Veertien jaar geleden maakte KunstNetTV een documentaire over poppenspeelster Ila van der Pouw, tijdens de repetities voor de voorstelling ‘Titus’. In het kader van haar afscheidstour na 40 jaar theater, is het filmpje opgefrist en nu te zien bij Streekstad Centraal en bij KunstNetTV zelf.
In 1986 begon Ila van der Pouw met ‘De Kat in de Zak’ nog nietsvermoedend aan een roemrijke carrière die haar ook regelmatig naar het buitenland heeft gebracht. Sinds 2009 treedt ze regelmatig op in China. Vooral daar wordt haar spel met levensgrote poppen zeer gewaardeerd. Maar ze vindt het mooi geweest. Ze houdt een afscheidstour, die waarmee ze in november naar China gaat en in december op de bühne van het Alkmaarse Theater De Vest staat.
In de voorstelling ‘Titus’ stond de zoon Titus van grootmeester Rembrandt van Rijn centraal. KunstNetTV maakte in 2010 een documentaire over de totstandkoming van de productie. Te zien is hoe Ila van de Pouw langzaamaan grip krijgt op de personages, van bewegingen tot stemgebruik, onder regie van de internationaal bekende speler Neville Tranter.
Met een verse montage van het materiaal van de documentaire staat KunstNetTV stil bij de lange theatercarrière van Ila van der Pouw, waarin zij met hart en ziel heel veel kinderen verwonderde met onder andere haar voorstellingen over Newton, Tarzan, De klokkenluider van de Notre Dame, de GVR en Het Mysterie van Villa Fantoom.
De docu is dagelijks bij Streekstad Centraal te zien vanaf 10:00 en 22:00 uur, en online via kunstnet.tv.
Feest bij filmtheater Cinebergen in Bergen: de tweede bioscoopzaal is af en klaar om bezoekers te ontvangen. Dat roept om een feestelijke opening, en die vond dit weekend plaats. “In dit unieke filmhuis in het Bergense bos kun je ontsnappen aan het drukke dagelijkse leven.”, vertelt voorzitter Bren Hortensius.
Het rijksmonument Zwarte Schuur waarin Cinebergen te vinden is, kent een lange en veelzijdige geschiedenis die teruggaat tot de 18e eeuw. Oorspronkelijk diende het gebouw als paardenmanege en speelde het tijdens de Slag bij Bergen in 1799 een rol als onderkomen voor Franse soldaten en zelfs als hospitaal. (tekst loopt door onder de foto)
Een trotse Bren Hortensius in de nieuwe zaal van Cinebergen. (foto: Streekstad Centraal)
In de 19e eeuw werd de schuur gebruikt als timmerwerkplaats en houtzagerij, waarna het in de jaren vijftig van de 20e eeuw dienst deed als handwerklokaal en dans- en vergaderruimte voor de Volkshogeschool. In 1996 begon een nieuwe fase, toen Filmtheater Cinebergen zijn intrek nam en uitgroeide tot de enige permanente bosbioscoop in Nederland.
Hortensius benadrukt dat de kracht van Cinebergen niet alleen ligt in de bijzondere locatie en het monumentale gebouw, maar vooral in de totale beleving. “Na een wandeling of fietstocht door landgoed ’t Oude Hof en het betreden van de zwartgeverfde schuur voel je meteen de geschiedenis van het rijksmonument in het vernieuwde theatercafé,” vertelt hij enthousiast aan Streekstad Centraal.
“In dit unieke filmhuis kun je echt even ontsnappen aan de drukte van alledag en volledig opgaan in je favoriete films,” gaat hij verder. Tijdens de werkzaamheden kwamen verrassende details tevoorschijn, zoals originele houten balken en spanten. Die zijn verwerkt in de nieuwe look van het theatercafé, dat tussen de twee filmzalen ligt. “De zichtbare filmprojector, maakt dat je hier niet zomaar een film kijkt, maar een echt bijzondere en sfeervolle ervaring beleeft,” legt Hortensius uit. (tekst loopt door onder de foto)
Het feestje werd uiteraard ook in het vernieuwde café van Cinebergen gevierd (foto: Streekstad Centraal)
De nieuwe bioscoopzaal biedt plaats aan 49 ruime blauwe stoelen, inclusief ruimte voor een rolstoel, met voldoende beenruimte en een prettige kijkhoek naar het scherm. Vanuit die stoelen krijgen bezoekers een gevarieerd programma voorgeschoteld.
Met de zaaluitbreiding is het filmaanbod van Cinebergen flink gegroeid. Het aantal wekelijkse voorstellingen is toegenomen van 20 naar 34, waardoor bezoekers meer keuze hebben. Met de opening van de tweede bioscoopzaal kan Cinebergen de rol als unieke culturele ontmoetingsplek in Bergen en omstreken verder uitbouwen.
