Een ongelukkige samenloop, brute pech. Maar de passagiers van het Alkmaarse veer tussen de binnenstad en het ‘Rooie Dorp’ merken er eigenlijk niet veel van. Want tegenslag of niet, de pont vaart door. Wel 200 keer per dag.
Al een paar dagen is er ‘iets’ anders dan anders op het Noordhollandsch Kanaal. De vertrouwde witte veerpont, de Wal-Nood 1, ligt aan de kant voor groot onderhoud. Om toch voetgangers en fietsers te kunnen blijven overzetten voer de afgelopen weken daarom de Wal-Nood 2, het karakteristieke gele pontje met het kleine stuurhuisje.
Maar maandagmorgen ligt ook de Wal-Nood 2 aan de kant. “Ja, die is even stuk”, bevestigt de schipper als Streekstad Centraal aan de Bierkade verschijnt. Daar hoeven we overigens niet te blijven wachten: er vaart gewoon een andere pont. “Wij gaan gewoon door hoor!” (tekst gaat door onder de foto)
Het vervangende pontje is blauw en het komt uit Zwijndrecht, valt op het scheepje te lezen. Toch heeft het zo ver niet hoeven varen. De vervangende pont is meestal wel in de buurt, kan bijvoorbeeld ook in Akersloot worden ingezet.
Niettemin is het wel pech hebben: de ene pont in onderhoud, de andere óók al aan de kant. “Onze reservepont heeft een storing”, verklaart de gemeente. “Maar inderdaad, we blijven faciliteren!” Zo kunnen Alkmaarders altijd op hun pont blijven rekenen, ook bij tegenslag. (tekst gaat door onder de foto)
“We verwachten dat hij vanavond weer gerepareerd is, dus morgen vaart onze eigen pont alweer”, laat de gemeente weten. En er is meer goed nieuws: “Vrijdag komt de Wal-Nood 1 waarschijnlijk weer in de vaart.” Die vertrouwde pont gaat normaal wel zo’n 200 keer per dag heen en weer.
Op het kanaal hebben schippers én passagiers ondertussen best schik in het vervangende pontje. “Kijk, er zit ook een verwarming in”, wijst de schipper lachend. Toch prettig om te weten, ook al is het 30 graden. “Hij vaart prima in elk geval.”
Zoals een huis na aankoop verborgen gebreken kan hebben, zo kunnen ook wegen onvoorzien onderhoud verlangen nadat het beheer ervan is overgenomen. Met die situatie ziet de gemeente Alkmaar zich geconfronteerd. Een conflict met het waterschap over polderweggetjes is inmiddels zo hoog opgelopen dat Alkmaar naar de rechter stapt.
Het gaat om miljoenen. De weggetjes die de gemeente Alkmaar overnam van de vroegere beheerder, Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier (HHNK), zijn een behoorlijke kostenpost. En dat is het waterschap aan te rekenen, oordeelt de gemeente Alkmaar.
Alkmaar heeft heel wat kilometers aan ‘buitenwegen’, want met de Schermer en de Eilandspolder is de kaasstad óók een landelijke gemeente. Het zijn geliefde slingerweggetjes voor een zomerse fietstocht, maar een blok aan het been voor de gemeente Alkmaar, die ze moet onderhouden. Het zou gaan om een bedrag van 45 miljoen euro, uitgesmeerd over een periode van 15 jaar. (tekst gaat door onder de foto)
Toen de polderweggetjes in 2018 van het waterschap werden overgenomen ging de gemeente duidelijk niet van zo’n kostenpost uit. Het gaat hier om ‘onvoorziene gebreken’, stelt Alkmaar. “In dergelijke gevallen moeten beide partijen overleggen over de verdeling van deze kosten”, brengt het college in herinnering. Zo is dat toen afgesproken met HHNK.
Maar het waterschap ziet geen reden om over de brug te komen. “In bestuurlijke overleggen hebben wij een ultieme poging gedaan om met HHNK in overleg te treden over de verdeling van de kosten”, schrijft het college. “Gedurende deze overleggen is gebleken dat een minnelijk traject helaas niet tot de mogelijkheden behoort.”
