Het 18 meter lange rode neonletter-kunstwerk kunstwerk van dichter Lucebert is al een tijd onderwerp van discussie. Want moet het kunstwerk van de dichter met nazi-sympathieën nou weggehaald worden, blijven waar het nu is, of juist verhuizen. Voor dat laatste is gekozen, maar waar het kunstwerk terecht komt is nog niet duidelijk. De meningen over deze keuze liggen verdeeld.
Uit dat onderzoek kwamen vooral veel positieve reacties naar voren, wat er toe heeft geleid dat het kunstwerk niet uit Alkmaar verdwijnt maar een geschiktere plek krijgt. “En daarbij komt ook de context en het verhaal van de kunstenaar”, vertelt wethouder Anjo van de Ven aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal.
Met het belang van dat stukje extra context is een voorbijganger het helemaal eens. “Dat is wat je moet doen, je moet uitleggen hoe de situatie was en dan is eigenlijk alles gewoon in orde want dan weet je waar je mee te maken hebt.” Volgens de man is Lucebert ook maar gewoon een mens “iedereen kan zich vergissen”.
Toch is niet iedereen het daar mee eens. “Helemaal geen andere plek”, zegt een andere vrouw stellig. Zij is fel tegen het kunstwerk vanwege de associatie met de Tweede Wereldoorlog. “Gewoon hup weg. Ik vind het niet kunnen.”
Ondanks dat gaat het kunstwerk toch echt verhuizen. Maar wat de nieuwe locatie wordt is nog de vraag. “In het centrum en in ieder geval ergens in de hoogte, dus op een gebouw of aan een gevel”, zegt Van de Ven.
Lucebert’s spreuk ‘Van teveel spektakel wankel je allicht’ op het Alkmaarse Stadskantoor gaat daar verdwijnen. En zal vervolgens ergens anders in het centrum weer opduiken. Alkmaar zat met het kunstwerk in de maag toen bleek dat dichter Lucebert ‘fout’ was in aanloop naar de Tweede Wereldoorlog.
Ruim zeven jaar geleden kwamen oude brieven van Lucebert, schrijver en schilder Lubertus Swaanswijk (1924, Bergen – 1994, Alkmaar), boven water waaruit bleek dat hij nazi-sympathieën had. Daar lijkt hij nooit afstand van te hebben genomen.
Gemeente Alkmaar besloot daarop de inmiddels kapotte verlichting van de spreuk niet te repareren, met experts te overleggen en dieper onderzoek te doen, inclusief een enquête en gesprekken met experts, vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap en nazaten van de dichter. (tekst gaat verder onder de foto)
De in 1994 overleden Lucebert kwam in opspraak toen brieven bovenwater kwamen waaruit blijkt dat hij sympathiseerde met nazi’s. (foto: Nationaal Archief / Rob Bogaerts / Anefo)
Het onderzoek duurde 2,5 jaar. Volgens cultuurwethouder Anjo van de Ven leverde de enquête met 900 respondenten verrassend veel positieve reacties op. Daarbij kan wel de kanttekening gemaakt worden dat het in verband met de privacy niet duidelijk is waar de reacties vandaan komen.
“Niemand wil het eigenlijk weg hebben en voor heel veel Alkmaarders heeft de spreuk een positieve en ook opgewekte betekenis. Ik zeg altijd, het is een soort poëtische vertaling van ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Dat maakt dat het heel belangrijk is dat de spreuk voor Alkmaar behouden blijft.”
De spreuk wordt dus verplaatst naar het centrum en er zal een bordje met context bij geplaatst worden. In overleg met de nazaten van Lucebert zal een passende plek worden gekozen.”Ik ga een keer door Alkmaar lopen om plekken te bekijken.”, laat Luceberts dochter Henny Swaanswijk weten. Ze wist nog niets van een bordje met context. “Dat moeten we binnen de familie bespreken.” (tekst gaat verder onder de foto)
Cultuurwethouder Anjo van de Ven (links) tijdens een avond over de Cultuurkoers 2040 voor gemeente Alkmaar. (foto: Keith Montgomery)
Ze is verder tevreden met de uitkomst, al begrijpt ze het naar eigen zeggen heel goed als mensen er niet blij mee zijn. De controversiële brieven waren ook pijnlijke verrassingen voor familie, vertelt ze aan NH Nieuws, mediapartner van Streekstad Centraal. “Wij hebben hem nooit dat soort dingen horen zeggen.” Swaanswijk wil dan ook geen conclusies trekken zonder het hele plaatje. “We waren er niet bij en we kunnen het hem ook niet vragen.”
