“Alles trilde, we zaten meteen rechtop.” In de nacht van zaterdag op zondag is de Maasstraat in Oudorp opgeschrikt door een stevige explosie. Omdat het om een portiekflat ging, met aan alle kanten buren, rukten de hulpdiensten massaal uit. Voor bewoners van de flat werd het een gebroken nacht.
De explosie heeft plaatsgevonden op het balkon van de woning op de eerste verdieping. Mogelijk gaat het om zwaar vuurwerk gecombineerd met een flesje brandbare vloeistof. De ruit van de keuken bij het balkon is tijdens de explosie gesneuveld. Opvallend is dat bij de brievenbus in het portiek op de begane grond oude sporen van mogelijk brandstichting te zien zijn.
De daadwerkelijke knal werd rond 03:20 uur gehoord. Niet veel later stond de straat al vol hulpdiensten. (tekst gaat door onder de foto)
Al snel na de klap waren de hulpdiensten in getale aanwezig. (foto: Streekstad Centraal)
Op straat wordt al vrijwel meteen gespeculeerd over de oorzaak van de ontploffing. De woningen zijn kortgeleden afgesloten van het gas, dus dát kan het niet zijn geweest, merken meerdere mensen op. “Er was een flits”, weet iemand. “Vuurwerk waarschijnlijk. Dat is het toch elke keer…” De wijk is bekend met explosies. Even verderop ligt de Lekstraat, die maandenlang werd geteisterd door aanslagen.
Hard was de knal zeker. Voor Frank en Martin, die met de fiets kwamen toegesneld, was de ontploffing onbedoeld de afsluiter van een avondje uit. “We stonden bij De Koning”, vertellen ze aan Streekstad Centraal. “We hoorden die knal en we zagen meteen veel politie deze kant op gaan. Toen zijn we er achteraan gefietst.” (tekst gaat door onder de foto)
Brandweer en politie doen onderzoek naar de oorzaak en de gevolgen van de explosie (foto: Streekstad Centraal)
De brandweer was snel ter plaatse, meerdere wagens stonden opgesteld in het straatje. Die inzet is goed te begrijpen, omdat bij branden in flats het risico groot is dat het vuur overslaat. Ook een ambulance was die nacht aanwezig in de Maasstraat, maar bleek uiteindelijk niet nodig. De bewoners waren wel thuis, maar raakten niet gewond.
Het vuur(tje) was snel onder controle. Wel deed de brandweer nog uitgebreid onderzoek, ook in de woning erboven, naar eventuele schade of andere brandhaarden.
De omwonenden gaan op een gegeven moment toch maar weer naar bed, om nog wat uurtjes slaap te halen. “Het zijn fijne huizen”, verzucht iemand. “Maar de buurt, nee. Het gaat er niet op vooruit.”
Hij wordt weer naar hartenlust gebruikt: de Duofiets van de Prins Hendrik Stichting. Het had wat voeten in de aarde, maar de fiets is dan toch gerepareerd. En nog meer goed nieuws: er is een extra accu beschikbaar, voor meer of langere ritjes in de frisse lucht.
“Ik ben heel blij”, laat Geeske de Jong van de Zorgcirkel weten, als ze Streekstad Centraal een foto stuurt van twee gelukkige gebruikers van de Duofiets: Ben en Reijnoud.
Maar de fiets is nu dus weer heel. Met de extra accu is de kans dat de fiets weer stil valt ook iets kleiner geworden. “Er kunnen nog meer kilometers gemaakt worden”, zegt De Jong daarover. Want ook in het koude seizoen zijn de duinen rondom Egmond aan Zee prachtig. Beide mannen weten daar ook veel van, vertelt De Jong. “Bij een rondje door de duinen hebben ze elkaar van alles te vertellen. Leuk hè!”
