Rembrandt, Frans Hals, Pieter de Hooch en Caesar van Everdingen. De Kremer Collectie bevat een aantal imposante kunstwerken van Nederlandse en Vlaamse schilders. Deze schilderijen droegen er in belangrijke mate toe bij dat het Stedelijk Museum Alkmaar de afgelopen periode tienduizenden bezoekers mocht verwelkomen.
De expositie ‘De Kremer Collectie: een gedeelde liefde’ liep van 14 februari tot 1 juni en in die periode bezochten 35.000 kunstliefhebbers Stedelijk Museum Alkmaar. Voor we de kans niet kreeg is er goed nieuws. Met de familie Kremer is de intentie uitgesproken om de befaamde collectie van rond honderd werken – daarvan was slechts de helft te bewonderen – langdurig in bruikleen te krijgen. (tekst loopt door onder de foto)
Het museum is in gesprek om de Kremercollectie langdurig te mogen tonen. (foto: Streekstad Centraal)
Dat wordt mede mogelijk gemaakt door de gemeente, die er met de Ontwikkelagenda Cultuur 2040 naar streeft om het museum uit te laten breiden, en zo een permanente plek te geven voor de collectie van George en Ilone Kremer, wereldwijd een van de belangrijkste particuliere collecties van Nederlandse en Vlaamse zeventiende-eeuwse schilderkunst wereldwijd.
De titel ‘Een gedeelde liefde’ verwees naar de passie van George en Ilone Kremer voor kunst en hun wens om deze liefde te delen met een zo breed mogelijk publiek. Die wens werd werkelijkheid in het Stedelijk Museum. De collectie onderscheidt zich niet alleen door de kwaliteit, maar ook door de persoonlijke manier van verzamelen: elk werk vertelt een eigen verhaal.
Voor nu maakt De Kremer Collectie plaats voor de tentoonstelling ‘Verlangen naar Egmond’, die vanaf 28 juni te zien is in Stedelijk Museum Alkmaar. (foto: Stedelijk Museum Alkmaar)
“Ik vond het prachtig. Het ontroerde mij ook.” Maandag was de laatste theatrale fietstocht langs het Noordhollandsch Kanaal van Expeditie Alkmaars Kanaal. Deelnemers waren erg enthousiast over de theatervoorstellingen die zij onderweg bezochten.
De theatrale fietstocht was een initiatief van De Karavaan, die al jarenlang uitblinkt in locatietheater op bijzondere plekken. Vanwege het 200-jarig bestaan van het kanaal vestigt Expeditie Alkmaars Kanaal dit jaar de aandacht op de verhalen die voortkomen uit deze geschiedenis. Dit jaar krijgen de molens in Alkmaar bijzondere aandacht, omdat die al eeuwenlang zorgen dat we droge voeten houden in deze regio.
De performance van ArtEZ Muziektheater was een van de smaakmakers voor de deelnemers aan de fietstocht. Daarvoor moesten zij afstappen bij een loods op Overstad. In de grote bedrijfshal wierpen de theatermakers, derdejaars studenten van de interdisciplinaire Muziektheateropleiding van ArtEZ in Arnhem, op dramatische wijze allerlei vragen op over de toekomst van dit cultureel erfgoed.
De andere voorstelling die tijdens de fietstocht werd gespeeld, was ‘Omarm me’ van MIME opleiding Amsterdam. Dit gezelschap deed ook een duit in het zakje met beeldende mime over erfgoed en toekomst.
De voorstellingen waren slechts enkele van de 234 voorstellingen die de afgelopen twaalf dagen werden gespeeld tijdens het festival ‘Yes In My Backyard’. Het Alkmaarse Victoriepark vormde het hart van dit festival, maar er waren ook voorstellingen op andere toepasselijke locaties.
Expeditie Alkmaars Kanaal is een co-creatie van de gemeente Alkmaar en De Karavaan, vanwege de vele ontwikkelingen langs de oevers van het Noordhollandsch Kanaal.