Zeker níet blij is John van der Rhee. Hij moet het nieuws zelfs even verwerken als hij het hoort via Streekstad Centraal. De VVD-fractievoorzitter is nauw betrokken bij de Joodse gemeenschap en maakte zich hard voor verwijdering van de spreuk. “Dan hoop ik dat ie uit het zicht komt. Maar eigenlijk moet dat ding echt weg”. Volgens hem wil de Joodse gemeenschap dat ook. “In ieder geval de vertegenwoordigers die ik spreek.”
“De politiek gaat niet over kunst, kunst moet kunnen bestaan”, nuanceert Van der Rhee meteen. “Maar dit is iets dat wij als gemeente zelf gekocht hebben, het is van ons.” En dan mag het er mee doen wat het wil, zegt hij, en zijn wil af van de uiting van een ‘stiekeme fascist’. “Ik ben er diep ongelukkig mee.” (tekst gaat verder onder de foto)
John van der Rhee was uitgesproken tegen behoud van het Lucebert-kunstwerk op het Stadskantoor van Alkmaar. (foto: aangeleverd)
De VVD-fractievoorzitter weet nog niet of hij de politieke discussie weer zal aanzwengelen. Als hij hoort dat er een bordje met context bij komt te hangen reageert hij cynisch: “Een bordje met: ‘Dit is van een fascist, en we hangen het toch op’.” Op de vraag of de Joodse gemeenschap Streekstad Centraal te woord zou willen staan, zegt hij dat ze de publiciteit mijden bij gevoelige onderwerpen. “Als ze dan naar buiten treden, krijgen ze vreselijke reacties.”
Bob Polak van het Joods Overleg Bergen-Alkmaar reageert wél duidelijk en krachtig op het besluit: “Wij blijven bezwaar maken tegen het plaatsen van een kunstwerk in de openbare ruimte van Alkmaar van een kunstenaar die zich op antisemitische en nazistische wijze heeft uitgelaten. Het staat particulieren en particuliere instellingen vanzelfsprekend vrij om het werk van Lucebert te verspreiden, maar de overheid dient zich hiervan verre te houden. Wij voelen ons door dit besluit in de steek gelaten ˗˗ zoals de overheid de Joodse Nederlanders tijdens de Shoah in de steek heeft gelaten.”
De laatste tonen van ‘Think’ en ‘Respect’ hebben geklonken in de Cultuurkoepel van Heiloo. Na anderhalf jaar voorbereidingen en een half jaar repeteren vierde Harmonieorkest Caecilia het 100-jarig bestaan met een uitverkochte show en een gedenkwaardig gastoptreden van de Nederlandse souldiva Shirma Rouse. En niet te vergeten een burgemeester die langskwam met twee bijzondere waarderingsspeldjes.
“Ik was vooraf heel zenuwachtig, maar toen ik eenmaal op het podium zat, voelde ik me vooral heel erg trots op wat samen voor elkaar hebben gekregen”, zo blikt voorzitter Helene Engelen terug op de succesvolle jubileumavond. De Cultuurkoepel zat zaterdagavond afgeladen vol. “Het was een uitverkocht huis, we kwamen stoelen tekort.”
