De laatste week is ingegaan voor de beheerders van de fietsenstalling onder het Canadaplein in Alkmaar. Vanaf zaterdag nemen medewerkers van een ander bedrijf het beheer voorlopig over. Speciaal voor Streekstad Centraal komt de vaste kern van het beheerdersteam nog één keertje bij elkaar in de kantoorruimte in ‘De Overdekte’.
Na vrijdag is het over en uit op deze werkplek voor de mannen. Tot groot verdriet van de mannen zelf: “Ze mochten hun handen dichtknijpen met zo’n groep die hier staat.” De mannen verliezen hun werkplek, omdat Zaffier per 1 november het contract heeft opgezegd om de fietsenstalling voor de gemeente te beheren. Het zijn de afgelopen jaren bekende gezichten geworden voor de bezoekers van de fietsenstalling. Ze nemen daarom graag afscheid van iedereen met een laatste groepsfoto.
Vijf van de twaalf beheerders hebben een momentje gevonden om samen op de foto te gaan. Marco, Ronald, Michael, Gerard en Richard ontvangen ons deze middag in hun kleine kantoortje in de fietsenstalling. Een kopje koffie bieden ze graag aan. Helaas zwart zonder melk, want koffiemelk krijgen ze sinds drie weken niet meer van Zaffier. Net als schone handdoeken, theedoeken, schoonmaakmiddelen en wc-papier. “WC-papier hebben we nu op een andere manier weten te regelen hoor”, vertelt beheerder Ronald geruststellend. (tekst gaat verder onder de foto)
Volgens Zaffier zijn de spullen verdwenen uit de fietsenstalling. Daarom hebben alle beheerders een brief thuis gekregen. ‘Zolang deze spullen niet terug zijn, worden deze materialen niet opnieuw besteld’, zo staat er letterlijk in de brief. De beheerders voelen zich daarmee beschuldigd van diefstal. Terwijl het probleem volgens hen ligt bij een zending vanuit Zaffier die nooit is bezorgd. Die zending zou inmiddels zelf weer boven water zijn.
Navraag bij Zaffier leert dat die helemaal niets kwijt wil over deze kwestie. De werkgever voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt licht dus niet toe waarom de fietsenstalling het de laatste weken zonder bevoorrading moet stellen, en of de verloren gewaande spullen inderdaad alweer zijn teruggevonden. Wel dat Zaffier het heel vervelend vindt dat ‘de pers van de zaak weet’.
Aan de reactie die Zaffier wél kwijt wil, is overduidelijk flink gepoetst door de afdeling communicatie: “We begrijpen dat dit bericht bij sommigen gevoelig kan zijn overgekomen. We zijn hierover intern in gesprek, want een veilige en open werksfeer vinden we belangrijk.” De medewerkers van ‘De Overdekte’ herkennen daar maar weinig van. Zij hebben een andere ervaring met Zaffier. (tekst gaat verder onder de foto)
Die werksfeer is in ieder geval niet meer wat het ooit geweest is. Het botert niet meer tussen de medewerkers en hun werkgever. Ruim twintig jaar ging het goed. De laatste jaren ontstonden spanningen. Volgens de beheerders viel dat samen met de komst van een nieuwe manager. De beheerders voelden zich al snel aan hun lot overgelaten, en de irritaties en spanningen liepen aan beide kanten op.
Marco heeft met zijn 63 jaar de langste historie en werkt inmiddels ruim veertien jaar onder het Canadaplein. Nog vier jaar en hij kan met pensioen. Gerard werkt er al tien jaar. Tot de komst van de nieuwe manager had iedereen er plezier in, maar nu ‘moeten ze zich meer ontwikkelen’. Dat begon met persoonlijke coaching en verplichte gedragstraining voor de beheerders. (tekst gaat verder onder de foto)
De spanning tussen de medewerkers en hun leidinggevende bleef evengoed. Daarna liet Zaffier aan de gemeente Alkmaar weten dat de benodigde persoonlijke ontwikkeling – na 10 en 14 dienstjaren – niet op deze werkplek haalbaar is. Het contract met de gemeente om De Overdekte te beheren werd opgezegd. En daarmee verdwijnt hun werkplek. In de nieuwe stalling aan de Laat is slechts een enkeling welkom. Twee beheerders kampen nu met gezondheidsklachten en zitten ziek thuis.
“Wij mogen van Zaffier niet meer over het verleden praten”, stelt een van de beheerders verongelijkt. “Maar als het hen zelf uitkomt, mogen zij het wel”, zo vult een ander aan. Het lukt ze gewoon niet om aan de bezoekers uit te leggen waarom ze hier jarenlang een fijne werkplek mochten hebben, maar deze plek nu plotseling niet meer aan de eisen van Zaffier voldoet. “Hadden ze dat 17 jaar geleden niet kunnen bedenken, toen ik hier kwam?”, mijmert Marco. (tekst gaat verder onder de foto)
Opvallend is dat Zaffier blijkbaar wél de mogelijkheid openhoudt dat het weer een contract sluit met de gemeente als de fietsenstalling volgend jaar is verbouwd. Het valt anders niet uit te leggen waarover de gemeente en Zaffier momenteel overleggen, nu ze samen bekijken ‘hoe sociale werkgelegenheid en re-integratie een blijvende rol kunnen vervullen binnen een breder beheermodel’.
“Als Zaffier hier weer in komt, hangen wij weer aan de bel”, zo kondigen de beheerders alvast aan. Want ze willen helemaal niet naar een andere werkplek, zoals Zaffier in gedachten heeft. De sfeer en het contact met de klanten is altijd goed geweest, zo benadrukken ze. (tekst gaat verder onder de foto)
“We maken hier contact met de klanten, zodra je hier een bonnetje krijgt voor het stallen van je fiets. We maken een praatje en een geintje, er is altijd leuke muziek, we helpen met kleine problemen met de fiets. We dachten altijd mee met de klant. Veel vrouwen wilden na het fietsen zien hoe hun haar zit. Daarom hadden we op een gegeven moment een spiegel opgehangen. En we hadden een stoel neergezet voor mensen die eerst hun regenpak moesten aantrekken. Maar alles is weggehaald. Het was volgens Zaffier te gevaarlijk.”
De mannen zorgen voor hun plek tot hun laatste werkdag in de stalling: “We laten de stalling niet in de steek.” Wat ze na 1 november gaan doen, weten ze nog niet. Alleen Michael weet dat hij volgende week in de nieuwe stalling aan de Laat wordt verwacht.
Het contact met de bezoekers zullen ze missen, hun waardering gaan ze niet snel vergeten. “We krijgen de laatste weken kaartjes, bloemen en iemand kwam zelfs al met een taart aan.” Maar er was nog niemand die met een flesje koffiemelk kwam aanzetten? Ze moeten allemaal lachen: “Nee helaas niet.”