Categorie: nieuws algemeen

Opluchting, maar ook verbazing. Dat is wat overheerst in Schermerhorn. Er komen toch geen twaalf ex-gedetineerden in een voormalig bankgebouw in Schermerhorn. Zorginstelling Mutatio Zorg trekte kort voor een bewonersbijeenkomst de stekker uit het omstreden project. Buurtbewoners zouden twee weken van tevoren zijn geïnformeerd over de ex-gedetineerden. “Ik heb het idee dat wij niet de eerste zijn die dit gebeurd, maar wel de eerste met zoveel commotie. Als er eerder een bijeenkomst was geweest, dan had dat veel spanning uit de lucht kunnen halen.”

Vertelt penningmeester Robert-Jan Huijser van de dorpsraad. Het was dagenlang hét gesprek in Schermerhorn. Zonder dat de buurt ervan wist, bleek Mutatio Zorg een opvangcentrum te hebben geopend voor twaalf ex-gedetineerden. “Wij werden geconfronteerd met nieuwe bewoners met enkelbanden. We wisten van niks en op zo’n moment gaat zo’n verhaal als een lopend vuurtje. Er worden aannames gedaan en er wordt heel erg over gepraat.” (tekst gaat verder onder de foto)

Op aandringen van de gemeente Alkmaar organiseerde Mutatio Zorg vrijdagavond een informatiebijeenkomst. Kort daarvoor werd Huijser gebeld. “Het was iets van 18:15 uur geloof ik. Het zou niet doorgaan. Ik dacht wel meteen na over wat er dan wel in het pand gaat komen. Daar is nu nog geen duidelijkheid over.”

Buurtbewoner Jeltje kijkt nieuwsgierig op als ze een man uit het pand ziet lopen met een enkelband om. Ze besluit hem aan te spreken. Hij is een van haar nieuwe buurmannen. Maar dus niet voor lang meer. Zodra er een plek is voor de twee ex-gedetineerden die er al woonden, gaan ze verhuizen. “Ik weet niet hoe ik het moet noemen. “Het was een bijzondere avond”, zei mijn man. En zo zie ik het ook”, vertelt Jeltje in gesprek met Streekstad Centraal. “Ik had al geoefend op wat ik wilde zeggen tijdens de bijeenkomst. Al met al gemengde emoties. Ik vind het namelijk ook sneu voor beide mannen. Zij zijn ook slachtoffer van dit beleid. Het had anders gekund en gemoeten.”

Al veertig jaar bestaat winkelcentrum de Mare uit winkels waar vanuit de wijk de dagelijkse boodschappen worden gehaald. “Het is hier altijd druk”, beweert één van de ondernemers. Dus in tegenstelling tot zijn binnenstadcollega hoeft de centrummanager van De Mare zich geen zorgen te maken over leegstaande panden. 

Maandelijks lopen zo’n 80.000 bezoekers door de straten van het wijkwinkelcentrum en de winkels zijn eigenlijk allemaal gevuld. “We hebben hier inderdaad geen leegstand en zodra een winkelier weggaat komt er al snel vervanging”, legt Wim de Ruiter, centrummanager van De Mare uit. (tekst loopt verder na de foto)

Tot december was hij daar centrummanager. Het winkelrondje tussen de grote winkelstraten wordt door leegstand aardig verstoord. “Het geeft een heel slecht beeld”, geeft Wim toe. “Als je kijkt naar wat de binnenstad aan vierkante meters te bieden heeft, is het best heel veel en eigenlijk willen ze daar allemaal van af.”

Volgens hem is er nu veel minder oppervlakte nodig, en is er te veel winkelvloer. in de binnenstad “Het komt nog uit de tijd dat er geen internet was, niemand online kocht en iedereen fysiek naar winkels ging. Maar dat is verleden tijd.”

Voor De Mare staan daarom voorlopig ook nog geen uitbreidingsplannen op de agenda. Wel hoopt Wim dat het winkelcentrum meer de sfeer krijgt van de kleine straten in d’Oude Stad. “Daar zie je wat het hier idealiter ook zou moeten zijn: leuke, frisse, aparte winkeltjes. Wij trekken geen toeristen. Maar ik denk dat de lokale bezoekers dat sfeertje ook waarderen.” Nog voor het einde van het jaar wordt het centrum opgeknapt. “Een nieuwe speeltuin voor de kinderen, bomen en bankjes. Eigenlijk hetzelfde beeld als op de Laat.” (tekst loopt verder na de foto)

Dat ‘sfeertje’ is er nu nog niet, bevestigen ook de bezoekers. “Het is handig als ik wat nodig heb, maar het is niet echt gezellig”, zo laat iemand aan Streekstad Centraal weten. Iemand anders vult aan: “Iedereen is met zichzelf bezig. Ze kijken allemaal naar de grond, terwijl ze in een rechte lijn van winkel naar winkel lopen.” Ook uit de Streekstad-poll op Instragram blijkt dat een meerderheid liever naar de binnenstad gaat dan naar De Mare, of online shopt.

