Burgemeester Anja Schouten heeft twee bedrijven op bedrijventerrein Oudorp gesloten. Het gaat om 123 Tuintechniek aan de Schermerweg en Coscom Beauty aan de Kamerlingh Onnestraat. De politie trof hier vorige week woensdag een grote hoeveelheid spullen die in de hennepteelt worden gebruikt.
Na onderzoek besloot de politie over te gaan tot een inval bij de twee bedrijven. Daarbij is een grote hoeveelheid kweekspullen aangetroffen zoals koolstoffilters, kweekbakken, verlichting, stekblokjes en groeimiddelen. Die heeft de politie in beslag genomen, samen met drie voertuigen en de boekhouding. De verkoop gebeurde bij 123 Tuintechniek en Coscom werd gebruikt voor de opslag. Burgemeester Anja Schouten heeft in overleg met politie en justitie de twee bedrijven laten sluiten. (tekst gaat verder onder de foto)
Het magazijn waarin de kweekmaterialen stonden opgeslagen. (foto: Politie)
“Sinds 2015 is het verboden om grootschalig producten te verkopen die de hennepteelt faciliteren”, licht de politie toe. “Kweekpotten en potgrond zijn op zichzelf gewoon legaal te koop, maar in combinatie met andere grondstoffen en goederen, die nodig zijn om hennepteelt op grote schaal te realiseren, is dit strafbaar.” Bovendien gebeurt er vaak meer achter de schermen, volgens de politie. “Achter de teelt en handel gaat vaak een wereld van geweld en afpersing schuil. Ook zorgt het telen van hennep voor brandgevaarlijke situaties voor bewoners en omwonenden.”
Het is niet bekend hoe de politie op het spoor van de groothandel in kweekspullen kwam. Ook is nog niet bekend of 123 Tuintechniek en Coscom Beauty hun normale activiteiten ooit nog kunnen vervolgen. (foto: Politie)
“De oudste klanten kennen mij en mijn jongere broer nog wel. Als kleine kinderen gingen we al met onze ouders mee.” Poey Lam zat dan lekker te tekenen, te spelen op het keyboard of aan haar huiswerk, terwijl haar ouders hongerige mensen uit heel het land voorzagen van Chinees-Indisch eten. Nu sluit het lokaal beroemde afhaalrestaurant Mei Mie na 28 jaar haar deuren.
Met het water in de mond in de trein richting Alkmaar, wetende wat je zo ging bestellen als je aankwam op Alkmaar Centraal. Haast elke treinreizende Alkmaarder kent Mei Mie op de Stationsweg. “Maar onze klanten kwamen uit alle hoeken van het land”, vertelt Poey Lam, dochter van eigenarenechtpaar Lam. Wegens de taalbarrière is het handiger dat ik haar spreek, vertelt ze aan Streekstad Centraal. “NS-personeel uit Maastricht kwam bij ons langs. Zelfs als we op vakantie waren in het buitenland, werden we soms aangesproken door klanten.”
Vanaf haar vijftiende werkte Poey zelf ook parttime in het restaurant. Dat doet ze inmiddels, twintig jaar later, nog één avond per week en als het druk is. “Mijn jongere broer staat er nog elke zondag. Hij heeft nog nooit een vrije zondag gekend”, lacht ze. Maar daar komt nu verandering in. Want Poeys ouders gaan met pensioen. “Mijn vader wordt bijna 75, dus hij is al een stuk langer doorgegaan. Het werk werd zwaarder voor hem, de beste man werkt veertien uur per dag.” (tekst loopt verder onder foto)
Yun Lan Lam-Wong (65) en haar man chef Tak Sang Lam (74) nemen met trots en dankbaarheid afscheid na 28 jaar. (foto: aangeleverd)
De zaak overnemen was voor Poey en haar broer geen optie, “en dat was ook niet de wens van onze ouders. Wij zijn destijds naar school gestuurd, zoals veel Chinezen van de volgende generatie, onder het mom van een beter leven. Mijn ouders hebben hart en nieren geïnvesteerd, ze wilden niet dat wij hetzelfde gingen doen.”