In Alkmaar heerst dit weekend een bijzondere sfeer. Smalle straatjes worden omgetoverd tot een levend decor. Wasvrouwen zijn druk in de weer, visverkopers roepen hun waar en dronkenlappen strompelen over de klinkers. Bewakers houden een oogje in het zeil bij de gevangenen, terwijl bedelaars wat geld proberen los te peuteren van voorbijgangers. Wie zin heeft om zich even in een heel andere tijd te wanen, moet dit weekend een bezoek brengen aan Kaeskoppenstad. Hier draait de klok honderd jaar terug, naar de zestiende eeuw: de tijd van Willem van Oranje en Filips II.
Met honderden acteurs die de straten bevolken, verandert de binnenstad van Alkmaar in ‘één groot toneelstuk. Kaeskoppenstad herinnert aan 1573, toen Alkmaar standhield tegen de Spaanse troepen en daarmee geschiedenis schreef. De naam verwijst naar de bijnaam ‘kaaskoppen’, die Alkmaarders sinds die tijd dragen. (tekst gaat door onder de foto).
Ondanks de regen kwamen er heel veel bezoekers op Kaeskoppenstad af, daar konden ze – vaak met paraplu of poncho – een kijkje nemen in de tijd van toen. (foto: NH Nieuws)
De geur van haring, het lawaai van houten karren en het toneelspel maken de ervaring compleet. Zelfs regen weerhield het publiek er niet van massaal te komen kijken. Duizenden bezoekers laten zich jaarlijks onderdompelen in deze unieke belevenis. Met poncho’s en paraplu’s trotseren zij het weer en genieten ze van het kleurrijke schouwspel. “Het voelt alsof je echt terug bent in de tijd,” vertelt een bezoeker enthousiast tegen NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal.
Ook Daniëlle Koelemij, de ‘burgemeester’ van Kaeskoppenstad, is ondanks de regen erg enthousiast. “Het leukste van deze twee dagen vind ik dat we met zo veel mensen de stad bestieren. En dat we met veel lol en plezier theater maken”, zegt ze. De regen maakt haar helemaal niks uit: “Voor mij geen poncho!”
Wie het nog wil meemaken, kan zondagmiddag terecht in de binnenstad van Alkmaar.
De echte zomer liet zich zaterdagmiddag in Alkmaar nog niet echt zien. Onder een grijze lucht en met af en toe een flinke regenbui begon zaterdagmiddag Zomer in De Mare in het Alkmaarse park De Rekerhout. Toch weet het publiek de weg naar het park goed te vinden. Met regenjassen en paraplu’s streek jong en oud neer op het natte gras. “We hopen heel erg dat het droog blijft“, zegt een bezoeker lachend, “maar anders zijn we voorbereid.”
De middag begint met twee familievoorstellingen, speciaal voor kinderen vanaf vier jaar. Eerst wordt het publiek meegenomen in een voorleesvoorstelling vol poppen en muziek. Daarna zorgt de Italiaanse artiest Fabrizio Rosselli met zijn act Bakéké voor veel bekijks. Hij jongleert en bouwt met zestig felgroene emmers, wat zorgt voor verbaasde gezichten en regelmatig gelach vanaf het veld. (tekst gaat door onder de foto)
Kinderen uit het publiek mogen meedoen met de voorstelling van Fabrizio Rosselli (foto: Streekstad Centraal).
Voor programmeur Dorus Smit van Theater De Vest is de opening geslaagd. Hij vertelt: “Het mooie aan dit festival is dat het gratis en toegankelijk is. Er komen artiesten uit heel Europa speciaal voor deze reeks naar Alkmaar. Dat maakt het echt bijzonder.” Hij benadrukt dat het festival bedoeld is om cultuur dichtbij mensen te brengen – gewoon midden in de wijk, zonder drempels. “Echt straattheater.”