Kort voor middernacht bereikte het optreden van Abba Under Cover bij Bergen Live, op het podium naast restaurant Loetje, een eerste grote climax. Zodra de coverband zaterdagavond de herkenbare openingstonen inzette van “Gimme! Gimme! Gimme! (A Man After Midnight)”, stroomde het terras nóg voller met mensen die richting het podium trokken om te dansen.
Jong en oud bleek het disconummer uit de jaren 70 woord voor woord te kennen. Toen de klok twaalf sloeg, steeg uit honderden kelen tegelijk het refrein op. Het publiek liet al springend en dansend het terras meetrillen onder hun ritme. Voelbaar was dat dit terras ook het dak is van een ondergrondse parkeergarage, waarvan de constructie moest meeveren om die krachten van tientallen hossende mensen te absorberen. (tekst gaat verder onder de foto)
Abba Under Cover trad zaterdagavond op op het podium bij restaurant Loetje. Jong en oud bleek prima bekend met het repertoire van de Zweedse band die de jaren 70 kleurden met hun muziek. (foto: Streekstad Centraal)
Op deze aangename nazomeravond veranderde het terras op het Plein in een bruisende dansvloer, waar generaties elkaar vonden in hetzelfde lied. Het werd voor velen hét moment van de avond, waarin de muziek als een verbindende taal iedereen omarmde en Bergen even straalde in pure, tijdloze eenheid.
De twaalf leden van het organisatiecomité van Bergen Live kijken dan ook terug op een zeer geslaagd evenement. “We lopen nog met ons hoofd in de wolken. We geven het zelf 9,5 ster uit 10”, vertelt Tom Schiphorst van de organisatie de ochtend na de finale. “Het weer werkte natuurlijk geweldig mee. Los van enkele fietsendieven die actief waren, was er vrijwel geen enkele wanklank.” (tekst gaat verder onder de foto)
Terwijl bij restaurant Loetje Abba Under Cover zorgde voor de muzikale noot, was voor anderen het hoogtepunt van de avond het optreden van Erik Mesie op het hoofdpodium op het Plein, die daar speelde met het vernieuwde Toontje Lager. (foto: aangeleverd)
Dus ook geen vrouwen of meisjes die -voor zover bekend- na afloop van Bergen Live op weg naar huis zijn lastiggevallen door vervelende mannen. Dat is namelijk niet de gewenste mannelijke aandacht waarover zo enthousiast werd meegezongen met de hit van Abba. Van de service die Bergen Live bood om meisjes en vrouwen te helpen aan een fietsmaatje of om samen te reizen met een taxi, heeft geen enkele vrouw gebruik gemaakt, zo vertelt Tom.
Het hoekje in het restaurant dat Loetje had gereserveerd voor de vrouwen die zich zouden melden voor een vrouwelijk maatje, bleef daardoor zowel vrijdag als zaterdag helemaal leeg. “Daar zijn we natuurlijk alleen maar blij mee. Het is fijn te weten dat iedere vrouw en ieder meisje zelf iets wist te regelen voor de thuisreis.” (tekst gaat verder onder de foto)
Het hoekje in het restaurant dat Loetje beschikbaar had gesteld voor vrouwen en meisjes die een fietsmaatje zochten voor het tochtje naar huis, bleef zowel vrijdag- als zaterdagavond helemaal leeg. (foto: Streekstad Centraal)
Daarmee kende Bergen Live eigenlijk vooral hoogtepunten. “Ik heb twee dagen lang eigenlijk alleen maar lachende mensen gezien bij Bergen Live,” vertelt Tom Schiphorst. Het ideale weer en de aanstekelijke muziek brachten de tienduizenden bezoekers in een opperbeste stemming.
“Een avondje jazzen. Zo noemen wij het nog steeds, ook al heet het allang niet meer Bergen Jazz en Sail”, vertelt Suzanne uit Bergen. “De vrijdagavond is eigenlijk echt voor de Bergenaren zelf. De zaterdagavond komen er meer mensen uit de omgeving.” (tekst gaat verder onder de foto)
Reggae, Soca, Merengue, Motown, Soul en meer kwam vrijdagavond allemaal langs op het podium bij Loetje toen DjaFya optrad, een 7-koppige formatie met Surinaamse roots.
Vroeger was er op zondag ook nog het nodige te beleven op het strand, maar na een eerder fiasco is dat geen onderdeel meer van dit evenement. “Er is tegenwoordig nog wel een zeilevenement op het strand van Bergen van de botenclub, maar Bergen Jazz en Sail en Bergen Live zijn tegenwoordig losgekoppeld”, licht Tom toe.