De Zorgcirkel hoopt ook andere vrijwilligers enthousiast te maken. Daarom benadert De Jong Streekstad Centraal ook: “Mochten er nog lezers zijn die graag een rondje willen fietsen met een van onze bewoners, dan kunnen zij zich aanmelden als vrijwilliger.” De contactpersoon voor vrijwilligers is Verula van der Molen.
Hier werd ze geboren, in Alkmaar, vlakbij de Gewelfde Stenenbrug: Truus Wijsmuller-Meijer. Hier werd ze ook herdacht, op vrijdag 8 november, door leerlingen van basisschool Kennemerpoort-Lindenlaan, die gezelschap kregen van vertegenwoordigers van de Alkmaarse synagoge en de stichting Truus Wijsmuller-Meijer. De herdenking viel aan de vooravond van de datum van de ‘Kristallnacht’, een gebeurtenis waar uitgebreid bij stil werd gestaan.
Onder de naam Kristallnacht zijn de gebeurtenissen van 9 en 10 november 1938 het best bekend. Maar misschien is de naam ‘Grote Pogrom’ beter, hield Feyko Alkema van de stichting de leerlingen voor in zijn toespraak. Want Kristallnacht, dat was eigenlijk spottend bedoeld, als verwijzing naar de schittering van de talloze glasscherven die herinnerden aan de verwoesting van joodse winkels.
De kinderen van basisschool Kennemerpoort-Lindenlaan waren bij elkaar gekomen in de ontvangstzaal van de synagoge van Alkmaar. Daar stonden limonade en krentenbollen klaar. “Pak gerust!” (tekst gaat door onder de foto)
Het beeld waar het tijdens de herdenking allemaal om ging. (foto: Streekstad Centraal)
‘Moeder van 1001 kinderen’, noemt Alkema de Alkmaarse heldin Truus Wijsmuller in zijn presentatie. “Hoe kan dat?”, vraagt één van de leerlingen scherp. “Nee, inderdaad”, lacht Alkema. “Dat lukt de meeste moeders niet.”
Maar ‘Truus’ lukte het wél, symbolisch, doordat zij tienduizend joodse kinderen in veiligheid wist te brengen. Na de ‘Grote Pogrom’ van 1938 wilden joden Duitsland en Oostenrijk graag verlaten, angstig voor wat komen zou. Maar er waren nauwelijks landen die ze op wilden vangen. Alleen Engeland was zo ruimhartig om plaats te maken voor joodse kinderen.
“Truus regelde het”, vertelde Alkema in zijn presentatie over die bijzondere geschiedenis. “Niet alléén, ook zij werd weer geholpen. Maar zij regelde het en dat is heel bijzonder. Daarom verdiende zij een beeld in Alkmaar.” (tekst gaat door onder de foto)
De stoep rondom het beeld van Truus Wijsmuller was net in de periode van de herdenking in onderhoud. (foto: Streekstad Centraal)
Alkema staat in de ontvangstzaal van de synagoge ook stil bij de actualiteit. “Ik weet niet of jullie vanmorgen ook naar het nieuws gekeken hebben”, begint hij voorzichtig. “In Amsterdam zijn joodse mensen achtervolgd. Wéér. Na een voetbalwedstrijd…”
Uit de reacties blijkt dat heel wat kinderen dat nieuws mee hebben gekregen. Het zijn maatschappelijke spanningen die ook jonge kinderen bereiken, zoveel is duidelijk. Op school gaan ze zulke onderwerpen niet uit de weg. Ook de harde geschiedenis van de ‘grote pogrom’ en de holocaust niet.
Meester Henk gaat met de kinderen ook mee de synagoge in, waar de voorzitter van de synagoge de leerlingen zal vertellen over het joodse geloof, over de rituelen en over de vele verhalen die op deze plek samenkomen. (tekst gaat door onder de foto)
In de historische synagoge van Alkmaar krijgen de leerlingen les over het jodendom. (foto: Streekstad Centraal)
“Jullie mogen een keppeltje op”, vertelt de voorzitter voor we de gewijde ruimte binnengaan. “Maar als je dat liever niet wil is dat ook goed. En als meisjes het willen proberen, vandaag mag dat.” Zo houdt de synagoge de ontmoeting laagdrempelig, al is er ook altijd enige spanning. De veiligheid moet gegarandeerd zijn – vorig jaar ging de herdenking daarom alleen in aangepaste vorm door.