Veel bezoekers waarderen dat ook. “Dat het allemaal gratis is, is natuurlijk helemaal mooi,” zegt een buurtbewoner. “En het is fijn dat er elk weekend iets op het programma staat. Je hoeft Alkmaar niet uit om iets leuks te doen met je kinderen.”
Zomer in De Mare loopt nog tot en met 22 juni. Iedere zaterdag en zondag staan er nieuwe voorstellingen gepland, steeds in park De Rekerhout. De toegang blijft gratis, en bezoekers worden aangemoedigd om hun eigen kleedje of stoeltje mee te nemen – en voor de zekerheid een poncho.
De lucht was grijs, de regen viel met bakken uit de hemel en de grasvelden veranderden langzaam in modderpoelen. Toch weerhield dat veel bezoekers er niet van om zaterdag af te zakken naar Kool Sail Langedijk. Want nat of niet: “Dit is echt zo’n uitje waar we met z’n allen elke keer weer erg naar uitkijken.”
Vanwege de voorspelde flinke ochtendbuien werden de geplande activiteiten pas vanaf 13.00 uur opgestart, maar dat gaf bezoekers mooi de tijd om rustig binnen te eh… druppelen. Vanaf het begin van de middag word het dan toch steeds drukker: gezinnen, stelletjes en vriendengroepen verspreidden zich over het Oosterdelgebied, het Koolsail-eiland en de Broekerveiling. (tekst gaat door onder de foto)
Vanaf verschillende punten door Langedijk konden bezoekers opstappen in de vlets van Kool Sail (foto: Streekstad Centraal).
Wie niet bang is voor het (regen-)water kan meevaren op een van de traditionele vlets. De tocht voert vervolgens langs kunstwerken, groen en water, met opstapplaatsen bij onder andere de Museale Schuitenhelling en de Broekerveiling. “De regen gooit wel wat roet in het eten als je kijkt naar hoeveel mensen mee willen varen,” zegt een van de schippers. “En ik baal wel dat ik geen paraplu bij me heb.”
De tocht valt ondanks de meteorologische omstandigheden erg in de smaak bij de bezoekers. “Het was prachtig hoor, echt mooi opgezet,” zegt een oudere bezoeker terwijl ze uit de boot stapt. “Alleen jammer van de regen zo af en toe, maar daar kan niemand wat aan doen helaas.” Tijdens de stortbuien zoeken bezoekers massaal beschutting onder parasols of in tenten. Kinderen zien het juist als buitenkans en spelen – zoals dat hoort – in de plassen. (tekst gaat door onder de foto)
Regenjassen, poncho’s en paraplu’s bepaalden het straatbeeld tijdens deze natte editie van Kool Sail Langedijk (foto: Streekstad Centraal).
“Fiets ‘m erin”, de ouderwetse waterattractie à la Ter Land, Ter Zee en in de Lucht, kan rekenen op de nodige aanloop. Rijen dik staat het met regenjas en paraplu uitgedoste publiek langs de waterkant te wachten op het volgende ‘slachtoffer’. “Hebben ze die balk breder gemaakt ofzo? Dit ziet er ineens veel makkelijker uit,” merkt iemand op. Een groep kinderen heeft de juiste aanmoediging te pakken: “Vallen! Vallen! Vallen!”
Om aan het verwachtingspatroon te voldoen stuurt één van de deelnemers zijn fiets het water in. Een flinke plons volgt. “Moet je hem nou zien gaan!” roept een toeschouwer lachend. Maar het is natuurlijk het leukst als het écht mis gaat. Iemand verliest zijn evenwicht en dondert vol in de sloot. “Oooo daar gaat-ie dan! De eerste echte!”, wordt geroepen. De reddingsbrigade vist de beteuterde deelnemer uit het water. (tekst gaat door onder de foto)
Het was een drukte van belang bij Fiets ‘m erin. Hoewel toeschouwers de balk waar de deelnemers overheen moesten wel erg breed vonden ging het toch een enkele keer mis (foto: Streekstad Centraal).