Dat betekent 450 mensen die waren afgekomen op een feestelijk programma met harmoniemuziek en overbekende soul- en gospelnummers. “We besloten om ons jubileumjaar te vieren op een manier waar we goed in zijn”, zo licht Engelen toe. “Maar voor een dorpsharmonie is dit wel een enorm ambitieus project. Dat lukt alleen als je heel bevlogen leden hebt.” (tekst gaat verder onder de foto)
De Heilooër Harmonievereniging Caecilia (HHC) bestaat 100 jaar en viert dat met een trilogie. De aftrap was zaterdagavond in de Cultuurkoepel met een gastoptreden van souldiva Shirma Rouse (archieffoto: facebook HHC)
Voor de pauze stond daarom mooie instrumentale blaasmuziek op het programma, zoals Danzón No. 2 van de Mexicaanse componist Arturo Márquez en de filmmuziek uit Baantjer. Zuid-Amerikaanse sferen kwamen binnen in de Cultuurkoepel met de Libertango van Piazolla. “Onze klarinettist Amir Mohammadi bracht in dat stuk een geweldige solo. Ik wist niet dat je dat allemaal kon met een klarinet!”, stelt de razend enthousiaste voorzitter.
Maar dat was niet de reden dat burgemeester Mascha ten Bruggencate niet veel later een waarderingsspeld uitreikte aan Amir en aan de dirigent van HHC, André Elders. “Met deze twee Waarderingsspelden willen we eigenlijk het hele orkest waarderen en in het zonnetje zetten”, zo lichtte burgemeester Ten Bruggencate toe.
“Amir is professioneel muzikant. Ik ben er enorm trots op dat hij ooit als vluchteling zo warm is ontvangen bij Caecilia in Heiloo. Jullie laten zien dat muziek mensen verbindt en zijn een voorbeeld voor velen!” (tekst gaat verder onder de foto)
De HHC telt wel vijf muziekgezelschappen. Allemaal worden ze geleid door dirigent André Elders (archieffoto: facebook HHC)
De rol van dirigent André Elders daarbij moet volgens voorzitter Helene Engelen niet worden onderschat. “Hij ziet het belang in dat onze dorpsharmonie zich laat zien en horen in Heiloo. Hij woont hier en hij heeft daardoor een groot netwerk. Hij weet ons daardoor telkens te verbinden aan de Heilooër gemeenschap, zoals de jeugd via de scholen.”
De ervaren en hooggeschoolde dirigent nam de 48 muzikanten van het orkest na de pauze vanaf de bok bij de hand om souldiva Shirma Rouse swingend te begeleiden, versterkt met een combo. “Binnen drie minuten stond iedereen in de zaal op en begon te dansen. Zonder haar hadden wij dat nooit voor elkaar gekregen”, stelt Engelen. (tekst gaat verder onder de foto)
Souldiva Shirma Rouse had met haar swingende optreden met Harmonieorkest Caecilia waarschijnlijk wel het Ziggo Dome kunnen vullen, maar zaterdag was de Cultuurkoepel in Heiloo de plek waar alles gebeurde. (foto: aangeleverd)
Samen lukte het Rouse en Caecilia wel dankzij de soulklassiekers, waaronder hits van Aretha Franklin zoals Respect, Think en (You Make Me Feel Like) A Natural Woman. Maar ook bij nummers zoals Let The Good Times Roll en You Raise Me Up was er niemand meer in de zaal die zijn stoel nog nodig had.
Het jubileumconcert was de eerste voorstelling in een trilogie die Caecilia dit jaar in petto heeft om het 100-jarig bestaan te vieren. Op 24 mei staat een verbindingsconcert gepland, waar heel muzikaal Heiloo aan kan meedoen. Met alle muzikanten die ooit lid zijn geweest van Harmonie Caecilia wil de vereniging daarna een reünieconcert verzorgen op 12 oktober.
Daarnaast zijn er tijdens het hele jubileumjaar pop-upconcerten. “We zeggen nog niet waar en wanneer, het worden echte verrassingsoptredens. We laten ons wel horen in het dorp”, besluit voorzitter Helene Engelen.
Met een klein glaasje in de hand langs verschillende kraampjes met heel veel soorten whisky. Eerst even ruiken en dan een slokje nemen om te kijken welke whisky nou het lekkerste is. Zaterdagmiddag stond de Grote Kerk in Alkmaar weer vol met whiskyliefhebbers door het jaarlijkse Hielander Whisky Festival.
De meterslange wachtrij aan mensen om de Grote Kerk in te kunnen was vanaf de Paardenmarkt al te zien. “Ook dit jaar zijn alle sessies weer helemaal uitverkocht”, vertelt Wullie Macmorland enthousiast. Samen met zakenpartner Ebbo Voorhout organiseert hij nu al vijftien jaar het Hielander Whisky Festival. “Afgezien van het coronajaar organiseren we dit ieder jaar. Ik noem mezelf dan ook zeker een grote whiskyliefhebber!”