Maar op deze vrijdag ging het zoals het moest. Een lange stoet kinderen, met in hun hand een roze roos, verliet de synagoge door de sierlijke poort. Zo ging het naar de Gewelfde Stenenbrug, naar het beeld. De werkzaamheden daar waren gisteren nog even versneld afgerond, de hekken stonden open: de kinderen konden een kring vormen. (tekst gaat door onder de foto)
De kinderen verlaten de synagoge om naar het beeld op de Gewelfde Stenenbrug te gaan. (foto: Streekstad Centraal)
Toen werd het even helemaal stil rondom dat beeld. Een groep toeristen keek nog wel toe. “Do you know her, do you know Truus Wijsmuller”, begon Alkema, onvermoeibaar. Oók toeristen moeten haar leren kennen.
Maar dat ontging de kinderen. De ’twintig seconden stilte’ waar meester Henk het over had werden een minuut. Daarna beierde de Waagtoren en was de herdenking voorbij.
“Koffie?” De bestuursleden van de stichting vinden elkaar, terwijl de kinderen weer terug naar school lopen, nu zonder roosje. “Dat kan maar op één plek, vandaag. In het geboortehuis van Truus!” Want daar zit nu een café. De geschiedenis is zijn weg gegaan, ook hier. Maar háár heldendaden zijn niet vergeten.
Meer eitjes. Meer ‘pullen’. En uiteindelijk dus meer vogels in de lucht: de nestplateaus die door Water, Land & Dijken zijn geplaatst helpen de scholeksters. Dat is nodig, want de kenmerkende zwartwitte vogel heeft het moeilijk. “Het project is meer dan geslaagd.”
Dat zegt Willem Overweg van Water, Land & Dijken, een organisatie die zich inzet voor natuur op het boerenland. De scholekster hoort bij die natuur, maar laat zich de laatste jaren toch steeds minder zien. De vogel heeft onder meer last van ratten en andere roofdieren, die nesten leeg halen.
Overweg plaatste daarom ‘nestplateaus’, onder meer in en om Oterleek en in de omgeving van Bergen. Nestplateaus zijn verhoogde nesten, op een paal, waar ratten, bunzingen en hermelijnen minder gauw op zullen klimmen. (tekst gaat door onder de foto)
Een scholekster met een pul: in het open gras zijn ze vaak een makkelijke prooi voor ratten. (foto: Wikimedia Commons / Stephan Sprinz)
“Het bestond al, maar dan heel kleinschalig, wat plateaus hier en daar. Ik dacht: laten we dit eens grootschaliger aanpakken!” In 2023 plaatste hij 145 plateaus in de regio, die ook dit voorjaar weer goed gebruikt werden. Inmiddels is hij druk bezig met het plaatsen van nieuwe plateaus. “We gaan gewoon door.”
De scholeksters blijken zich wel te kunnen vinden in die nieuwe manier van nestelen. Niet alle plateaus werden gebruikt, maar de plateaus waar wél op werd gebroed, blijken inderdaad veiliger. “Het is een heel flexibele vogel. Ze kunnen overal broeden. Maar je moet die plateaus wel vroeg in het seizoen neerzetten. Ik heb het al gehad, dat ik eind januari al ‘pieppiep’ hoorde. Dan zijn ze aan het verkennen.”
In vergelijking met de ‘gewone’ nestjes in het open veld blijken de nestjes op de plateau echt succesvoller. Van de in totaal 45 nestjes werden er maar vier leeggehaald door roofdieren en dat is opvallend weinig. (tekst gaat door onder de foto)
Medewerkers van Water, Land & Dijken zetten palen in een sloot. Hier komt een nestplateau op. (foto: Water, Land & Dijken)
Ratten zijn een groeiend probleem, merkt Overweg. “Oterleek is al zwaar aan de beurt geweest”, vertelt hij. “Ik heb gezien dat alle nesten werden leeggehaald. Door ratten, ik heb het op camera staan. Ratten, er zijn er meer dan je kunt inschatten.”