Hoewel het weer soms echt wel een spelbreker is, laten de meeste bezoekers zich niet uit het veld slaan. “We kijken hier elke editie weer naar uit,” vertelt een man met zijn kinderen onder een grote poncho. “Een beetje regen is even niet anders en het hoort er dan gewoon bij. We wonen in Nederland hé, dit zijn we gewend”, zegt hij lachend en met typische Noord-Hollandse nuchterheid.
Kool Sail begon vrijdag 6 juni en gaat nog even door: ook zondag en maandag staan er volop activiteiten op het programma. Van vaartochten tot kinderactiviteiten en historische demonstraties – zolang je een jas meeneemt, valt er nog genoeg te beleven in en rond het water van Langedijk. En anders is er over vijf jaar weer een nieuwe editie.
“Hoi hoi hoi hoi hoi!” Kaasdragers van het blauwe veem omringen de kaaswethouder, joelen en hossen. Wel beheerst natuurlijk, want Anjo van de Ven is maar klein en bijna 73 jaar. De mannen nemen op hun manier afscheid van haar, ze gaat binnenkort met pensioen. Van de Ven is bijna onzichtbaar in de kring, maar soms is een glimp te zien van hoe ze geniet. Wat betreft de kaasvader is ze de beste kaaswethouder ooit. “We gaan d’r missen.”
Het is duidelijk. Anjo van de Ven is geliefd onder de mensen die de kaasmarkt elke week weer mogelijk maken. Dat komt volgens diezelfde mensen vooral omdat ze heel betrokken en enthousiast is. “Anjo vindt het fantastisch, dit”, weet kaasvader Willem Borst. “We hebben een hele goede relatie. Ze houdt van de kaasmarkt en ze doet het heel goed.” Een kaaswethouder draagt namens de gemeente bij aan soepel lopende kaasmarkten, een tevreden gilde en dat alles er goed verzorgd uitziet. Ook is de wethouder Kaas de gastheer of gastvrouw voor de belluiders die de gemeente uitnodigt. “Nee het is zeker niet alleen een ceremoniële functie.”
“En wat heel leuk is, is dat ze altijd passend gekleed gaat. Voor alle kleuren van de vemen heeft ze een ensemble”, vertelt kaasvader Borst enthousiast. En ook op haar laatste kaasmarkt is dat zo. Suède pumps, halflange jas en hoedje, allemaal knalblauw; de kleur van het oudste veem – de oudste groep binnen het gilde. Voor speciale edities als de graskaasmarkt en de bloemenkaasmarkt was Van de Ven ook passend gekleed. Het zijn die extraatjes die er mede toe bijdragen dat ze voor kaasvader Borst de beste wethouder kaas ooit is. “Jan Hoekzema zal er een aardige taak aan hebben om haar goed te vervangen.” (tekst gaat verder onder de foto)
Kaasvader Willem Borst bedankt Anjo van de Ven voor haar inzet en enthousiasme voor de kaasmarkt. (foto: Streekstad Centraal)
“Dit zijn de krenten in de pap voor een wethouder”, vertelt Anjo van de Ven tijdens een moment tussendoor. “Dit is echt uniek, het is echt een feestje. Er is altijd wel iets, maar het is heel erg leuk om te doen. Ook omdat ik een meisje ben en je elke keer een ander jurkje kan aantrekken en een ander hoedje kan opzetten.” Blauw dus, voor de laatste keer, van het oudste veem. “Ja, daar wordt over nagedacht!”, lacht ze.
Als ze hoort dat ze mede daardoor de favoriete kaaswethouder van de kaasvader is, en dat ze zal worden gemist, is ze heel even stil. “Nou uh.. dat is uh… daar ga ik een beetje van blozen.”