Als de vrijdagavond vooral voor de Bergenaren zelf was, dan was hun hoogtepunt ongetwijfeld het optreden van de satirische countryrockband Glock 45 uit Hoorn op het hoofdpodium. Waar de meeste optredens op Bergen Live zich voegen naar de vertrouwde sfeer van dansbare gezelligheid met hier en daar wat uitstapjes naar de jazz en blues, daar kwam Glock 45 met een schaamteloze podiumpresentatie die allesbehalve braaf was. (tekst gaat verder onder de foto)
Alles was eigenlijk fout aan de Hoornse band Glock 45. Maar de waanzinsact van de bandleden rond Pricklebush Pete met zijn/haar enorme rubberen boezem en prominente harige benen overtuigt iedereen. (foto: Streekstad Centraal)
Met zanger-bassist Pricklebush Pete in string en rubberen boezem, gitaristen die zich uitdosten als karikaturen van rock-‘n-roll en White Trash Welling die met haar viool en onverhuld charisma het tempo opdreef, werd Bergen even ondergedompeld in een universum van satire, seks en rock-‘n-roll-energie.
Wat begon met nieuwsgierige verbazing bij het normaal zo traditionele publiek, sloeg al snel om in meedeinen, lachen en meegaan in de absurditeiten van de show. Aangestoken door de schare fans die de band overal volgen waar ze optreden, en zo een duit in het zakje doen van het grensoverschrijdende feest dat ze met de band willen vieren. (tekst gaat verder onder de foto)
Het publiek genoot met volle teugen van het schaamteloze optreden van Pricklebush Pete, de viool en zang van White Trash Welling, gitaristen Jerrycan Jesper en Moonshine Mike en drummer Angus Young Hughie. (foto: Streekstad Centraal)
Bergenaren die doorgaans bekendstaan om hun ingetogenheid, lieten zich ditmaal verrassen en meeslepen door een act die elk denkbaar taboe als luchtballonnetje doorprikte. Het contrast maakte de avond bijzonder: de onbevangen schaamtevrije houding van Glock 45 stuitte op de brave reputatie van het dorp, en juist daar ontstond de magie.
Na afloop bleef vooral de verwondering hangen dat deze ‘foute’ countryrock met zoveel bravoure en humor niet alleen werd geaccepteerd, maar zelfs enthousiast werd omarmd. Glock 45 bewees dat Bergen Live groot genoeg is voor contrast en controverse – en dat ook de Bergenaren zelf, achter hun keurige voordeuren, best zin hebben in een avond pure gekte. Een melige maar memorabele bouwsteen van een editie van Bergen Live waarover nog lang zal worden nagepraat. 2025 mag zich reeds rekenen tot de hoogtepunten in de inmiddels rijke geschiedenis van Bergen Live.
Lampjes in alle kleuren van de regenboog, boten die veranderen in varende kunstwerken en langs het water mensen die zich daaraan vergapen en foto’s maken: het was weer Lichtjesavond in Langedijk. Voor de 31ste keer varen tientallen boten rond de Broekerveiling en door de smalle wateren eromheen. Het gaat niet om snelheid of sportieve strijd, maar om sfeer, gezelligheid en een flinke dosis creativiteit. En dat is precies wat de honderden bezoekers beleven.
De avond begint rustig, met de eerste boten die voorzichtig uitvaren. Zodra de zon achter de horizon zakt, wordt het water een spiegel van licht. Wie een rondje langs het water maakt, ziet boten die tot in de puntjes zijn verzorgd. Van sprookjesachtige lichtjes tot actuele thema’s: de deelnemers laten hun fantasie de vrije loop.
“We letten op de originaliteit, de actualiteit en de moeite die erin is gestopt. En ja, de kleding van de mensen aan boord telt ook mee”, legt een jurylid aan Streekstad Centraal uit. En dat is ook te zien: sommige opvarenden dragen prachtige kostuums, precies passend bij hun thema. Van piraten tot prinsessen, en van muzikanten tot clowns. En het publiek vermaakt zich ondertussen kostelijk. (tekst gaat door onder de foto).
De juryleden van Lichtjesavond Langedijk beoordeelden heel secuur alle boten die meededen aan de wedstrijd. (foto: Streekstad Centraal)
Langs de kades schuifelen ze langzaam mee in de stoet. Sommigen hebben klapstoeltjes meegenomen en zitten met een thermoskan koffie of een glas wijn in de hand. Anderen proberen juist een zo goed mogelijk uitzicht te bemachtigen. Het geroezemoes wordt af en toe overstemd door gejuich of applaus als een boot extra spectaculair voorbijvaart. “Vorig jaar liep ik hier toevallig langs en ik dacht meteen: dit wil ik nog een keer meemaken,” zegt een man enthousiast. “Het is zo knus, iedereen is vrolijk. Daar kom je toch voor naar buiten?”
Niet altijd verloopt alles vlekkeloos. In de smalle sloten van Langedijk klinkt zo nu en dan een paniekerig “pas op!”, of moet er snel iets van een boot worden gehaald om nét onder een lage brug door te kunnen. Maar niemand lijkt zich er echt druk om te maken – integendeel, het zorgt voor hilarische momenten. Een oudere man, die al jaren komt kijken, glimlacht: “Dat hoort er gewoon bij. Het is een beetje stuntelen, maar juist daardoor spannend en leuk. Anders zou het veel te netjes zijn.”
