “Je voelt dat dit iets verbindends is. Echt iedereen geniet. En dat beetje regen van vanavond, daar kunnen we echt wel tegen hoor.” Een andere vrijwilliger vertelt verderop: “Als je hier staat, vergeet je gewoon dat het koud is. Die sfeer, dat doet echt wat met je.”