Toch stopt ze een jaar voordat deze termijn erop zit. Het wethouderschap is best pittig met behoorlijk wat uren, deels ’s avonds. Bovendien is een collega wethouder nu met ziekteverlof en worden taken verdeeld. Ze heeft onder andere de Cultuurkoers 2040 gelanceerd en het dossier erfpacht afgerond. De grote zaken in haar portefeuilles zijn afgerond. (tekst gaat verder onder de foto)
Anjo van de Ven komt tijdens haar laatste bezoek als wethouder Kaas ook nog even in actie en ‘boort een kaasje’. (foto: Streekstad Centraal)
“Het is mooi geweest. Ik word deze maand 73 jaar, ik krijg mijn zesde kleindochter, ik heb ook nog twee vakantieappartementjes te runnen, en het wordt tijd dat andere mensen het overnemen”, vertelt Van de Ven aan Streekstad Centraal. “En wat ik niet ga missen – dat heb ik gisteren ook weer gemerkt – is de ‘verkiezingskoorts’. Ik ben daar een beetje allergisch voor.”
“De mooie dingen… Nou, wethouder cultuur natuurlijk, wethouder kaas, die twee functies gaan ook heel goed samen. En ik vind ruimtelijke ordening leuk. Hoe richt je de gemeente mooi in, hoe doe je dat met mooi wonen, veel groen erbij, genoeg voorzieningen, zodat mensen een prettige woonomgeving hebben. Dat heb ik ook altijd heel belangrijk gevonden. Ik heb eigenlijk bijna alles met heel veel plezier gedaan, hoor.”
Haar grootste succes is wellicht die Cultuurkoers 2040. “Dat was wel een klus”, lacht Van de Ven. “Het is een belangrijk punt van mijn partij (OPA, red.), en ik vind het zelf heel belangrijk, dat als de stad groeit en meer mensen uitgaan en van cultuur gebruik maken, dat je er voor zorgt dat er genoeg is voor al die mensen. Het is nu al krap. We moeten nu nadenken wat we richting 2040 nodig hebben en er nu aan beginnen, en dat is gelukt.” (tekst gaat verder onder de foto)
Nog even poseren: kaasvader Willem Borst en vertrekkend kaaswethouder Anjo van de Ven voor het iconische Waaggebouw. (foto: Streekstad Centraal)
Zelf haalt de drievoudig wethouder als een hoogtepunt nog de metamorfose van het Canadaplein aan, waar in april 2012 een klap op werd gegeven. “Niemand weet nog hoe dat eruit zag, maar het was een akelig, lelijk waaigat waar niks te beleven viel.”
Woensdag 18 juni gaat Anjo van de Ven met pensioen. Daarna zal ze zich zeker niet vervelen. “Ik heb een B&B, dat wordt heel druk de komende zomer, en ik denk dat ik weer wat in de Grote Kerk ga doen. Ik werkte als vrijwilliger in de Grote Kerk – het mooiste gebouw van Alkmaar – en toen ik weer wethouder moest worden, heb ik een terugkeergarantie afgesproken. Dat is gewoon lekker hobby.”
“Voor de rest heb ik nog niet een plan”, zegt de bijna-pensionada. “Ik vind het wel eens fijn om géén plan te hebben. Maar ik ben geen type om me te vervelen, dat gaat niet gebeuren!”
In de toch al indrukwekkende historische setting van de Grote Kerk in Alkmaar duikt een bijzondere voorstelling diep in de Alkmaarse geschiedenis. En dan niet dat bekende deel met die Spanjaarden, maar een wellicht wat minder bekende periode. Onderwerp van de opera ‘Carel’ is de periode toen Carel de Dieu nog burgemeester van Alckmaer was. “Een opera op het graf in de Grote Kerk van een oud Alkmaarse burgemeester, dat is wel bijzonder”.