Omdat men er onderling dus niet uitkomt, stapt Alkmaar naar de rechter. Dat is opmerkelijk, want de gemeente en het waterschap werken op veel dossiers samen. Er is ‘is afgesproken om constructief samen te blijven werken aan alle overige dossiers’, laat de gemeente weten.”Wij betreuren het ten zeerste dat het tot dit punt heeft moeten komen.”
Over de lopende procedure zelf doen het waterschap en de gemeente geen verdere mededelingen.
Een technisch hoogstandje dat van zich laat horen. Omwonenden zijn niet gelukkig met het energieleverende geluidsscherm dat de Alkmaarse wijk De Horn nou juist moet beschermen tegen lawaai. Bij warm weer moeten onderdelen van de geluidswal worden gekoeld en dat koelen maakt veel geluid. “Van de regen in de drup.”
Een geluidswal die zélf geluid maakt, dat is in het kort waar omwonenden mee te maken hebben. Want hoewel de muur het verkeersgeluid inderdaad dempt, verloopt het opwekken van energie niet bepaald in stilte.
Technisch is de geluidswal een huzarenstukje. De wanden zijn bekleed met zonnepanelen en die zonnepanelen leveren stroom. De opgewekte elektriciteit komt via omvormers op het net terecht. En die omvormers, die zijn de steen des aanstoots. De koelinstallatie van de omvormers maakt een typisch hoog geluid.
“Als de zon schijnt, gaat-ie nog steeds flink te keer”, vertelt Barbara aan NH, mediapartner van Streekstad Centraal. Na eerdere klachten zijn er wel maatregelen genomen, maar die zijn onvoldoende, oordeelt ze. (tekst gaat door onder de foto)
“Er is een soort groen plastic in de kooi geweven”, legt Barbara uit. “En aan de onderkant van het dak zit iets van zwart schuimrubber met van die noppen. Bovenaan is de kooi nog gewoon open.” Het geluid is er nauwelijks minder door. Een paar procent, groter is het verschil niet, is de inschatting van Barbara. “Wanneer ik in de tuin zit, is het nog altijd duidelijk te horen.”
De overlast is nog lang niet opgelost, zo blijkt. “De gemeente moet echt iets anders verzinnen”, stelt Barbara. “Ik blijf bellen en mailen met iedereen die hier bij betrokken is. Het kan niet zo zijn dat deze herrie blijft.”
De gemeente kan vanwege de vakantie niet technisch op de zaak ingaan, maar wijst er nog wel op dat er elders in de wijk ook omvormers staan. Uit een rondgang van NH blijkt dat die niet voor overlast zorgen. Ze staan tussen het struikgewas, op zichzelf al een koele plek, en zijn voor omwonenden niet hoorbaar. De afstand tot de woningen is daar ook groter. (tekst gaat door onder de foto)
De omvormer waar Barbara en andere omwonenden over klagen staat juist wél dicht bij de bebouwing. Vanaf het Schoenerpad is de installatie goed te zien. En voor omwonenden dus duidelijk te horen.
De ‘geluiddempende maatregelen’ van de gemeente vindt Barbara onvoldoende. “Weet je, het is leuk bedacht dit, maar in mijn beleving is het gewoon een beetje pappen en nathouden en hopen dat wij hier dan tevreden mee zijn”, zegt ze. “Maar ik vind dit geen oplossing.”
Veel zon, hoge temperaturen. Het warme weer van deze week is voor veel mensen reden om het wat rustiger aan te doen, maar voor de brandweer is er juist nu extra waakzaamheid. Het hete en droge weer zorgt voor een verhoogd risico op natuurbranden. Dat het in de lente kletsnat was, helpt daarbij opvallend genoeg niet.
Eerder al maakte de Veiligheidsregio bekend dat in de regio Alarmfase 2 van kracht is. Vooral op de droge zandgronden kan een klein vuurtje al gauw grote gevolgen hebben. Open vuur in de natuur is dan ook uit den boze. De Veiligheidsregio roept iedereen op om alert te zijn.