Langs de kanten van de sloten stonden een hele boel mensen om de versierde boten te bewonderen. (foto: Streekstad Centraal)
Wie goed luistert, hoort dat er ook op de boten flink wordt gezongen. Sommigen hebben speakers meegenomen en draaien vrolijke meezingers, andere varen juist in stilte om de magie van de lampjes te laten spreken. Wanneer de stoet bijna voorbij is, blijft het grootste deel van de toeschouwers staan. Niemand lijkt haast te hebben om naar huis te gaan. Een groep mensen loopt snel tussendoor naar een andere brug waar de boten onderdoor moeten. “Als we zo lopen zien we ze nog een keer langskomen voor ze terugkeren naar de Broekerveiling”, zegt een meisje tegen haar moeder.
Dan, langzaam maar zeker, keren de boten terug naar de plek waar ze hun tocht begonnen zijn. Eén voor één varen ze het water rondom de Broekerveiling weer in en meren ze aan. Langs de kades zwaaien de mensen naar de deelnemers, en de eerste groepen pakken hun stoeltjes en gaan richting huis. Toch is de avond nog niet meteen voorbij. In de straten rondom de Broekerveiling klinkt nog lang geroezemoes en muziek. “Op naar volgend jaar, dan wil ik eigenlijk zelf ook op een boot zitten!”
Waar Het Baafje vorig jaar nog wankelde op de rand van sluiting, beleeft het zwembad in Heiloo nu een topseizoen. Naar verwachting passeert dit weekend de vijftigduizendste bezoeker de kassa. Dat is mede te danken aan de gastvrijheid van Martijn en Marloes Veldheer, die de horeca in het zwembad nieuw leven inbliezen. Maar na dit weekend moeten ze iets anders bedenken.
Dankzij Marloes en Martijn veranderde het stoffige loket in een knusse koffiebar, compleet met vers gebak en een warme sfeer. “We moesten eerst vooral kijken wat drukke momenten zijn op een dag en daar onze schema’s op aanpassen,” vertelt Martijn. “Steeds meer mensen weten ons nu ook te vinden voor gewoon een bak koffie.” (tekst gaat door onder de foto)
Ook de exploitant van het zwembad, Holland Sport, ziet de impact. “Je komt nu binnen in deze gezellige huiskamer en daarmee heeft het zwembad het dorpsgevoel teruggekregen,” zegt Eddy Bakker. “Met vijftigduizend bezoekers laat je ook zien dat je bestaansrecht hebt.”
De huidige horecavergunning loopt eind september af, maar Martijn en Marloes zijn vastberaden door te gaan. “De eerste geluiden zijn ook dat we samen met de Stichting Vrienden van Heiloo en exploitant Holland Sport volgend jaar op dezelfde manier doorgaan,” vertelt Marloes tegen NH, mediapartner van Streekstad Centraal.
Komende winter zoeken ze ander werk – Martijn gaat fietscursussen geven en Marloes kijkt uit naar een nieuwe baan – maar hun blik is al gericht op het volgende seizoen. “We hopen vanaf 1 april weer open te gaan en willen onderzoeken of we in 2026 misschien ook in de winter door kunnen,” zegt Martijn. Voor nu overheerst vooral trots. “We kijken in ieder geval erg positief terug op ons eerste jaar,” besluit Marloes.
Het is geen grote tent, die van het Magic Circus op parkeerterrein bij De Pauw in De Rijp. Toch is Magic Circus in de circuswereld wél een grote naam die voor twee voorstellingen met een stal van internationale artiesten naar het dorp is gekomen. Circusdirecteur Maurice Veldkamp (71) brengt deze week veel acrobatisch talent naar De Rijp, maar hij wil de mensen met het circusvermaak ook dichter bij elkaar brengen: “De wereld heeft meer lichtheid nodig.”
Veldkamp, die eerder dit jaar de prestigieuze Oscar Carré Trofee in ontvangst mocht nemen, is zichtbaar trots. “Dit is het laatste volledige rondreizende circus van eigen bodem,” vertelt hij enthousiast. “We willen niet alleen vermaken, maar echt verbinden en inspireren. Dit jaar willen we licht brengen in donkere tijden, een boodschap die luider klinkt dan ooit.” (tekst gaat verder onder de foto)
Circusdirecteur Maurice Veldkamp is lange tijd spreekstalmeester geweest in grote circussen, zoals het Kerstcircus in Ahoy, voordat hij in 1987 ging rondreizen met zijn eigen circus. (foto: Streekstad Centraal)
De circusdirecteur noemt zijn Magic Circus daarom een circus met een roeping. Hij staat met zijn circus het liefst tussen de mensen in de wijken van steden in de Randstad. De Rijp zit echter in de tournee omdat het publiek hier elk jaar weer goed reageert op de show. Natuurlijk zonder dieren, want het laatste dier in de voorstelling, een kip die kon hoofdrekenen, ging vijf jaar geleden al met pensioen.