Wie zaterdagmiddag naar binnen wilde tijdens het whiskyfestival, moest keurig op z’n beurt wachten. (foto: Streekstad Centraal)
Zo met z’n tweetjes een heel festival organiseren is niet niks geeft Wullie toe. “Na vandaag neem ik een maandje vrij en dan zijn we vanaf april alweer bezig met volgend jaar”, legt hij uit. “Het is zowat een fulltime baan omdat we echt alles zelf met z’n tweetjes doen.” En dat is te merken als Streekstad Centraal met hem in gesprek is. Om de paar minuten komt er weer iemand naar Wullie toe met een vraag. “Ja dat hoort er bij, en zal de hele dag zo blijven”, zegt hij lachend.
Bij binnenkomst ontvangt iedere bezoeker een glaasje met speciale opdruk van het Hielander Whisky Festival. Daarna krijgen ze alle vrijheid om een kijkje te nemen bij alle kraampjes die door de hele kerk verspreid staan. En natuurlijk om te proeven. (tekst gaat door onder de foto)
Al vijftien jaar organiseert Wullie macMorland (links) samen met zakenpartner Ebbo Voorhout het Hielander Whiskyfestival. (foto: Streekstad Centraal)
Er staan kraampjes met tientallen soorten whisky maar zo nu en dan komt ook de Schotse cultuur naar voren door kraampjes met boeken of kleding. “Kijk eens wat een leuke hoed, echt helemaal in het Schotse thema!”, zegt een vrouw tegen haar man terwijl ze de hoed op haar hoofd zet.
Tussen de bezoekers lopen ook meerdere muzikanten die met hun muziek en gezang zorgen voor de echte Schotse sfeer. Achter een van de kraampjes staat Lukas Ruiter. Hij staat dan weliswaar niet met whisky op het festival, maar hij kan bezoekers de mooiste verhalen vertellen over reizen naar Schotland. (tekst loopt verder onder de foto)
Lukas Ruiter noemt zichzelf ‘meeverzekerd met het interieur’ aangezien hij al jaren met zijn kraampje op het festival te vinden is. (foto: Streekstad Centraal)
“Ik drink zelf helemaal niet. Het is in eerste instantie misschien een beetje gek om dat zo te zeggen hier”, geeft hij lachend toe. “Maar whisky gaat mij echt om de geur en het verhaal erachter. En met de reizen die wij aanbieden komen de whisky en Schotland echt helemaal samen. Dat is juist zo leuk aan hier op het festival staan, dan kan ik mijn passie met de bezoekers delen.”
Een ander kraampje dat opvalt is dat van Arjan te Hoonte. Hij staat met verschillende soorten whiskybier op het festival. “Mensen kennen natuurlijk bier en ze kennen whisky, maar de combinatie is lang niet zo bekend”, vertelt Arjan.
Hij komt staat al jaren op het festival. “Het eerste jaar kwam ik zelf als bezoeker, toen raakte ik aan de praat met iemand over het feit dat er ook whiskybier bestaat en dat wij dat brouwen. De editie daarna stond ik er zelf, en dat is sindsdien altijd zo gebleven. Op deze manier hoop ik dat whiskybier bekender wordt onder de mensen.” (tekst gaat door onder de foto)
Arjan te Hoonte staat al sinds de tweede editie van het Hielander Whisky Festival met whiskybier achter een kraampje in de Grote Kerk in Alkmaar. (foto: Streekstad Centraal)
Wat volgens hem zo bijzonder is aan whiskybier is de manier waarop het gemaakt wordt. “Het is een heel secuur werkje, want als er ook maar een klein dingetje mis gaat dan is niet alleen de whisky verspilt, maar ook het bier. Dubbel zonde als je het mij vraagt”, zegt Arjan.