Doordat het moeilijker is geworden de ratten te bestrijden nemen ze al jaren toe en dat heeft een impact op de vogelstand. Eerder werd al duidelijk dat scholeksters, vermoedelijk al sinds de eeuwwisseling, vaker kiezen voor platte daken om op te broeden. (tekst gaat door onder de foto)
Succes: de ‘pullen’ zijn veilig ter wereld gekomen. (foto: Water, Land & Dijken)
De nestplateaus bieden nu vergelijkbare nestruimte op het platteland. “Mensen kunnen ze zelf plaatsen”, tipt Buitenweg. Een ruimte tuin, een vakantiepark, zelfs een golfbaan: het zijn uitstekende plekken voor nestplateaus, is de ervaring van Overweg.
“Ik heb er net weer twee gezet en zo ga ik naar Heiloo voor een derde”, vertelt hij. Zo komen er dus steeds meer plateaus bij in de regio.
“Het pakt echt goed uit”, stelt Overweg verheugd vast. “Sommige plateaus werden zelfs twee keer gebruikt voor een nestje.” En omdat scholeksters trouwe vogels zijn, die bij hun partner blijven, is er goede hoop dat de vogels ook in 2025 weer op de plateaus zullen broeden. En dan dus zónder dat ratten daar nog bij kunnen komen.
In de gouden najaarszon van dinsdagmorgen leek haast álles geel, maar het pontje ‘Wal-Nood 2’ dat over het Noordhollandsch Kanaal richting de scheepswerf van Witsen voer, dat was voor het laatst in díe kleuren te zien. Al zal het voor schipper Piet toch altijd het oude pontje blijven: “Voor mij is er maar één kleur en dat is geel.”
Het korte tochtje van de ligplaats aan de Voormeer naar de werf van Witsen was een afscheid. Nog één keer in de vertrouwde kleuren maakte de Wal-Nood 2 zich los van de kade. Streekstad Centraal zwaaide het pontje-zoals-het-er-nu-uitziet uit, samen met Kim Wiersma van Stadswerk072. Meevaren, dat was nu geen optie. Want als het pontje buiten dienst is, mogen er geen passagiers op.
“Dan rijden we, ik ben benieuwd wie er als eerste is”, zegt Wiersma lachend. De wedstrijd blijkt niet veel later te zijn gewonnen door de Wal-Nood 2. En dat verbaast schipper Piet niks. “Dit is een heel best pontje. Hij gaat altijd door.” (tekst gaat door onder de foto)
De ligplaats aan de Voormeer, waar de Wal-Nood 2 dinsdagmorgen vertrok naar de plek waar de transformatie gaat plaatsvinden. (foto: Streekstad Centraal)
Toch moet de reservepont er op z’n oude dag aan geloven: nieuwe kleuren. Rood en zilvergrijs. “Dat zijn de kleuren van de gemeente Alkmaar”, legt Wiersma uit. “De kleuren van Stadswerk072 lijken daar natuurlijk ook op, maar het gaat om Alkmaar. Het wapen van Alkmaar komt er ook op. En het logo van Stadswerk072.”
De nieuwe kleuren passen bij de nieuwe taakverdeling op het kleine stukje kanaal waar Wal-Nood 1 en 2 over varen. De veerdienst zal worden uitgebaat door Stadswerk, in opdracht van de gemeente. Ook de grotere pont Wal-Nood 1 zal uiteindelijk deze nieuwe kleurstelling krijgen. De reling grijs, zilvergrijs. De stuurhut in ‘Alkmaars rood’, de speciale tint die de gemeente Alkmaar in haar communicatie gebruikt.