De voorstelling wordt elk jaar volledig vernieuwd. Dit seizoen heet de show ‘VALO’, Fins voor ‘licht’. Zoals circusdirecteur Veldkamp zegt: “Magic Circus is voor het publiek al jaren een lichtpuntje.” Hoeksteen van de voorstelling vormen de Poolse circusprinses Anna samen met vijf jonge Finse circustalenten, die hun driejarige opleiding genoten aan de enige Finse circusacademie.
Direct achter de circustent spreken we met de Finse acrobaat Lukas en komiek Jofri, die met zijn humor zorgt voor luchtige momenten in de show. De Finse acrobaten van het gezelschap UsVa Company hebben auditie gedaan bij Maurice Veldkamp en vervolgens de boodschap van licht en verbinding in hun show verwerkt. (tekst gaat verder onder de foto)
Circusdirecteur Maurice Veldkamp en komiek Jofri, die al jarenlang meereist met Magic Circus en die voor de vrolijke noot zorgt tijdens de voorstelling. (foto: Streekstad Centraal)
Lukas legt aan Streekstad Centraal uit dat de groep zich bijvoorbeeld voor de kleding en de bewegingen laat inspireren door het noorderlicht en de natuur in Finland. “VALO is onze ode aan licht en hoop. We zijn vereerd om voor het eerst in Nederland te schitteren. Het publiek hier is enthousiast en open, en dat maakt onze voorstelling extra speciaal.”
De Finnen zijn – volgens de statistieken – het gelukkigste volk ter wereld, Nederlanders staan op plek 5, en kunnen volgens de circusdirecteur dus nog wel wat leren van de Finnen. Voor Lukas is het zijn eerste keer dat hij in Nederland op toernee is. Hij heeft nog niet ontdekt waarom Finnen nog zoveel gelukkiger zijn dan de Nederlanders. “Misschien moeten jullie wat vaker naar de sauna gaan”, zo antwoordt hij met een speelse knipoog.
Vijf acrobaten van een Finse circusgroep vormen de hoeksteen van de voorstelling VALO, dat licht betekent in het Fins. (foto: Streekstad Centraal)
Jofri, volgens Veldkamp de beste circuskomiek van Nederland, kan het goed vinden met de Finse acrobaten. De samenwerking tijdens de show verloopt soepel: “De spanning stijgt even, en dan is het mijn taak om iedereen te laten lachen. Die mix van adembenemende acrobatiek en humor werkt fantastisch. Het publiek van alle leeftijden voelt zich hierdoor echt verbonden.” Hij benadrukt dat die verbondenheid essentieel is: “Of je nou grootouder bent of student, bij Magic Circus lachen we allemaal samen.”
De intimiteit van de tent, de diversiteit van het publiek en de innovatieve acts maken het optreden uniek. “We krijgen grootouders met kleinkinderen, studenten én wijkbewoners uit alle lagen van de bevolking bij elkaar,” zegt Veldkamp. “Dat is onze kracht: mensen samenbrengen in een moment van magie.”(tekst gaat verder onder de foto)
Magic Circus is nog het enige circus dat door het land reist (foto: Streekstad Centraal)
De show duurt bijna twee uur, inclusief een pauze, waarin het publiek wordt meegenomen in een wereld van licht, humor en indrukwekkende acrobatiek.
Na De Rijp en een tussenstop in Hoorn reist het Magic Circus door naar Alkmaar, waar het publiek van 12 tot en met 14 september opnieuw kan genieten van VALO. De circustent wordt dan opgezet in de wijk Vroonermeer, bij de rotonde van De Kruissloot en de Laan van Bergama. Mensen met een Alkmaarpas kunnen kaarten kopen met hun pastegoed. Alkmaarpassen zonder tegoed krijgen €5 korting op hun kaartje.
“Zo mooi hè, hoeveel werk sommige mensen ervan hebben gemaakt.” Organisator Ilse Ketzer vindt tijdens de 10e Lichtjesavond in Alkmaar heel eventjes tijd om uit het hoofdkwartier in de Zoutziederij te komen en de bootjesparade te aanschouwen die langs de Turfmarkt trekt. Een half uur na zonsondergang begint het nu net aardig donker te worden. De kleurrijke lampjes op de boten komen nu goed tot hun recht.