Het is een drukte van belang in de kerk, én gezellig. Hier en daar wordt lachend een opmerking gemaakt over de drukte. “Man man man, we lijken wel een stel palingen in blik”, klinkt het boven de menigte uit. “Wat een heerlijke mierenhoop hier!”, zegt een vrouw terwijl ze de mensenmassa doorkruist. (tekst gaat verder onder de foto)
Proeven, proberen en leren. Tijdens het whiskyfestival in de Grote Kerk van Alkmaar kan het allemaal. (foto: Streekstad Centraal)
Toch kan iedere bezoeker genieten van de vele verschillende soorten whisky. “Er staan hier vandaag ruim 700 soorten, en dan schat ik het nog laag in”, zegt Wullie. “Maar het mooie is juist dat er daarnaast nog zo veel meer te vinden is. Kaas, boeken, reizen, bier en zelfs de kleding, alles is op het festival te vinden. Zo is er voor ieder wat wils.” En dat blijkt, de bezoekers hebben het naar hun zin: “Ik had hier echt nog nooit van gehoord, maar ik ga volgend jaar weer”, zegt een bezoekster enthousiast.
Ook Wullie is tevreden met het verloop van de middag. “Het is op zo’n dag als vandaag natuurlijk even druk, maar ik ben ook trots dat het ons toch iedere keer weer lukt om het zo voor elkaar te krijgen zodat we een hele grote groep mensen een leuke tijd kunnen bezorgen”, sluit Wullie af. (hoofdfoto: Marco Schilpp)
Er is veel te doen geweest over de, in ieder geval tijdelijke, verhuizing van de kermis van Heerhugowaard naar Sportpark De Vork. De organisatie en de gemeenten wilden een volwaardige kermis organiseren, maar veel inwoners vonden de gekozen locatie maar niks. Nu is besloten de kermis tóch op en om het Raadhuisplein te houden.
Vanwege bouwwerkzaamheden zou het Raadhuisplein geen geschikte locatie zijn voor de kermis. De organisatie wilde daarom uitwijken naar het parkeerterrein van De Vork, omdat daar genoeg ruimte is om alle attracties uit te stallen. De gemeente ging akkoord, maar daarna ontstond veel ophef, tot op het punt dat ook de lokale politiek zich in de discussie mengde.
Inmiddels is duidelijk dat de werkzaamheden op het Raadhuisplein pas na de zomer zullen beginnen. Van 13 tot en met 18 juni is er dus genoeg ruimte voor een volwaardige kermis. Daarom heeft het college van B&W de organisator verzocht om deze op de oude, vertrouwde plek op te stellen. De organisator is daarmee akkoord gegaan.
Burgemeester Maarten Poorter is blij dat de kermis in Centrumwaard blijft: “Evenementen als de kermis horen zoveel mogelijk in het centrum van onze dorpen en wijken thuis. Natuurlijk is in alle gevallen veiligheid en bereikbaarheid belangrijk en daar nemen we indien nodig dan ook maatregelen voor.”
Voor de veiligheid worden extra maatregelen genomen. Te zijner tijd zal de gemeente hier over laten weten. De Middenweg blijft tijdens de kermis open voor verkeer. (foto: Facebook / Kermis Heerhugowaard)
Niet iedere muziekvereniging lukt het zomaar om nieuwe aanwas te krijgen. De jeugd heeft tegenwoordig vaak andere interesses. Maar daar is bij het Trompetterkorps Alkmaar weinig van te merken. En deze week was het ook nog feest, want liefst 28 jonge muzikanten kregen een diploma. Burgemeester én beschermvrouwe Anja Schouten was erbij om ze in het zonnetje te zetten. “Prachtig dat jullie samen opgroeien in de muziek.”
In de Toeterboet – het thuishonk van Stichting Trompetterkorps Alkmaar (TKA) – kregen twintig jeugdleden hun examendiploma A, B, C of D. En er waren ook nog eens acht jonge deelnemers aan het gratis basisprogramma Music-4U, die een instrument kregen uitgereikt. Een soort diploma voor afronding van de eerste helft, zodat ze in deel twee verder kunnen oefenen.