Toch is het voor haar en haar broer “wel een ding”, dat het geliefde eettentje sluit. Lief en leed deelden Poey en haar familie in Mei Mie. In 2012 kreeg het gezin te horen dat hun geliefde eettent moest wijken voor de verbouwing van station Alkmaar. Het huurcontract werd beëindigd, want de NS had de ruimte nodig voor een bewaakte fietsenstalling. Omdat er geen nieuwe plek op het station beschikbaar leek, startte de familie Lam een petitie en haalde daarmee zelfs de Alkmaarse raad. Uiteindelijk kwam die nieuwe locatie er, zo’n vijftig meter verwijderd van de oude, bekende gele kiosk. (tekst loopt verder onder foto)
“Nu kunnen ze zelf nog de keuze maken om met pensioen te gaan, dat is beter dan er straks, even afkloppen, door gezondheidsredenen iets gebeurt.” (foto: aangeleverd)
Op deze nieuwe plek werkte de familie nog een goede twaalf jaar. Zondag 28 juli is hun laatste, officiële dag en volgt een afscheidsfeest, waarbij “de meest populaire gerechten worden geveild aan onze klanten.” De allerlaatste Babi Pangang of Foe Yong Hai voor de hoogste bieder. “De opbrengst gaat naar de Voedselbank, want mijn ouders willen graag iets teruggeven aan de gemeenschap die ons jaren heeft gesteund.”
En nu, hoe gaat het echtpaar Lam hun pensioen doorbrengen? Poey lacht. “Maar mijn vader kan niet stilzitten.” In coronatijd maakte Poey fimpjes van haar vader, bijvoorbeeld van hoe je een bepaald gerecht bereidt of een wokpan onderhoudt, en postte die op TikTok. Met veel succes. “Er zijn nog geen concrete plannen, maar we hebben het er wel over gehad dat hij bijvoorbeeld workshops kan gaan geven, want hij zal de mensen enorm gaan missen.”
Genieten van alle vrije tijd, en reizen staan ook de planning. Maar niet té veel vrije tijd, “want aan het eind van het jaar worden ze voor het eerst opa en oma. Dat valt toevallig samen.” Ze grinnikt. ” Dus ze mogen een paar maanden bijkomen en dan oppassen!”
Een koe in Engeland, een uitgepoepte oude Rolex en een horlogemaker in Grootschermer. Ze vormen een bijzondere combinatie in een onwaarschijnlijk verhaal, dat zelfs door de BBC en de Washington Post werd opgepakt. De horlogemaker is Kalle Slaap en hij restaureert het horloge dat een Engelse boer vijftig jaar geleden was kwijtgeraakt.
Half juni schreef de BBC over de vondst van een Rolex die een Engelse melkboer in 1974 was kwijtgeraakt. In een telefonisch interview vertelde boer James Steele het verhaal. Hij weet nog goed dat hij zijn horloge ‘s ochtends tijdens werk was kwijtgeraakt. Een uitgebreide zoektocht leverde niets op. Maar een maandje terug vond iemand met een metaaldetector de Rolex op het land. Steele denkt dat een koe zijn Rolex met een hap gras heeft opgegeten en later in de wei heeft uitgepoept, waar het vervolgens vele jaren heeft gelegen. Tot de metaaldetector ging piepen. De nu hoogbejaarde eigenaar was dolblij toen hij zijn horloge terugkreeg, maar het moest wel grondig worden gerestaureerd.