Wie zaterdag op de Turfmarkt op zich heen kijkt, ziet een zee van mensen op en rond het water. Het besluit van de organisatie om dit jaar ’s middags al een muzikaal programma aan te bieden, lijkt meteen aan te slaan. De sfeer zit er al vroeg goed in, dankzij de massale opkomst, de muziek, de lasershow, de rookmachine en het bellenblaasapparaat. (tekst gaat verder onder de foto)
De Alkmaarse zangeres Jackie was een van de opwarmertjes voordat de botenparade rond 20:30 uur richting de singel vertrok. (foto: Streekstad Centraal)
Lichtjesavond voorziet in een enorme behoefte van de Alkmaarders om tijdens het laatste weekend van de zomermaanden het seizoen samen af te sluiten op het water. Opnieuw werkten de weergoden fantastisch mee. Het was echter de medewerking van de gemeente die ervoor zorgde dat er dit jaar een tiende editie van het evenement kwam. (tekst gaat verder onder de foto)
Sommige mensen verheugen zich al weken om voor de tiende keer mee te doen aan Lichtjesavond Alkmaar en kleden zich speciaal voor de gelegenheid. (foto: Marco Schilpp)
De lichtjesavond Alkmaar dreigt te bezwijken onder zijn eigen succes. Het evenement is enorm gegroeid, waardoor de organisatie veel meer kosten moet maken, bijvoorbeeld voor beveiliging. De verantwoordelijkheid om een evenement met tienduizenden deelnemers op en langs het water niet uit de hand te laten lopen, drukt zwaar op de zes resterende leden van de Lions Club Alkmaar. (foto gaat verder onder de foto)
Ilse Ketzer is de trekker van de Lichtjesavond Alkmaar (foto: aangeleverd)
De Lions Club is het evenement ooit begonnen om geld in te zamelen voor een goed doel. Dat is nog steeds de insteek. Door de omvang van het evenement vergt het teveel uren om het alleen door vrijwilligers te organiseren. Bovendien nemen de kosten voor de organisatie zo enorm toe, dat er op een aanzienlijke opbrengst nog steeds bijna geen geld overblijft om over te maken aan een goed doel.
Tegelijk is het niet meer te doen om de hele organisatie alleen maar op vrijwilligers te laten rusten, die het in hun vrije tijd voor elkaar moeten krijgen. Daarom krijgt organisator Ilse Ketzer een vergoeding voor haar tijd en wordt er ook een freelancer betaald om het vele voorbereidingswerk voor de leden van de Lions te verlichten. Voor de rest rust het evenement grotendeels op vrijwilligers. (tekst gaat verder onder de foto)
Rookmachines en bellenblaasapparaten verhoogden de feestvreugde tijdens het voorprogramma van Lichtjesavond Alkmaar 2025 op de Turfmarkt. (foto: Streekstad Centraal)
Nadat de Lichtjesavond van vorig jaar op het laatste moment werd afgelast, ging de gemeente in overleg met de organisatoren. Er werden twee subsidiepotjes gevonden waarop dit jaar een beroep mocht worden gedaan. Een van de potjes was voor de viering van 200 jaar Noordhollandsch Kanaal. (tekst gaat verder onder de foto)
Trompetterkorps Alkmaar trakteerde de deelnemers aan de botenparade onderweg op een muziekshow. (foto: Marco Schilpp)
En zo kon zaterdagavond na een startschot van wethouder Robert Te Beest toch weer een feestelijk versierde botenparade vertrekken. ’s middags hadden zich 156 boten opgegeven voor deelname aan de Lichtjesavond. De organisatie denkt dat met lastminute aanmeldingen het aantal deelnemende boten boven de 200 eindigde. (tekst gaat verder onder de foto)
De botenparade trekt door de Oudegracht van Alkmaar. (foto: Marco Schilpp)
Onderweg werd duidelijk hoe massaal de Alkmaarse binnenstad meedoet aan de Lichtjesavond. Bijna elke straat langs het water leek een eigen buurtfeest te hebben georganiseerd. Buurtbewoners en binnenstadsbezoekers vergaapten zich ondertussen aan de feestelijk versierde bootjes, terwijl de deelnemers op de bootjes hun ogen uitkeken door de gezelligheid langs het water.
Ondanks het enthousiasme en de grote deelname is een nieuwe editie van Lichtjesavond volgend jaar zeer onzeker: “Een nieuwe editie zit nog steeds in de gevarenzone”, zo stelt Ilse Ketzer. De subsidies van de gemeente kwamen uit potjes die volgend jaar niet meer bestaan. Ketzer ziet het niet zitten om zonder subsidie en steun van de gemeente een lichtjesavond te organiseren. (tekst gaat verder onder de foto)
Tientallen fraai versierde bootjes waren er te zien tijdens de botenparade van Lichtjesavond Alkmaar 2025 (foto: Marco Schilpp)
Bianca Moens, een van de zes leden van de Lionsclub Alkmaar, hoopt dat er meer bedrijven uit Alkmaar zich geroepen voelen om ook een duit in het zakje te doen van de organisatie. Zowel in geld, als in menskracht om te helpen bij de voorbereidingen. (tekst gaat verder onder de foto)
Bijna alle deelnemers aan de Lichtjesavond hadden hun boot versierd. (foto: Marco Schilpp)
” We doen het uiteindelijk voor de Alkmaarders. En wat kost je het nou? Een beetje tijd. Weet je, we leven in zo’n zelfzuchtige wereld. Als je dat nou niet voor je medemens overhebt. Ik heb het heel goed, maar ik weet dat heel veel mensen het niet zo getroffen hebben. Zoals de jongeren in Alkmaar die tussen wal en schip zijn geraakt, waarvoor Stichting Maria Magdalena zich inzet.” (tekst gaat verder onder de foto)
Buurtbewoners aan het Verdronkenoord hadden zich geposteerd langs het water om maar niets te hoeven missen van de sprookjesachtige optocht van boten. (foto: Marco Schilpp)
Stichting Maria Magdalena was dit jaar het goede doel van de lichtjesavond. De organisatie kon aan het eind van de avond nog niet zeggen hoeveel geld er overblijft voor het goede doel na aftrek van alle kosten. “Maar we zullen ervoor zorgen dat er een substantieel bedrag naar de stichting gaat. Desnoods storten we als Lions een bedrag uit onze eigen zak.”