“Maar nu eerst dus de Wal-Nood-2”, zegt Remon de Nijs, directeur van scheepswerf Witsen. En dat in het najaar, toch al een drukke tijd op de werf. Hij maakt er graag tijd en ruimte voor. “Dit is niet een doorsneeproject. Het gaat echt om het conserveren. Bij de jachten die we doen is het meer visueel, die verf.” (tekst gaat door onder de foto)
De Wal-Nood 2 met in de achtergrond de hal waar de transformatie van geel/bruin naar zilver/rood plaats gaat vinden. (foto: Streekstad Centraal)
De gele verflagen die in de loop der jaren op het oude pontje zijn aangebracht moeten er helemaal af, legt De Nijs uit. Pas daarna komt de nieuwe verf erop. “Voor we daaraan beginnen voeren we ook reparaties uit. We weten dat er wat roest zit. Het is een project van een paar maanden.”
Het schilderen zelf, dát is nog echt handwerk, vertelt De Nijs. “Met de kwast, ja. En nee, dat is niet in één dag klaar. Met één laag volsta je niet. En er zijn droogperiodes. Dan heb je het niet over dagen, maar over weken.”
Het verven gebeurt binnen. Verf heeft een bepaalde temperatuur nodig om goed te hechten, dus buiten schilderen is geen optie. Nog los van al het vocht dat je daar hebt. Witsen beschikt over een loods met de juiste condities, dus de Wal-Nood-2 is er in goede handen. (tekst gaat door na de foto)
Nog een laatste draai en schipper Piet legt het pontje aan bij Nicolaas Witsen, waar het groot onderhoud en een make-over krijgt. (foto: Streekstad Centraal)
Voor schipper Piet is het toch een bijzondere dag, het laatste tochtje in de oude vertrouwde kleuren. Maar het is óók z’n verjaardag. “76 jaar. En ja, altijd gevaren. Met de Grinza 7 over het Noordhollandsch Kanaal, maar ook in België, Duitsland. Ja, dan is dit wel even anders”, lacht hij.
In de toekomst zal er nog wel het nodige veranderen, verwacht de schipper. Dat bevestigt Stadswerk 072. De bedoeling is dat er na 2030 emissievrij wordt gevaren. Er wordt nu al gekeken naar oplossingen om het brandstofverbruik terug te dringen. Het aanleggen, bijvoorbeeld, dat zou ook met een elektromagneet kunnen.
Maar dat is nu nog niet aan de orde. Eerst moet de verf erop. Daarmee is de Wal-Nood-2 voor weer wat jaartjes veilig. Wiersma staat intussen weer bij haar auto. “Zal ik je ook maar thuisbrengen?” Het is duidelijk: die veerdienstverlening, die is Stadswerk072 wel toevertrouwd.
Koken op inductie, de elektrische auto opladen, de warmtepomp: er is voor allerlei zaken elektriciteit nodig en de vraag naar stroom neemt alleen maar toe. Tel daar nog eens op dat er in de regio duizenden nieuwe woningen bij moeten komen en het is wel duidelijk: het net raakt in de knel. Daarom komen er honderden ’trafohuisjes’ bij in de komende jaren.
Trafohuisjes, dat zijn transformatorhuisjes. Bescheiden gebouwtjes waar toch iets bijzonders binnenin gebeurt, want hier wordt de hoogspanning van het landelijke elektriciteitsnet omgezet. Dankzij trafohuisjes is de stroom die thuis uit de muur komt 230 volt – en geen 50.000, want dat zou toch wat te veel van het goede zijn.