Hoewel het verhaal zich in de achtiende eeuw afspeelt raakt de voorstelling – zoals zo vaak het geval met geschiedenis – aan zeer actuele thema’s. “De vraag wat je nalaat, hoe je herinnerd wilt worden en wie er überhaupt herinnerd wordt, leeft sterk bij ons als makers”, laat de uit Antwerpen afkomstige librettoschrijver Marlies Bosmans Streekstad Centraal weten.
En Carel de Dieu (1700-1789) is een naam die maar weinig belletjes doet rinkelen. Ook zul je zijn naam niet snel tegenkomen in de geschiedenisboeken en toch staan zijn beeltenis, zijn graf en zijn naam nu in de schijnwerpers. Het startpunt van de voorstelling ligt letterlijk en figuurlijk in steen aan de voeten van de bezoekers. In de Grote Kerk van Alkmaar bevindt zich namelijk het imposante graf van Carel de Dieu. (tekst gaat verder onder de foto)
Het graf van Carel de Dieu in de Alkmaarse Grote Kerk. (foto: Streekstad Centraal)
“We vonden het idee fascinerend dat iemand zich zo’n prominente plek in een kerk verwerft, maar dat er inhoudelijk zo weinig over hem bekend is”, vertelt acteur Bart Sietsema, die Carel de Dieu speelt. De voorstelling is een vorm van locatietheater, een kolfje naar de hand van organisator De Karavaan. De acteurs die spelen in het stuk zijn door theatercollectief Ludvik uitgenodigd om mee te spelen.
Maar wie zoekt vindt wel degelijk informatie over het leven en werk van Carel de Dieu. Hij was burgemeester van Alkmaar, stamde uit een rijke regentenfamilie en hij liet zijn graf, een indrukkend rouwbord en een huis na. Het huis is te vinden aan het begin van de Langestraat en is bij de meeste Alkmaarders bekend onder de naam sociëteit De Dieu.
Maar wat hij als bestuurder heeft betekend? De archieven geven daarover weinig prijs. Juist dat niemandsland tussen grootse uiterlijke sporen en innerlijke leegte inspireerden de theatermakers “We hebben ons laten leiden door het contrast tussen zijn obsessie met nalatenschap en het feit dat hij en zijn vrouw geen kinderen konden krijgen”, vertelt actrice Anne Wielink, die de vrouw van Carel speelt. Je vraagt je dan af: “Wat laat je eigenlijk na als je niets kunt doorgeven?” (tekst loopt door onder de foto)
Buiten wachten de bezoekers rustig tot de deuren opengaan en de voorstelling begint (foto: Streekstad Centraal)
De productie laat zien hoe iemand aan de buitenkant indrukwekkend kan lijken, maar van binnen misschien juist leeg of onzeker is. De Dieu’s obsessie met zijn erfenis krijgt theatrale proporties. “We hebben gekozen voor een vorm van fictie. Niet om de geschiedenis te herschrijven, maar om de vragen die zijn leven oproept op een artistieke manier te onderzoeken”, vertelt actrice en violist Maartje Goes.
Daarnaast legt de voorstelling ook de link naar de huidige cultuur van macht en ego. “Carel de Dieu legde zijn pik op tafel”, vertelt Bart plastisch maar treffend. Hiermee wordt bedoelt dat De Dieu wilde laten zien dat hij veel geld en macht had, waardoor hij kon kopen wat hij wilde.