Dat bericht werd op sociale media met de nodige reserve onthaald. De vele regen van het voorjaar ligt nog vers in het geheugen en in het duingebied is zelfs sprake van aanhoudende wateroverlast. (tekst gaat door onder de foto)
Maar al dat water maakt het probleem juist groter, verklaart Erwin Kok van de Veiligheidsregio Noord-Holland Noord tegenover NH, mediapartner van Streekstad Centraal. “Plantjes als helmgras hebben door de vele regen flink kunnen groeien”, haalt hij aan. Al dat water heeft voor flink wat begroeiing geleid.
“Als er dan in een droge periode brand uitbreekt, verandert dit allemaal in potentiële brandstof”, zegt Kok. “Helmgras op zandgrond droogt namelijk vrij snel uit als het geen vocht kan opnemen. En langs de kust heeft het de laatste tijd amper geregend.”
De huidige omstandigheden zijn dus echt risicovol, benadrukt Kok. Tegelijk hebben brandweerkorpsen in de regio te maken met onderbezetting. Dat is vooral overdag een uitdaging. Een eventuele natuurbrand zou veel van de schaarse capaciteit wegnemen en moet dus koste wat kost voorkomen worden.
Dit weekend is het duingebied van Bergen nauwkeurig in kaart gebracht met behulp van drones. Dat heeft alles te maken met de zoektocht naar een man van 58 jaar oud, die eind juli vermist raakte in het duingebied. De drone-technologie kan nog onontdekte sporen van de vermiste man opsporen.
Afgelopen weekend kwam daar dus de inzet van het Nationaal Drone Team bovenop. Dronebeelden van iedere vierkante meter duingebied moeten nieuwe inzichten opleveren. (tekst gaat door onder de foto)
“De beelden worden in real-time doorgestuurd naar de centrale commandopost”, legt Harry Anders van het Nationaal Drone Team uit. “Met behulp van geavanceerde AI-software worden ze geanalyseerd.” Zo kan er snel alarm worden geslagen als de computer een afwijking opmerkt, bijvoorbeeld een spoor van de kleding die de man bij zijn verdwijning aan had.
De inzet van deze technologie leverde nog niet meteen de oplossing in de vermissingszaak. Maar de drones missen geen detail, iedere vierkante meter wordt zorgvuldig gefotografeerd. Het team krijgt zo wel een gedetailleerd beeld van het gebied waarin de vermiste man moet hebben gelopen. (tekst gaat door onder de foto)
Mocht er inderdaad wat gevonden worden, dan kan het drone-team rekenen op de hulp van honden. Het hondenzoekteam van Mantrailing-Limburg is namelijk ter plaatse. Speciaal getrainde honden kunnen een eventueel spoor grondig onderzoeken.
De inzet van drones en honden laat zien dat de zoektocht onverminderd doorgaat. Ook oplettende burgers kunnen de speurders helpen. Wie wat heeft gezien of denkt te weten kan contact opnemen met de politie.
Voor koopjesjagers uit wijde omtrek heeft de naam Heiloo toch een gouden randje, want menige mooie vondst werd gedaan op de jaarmarkt van dit dorp. De langste jaarmarkt van Noord-Holland, aldus de organisatie. Op woensdag 4 september is het weer zover en veranderen de straten van Heiloo in een lange winkelboulevard.
Heiloo is een welvarend dorp. Een Heilooënaar weet wat hij in huis haalt. Kenners van de verschillende markten in Nederland zeggen dat je dat ook merkt aan het aanbod op de Heilooër jaarmarkt. De kans om hier iets echt bijzonders te vinden wordt toch net wat hoger ingeschat dan elders.
Op de jaarmarkt van Heiloo is dan ook zeker aandacht voor bijzondere oude spulletjes, zoals klassieke landkaarten en oude schoolkaarten. Maar er is dus vooral heel veel. Over twee kilometer strekken de kramen zich uit. Niet midden in de zomer, zoals in voorgaande jaren, maar begin september. Naar die maand week men vorig jaar noodgedwongen uit door storm Poly en dat is ook dit jaar weer het moment.