En toch is er geen ondernemer die klaagt. Boodschappen doen, postzegels halen, kleren kopen en tussendoor even lunchen op het terras. “We zijn erg trots op wat hier nu staat”, zegt ondernemer van het eerste uur Peter Nieman van Primera Alkmaar. “Ik was erbij toen het opende, en de winkeliers hadden allemaal hetzelfde doel: het winkelcentrum opbouwen.” (tekst loopt verder na de foto)

En dat is volgens Peter goed gelukt. “Ik sta al 40 jaar achter de balie en heb het allemaal zien gebeuren.” Wat ooit zandvlakten waren staat nu vol met 98 winkels. Er is van alles te vinden in winkelcentrum De Mare in Alkmaar van ondergoed tot brillen. Deze week vieren ze hun 40-jarig jubileum, waarbij er allemaal dorpse activiteiten georganiseerd zijn, zoals oud Hollandse spellen, kraampjes van ondernemers en optredens.

Ondanks dat de sfeer er nog niet zo gezellig is als in d’Oude Stad zijn de bezoekersaantallen in het winkelcentrum goed. Wim denkt dat de gratis parkeerplekken daar een grote rol in spelen. “In de binnenstad kan je maar moeilijk parkeren, hier hebben we genoeg plekken én het is allemaal gratis.” (tekst loopt verder na de foto)

Het gaat dus goed met het deze week jarige winkelcentrum De Mare, maar het kan na 40 jaar wel een opknapbeurt gebruiken. Maar Wim maakt zich geen zorgen om leegstand of een daling van bezoekers. “Het is heel simpel gezegd eigenlijk een boodschappencentrum, mensen komen hier vooral om dingen te halen die ze nodig hebben.”

Ze kijkt nieuwsgierig op als ze een man uit een leegstaand pand ziet lopen met een enkelband om. Jeltje besluit hem aan te spreken. Hij is een van haar nieuwe buurmannen. Een ex-gedetineerde. Eén van twaalf ex-gedetineerden die in het oude Rabobank-kantoor aan de Oosterweidestraat in Schermerhorn wonen. “We hebben hier in de buurt ook een zorgcentrum voor ouderen en een school. Direct tegenover het pand is een speelveldje voor kinderen, maar het dorp is nergens over ingelicht.”

Het is al met al een behoorlijke schrik voor de inwoners van Schermerhorn. Zonder dat de buurt ervan weet, blijkt Mutatio Zorg een opvangcentrum te hebben geopend voor twaalf ex-gedetineerden. “Het gaat om mensen met een justitiële achtergrond”, weet Jeltje. “Vaak is er sprake van een psychische stoornis, verstandelijke beperking of een verslaving”, benadrukt ze in gesprek met NH, mediapartner van Streekstad Centraal.

Jeltje belt met de gemeente Alkmaar. Tot haar verbazing hoort ze dat de gemeente en de politie ook pas enkele dagen weten van de ex-gedetineerden. “Op dat moment waren de eerste bewoners al ingetrokken”, benadrukt ze. “De vergunningen zouden in orde zijn, maar de gemeente weet er niets van. Dat stukje begrijp ik even niet.” (tekst gaat verder onder de foto)

Inwoners van Schermerhorn reageren geschokt op de komst van d ex-gedetineerden.

Ook voor penningmeester Robert Jan Huijser van de dorpsraad zijn er nog tal van onbeantwoorde vragen. “We zijn als dorpsraad gaan graven, maar niemand wilde iets zeggen.” Op aandringen van de gemeente heeft Mutatio Zorg ingestemd met een informatiebijeenkomst voor het dorp, vertelt Robert Jan. Die wordt vrijdagavond gehouden in de Grote Kerk van Schermerhorn. “We weten niet of de bewoners dan ook aanwezig zijn voor een kennismaking, maar we willen in elk geval de feiten op tafel hebben; Wie zijn deze mensen? Wat voor zorg en dagbesteding krijgen ze? We weten helemaal niets.”

Mutatio Zorg en de gemeente Alkmaar zijn benaderd voor een verklaring, maar daar is geen reactie op gegeven.

“Ik ben Bo en ik heb een kater.” Zo begint de 23-jarige zijn pitch voor de nachtburgemeester, de organisator van het Indian Summer Festival en een adviseur Cultuur van Gemeente Alkmaar. Hij is erg zenuwachtig, maar trekt al snel de aandacht van het publiek terwijl hij met passie vertelt: “Twee jaar lang heb ik gefeest bij het Kooltuintje, maar nu is-ie gesloten. Net als vele andere bruine cafés in Alkmaar.”

Met zijn voorstelling wil hij aandacht trekken voor deze cafés en laten zien waarom deze belangrijk zijn: “Hier komen alternatieve en creatieve mensen bij elkaar.” Bo had geen idee dat hij op deze manier een subsidie kon krijgen, maar toen hij een bericht op Instagram binnenkreeg van STAD wist hij het meteen. “Deze kans wil ik niet missen.”

STAD staat voor Stichting Talent and Dreams en zet zich in voor jongeren met een droom. En die droom mag zo groot zijn als ze zelf willen, “van het organiseren van een feestje, een skatewedstrijd en zelfs het schrijven van een boek”, legt Nanne Heilig van de stichting uit. “Zolang de jongeren het zelf hebben bedacht, haken wij er op aan om ze van a tot z te helpen.”