Steele’s kleindochter benaderde Kalle Slaap in Grootschermer. Een opmerkelijke keuze zou je zeggen, maar de vrouw kende zijn werk van YouTube, vertelt Kalle uit aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. “Wij zijn nogal actief op YouTube met ons kanaal ‘Chronoglide’. Daarmee kijkt iedereen live mee terwijl ik horloges aan het repareren ben, door mijn microscoop heen. Daardoor hebben we een hele goede naam opgebouwd met het restaureren van horloges.” Zo’n goede naam dat er regelmatig studenten vanuit het buitenland stage komen lopen. (tekst loopt door onder de foto)
Horlogemaker Kalle Slaap geeft een korte rondleiding door zijn bedrijf in Grootschermer. (foto: NH Nieuws)
Kalle laat de Rolex van Steele zien. Het horloge ziet er vooral aan de binnenkant slecht uit. “Alle stalen onderdelen, nou die zijn zo aangetast door de roest, die zijn onbruikbaar. We gaan originele Rolex-onderdelen zoeken uit de jaren vijftig. Alles blijft origineel en authentiek. We gaan het uurwerkje eerst ontroesten en alle messing onderdelen en alle vernikkelde onderdelen, die worden straks gewoon weer bruikbaar.”
Normaal gesproken is er weinig haast bij het restaureren van een horloge, maar de eigenaar is op hoge leeftijd. “Meneer Steele is 95 dus we moeten ietwat opschieten. Ik heb hem beloofd, voor de kerst heeft hij hem op zijn pols, en ik denk dat dat gaat lukken. En omdat dit zo’n bijzonder verhaal is wil ik hem graag zelf komen brengen.”
Nog steeds kampt camping Geversduin in Castricum met intense wateroverlast. Meer dan tweehonderd kampeerplaatsen zijn hierdoor al bijna het hele seizoen onbruikbaar. Het grondwater was al een aardig end gezakt, “maar vorige week hebben we weer enorm veel water gehad.”
Het is hopen op droger zomerweer, vertelt campingeigenaar Els Scholten. De hoge waterstand zorgt namelijk niet alleen voor gemiste inkomsten, maar ook voor schade die tot in de tonnen loopt. Het kampeerterrein moet hersteld worden, electriciteitskasten vervangen, en ook wegen en paden op de camping zijn beschadigd.
Een verzekering voor dit soort schade heeft de camping niet, maar de lasten zijn dragelijk. “Gelukkig is Geversduin één van de drie Kennemerduin Campings”, zegt Scholten. De andere twee hebben minder wateroverlast wat het spreiden van gasten mogelijk maakt. “Ook financieel kunnen we het daardoor voorlopig opvangen.” Wie een seizoenplaats heeft, krijgt een droge plek of zijn geld terug.
Netty en Dick uit Kortenhoef lopen over het strand van Egmond en hebben handenvol geraamtes van de zeekat bij elkaar verzameld. Veel moeite hoeven ze daar niet voor te doen, want de geraamtes spoelen met veel tegelijk aan op het strand. “De geraamtes zitten vol met lucht, dus als het vlees eraf is gaan ze snel drijven en spoelen ze aan”, vertelt conservator Pierre Bonnet van Ecomare.
Volgens de conservator gaat het om de geraamten van zeekatten, een inktvissoort die ook in de Noordzee en Waddenzee leeft. De zeekatten paren in mei en de vrouwtjes gaan kort daarna dood, vertelt Bonnet aan NH, mediapartner van Streekstad Centraal. “Dode zeekatten zelf vind je zelden op het strand. Het zijn weekdieren en die rotten heel snel.” Hij legt uit: “De geraamtes, zitten vol met lucht, dus als het vlees eraf is gaan ze snel drijven en spoelen ze aan.” (tekst gaat verder onder de foto)
Het gaat om geraamten van zeekatten. (foto: NH Media)
De inktvissen paren in mei. “In de Oosterschelde”, vult Bonnet aan. “En ook in de Waddenzee worden eieren gevonden. Het vrouwtje zet de eieren af tegen netten of een pier. Een aantal dagen later gaat ze dood omdat dit zoveel van haar heeft gevraagd.”