De jaarmarkt wordt dus gehouden op woensdag 4 september, van 10:00 tot 18:00 uur. De toegang tot het marktterrein is gratis.
De politie blijft zoeken naar de man die sinds vorige week vermist wordt in het duingebied van Bergen. Daarbij wordt ook gebruik gemaakt van sonarapparatuur. Het is niet uitgesloten dat de man in het water is terecht gekomen. En water is er veel in het gebied. “Alle middelen die we tot onze beschikking hebben worden ingezet om hem te vinden.”
Na een week is nog altijd niet duidelijk waar de 58-jarige man is, wat er met hem is gebeurd, of hij nog in leven is. Zolang er geen antwoorden zijn blijft de politie daar actief naar op zoek, verzekert de woordvoerder in gesprek met NH, mediapartner van Streekstad Centraal. “Ook nu het zoeken langer duurt, blijft ons uitgangspunt dat we elke tip behandelen als de gouden tip. We zetten er steeds vol op in.”
Tips komen er zeker nog binnen, blijkt uit het verhaal van de politie. En daar zijn de speurders blij mee. De betrokkenheid is duidelijk groot. “We hopen dat mensen alles blijven melden.” (tekst gaat door onder de foto)
De man is nu dus al een week vermist. Er wordt dus ook onder water naar hem gezocht, met sonar: “Het gaat dan om watertjes in het gebied tussen de Woudweg en de Verbrande Panweg,” zegt de politie daar nog over.
Opvallend aan de vermissingszaak is dat de politie alleen een signalement deelt, en dus geen naam, persoonlijke details of een foto. Een weloverwogen keuze, legde de politie eerder deze week uit.
Wie informatie heeft over de vermissing van de 58-jarige man of iets opmerkelijks heeft gezien in de duinen, kan contact opnemen met de politie.
Brand op het balkon, met kort daaraan voorafgaand een explosie. Dat is het verontrustende scenario dat in de nacht van woensdag op donderdag werkelijkheid werd aan de Aert de Gelderlaan in Alkmaar. De politie is op zoek naar getuigen.
De brand kon snel geblust worden, er vielen geen gewonden. “Door de brand zijn een aantal stoelen op het balkon beschadigd geraakt”, legt de politie uit. Het vermoeden is dat de brand is aangestoken. Mogelijk met behulp van een projectiel dat vanaf de straat op het balkon is gegooid.
Buurtbewoners bevestigen dat er een knal is gehoord. “Eerst een klap, en toen hoorde ik een hond aanslaan”, vertelt een voorbijganger aan Streekstad Centraal. Maar op straat is er vanzelfsprekend weinig van te zien. Het incident vond volgens de politie plaats tussen 2:00 en 2:20.
Omwonenden zeggen dat er vaker klappen te horen zijn in de buurt, zoals ook elders in Alkmaar. Vuurwerk, vermoeden ze. “Maar dat is dan vaker aan de andere kant”, wijst iemand. In de buurt van de Van Goghlaan. Dit was dichterbij. Tegelijk heeft niet iederéén de klap gehoord, dus de explosie moet vooral plaatselijk te horen zijn geweest. “Ik slaap met het raam open, maar ik heb het niet gehoord, nee,” vertelt een buurtbewoner die de hond uitlaat.
De politie vraagt om getuigen die extra informatie hebben zich te melden. Omwonenden kunnen ook helpen door opnames van bijvoorbeeld een deurbelcamera te controleren. Bellen kan met 0800-6070 of anoniem met 0800-7000. Ook is het mogelijk een tipformulier in te vullen op de website van de politie. Het zaaknummer is 20241743.
Alkmaarders die hun stad graag eens ‘van omhoog’ bekijken, komen zeker aan hun trekken op de zomerkermis, die over anderhalve week begint. De eerste voorbereidingen voor deze grote kermis zijn al begonnen. Wie zijn geduld echt niet kan bedwingen kan overigens al een voorproefje nemen op de kermis van Hoorn.
Inmiddels is bekend welke attracties hun opwachting zullen maken op de tiendaagse kermis in de Alkmaarse binnenstad. Een volledige lijst is te vinden op de website van Kermis Alkmaar. Streekstad Centraal zocht uit wat voor kermisspektakel er achter de namen van deze attracties schuil gaat.