Maar in plaats van ’te veel’, is er nu dus eigenlijk sprake van ’te weinig’: er is zo veel stroom nodig, dat er flink wat trafohuisjes bij moeten. Honderden zijn dat er, alleen in Alkmaar al zo’n 400, laat die gemeente weten aan Streekstad Centraal. (tekst gaat door onder de foto)
Krapte op het net, het is in wijde omtrek een probleem. Nieuwe trafohuisjes kunnen helpen om het net weer gezond te maken. (beeld: Liander)
“De totale uitbreiding neemt enkele jaren in beslag”, blikt de gemeente Alkmaar vooruit. “Wij doen als gemeente ons uiterste best om die zo soepel en vlot mogelijk te laten verlopen.” Dat betekent dat er veel wordt overlegd met de netbeheerder, in de zoektocht naar de beste plekjes voor nieuwe huisjes – en dan liefst zónder dat omwonenden er last van gaan krijgen.
Ook in Dijk en Waard is het project een voorbeeld van samenwerking van de gemeente en de netbeheerder. “Voor exacte aantallen en locaties verwijzen we door naar Liander”, reageert de persvoorlichter daar als we naar de trafohuisjes vragen.
Bergen, Heiloo, Castricum en Uitgeest hebben de informatie die beschikbaar is op hun gemeentelijke websites gezet. Daar kunnen inwoners van de respectievelijke gemeenten dus precies zien waar er trafohuisjes bij moeten komen. Want ook in deze gemeenten, hoewel kleinschaliger, neemt de druk op het elektriciteitsnet toe. (tekst gaat door onder de foto)
De gemeenten proberen te voorkomen dat bankjes of speeltuinen moeten wijken voor trafohuisjes. (foto: Streekstad Centraal)
De huisjes worden in principe op gemeentegrond geplaatst. Alle gemeenten bezitten daar op papier voldoende grond voor. Maar een moeilijkheid is dat die grond vaak wél voor iets gebruikt wordt. Er staat bijvoorbeeld een bankje op, of een glijbaan. Misschien is er wel een hondenuitlaatplek.
“Het zou kunnen dat een voorziening als een bankje of speeltoestel plaats moet maken voor een trafohuisje”, erkent de woordvoerder van Dijk en Waard. “Maar dat proberen we uiteraard te voorkomen.”
Dat is ook het ‘uitgangspunt’ in Alkmaar, laat die gemeente weten. “De technische eisen bepalen grotendeels de zoeklocatie”, legt de woordvoerder uit. “Het ruimtelijk afwegingskader helpt bij het bepalen van de locatie van de transformatorstations, met als doel zo min mogelijk hinder te veroorzaken en de ruimtelijke kwaliteit te waarborgen.”
Overleg met buren kan helpen om dit allemaal in goede banen te leiden, zien de overheden. Dijk en Waard komt al met een ‘buurtaanpak’, waarbij weer wordt samengewerkt met Liander. De gemeente Alkmaar wil begin volgend jaar met een nadere uitwerking komen van het plan van aanpak.
‘Koffiedrinken met de notaris’. Onder die titel nodigt Uitvaartvereniging Associatie & IJmond mensen uit om op dinsdag 12 november van gedachten te wisselen over hun uitvaart en hun testament. Niet de gezelligste onderwerpen misschien, maar wél belangrijk.
Het einde van het leven is ook een gebeurtenis op papier. Er moeten veel zaken in één keer geregeld worden en dan liefst op een manier die voor nabestaanden niet te veel kopzorgen oplevert. Daarbij helpt de notaris. Die stelt bijvoorbeeld een juridisch kloppend testament op. In Castricum leggen notaris ten Brinke van Notariskantoor Ten Brinke en ledenconsulent Mariska van Aarst uit hoe dit alles in zijn werk gaat.
De bijeenkomst vindt plaats in het uitvaartcentrum van Associatie & IJmond DELA aan Onderlangs 1 in Castricum, van 10.00 tot 12.00 uur (inloop om 09.45 uur). De toegang is gratis, maar aanmelden is verplicht. Aanmelden kan via email: steunpunt@uitvaartvereniging.org.
De Nollenweg van Alkmaar richting Heerhugowaard moet dringend worden opgeknapt. Dat gaat deze maand gebeuren. De Provincie Noord-Holland laat weten dat de verzakking van de weg in de week van 11 november onder handen zal worden genomen en dat heeft uiteraard gevolgen voor het verkeer.