Volgens de conservator kom je de eieren zeker niet elke dag tegen op het strand. “Het zijn zwarte knikkergrootte eieren”, benadrukt Bonnet. “Het ligt er maar net aan hoe de stroming is en hoe de wind staat.” Hij vindt het wel opvallend dat de paring bij deze dieren zo werkt: “Inktvissen zijn hele intelligente wezens en dit zijn echte jagers. Toch gaan de vrouwtjes na het paren dood. Mocht je een vrouwtje in gevangenschap houden zonder mannetje, dan kan ze wel vijf jaar oud worden.” (foto: NH Media)
Het pensioen is voor velen een ver-van-mijn-bed-show, iets waar ze liever niet over nadenken. Toch is het belangrijk om op tijd te beginnen met sparen voor je pensioen, zodat je straks kan genieten van je welverdiende rust. Maar hoeveel moet je eigenlijk sparen om je pensioendoel te halen? En hoe bepaal je wat je pensioendoel is? Hier gaan we dieper in op die vraag.
Bepaal je pensioendoel
Voordat je kan bepalen hoeveel je moet sparen voor je pensioen, is het belangrijk om eerst je pensioendoel te bepalen. Dit is het bedrag dat je nodig denkt te hebben om comfortabel van je pensioen te genieten. Hierbij kan je rekening houden met je huidige uitgavenpatroon, eventuele wensen voor later en de inflatie.
Het is verstandig om hierbij realistisch te zijn en rekening te houden met onvoorziene omstandigheden. Denk hierbij aan mogelijke medische kosten, hobby’s die je wilt voortzetten of nieuwe activiteiten die je wilt ondernemen. Het kan ook nuttig zijn om professionele financiële begeleiding te zoeken om je doelen nauwkeurig te berekenen.
Sparen voor pensioen
Als je eenmaal je pensioendoelstelling hebt bepaald, kan je berekenen hoeveel je moet sparen om dit doel te halen. Er zijn verschillende manieren om te sparen voor je pensioen, zoals een lijfrenteverzekering, bank sparen of beleggen. Het is verstandig om je goed te laten informeren over de verschillende mogelijkheden en te kiezen voor een vorm van sparen die bij jou past.
Het is ook belangrijk om regelmatig te evalueren of je nog op koers ligt om je pensioendoel te halen. Als blijkt dat je te weinig spaart, kan je ervoor kiezen om meer in te leggen of op zoek te gaan naar andere manieren om je pensioen aan te vullen.
De rol van de overheid
Naast zelf sparen voor pensioen, bouw je ook pensioen op via de overheid. Iedereen die in Nederland woont of werkt, bouwt AOW op. De hoogte van de AOW is afhankelijk van het aantal jaren dat je in Nederland hebt gewoond en gewerkt. Daarnaast bouw je via je werkgever vaak ook pensioen op bij een pensioenfonds of verzekeraar.
Het is belangrijk om te weten hoeveel AOW je straks kan verwachten, zodat je kan bepalen hoeveel je zelf nog moet sparen voor je pensioen. Ook is het verstandig om regelmatig je pensioenoverzicht te checken en te controleren of alle gegevens kloppen.
Het is vrijdagmiddag en druk op de redactie van Streekstad Centraal. Heel druk. Maar liefst drie dozen gebak staan op de centrale redactietafel, terwijl driftig geprobeerd wordt om met een Senseo-apparaat iedereen tijdig van koffie te voorzien. “Mag ik even de aandacht?”, wordt er dan geroepen.
Aan het woord is Marc Visch, directeur van de Nederlandse Lokale Publieke Omroep (NLPO). Hij is naar Alkmaar gekomen om het Keurmerk Nederlandse Streekomroepen uit te reiken aan Streekstad Centraal. “Het Keurmerk wordt je niet in de schoot geworpen. Integendeel, dat is hard werken. Dat Streekstad Centraal aan alle strenge criteria weet te voldoen is een felicitatie waard. Aan het bestuur, de medewerkers, maar vooral aan het publiek. Zij hebben een volwaardige nieuwspartij die hen lokaal informeert.”
Visch loopt de historie van de omroep langs. Van de absolute start in 2010, langs de samenwerkingen en fusies met de omroepen in Heerhugowaard en Langedijk naar waar de omroep nu staat. “Daar heb je heel diep voor moeten graven”, reageert directeur Richard van der Veen lachend op de tekst van het allereerste bericht van wat ooit Alkmaar Centraal heette.