Om met een opvallende bekende te beginnen: de Aeronaut komt weer naar Alkmaar. Deze zeefmolen valt niet alleen op door de opvallende hoogte van 80 meter, maar ook door de rijkelijke thematisering. Vorig jaar was de Aeronaut voor het eerst aanwezig op de Alkmaarse kermis.(tekst gaat door onder de foto)
De keuze voor deze attractie hing in 2023 samen met de viering van 450 Jaar Alkmaar Ontzet, legde de organisatie van de kermis toen uit aan Streekstad Centraal. Toen wilde men extra groots uitpakken op de kermis. Maar ook in het ‘gewone’ jaar 2024 zal deze hoge zweef dus weer zwieren boven de rode daken van de Alkmaarse binnenstad.
Een andere vertrouwde naam is die van de Airborne, de hoge booster-attractie waarin durfals koprollen maken op grote hoogte. Verrassender is dat er weer een reuzenrad zal komen op de Alkmaarse kermis, en wel het nagelnieuwe reuzenrad ‘Bon Voyage’. In de afgesloten gondels kunnen kermisliefhebbers in alle rust van het uitzicht genieten. Deze attractie staat de komende week al op de kermis in Hoorn en zal daarna dus de oversteek naar Alkmaar maken.
Andere nieuwe attracties op de Alkmaarse kermis zijn de hoge ‘draaibank’ met de naam Super Miami XXL en de frisbee-attractie Energizer, met draaiende bankjes die door de lucht geslingerd worden. In ‘Entia – World of Aventure’ worden elementen van het klassieke lunapark en de hedendaagse escape room vermengd. (tekst gaat door onder de foto)
Ook nieuw: de Aviator. In deze attractie, vol verwijzingen naar de luchtvaart, gaan waaghalzen omhoog, omlaag en in het rond aan een duizelingwekkende snelheid.
Aan kleine kinderen is eveneens gedacht, met onder meer een theekopjesattractie, een klassieke draaimolen en verschillende autoritjes. Ook de kalme ballonvaart ‘Ballon Voyage’, enigszins vergelijkbaar met een zweefmolen, keert terug op de kermis van Alkmaar.
Achtbanen, oliebollen en talloze spelletjeskramen maken het kermisfeest compleet. De Alkmaarse zomerkermis begint op vrijdag 23 augustus en duurt tot zondag 1 september. De attracties zijn open vanaf 13:00 uur, op vrijdagen en zaterdag opent de kermis zelfs al eerder, namelijk om 11:00.
Van twee kanten komt alles tot stilstand. Fietsers en auto’s staan naast elkaar, een scooter wurmt zich nog een stukje naar voren, tevergeefs. De slagbomen zijn naar beneden en langzaam komt het brugdek in beweging. Hier, op de Bierkade, heeft Alkmaar zijn eigen tempo. Het tempo van de haven. “We kijken wel waar we hierna weer heen varen.”
Het is misschien wel de meest Nederlandse van alle smoezen: “De brug stond open.” Ook op de redactie van Streekstad Centraal is die verontschuldiging geregeld te horen. Achter zo’n brugopening gaat het verhaal van een levendige haven schuil. Een wereld van ‘buiten’ en ‘binnen’ varen, een wereld van vele talen ook. Want water, dat komt overal.
“Of ik echt uit Australië kom? Reken maar!” De Australische schipper Mark is het wel gewend, de Australische vlag die op zijn jacht wappert roept vragen op. Een zeewaardig schip is het zeker, toch moet Mark één droom wel wegnemen: “We zijn hier met het vliegtuig gekomen.” Zijn schip is in Nederland gebouwd en het komt Europa niet uit. Al is hij er wel al mee naar Londen gevaren, en naar de Middellandse Zee. (tekst gaat door onder de foto)
“Het is eigenlijk net als een caravan”, legt Mark uit. “We hebben alles wat we nodig hebben. We gaan van stad naar stad en zo ontdekken we Europa.” Het ‘oude’ werelddeel blijft voor veel Australiërs een geliefde vakantiebestemming. Maar waar veel van hun landgenoten kiezen voor een hotel of voor een vakantieappartement, daar kozen Mark en zijn vrouw dus voor de vrijheid van het water.
