Soms is een beroep nodig op de Wet Open Overheid om de waarheid aan het licht te brengen. In dit geval in Heiloo, waar de gemeente niet trots kan zijn op de eigen handelwijze om de Vennewatersweg aan te pakken. Het college werd teruggefloten door de eigen bezwaarcommissie, maar hield dat liever binnenskamers. We hadden een beroep nodig op de Wet Open Overheid om de uitspraak van de bezwaarcommissie boven water te krijgen.
In juli maakte Heiloo bekend er geen heil meer in te zien om de kruisingen van de Vennewatersweg op korte termijn veiliger te maken. Het gaat om de kruisingen met de Hoogeweg en Liguster, Lijnbaan, Haagbeuk en Westerweg. Eigenlijk wilde het college al in april beginnen, maar de rugstreeppad gooide roet in het eten.
De ambities lopen stuk op bezwaren vanuit de omgeving, stelde het college in een memo aan de gemeenteraad. In dat bericht kregen bezwaarmakers de schuld in de schoenen geschoven: “Het is jammer dat een handvol bezwaarmakers op deze manier zorgt voor behoud van de verkeersonveilige kruispunten. Dagelijks steken veel fietsers, met name scholieren, de Vennewatersweg over.” (tekst gaat verder onder de foto)
Heiloo beweerde dat er niets mis was met de besluiten, maar dat het wel 1,5 jaar kon duren voordat ze definitief gelijk zouden krijgen van de rechter. Bezwaarmaker Stichting Heilloze Weg zag dat anders. Volgens hen was de kans altijd al heel groot dat de genomen besluiten in strijd zijn met de wet zijn en aangepast moesten worden. Dat lag volgens de stichting aan het ontbreken van “een stikstofvergunning” en een ontheffing waarvoor Heiloo volgens Heilloze Weg niet in aanmerking komt.
Of de stichting daarin gelijk had gekregen, kon door Streekstad Centraal niet worden nagegaan, omdat Heiloo weigerde inzage te geven in het advies van de bezwaarcommissie. De commissie bestaat uit juristen die controleren of een besluit voldoet aan wettelijke vereisten. Daarna adviseren ze het college of een bezwaar gegrond moet worden verklaard en het besluit moet worden aangepast. Het is de allereerste stap in het maken van bezwaar en voor het college een kans om iets te repareren voor het bij de rechter wordt neergelegd. (tekst gaat verder onder de foto)
Het college wilde het advies van de bezwaarcommissie niet openbaar maken. Volgens het college mocht het geheim blijven, omdat de vergunningen inmiddels waren ingetrokken en de bezwaarprocedure daarmee was gestopt. Er was een beroep nodig op de Wet Open Overheid door Streekstad Centraal om het ‘geheime’ advies in handen te krijgen.
In het uiteindelijke advies van de bezwaarcommissie is te lezen dat in het geval van de kruising van de Vennewatersweg met de Haagbeuk het college van b&w zich keurig aan de wet heeft gehouden. Bij de kruisingen met de Westerweg, Lijnbaan, Hoogeweg en Liguster ligt dat anders.
Daar is de gevolgde procedure volgens de ‘Commissie van Advies voor de bezwaarschriften’ illegaal, ook al zeggen ze dat ‘mooier’: de bezwaarcommissie ‘adviseert het college om de verleende vergunningen te heroverwegen’. Intrekken die illegale besluiten, betekent dat in normaal Nederlands. (tekst gaat verder onder de foto)
Een college kán de adviezen van de commissie met een motivatie naast zich neerleggen, maar de kans dat de rechter tot hetzelfde oordeel komt als de commissie, is dan aanwezig. Om die reden besloot het college om alle besluiten in te trekken en met het aanpassen van de weg te wachten totdat er een nieuw bestemmingsplan was voor de Vennewatersweg.
Stichting Heilloze Weg heeft het advies van de bezwaarcommissie inmiddels ook gelezen. Ze zien daarin een bevestiging van wat ze al vermoedden en prijzen de bezwaarcommissie die wel de wet heeft gevolgd in haar advies: “Gelukkig leven we in een rechtsstaat en kunnen rechters een falende overheid tot de orde roepen.”