Samen met de gemeente Alkmaar organiseerde de stichting woensdag avond voor het eerst in Alkmaar een Pitch Night. “Dit is concept voeren we al op verschillende locaties uit, maar voor Alkmaar was dit de eerste keer.” Op deze manier leren Alkmaarse jongeren tussen de 17 en 27 jaar pitchen voor een jury en maken ze kans om hun droom evenement waar te maken door  een flinke subsidie binnen te slepen; 5000 euro.

Nanne heeft er alles aangedaan om zoveel mogelijk jongeren in Alkmaar te bereiken en dat is volgens haar best goed gelukt. In totaal werd er voor zes initiatieven gepitched. Naast de voorstelling van Bob, kwamen de jongeren met voorstellen voor skateboardwedstrijden, muurschilderingen en Alkmaarse kunst uit de verschillende dorpen.

Ook deden de vier 17-jarige organisatoren van het ROCKET Festival een pitch. Vorig jaar kregen ze ook een subsidie van de gemeente. En omdat het zo goed verliep willen ze een tweede editie organiseren. “Het was helemaal uitverkocht”, zegt Zola enthousiast. Met een tweede editie willen ze een plek creëren voor de jongeren “die tussen de bruine cafés en frisfeesten in zitten”, legt Zola uit.

Na de voor de jongeren zenuwslopende pitches bleek niemand teleurgesteld naar huis te hoeven. Er werden bedragen tussen de 3000 en 7500 euro toegekend om de projecten tot realiteit te maken. Volgens de jury waren alle voorstellen waardevol. “Het is een kers op de taart om de blijdschap bij de jongeren te zien en de opluchting dat ze op deze manier een steuntje in de rug krijgen”, aldus Nanne.

Maar deze avond was pas het begin, want er moet nu een hoop gebeuren. “Nog voor het einde van het jaar worden de zes projecten uitgevoerd.” En misschien komen er wel nog meer, want jongeren kunnen zich nog steeds aanmelden.

Hoe lang je staat ingeschreven voor een sociale huurwoning is straks minder belangrijk. Tenminste, als je wilt wonen in één van de achttien sociale huurwoningen op het Jan Mostaerthof in Alkmaar. Dan maak je alleen kans op een plekje als je ook een motivatiebrief stuurt, ongeacht je inschrijftijd. “Leuk bedacht, maar met zo’n brief maak je onderscheid.”

Twee jaar gaan Woonwaard en de gemeente Alkmaar experimenteren met deze vorm van huurwoningen toewijzen op deze plek. Aan de Jan Mostaerthof achter de Bergerweg wonen nu twintig kwetsbare jongeren die extra begeleiding krijgen als onderdeel van het project ‘Start me up‘. De andere achttien bewoners hebben hun huis gekregen via de ‘normale’ gang van zaken: na een flinke poos op de wachtlijst. Daar wordt nu dus iets aan toegevoegd. (tekst loopt verder onder foto)

Van nieuwe bewoners wordt namelijk verwacht dat ze hun kwetsbare buren  ondersteunen. Bijvoorbeeld door iemand te helpen die zijn post niet begrijpt, of door een zomerpicknick te organiseren. Dat is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd. “Je moet het wel leuk vinden om op zo’n plek te wonen”, zegt Woonwaard. Daarom kom je alleen in aanmerking voor een huis als je openstaat voor zo’n help-elkaar-community en dit aangeeft in een brief. Daarna volgt een kennismakingsgesprek. “Bewoners moeten zich bewust worden van waar ze terecht komen en oog hebben voor hun buren”, lichten zowel Woonwaard als de gemeente Alkmaar toe.

Altijd goed, experimenteren, vindt BAS-raadslid Gosse Postma, want “als je iets niet probeert weet je ook niet of het lukt.” Maar taalvaardige mensen hebben volgens de BAS-man nu dus een voorsprong. Hoe zit het met de mensen die niet zo’n brief willen of kunnen schrijven? Postma snapt wel het idee achter het kweken van zo’n community, “maar als je dat doet op basis van een brief, dan maak je dus onderscheid.” (tekst loopt verder onder foto)

“En daarnaast”, gaat het raadslid verder, “krijg je dan mensen die heel enthousiast aangeven dat ze voor hun buren gaan zorgen, maar vervolgens niks doen.” Sancties voor bewoners die puntje bij paaltje toch lak hebben, zijn namelijk er niet. Woonwaard: “We kunnen en gaan niet handhaven. Het gaat er meer om dat we aan de voorkant iets meer willen inzetten om de leefbaarheid op pijl te houden.”

“Leuk bedacht”, concludeert Gosse Postma, “maar zo’n brief maakt het niet meer gelijk. “In Nederland moeten mensen in gelijke gevallen gelijk behandeld worden, dat moet altijd het uitgangspunt zijn. Je kan niet zeggen: in deze wijk willen we mooie tuinen, dus als je kan tuinieren mag je hier wonen. Dat is selectief. Als je dan van grasvelden houdt, heb je pech.”