Wethouder John Does van Dijk en Waard aan het woord tijdens de uitreiking van het keurmerk. Rechts Marc Visch en in het midden Richard van der Veen. (foto: Alexandra Heeremans)
Ook wethouders John Does van Dijk en Waard en Jasper Nieuwenhuizen van Alkmaar doen een duit in het zakje en vertellen over hun ervaringen met de omroep en Van der Veen. “Uiteindelijk heeft dat geleid tot een professionaliseringsslag die niet zonder schokken tot stand is gekomen. Er zijn best wat heilige huisjes afgebroken om die kwaliteitsslag te maken“, maakt Nieuwenhuizen duidelijk. Hij heeft de omroep zich vanuit een bestuurlijke functie in zowel Alkmaar als Dijk en Waard zien ontwikkelen.
“Door het verkrijgen van het Keurmerk toont Streekstad Centraal aan dat het voldoet aan de vereiste criteria voor kwaliteit en professionaliteit, de efficiency en het productaanbod bij lokale publieke omroepen”, meldt de NLPO in het op de uitreiking volgende persbericht. Het Keurmerk is nog in ontwikkeling en de eisen om er aan te voldoen worden strenger en uitgebreider.
Omroepdirecteur Richard van der Veen krijgt het Keurmerk voor Nederlandse Streekomroepen overhandigt van NLPOdirecteur Marc Visch. (foto: Alexandra Heeremans)
Streekstad Centraal is de tiende omroep (van ongeveer 230 omroepen) in Nederland die het keurmerk heeft, en de eerste omroep die voldoet aan de laatste en strengste versie van het keurmerk. ” Los van het feit dat je als omroep je best doet aan alle criteria te voldoen, is het wellicht nóg belangrijker dat de mindset binnen de organisatie verandert. Een volwaardige omroep volledig werkend vanuit de publieke gedachte. Een lokale omroep is niet eigendom van de leiding, het bestuur of de medewerkers, maar van de samenleving”, zegt Marc Visch daar over.
Richard van der Veen, directeur van Streekstad Centraal, is trots op de omroep en medewerkers. “Het verkrijgen van het keurmerk voelt echt als een kroon op het werk dat de afgelopen jaren is verzet. Niet alleen is de afgelopen tien jaar door iedereen op de redactie heel hard gewerkt aan een enorme inhoudelijke kwaliteitsslag, het PBO, het bestuur en tegenwoordig ook de Raad van Toezicht hebben de organisatie naar een hoger niveau getild. Beiden zijn nodig om dit Keurmerk te kunnen krijgen, het is dus een echte teamprestatie. En daar word ik inderdaad wel warm van. We zien de komende veranderingen in de sector met vertrouwen tegemoet.”
Je wist het misschien niet, maar er zijn twee Alkmaars (Alkmaaren?). De gewone, tastbare stad die we allemaal zien en kennen, waarin we wonen en leven. Én er is een digitaal Alkmaar, waar je bijvoorbeeld kunt vinden hoeveel drempels er in Alkmaar liggen, of hoeveel vermiste katten er in een wijk zijn. Van strooiroutes tot welke huizen zonnepanelen hebben. You name it, Alkmaars Digitale Tweeling weet het.
Maar wat moet een gewoon mens met deze informatie? Dat vroeg Streekstad Centraal zich ook af. Dus gingen we op zoek. En wat blijkt? Je kunt er vooral mee doen wat je zélf wil.
Alkmaars Digitale Tweeling is te vinden op de website van de gemeente Alkmaar en is toegankelijk voor iedereen. Eigenlijk is het het best te omschrijven als een soort grote kaartenbak met gegevens, met feiten. De inhoud van die kaartenbak komt werkelijk overal vandaan. Verkeersdata bijvoorbeeld – hoeveel auto’s wanneer en waar rijden – komt uit de navigatiesystemen van die auto’s. Zoekgeraakte katteninformatie komt via Amivedi, een stichting die zich inzet voor vermiste en gevonden huisdieren. Een kanttekening is natuurlijk wel dat niet iedereen zijn kat opgeeft als vermist.