Burgemeester Anja Schouten was bij de uitreikingen om de kinderen in het zonnetje te zetten, en om met een van hen een grote taart aan te snijden. Ze is beschermvrouw van het korps, zoals iedere burgemeester sinds eind jaren negentig beschermheer of -vrouwe was. Schouten draagt haar eretitel echter vol trots. “De liefde voor het Trompetterkorps heb ik al van jongs af aan. Als ik het Trompetterkorps hoor is er iets belangrijks of iets feestelijks aan de hand, of allebei.” (tekst gaat verder onder de foto)
Ook het juniorenkorps van Trompetterkorps Alkmaar geeft optredens, zoals in november bij de Bergense sinterklaasintocht. (foto: TKA)
Eline Niele van het Trompetterkorps is ook trots op alle kinderen. “Jonge aanwas is belangrijk voor de vitaliteit van muziekverenigingen en dus ook voor Stichting Trompetterkorps Alkmaar, dat volgend jaar het 60-jarig jubileum viert. Deze nieuwe lichting is de toekomst van het korps.”
Net als bij veel muziekverenigingen, kreeg Trompetterkorps Alkmaar zo’n veertig jaar geleden te maken met een steeds verder teruglopende interesse, vertelt Niele. De gratis basiscursus Music-4U werd in 2006 gelanceerd om muziek spelen te promoten onder kinderen vanaf 8 jaar oud, en om zo de gelederen weer te versterken. En dat werkt prima.
“Ik ben zelf bijna twintig jaar lid, dus ik draai al een tijd mee. We gaan lekker steady. De tijd van corona was wel spannend, maar we zijn eigenlijk niemand verloren. We mogen niet klagen, ik ben erg trots op wat we doen.” (tekst gaat verder onder de foto)
Trompetterkorps Alkmaar doet meer dan samen muziek maken. Er worden ook andere activiteiten georganiseerd, zoals een sinterklaasfeest en een jeugdkamp. (foto: TKA)
Music-4U bestaat uit dertien weken met basislessen, waarbij de deelnemers diverse muziekinstrumenten uitproberen. Dan kiezen ze hun favoriete instrument om dertien weken lang verder mee te oefenen. Dat instrument mogen ze ook mee naar huis nemen, licht Niele toe. En de deelnemers horen er gewoon bij, want ze worden uitgenodigd voor alle jeugdactiviteiten die TKA organiseert.
De volgende ronde van Music-4U begint op maandag 24 februari. Kijk voor meer informatie op trompetterkorpsalkmaar.nl. (foto: TKA)
Lange tafels met grote borden stamppot onder het grote houten dak van de Grote Kerk in De Rijp. Hongerige blikken en in de knuisten een mes en een vork. Het is het decor voor de Stamppottenavond, waar de ‘lokalen’ elkaar ontmoeten en een vorkje meeprikken voor die Grote Kerk: “Je ziet iedereen enorm genieten.”
Met lekkere trek in een goede stamppot druppelen ze binnen en gaan zitten aan de lange, gedekte tafels. Sommigen staan ook weer snel op. “Het is hier wel heel fris!”, roept een vrouw, rennend richting de kapstok om haar dikke jas weer aan te doen. “Tja, de verwarming heeft wat kuren”, zegt kerkbeheerder Jaap Klaver gelaten. (tekst loopt door onder de foto)
De tafels in de Grote Kerk van De Rijp zijn al gedekt, de gasten zitten al. Nu is het nog wachten op de stamppot. (foto: Streekstad Centraal)
De verwarming is niet het enige in de Grote Kerk dat behoefte heeft aan wat onderhoud. “De muren kunnen wel weer een lik verf gebruiken, het orgel heeft onderhoud nodig en de wc heeft dat al helemaal, die dateert nog uit de jaren 80. We zijn gelukkig goed verzekerd”, grapt Klaver, die zelf als lid van organisator Kleurrijk De Rijp meehielp met de voorbereiding van de Stamppotavond.