“Voor mijn werk was ik al veel in Nederland geweest. Ik wist dat ze hier goed Engels spreken. En water hebben jullie ook genoeg”, zegt Mark. Er is dus veel om te ontdekken. Hij heeft iets op te biechten: “Je kunt het je vast niet voorstellen, maar ik had nog nooit van Alkmaar gehoord. We zijn vanuit Amsterdam naar het noorden gevaren.”
De bekende belletjes rinkelen weer. Ook Mark kijkt naar de brug. “Die gaat voor óns open, dus ik moet vertrekken.” Zijn jacht moet naar een ligplaats in het Luttik Oudorp. Havenmeester Peter beheert de brug handmatig, met een paneel naast de slagbomen. Soepel glijdt het scheepje met de Australische vlag de gracht in. (tekst gaat door onder de foto)
Aan het Luttik Oudorp ligt ook het bootje van Appie en Marijke. Ze kijken toe hoe het Australische jacht aanmeert aan de kade. Zelf komen ze niet van zo ver weg, ze komen uit Friesland. “We varen vanuit Alkmaar weer door naar Purmerend”, vertelt Appie. “En dan via Edam ‘nei bûten’.” Naar ‘buiten’ dus, daarmee bedoelen de schippers het open water, in dit geval het Markermeer. “Daarna kijken we wel. Het is overal mooi.”
Naast de boot van de Friezen ligt nóg een jacht met een Australische vlag. “Maar ik denk dat ze dat schip hier hebben liggen”, overweegt Marijke. Iets wat voor Mark dus zeker klopt. “En er staat ook Drachten op de achterkant”, voegt Appie toe. “Nou ja, op het water ligt alles dicht bij elkaar hè.”
Engels, Fries, dan klinkt er ook Duits over het water. De rondvaartboot komt onder de brug door. “Denk om uw hoofd”, herhaalt de gids nog maar eens, in drie talen. De passagiers van de rondvaartboot zwaaien. (tekst gaat door onder de foto)
Een stukje verderop ligt een schip met een Friese naam: ‘Freonskip’. Vriendschap dus “Maar hij komt uit Groningen”, lacht Hein. “Toen ik ‘m kocht was het een woonboot. Helemaal bebouwd. Nu heb ik ‘m verbouwd naar wat ik zelf gerieflijk vind.” Hein is continu bezig met zijn tjalk, onderhoudt het schip met liefde. „Maar het moet geen werk worden hoor”, zegt hij. “Dat is niet de bedoeling.”
Hein woont zelf ook op het water, op een woonark in Beneden-Leeuwen. Daar is hij nu vandaan komen varen. ‘Binnendoor’, dus over de vaarten en kanalen, tot Alkmaar. “Dat we hier nu liggen heeft niet zo’n leuke reden”, vertelt Hein. “Mijn broer is overleden, in Hoorn. We zijn hier voor de begrafenis.” Hoorn heeft natuurlijk ook havens, maar Hein voer liever binnendoor dan buitenom. (tekst gaat door onder de foto)
“Ik heb er anderhalve week over gevaren”, zegt Hein. Rustig aan dus. “We wisten dat de dood van mijn broer eraan kwam. Hij was al een tijd erg ziek, hij heeft het moment zelf gekozen. Ja, ook dat is het leven.” Waar hij naar de begrafenis heen vaart, dat weet hij niet. Hij ziet wel, heeft de tijd.
Havenmeester Peter gaat intussen van brug naar brug en houdt in de gaten of langs de kades alles goed verloopt. “Als ik er de tijd voor had, kon ik er van alles over vertellen”, zegt hij lachend. Maar voor hem is het ritme van Alkmaars haven toch echt het ritme van zijn werk. Hij stapt op de fiets en rijdt de kade op. Achter hem raast het verkeer al over de brug, nu het weer kan.