Anders dan bij gegevens in een ‘gewoon’ tabelletje, heb je in de tweeling meteen een beeld bij de informatie. Zeg dat je vaak wandelt en vindt dat er te weinig schaduwplekken zijn in jouw buurt. Op de tweelingkaart kun je het aantal bomen per wijk bekijken en zo zien of jouw straat misschien wel een stuk boomlozer is dan de rest. Klik je vervolgens ook ‘bodemkwaliteit’ aan, dan kun je meteen zien of dat misschien de reden is voor het gebrek aan groen.
Wil je bijvoorbeeld dolgraag weten wat de exacte oversteekplaatsen zijn van de Gewone Dwergvleermuis in Alkmaar, zoek dan niet verder (foto: aangeleverd)
Daarnaast wordt de Tweeling ook gebruikt om wensen en feedback in kaart te brengen. Iedereen die door het Noord-Hollands Kanaal voer, kon recent langs de kant een QR-code scannen en een vraag beantwoorden: ‘Wat zie jij het liefst langs de oever van het kanaal?’ Later kun je op de tweeling dan ook zien wat de bouwplannen zijn langs die oever en welke wensen zijn meegenomen en welke niet.
De ‘vader’ van de Digitale Tweeling, programmamanager Niek Hendriks, is hartstikke trots op wat er al allemaal kan. “Hiermee kun je een verhaal vertellen over de stad. Je kan losse informatie aan elkaar koppelen die je normaal niet zo snel bij elkaar krijgt. Het is een eerste stap om gezamenlijk te komen bij: wat gebeurt er in de stad en hoe kan ik dat duidelijk maken.” (tekst loopt verder onder foto)
Niek Hendriks is adviseur Smart City bij de gemeente Alkmaar. Met deze Digitale Tweeling is Alkmaar namelijk een ‘slimme stad’. (foto: aangeleverd)
Maar wat betekent zo’n tweelingstad nou voor de levens van Alkmaarders? Het kan een handige tool zijn voor bijvoorbeeld ondernemers, onderzoekers, makelaars, journalisten, de gemeente Alkmaar zelf natuurlijk, andere inwoners die cijfers nodig hebben en het is een spectaculaire bron voor spreekbeurten. Voor de meesten Alkmaarders die weinig te doen hebben met gegevens verandert er met de tweeling – waarschijnlijk – niet zo gek veel. Al kan het natuurlijk leuk zijn om je eigen adres op te zoeken en eens te kijken wat er allemaal bekend is over je buurt.
“We zijn twee ontzettend grote verenigingen in Egmond. Dan moeten we elkaar niet bijten.” De afgelopen jaren zag de Reddingsbrigade jeugdleden wegvallen. Opvallend genoeg vooral diegene die trainden op donderdagavond én als ze elf jaar waren. Wat blijkt? “Ze konden het niet combineren met hun training bij voetbalvereniging VV Egmond.” Daar komt nu verandering in.
“We kregen steeds meer afmeldingen. Dus we moesten wel iets doen”, zegt Wendy Zentveld, woordvoerder van de Reddingsbrigade Egmond. Veel kinderen zijn namelijk zowel lid van de Reddingsbrigade als van VV Egmond. “We geven vanaf een bepaalde leeftijd allebei trainingen op dezelfde dag en op hetzelfde tijdstip. Kinderen hebben dan het gevoel te moeten kiezen. ”
Vanaf hun achtste kunnen kinderen lid worden van de Reddingsbrigade. Maar ze gaan pas het strand op, op hun veertiende. Dat veel van hen stopten als ze elf waren, was dus een groot probleem. “Sport is heel belangrijk, maar je wilt ook lifeguards op het strand hebben, natuurlijk.”