Ze staan op vrijwel alle foto’s die van de Alkmaarse kaasmarkt worden gemaakt, maar leven in de permanente schaduw van de mannen met de witte pakken en de gekleurde hoeden. Toch zijn zij er altijd als eerste. En als zij hun werk niet doen is een kaasmarkt simpelweg niet mogelijk. In plaats van een hagelwit pak dragen ze een blauwe kiel. En die dragen ze met trots. “Ik vind het wel leuk werk ja.”
Dat dat ook echt zo is, blijkt als daar nog even aan wordt toegevoegd: “Ik doe het nu 43 jaar.” We spreken met Anton Stam, hij is wat ze op bij het kaasdragersgilde een ‘zetter’ noemen. “We beginnen vrijdags rond half zeven en dan leggen we eerst de matten klaar waar de kazen op liggen, daarna gaan we koffiedrinken.”
Twee grote vrachtwagens komen vervolgens voorzichtig achteruit het plein op rijden. Ze brengen de voor een vrijdag-kaasmarkt gebruikelijke hoeveelheid kaas: 30.000 kilo. De zetters gaan aan de slag en leggen alle kazen in strakke lijnen op het Waagplein. De toeristen genieten ondertussen van het plaatje dat de kazen vormen met de Waag op de achtergrond. De helft van het werk zit er op. (tekst loopt door onder de foto)
Zodra de vrachtwagens er zijn worden ze uitgeladen en leggen de zetters 30.000 kilo kaas op het Waagplein. (foto: Streekstad Centraal)
Om tien uur klinkt de beroemde bel en kan de kaasmarkt echt beginnen. “Nu is het onze taak om op iedere berrie acht kazen te leggen, elke kaas weegt tussen de twaalf en dertien kilo”, legt zetter Dinand van Veen uit aan Streekstad Centraal. Hij is één van de ‘jonkies’ en moet dus nog wel even door voor hij ook de 43 dienstjaren aantikt. Opnieuw gaat de 30.000 kilo kaas door de handen van de zetters.
Het zetten van de kazen is een fysieke klus waar menig aspirant-zetter de tanden al op stuk gebeten heeft. Wie technisch niet goed tilt heeft binnen no-time ergens last van, een pijntje dat zich kan ontwikkelen tot een serieuze blessure. Alle kazen gaan twee keer door de handen van het zeskoppige team van zetters, dat betekent dat ze per kaasmarkt 60.000 kilo kaas verplaatsen. Op het oog moeiteloos. (tekst loopt door onder de foto)
Dertien kilo kaas vliegt van de ene zetter naar de andere. Het vergt enige oefening. (foto: Streekstad Centraal)
“Daarna brengen de kaasdragers de kaas naar de weegschalen en als als het gewogen is, wordt het naar de handkarren gebracht, waar de ‘ingooiers’ (in bruine kielen) de kaas eerst in de kar leggen en daarna weer in de buiten zicht geparkeerde vrachtwagens leggen”, verduidelijkt Anton.
Ook de ploeg ingooiers verplaatst tijdens een kaasmarkt dus 60.000 kilo kaas. Een snelle optelsom leert dus dat de ‘onzichtbare’ zetters en ingooiers per kaasmarkt 120.000 kilo kaas met de hand verplaatsen. Tijdens de dinsdagavond-kaasmarkten wordt er overigens 10.000 kilo minder kaas neergelegd.
Emo Verkerk maakte vooral in de jaren tachtig naam met schilderportretten van schrijvers, musici en historische figuren. Naast schilderijen maakt hij tekeningen en ook objecten. Vanwege zijn rijke oeuvre kent het Victoriefonds hem de Oeuvreprijs van dit jaar toe. Die wordt op 18 september uitgereikt, tijdens de feestelijke opening van Verkerks expositie in Stedelijk Museum Alkmaar.