Bij locatietheater speelt de locatie altijd een grote rol. “Eigenlijk vervult de kerk de rol van het vierde personage”, vindt Bosmans. Het akoestisch indrukwekkende gebouw, ontworpen voor orgelmuziek, biedt niet alleen een sfeervol decor, maar beïnvloedt ook de beleving van het stuk. (de test loopt door onder de foto)
De Alkmaarse Lotte Bakkum die meedoet in het gelegenheidskoor, dat de acteurs ondersteund. (foto: Streekstad Centraal)
Een projectkoor van Alkmaarse zangers ondersteunt de acteurs. De Alkmaarse Lotte Bakkum (23) vervult ook een rol in het gelegenheidskoor dat bijdraagt aan de ‘gekheid’ van Carel in het stuk. “Wij zijn de stemmen van de verloren zielen die graag Carel mee willen nemen verder de obsessie in”
Lotte heeft in het verleden al eerder in de Grote Kerk gezongen. “Het voelde als thuiskomen. Nu ben ik hier niet alleen als zangeres, maar heb ik meer een acterende rol”. Lotte vindt het spelen in De Grote Kerk geweldig. “Het is heel bijzonder om aan zo’n theatervoorstelling mee te doen. Spelen in een kerk is een bijzondere ervaring”.
Na jaren een laagdrempelige ontmoetingsplek te zijn geweest voor kunst, cultuur en muziek, sluit De Letterbak in Oudorp binnenkort definitief haar deuren. Wat ooit een laagdrempelige plek was voor muzikale optredens, kunstprojecten en jongereninitiatieven, maakt nu plaats voor leegte – letterlijk én figuurlijk. “Het is zonde dat er weer een plek voor kunst en cultuur uit Alkmaar verdwijnt.”
Om op passende wijze afscheid te nemen, organiseert de Alkmaarse band Eyecloser het festival ‘Rock in Colour’ in De Letterbak. Niet zozeer omdat ze het gebouw zelf zullen missen, maar vooral om te benadrukken wat het verlies betekent: wéér een plek minder voor jongeren met een passie voor muziek. Volgens de band staat het verdwijnen van De Letterbak voor een breder probleem: het gebrek aan ruimte voor jongeren die iets willen organiseren of zichzelf muzikaal willen uiten.
“Het is zonde dat er opnieuw een locatie verdwijnt waar jongeren samenkomen om muziek te maken of evenementen te organiseren”, zeggen bandleden Gijs en Leander tegen Streekstad Centraal. Bas sluit zich daar bij aan. Hij is actief voor Alkmaar Plugged en helpt met de organisatie van het festival.
“Het Waagplein is allesbehalve aantrekkelijk voor mensen die écht van muziek houden. Wat Alkmaar nodig heeft zijn plekken waar jongeren zelf met ideeën kunnen komen en die ook echt kunnen uitvoeren. Dat soort ruimte verdwijnt langzaam, en dat is zonde.” (tekst gaat door onder de foto)
In de nu nog grauwe en lege zaak zal het zaterdag 21 juni een groot kleurrijk geheel zijn met meerder podia en bands (foto: Streekstad Centraal)
Naast het verlies van De Letterbak vinden de muzikanten dat er in Alkmaar structureel te weinig wordt gedaan aan het culturele aanbod voor jongeren. “De gemeente doet het voorkomen alsof ze zulke plekken heel eenvoudig beschikbaar stellen, maar uiteindelijk moet je alsnog een hele procedure doorlopen, met vergunningen en allerlei regels. Als je jongeren echt wilt betrekken, moet je ze niet alleen regels geven, maar ook actief helpen. Kom ons dan ook echt tegemoet.”
STAD Alkmaar, de organisatie die jongeren al jaren helpt bij het realiseren van projecten en evenementen, ziet dit ook. Zij hebben in hun pand nu een plek waar jongeren volledig zelf aan het roer staan. Daarmee proberen ze te bereiken dat er wél meer mogelijk is op het gebied van activiteiten.