De opbrengsten van de evenementen die Kleurrijk De Rijp organiseert, gaan grotendeels naar het onderhoud van de Grote Kerk en verschillende musea in het dorp. “We organiseren wel vaker activiteiten. Nu hadden we het idee om in de Grote Kerk stamppot te serveren. Zo hopen we jong en oud bij elkaar te brengen en ze een gezellige avond te bieden, en we hopen met dit evenement ook geld in te zamelen om de kerk in leven te houden. Met het geld van vanavond gaan we wat aan de toiletten doen”, zegt Klaver. (tekst loopt door onder de foto)
de geserveerde stamppotten vonden gretig aftrek. (foto: Streekstad Centraal)
Ook betrokken bij Kleurrijk De Rijp en vanavond aanwezig is Carina Kapteyn. De dominee van de kerk staat achter de bakken met stamppot en overziet het geheel van mensen die vanavond naar de kerk zijn gekomen. “Je ziet iedereen genieten”, vertelt ze. “Wat ik vooral zo mooi vind is dat ongeveer een derde hier in zijn of haar eentje naartoe komt. Toch vindt iedereen hier aansluiting, dat vind ik prachtig om te zien.”
Vriendinnen Saskia en Karin, Rijpers in hart en nieren, zijn ‘uiteraard’ ook naar de Stamppottenavond gekomen. “Als er wat te doen is in De Rijp, zijn wij erbij. We moeten ook wel naar dit soort evenementen gaan, anders wordt het niet meer georganiseerd en dat zou heel erg jammer zijn”, vertelt Saskia. “Dus als er volgend jaar weer zo’n avond is, ben ik er zeker bij. Al is het alleen al om die stamppot, want die was wel heel lekker.” (tekst loopt door onder de foto)
Vriendinnen en echte Rijpers Saskia (links) en Karin zouden zeker nog een keer aan zo’n stamppottenavond, al is het enkel voor de stamppot. (foto: Streekstad Centraal)
Aan een tafel met veelal Rijpers gaat het natuurlijk ook snel over De Rijp: geen nieuwtje blijft onbesproken. “Het is erg mooi dat je met zo’n evenement samenhorigheid in De Rijp blijft creëren”, vertelt Karin. “Doordat zo’n evenement gevoel van samenhorigheid en verbinding met de kerk biedt, komen hier veel mensen op af denk ik. Doordat we bij de gemeente Alkmaar horen, is het heel belangrijk om de identiteit van De Rijp te waarborgen, en dit is denk ik een goede manier om dat te doen.”
Van alle 70 bezoekers zijn Anne (25) en Vincent (21) overduidelijk de jongsten. Ze zijn samen met de moeder en de oma van Anne naar de Stamppottenavond gekomen. “Mijn moeder had ons uitgenodigd en het leek ons eigenlijk wel leuk”, vertelt Anne, die het zeker niet vindt tegenvallen vanavond. “De stamppot is heerlijk en het is heel gezellig.”Ook kerkbeheerder Klaver kijkt terug op een geslaagde avond. “De mensen vielen vanavond niet met hun neus in de boter, maar in de stamppot.”
De nationale Poëzieweek is begonnen en KunstNetTV doet mee met een documentaire over dichter Pim te Bokkel uit Schoorl. KunstNetTV filmde hem tijdens een wandeling met zijn gezin in het Schoorlse landschap.
Pim te Bokkel debuteerde op 24-jarige leeftijd en werd met zijn eerste bundel meteen genomineerd voor de C.Buddingh-prijs. Vorige maand verscheen zijn inmiddels achtste dichtbundel ‘Even zweven de levende wezens’. De gedichten in deze bundel gaan over leven, dood, vergankelijkheid en liefde. De natuur is een terugkerend thema in z’n werk.
In november presenteerde Te Bokkel samen met beeldend kunstenaar Pé Okx de bijzondere bundel ‘Wat we achterlaten in het zand’ met gedichten en blauwdrukken. De kunstwerken van Pé Okx laten de vergankelijkheid in de natuur zien; de gedichten van de Schoorlse dichter sluiten hier naadloos aan. (tekst gaat verder onder de foto)
Slecht weer. Voor Pim te Bokkel een mooie gelegenheid om te schrijven. (foto: KunstNetTV)
Pim te Bokkel is getrouwd en samen met zijn vrouw en vier kinderen woont in het Schoorlse landschap. Hij maakt houdt ervan om lange wandelingen te maken en dan maakt hij graag mooie foto’s van de natuur die hem telkens weer inspireert en verwondert. Die verwondering geeft hij in zijn gedichten weer. Passend dus, om hem te volgen tijdens een wandeling. Ook leest Te Bokkel voor uit zijn twee meest recente dichtbundels en vertelt hij over de thematiek in zijn gedichten.