In 1976 maakte Emo Verkerk (70) op 21-jarige leeftijd zijn eerste kunstwerk: een verlengde keukenstoel die presentie benadrukt. Het was de start van een oeuvre vol portretten van historische figuren, van schrijvers tot sjamanen. Zijn keuze wordt beschreven als intuïtief en gebaseerd op sympathie, niet bewondering. Zelf typeert de geboren Amsterdammer, wonende in Den Helder, zijn werk wel eens als een ‘symbolisch dagboek’; ze representeren de gedachten of ideeën die hem bezighouden.
De Victoriefonds Oeuvreprijs is zeker niet de eerste prijs die hij ontvangt. Eerder werd hij geëerd met de Buning-Brongersprijs (1980), de Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst (1981), de Van Duyl-Schwartzeprijs (2000) en de Joanne Oostingprijs (2010).
Naast portretten van prominente personen uit binnen- en buitenland, schildert hij ook mensen uit zijn directe omgeving. Deze kant is niet echt bekend van hem, maar daar komt verandering in met de expositie ‘Dierbaren’ in het Stedelijk Museum.
De uitreiking van de Victoriefonds Oeuvreprijs 2025 en de feestelijke opening van Verkerks tentoonstelling ‘Dierbaren’ vinden plaats op donderdag 18 september. De prijs zal worden uitgereikt door juryvoorzitter Maarten Poorter, tevens burgemeester van Dijk en Waard.
Wie zondagmiddag niet in het Rosariumpark in Heerhugowaard te vinden was, heeft het waarschijnlijk tóch gehoord: De 25ste editie van het Mixtream Festival. Het gratis muziekfestival is al een kwart eeuw een plek waar jong en oud, skaters, hippies, alternatievelingen en alles wat daar tussen zit elkaar treffen. “Je merkt aan alles: dit is een festival waar mensen echt voor hún muziek komen.”
Bezoekers zijn het erover eens: Mixtream is méér dan muziek. “Het voelt als thuiskomen. Je ontmoet vrienden die je soms een jaar niet ziet,” zegt Bart. Vooral de alternatieve programmering spreekt aan. “Wie anders programmeert Toontje Lager én lokale punkbands op één dag?” lacht hij. “Ik kom deze keer speciaal voor Bizkit Park, maar blijf toch altijd hangen voor de sfeer en de gezelligheid.”
De gemoedelijke sfeer maakt dat mensen op eigen tempo in- en uitlopen. Sommigen komen ’s middags even langs, gaan thuis eten en keren ’s avonds terug voor de headliners. Het park voelt zondag als een ‘open huiskamer’. “Mooi dat hier óók minder commerciële muziek een plek krijgt,” stelt iemand anders. “Op andere festivals voel ik me soms een outsider, maar hier mag je gewoon jezelf zijn. Ik ben blij dat Mixtream er is, en dat al 25 jaar.” (tekst gaat door onder de foto)
Speciaal voor de jubileumeditie is er een derde podium voor theater en kunst bedacht, in het thema Flamingo. Bezoekers kunnen daar parkvoorstellingen bekijken, maar ook een expositie van een lokale kunstenaar die kunst maakt met zijn mond. (foto: Streekstad Centraal)
Toch is niet alles vanzelfsprekend. Vorig jaar hing de toekomst van Mixtream aan een zijden draadje. Subsidies stonden onder druk en de kosten rezen de pan uit. Dankzij steun van sponsoren en de gemeente kon het festival gered worden. “We zijn voorlopig uit de gevarenzone, maar het blijft spannend,” vertelt Lucas den Engelsman van de organisatie.
“Alles wordt duurder, maar dankzij de gemeenschap kunnen we blijven bestaan”, legt hij uit. “We hebben een sponsoractie opgezet: bedrijven kunnen nu ‘vriend van Mixtream’ worden. Dan krijg je een mooi sponsorpakket en een banner voor op het terrein. En de gemeente steunt ons gelukkig nog steeds.” Daarom wordt er positief naar de toekomst gekeken. (tekst gaat door onder de foto)
In het Rosariumpark in Heerhugowaard kwamen zondag oude bekende elkaar tegen, maar werden ook nieuwe vriendschappen gesloten. “Mixtream is een festival voor iedereen.” (foto: Streekstad Centraal)
Voor sommigen is Mixtream een traditie die met de jaren alleen maar hechter is geworden. Een stel dat al bijna alle edities heeft bezocht zegt glimlachend: “We waren er vroeger met onze vrienden, nu komen we met onze kinderen. Het hoort gewoon bij de zomer, en we zijn erg blij dat het na al die jaren nog steeds bestaat.”
En daar is een groep jongeren dat het terras af loopt het helemaal mee eens. “Het was weer net als altijd superleuk, ik kan niet wachten om volgend jaar weer te komen!” zegt een van hen. Een ander voegt toe: “Het blijft elk jaar bijzonder, ik kijk er nu al naar uit.”