“We stellen de ruimte open, helpen waar nodig, maar laten ze vooral helemaal hun gang gaan,” zegt Sarah Rhiannon Meijer van STAD. “Het is geen standaard kantoortje met een tafel en een stoel. Het is een lege ruimte die jongeren zelf kunnen invullen en waar zij de baas zijn. Daar hebben we heel bewust voor gekozen, puur om het om de jongeren te laten draaien.” (tekst gaat verder onder de foto)
Sarah (links), de bandleden en Bas kijken erg uit naar de avond van het feest. “Er is een hoop geregel aan vooraf gegaan maar we hebben er zin in.”(foto: Streekstad Centraal)
Voor Rock in Colour is het aankomende feest méér dan alleen muziek. Ze willen bezoekers een totaalervaring bieden. “We willen dat je even helemaal loskomt van die grijze, grauwe wereld daarbuiten. Bij binnenkomst moeten mensen overvallen worden door kleur en vrolijkheid,” zeggen ze. “Misschien verven we zelfs over de kale muren – gewoon om te laten zien dat je van niets iets magisch kunt maken.”
Juist de onverwachte locatie maakt het extra bijzonder: “Het is de perfecte plek waar je níet verwacht dat er zo’n uitbundig feest plaatsvindt. Juist daarom willen we het laten knallen.”
Of dit echt het slotakkoord is, of misschien wel het begin van iets nieuws, zal moeten blijken. Maar één ding is duidelijk: jongeren in Alkmaar snakken naar ruimte voor hun muziek, kunst en ideeën.
Isogram is een band uit Alkmaar, die alternatieve rock combineert met new wave en post-punk. De band sprong in het oog bij KunstNetTV, die besloot een documentaire over Isogram te maken. Hierin worden de bandleden in de aanloop naar de opnamen voor hun EP ‘And So I Wait’ en bij de lancering in Podium Victorie. Die docu is nu te zien bij Streekstad Centraal en op kunstnet.tv.
Isogram is opgericht door voormalig A Day’s Work-leden Paul Glandorf (zang) en Maarten Appel (gitaar). De band bestaat verder uit Martijn Weyburg (gitaar), Simon van Arkel (bas) en Ronnie van der Veer (drums), allen met een uitgebreide muzikale achtergrond in meerdere formaties.
Indie staat voor het Engelse woord ‘independent’, oftewel ‘onafhankelijk’. De doe-het-zelf-houding van bands bij onafhankelijke platenlabels, afkeer van commerciële muziek en liefde voor het experiment. Op de nieuwe EP van de Alkmaarse indie-rockgroep staan vijf unieke songs die voorafgaand aan de presentatie één voor één werden uitgebracht.
In de documentaire ‘Isogram – Familiar Faces and New Music’ wordt de band gevolgd en vertellen Glandorf en Appel over hun muziekvoorkeuren en hoe hun songs tot stand komen.
De documentaire is elke dag om 10:00 en 22:00 uur op televisie te zien bij Streekstad Centraal, en daarnaast ook op kunstnet.tv.
Bibliotheek Kennemerwaard is populairder dan ooit. In 2024 wisten duizenden meer mensen de bieb te vinden – en niet alleen om een boek te lenen. Het aantal leden én het aantal bezoekers schoot flink omhoog, zo blijkt uit de jaarcijfers van de bibliotheek, met vestigingen in onder andere Alkmaar, Bergen, Castricum en Dijk en Waard.
Vergeleken met 2023 kwamen er 1.374 leden bij, een groei van zo’n 3 procent. In totaal telt de bieb nu 47.641 leden. Ook de deuren draaiden overuren: het aantal bezoekers steeg met ruim 77.000 naar bijna 788.000. En dat zijn alleen de mensen die écht geteld zijn – op sommige locaties gaat het tellen namelijk nog niet zo precies.
Toch werd er net wat minder geleend: in totaal zo’n 842.000 boeken en andere materialen, een daling van 1,8 procent. Ook het aantal verlengingen ging iets omlaag. Daarnaast is er een bezem door de collectie gehaald. Oude en versleten titels verdwenen uit de schappen, waardoor het totaal naar ruim 255.000 items daalde, ruim 5.000 minder dan een jaar eerder.
Een opvallend feit: jongeren tot en met 27 jaar kunnen gratis lid worden van de bieb. Voor volwassenen zijn er drie soorten abonnementen, afhankelijk van hoe vaak je leent.