Dus zocht Wendy contact met VV Egmond, en ging met ze om tafel. Jeugdleider Alex Houtenbos van VV Egmond wist niets van deze moeilijkheid. Veel kinderen kozen dan uiteindelijk voor de voetbal. “Ik was blij dat ze contact zocht.” Houtenbos is sinds twee jaar Hoofd Jeugd en “had begrepen dat dit eerder was aangekaart, maar dat er nog niets mee was gebeurd. Ik vind het belangrijk om dat wel te doen. De reddingsbrigade hoort bij het dorp.” (tekst loopt verder onder foto)
De eerste paar jaar moest de Reddingsbrigade scholen afgaan om jeugdleden te werven, maar inmiddels zijn het er 110 en is er een wachtlijst. (foto: Reddingsbrigade Egmond)
Wendy vervolgt: “Samen zijn we gaan kijken hoe we elkaar konden versterken in plaats van leden kwijtraken.” Daar kwam uit dat kinderen die zowel lid zijn van de Reddingsbrigade als VV Egmond, straks voor vijftig procent bij beiden aanwezig mogen zijn, en toch volwaardig lid blijven. Dus: de ene week voetbal, de andere week naar de Reddingsbrigade.
“We hebben nog gekeken of VV Egmond de donderdag vrij kon laten voor de Reddingsbrigade”, zegt Wendy, “maar dat was geen optie. VV Egmond is zo’n grote vereniging, waarbij leden doordeweeks twee keer trainen en in het weekend een wedstrijd hebben. Dus dit is een tussenoplossing.” Allebei wat water bij de wijn, waarbij zowel sport als de veiligheid in het dorp van belang zijn. “Niet kiezen, maar delen.”
De Alkmaarder die in januari 2022 twee oudere dames doodreed op de Vondelstraat in zijn woonplaats gaat niet in hoger beroep. De 26-jarige Maarten M. accepteert zijn straf en dat doet ook het Openbaar Ministerie. En na alle boosheid, berusten ook de nabestaanden zich in het vonnis. “Hij heeft de hoogst haalbare straf gekregen.”
Op 26 januari 2022 rijden Lies (77) en Joke (84) terug naar Heiloo van een avondje klaverjassen in Alkmaar. Rond 22:50 uur rijden ze vanaf de Arcadialaan de Vondelstraat op en worden ze vol in de zijkant geramd door Maarten M. Er zijn beelden waarop te zien is hoe een Mercedes met hoge snelheid vanaf de rotonde Kooimeer in de zijkant van een kleine auto duikt. Lies overlijdt meteen, Joke een dag later. Uit onderzoek bleek dat M. kort voor de aanrijding 120 km/u reed op de 50-weg en dat hij anderhalf keer teveel alcohol in zijn bloed had.
Het OM had 4 jaar onvoorwaardelijke celstraf en 4 jaar rijontzegging geëist tegen M. Twee weken terug legde de rechtbank 3 jaar celstraf op, waarvan de helft voorwaardelijk, en 3 jaar rijontzegging. Toch gaat het OM niet in beroep. “De rechter heeft de roekeloosheid bewezen verklaard. Juridisch zijn we daarom tevreden met het vonnis en de verwachting is niet dat het hof tot een hogere straf komt”, licht het OM toe tegenover NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal.
Ook Maarten M. legt zich bij het vonnis neer. “Ook omdat het OM niet in beroep gaat”, aldus zijn advocaat. “Hij wil dit nu afsluiten voor iedereen, en niet nog eens de familie en zichzelf door een hogerberoepsprocedure slepen.”
De nabestaanden van ‘oma Lies’ waren aanvankelijk boos over de uitspraak maar inmiddels niet meer. “We waren de eerste tijd nog erg pissig, maar nu is er iets van berusting omdat we weten dat hij de hoogst haalbare straf heeft gekregen voor zijn roekeloosheid”, zegt kleindochter Lara Beintema, wetende dat een hoger beroep weinig kans van slagen had en misschien juist wel tot een lagere straf had kunnen leiden. “Zijn advocaat ging voor een taakstraf. Dat had ook kunnen gebeuren. Je boos blijven maken heeft geen zin. We proberen als familie dit grote verlies en verdriet nu een plek te geven.”