De documentaire is dagelijks vanaf 10:00 en 22:00 uur bij Steekstad Centraal te zien en is ook te vinden op kunstnet.tv.
Het galakostuum van theaterdirecteur Naud van Geffen kan weer de garderobe in, maar is volgend jaar hopelijk weer nodig als opnieuw het Theater van het Jaar bekend wordt gemaakt. Maandag viste ‘zijn’ Theater De Vest achter het net bij de prijsuitreiking in Spijkenisse. Parkstad Limburg Theaters in Zuid-Limburg ging er met de trofee vandoor.
Het Alkmaarse Theater De Vest was dit jaar voor het eerst genomineerd voor de prestigieuze prijs van de Vereniging Vrije Theater Producenten (VVTP). Samen met De Vest waren het DeLaMar Theater in Amsterdam, het Luxor Theater in Rotterdam, de Stadsschouwburg in Utrecht en de Parkstad Limburg Theaters in Heerlen, Kerkrade en Sittard dit jaar de kanshebbers. De gastheer voor de uitreiking was Theater De Stoep in Spijkenisse, de winnaar van de vorige twee edities. (tekst loopt door na de foto)
Theaterdirecteur Naud van Geffen is erg trots op het team van De Vest dat dit jaar voor het eerst de nominatie in de wacht sleepte. (foto: aangeleverd)
De genomineerden mochten met maximaal acht mensen naar de prijsuitreiking komen. Dus zaten management, coördinatoren en een gastvrouw maandag in spanning in de theaterzaal in Spijkenisse. Waar ze de trofee naar Zuid-Limburg zagen gaan.
“Dat we niet gewonnen hebben, maakt me niet minder trots op het team dat dit jaar voor het eerst de nominatie heeft binnengesleept”, vertelt theaterdirecteur Van Geffen. “Dat team heeft Alkmaar landelijk op de kaart gezet. Het extra stapje dat zij elke dag zetten voor de artiesten en de producenten, wordt gezien.”
“We hebben met deze nominatie extra erkenning gekregen. We blijven ons inzetten voor de culturele sector in onze regio. Ons doel is nu volgend jaar opnieuw genomineerd te worden, en misschien is de kans dan wel veel groter dat we winnen,” besluit de theaterdirecteur.
Dit jaar is het 80 jaar geleden dat Nederland werd bevrijd van de Duitse bezetting en dat er een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog. Een aantal organisaties in Bergen, de Egmonden en Schoorl-Groet heeft extra activiteiten gepland en hiervoor subsidie aangevraagd. Het college verleent deze graag. “Op deze manier kunnen we in dit bijzondere jaar extra aandacht geven aan 80 jaar vrijheid”, laat waarnemend burgemeester Marjan van Kampen weten.
De Historische Vereniging Bergen organiseert ieder jaar de Dodenherdenking en de 5 mei viering in het kunstenaarsdorp. Er staat op 4 mei een speciaal herdenkingsconcert gepland in de Ruïnekerk, waar 6.000 euro voor is toegekend zodat iedereen hier gratis van kan genieten. Voor Bevrijdingsdag staan extra festiviteiten gepland, waarvoor de vereniging 7.500 euro extra ontvangt van de gemeente.
Ook het 4 en 5 mei-comité van de Egmonden heeft op 4 en 5 mei extra activiteiten gepland, waarvoor 4.600 euro subsidie is vrijgemaakt. Het 4 mei-comité Schoorl-Groet wil een wat meer uitgebreide Dodenherdenking organiseren en krijgt hiervoor een aanvullende subsidie van 230 euro.
In Bergen staat een lesproject over de Tweede Wereldoorlog gepland voor leerlingen in de groepen 7 en 8 en de eerste twee klassen van de middelbare scholen. Het project draait om de jeugdroman ‘In het hol van de leeuw’ van Chris Houtman. Het boek wordt uitgedeeld en klassikaal gelezen. De gemeente legt hiervoor 1.500 euro in. De scholen hebben hier enthousiast op gereageerd.