“Het verkeer dat vanaf Park van Luna over de Nollenweg (N508) richting Alkmaar rijdt, ondervindt geen hinder van de werkzaamheden”, stelt de Provincie mensen gerust. Maar in die mededeling valt al te lezen dat het voor wie de ándere kant op moet anders ligt. De rijbaan richting Heerhugowaard wordt helemaal afgesloten.
“Het verkeer wordt omgeleid”, zegt de Provincie daarover. Auto’s die naar Heerhugowaard moeten zullen, tegen de intuïtie in, in de richting van de Omval worden geleid, om vanaf daar terug te rijden over de andere rijbaan van de N242. Tuincentrum Intratuin blijft bereikbaar. (tekst gaat door onder de afbeelding)
De omleidingsroute op de kaart. (beeld: Provincie Noord-Holland)
De werkzaamheden duren van maandag 11 november 7:00 tot woensdag 13 november 17:00. Na afronding van de werkzaamheden zal ook de weg opnieuw worden geasfalteerd. Daarna kan het verkeer weer gebruik maken van de gehele Nollenweg.
De verzakking van de Nollenweg zorgde eerder al voor afsluitingen. De oorzaak van de verzakking ligt in de zandlaag onder de weg. Doordat zand onder de weg is weggelopen, is de weg gaan doorzakken. Na de werkzaamheden moet de bodem weer stevig genoeg zijn voor het drukke verkeer op de ringweg van Alkmaar.
‘Niet te klagen’, ‘het kon wel minder ja’. Het zijn de standaardantwoorden op de standaardvragen van maandagochtend. Maar van één inwoner van Alkmaar zijn die antwoorden toch wel op te vatten als een understatement. Dit weekend viel namelijk de prijs van één miljoen euro op een Alkmaars lot en dat betekent dat de kaasstad zomaar ineens een miljonair rijker is.
Dat heeft De Nederlandse Loterij bekendgemaakt. De prijs viel afgelopen zaterdag, in het Miljoenenspel. Dat kansspel is onderdeel van de Nederlandse Loterij. Omdat de prijs viel op een lot dat online werd gekocht, zijn de gegevens van de winnaar bekend bij de organisatie. Dat maakt het eenvoudig om de prijs uit te keren. Uiteraard blijft de identiteit van de gelukkige wel geheim.
Als loten in een winkel worden gekocht, is het voor de loterij veel lastiger om de winnaar te achterhalen. Vorige maand nog was de Nederlandse Loterij op zoek naar de winnaar van 100.000 euro. Dat bedrag was gevallen op een lot dat gekocht was in De Rijp, maar meer aanknopingspunten waren er niet.
Winnaars van een groot geldbedrag kunnen rekenen op persoonlijke begeleiding van de Nederlandse Loterij. De ervaring leert namelijk dat mensen nogal overvallen kunnen worden door de plotselinge rijkdom. De Nederlandse Loterij zal de Alkmaarse winnaar daarom persoonlijk ontvangen – en dan ook persoonlijk feliciteren.
Het mag dan ver van ons bed zijn, ook in Nederland houden de Amerikaanse presidentsverkiezingen de gemoederen bezig. Oud-Amerika-correspondent Charles Groenhuijsen geeft op vrijdag 15 november tekst en uitleg in Cultuurpodium De Alkenaer.
Hoe zijn de verkiezingen verlopen? Waar moeten de Amerikanen, maar ook wij in Nederland, ons de komende vier jaar op voorbereiden? Dat zijn vragen waarop Charles Groenhuijsen het antwoord probeert te vinden tijdens de avond in De Alkenaer. Uiteraard zal hij ook ingaan op zijn eigen ervaring in Amerika en op zijn journalistieke werk.
De avond met Groenhuijsen is op vrijdag 15 november en begint om 20:00 uur. Deelname kost 15 euro. Tickets kunnen worden besteld via de website van De Alkenaer.
